2,100 matches
-
un alt tip de protest, acela al unei părți a elitei științifice și culturale occidentale (mai ales europene), care se bazează pe atacuri la fundamentele lumii în care trăim, considerând capitalismul ca pe un sistem economic, politic și social articulat doctrinar, care se află în impas. Auzim tot mai des că trăim o criză a sistemului și că nimic nu mai este de făcut. În acest context, salvatorii de ocazie și-au reamintit de Marx. Nimic mai fals! Capitalismul nu este
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
poziția de simplii furnizori de materii prime. Capitalismul se instaurează din start și ca o lume a competiției, o lume în căutarea și valorificarea oportunităților. Autorul citat vorbește despre transferuri de valoare, evitând folosința cuvântului ,,exploatare", cuvânt des folosit de către doctrinarii socialismului. Economia mondială europeană va fi prima treaptă a unei îndelungate istorii de integrare planetară, cu efecte profunde și beneficii chiar și în favoarea celor care sunt deposedați de valori, materii prime sau factori de producție. Capitalismul segmentează economia planetară, oferind
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
să li se acorde prea multă importanță; înainte de orice, Biserica nu trebuie să exercite o autoritate pământeană, aceasta aparținând statului; în cultul Bisericii nu existau decât două sacramente adevărate și anume botezul și împărtășania. Acesta ar fi rezultatul, în plan doctrinar și social al unui lung proces de descompunere și degradare a Bisericii 80. Pentru că în context este vorba și despre un prestigiu erodat. Hegel știe exact ce spune. Prea mulți bani puteau cumpăra orice, inclusiv bunăvoința divină. Ideea că preoții
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
pentru că omul, indiferent cât ar acționa asupra lor nu le poate estompa. De aceea anticapitaliștii se vor concentra pe eliminarea diferențelor date de construcția socială umană, care au apărut pe parcursul evoluției umane. S-a discutat mult despre elementele de ordin doctrinar pe care socialismul și în special socialismul utopic le are în comun cu creștinismul. Unul dintre elementele comune este conceptul de milă. Socialiștii utopici consideră mila ca fiind baza tuturor virtuților sociale, elementul, calitatea care îl diferențiază pe om de
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
se pare că în această perioadă de tranziție îndelungată și bulversată, singurul criteriu după care sunt aleși și promovați directorii de școli este culoarea politică. Cei care procedează astfel, greșesc fundamental. Școala se poate transforma într-o tribună de confruntări doctrinare, în loc să fie o instituție de înălțare spirituală și morală a copiilor și tinerilor. În plus, pot ajunge în fruntea școlilor persoane fără aptitudini organizatorice și fără autoritate. O școală condusă de un director incompetent ajunge, inevitabil, în derivă, iar oamenii
Lumina Educaţiei by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Science/1635_a_3037]
-
trebuiau identificate sau inventate noi sisteme de referințe, dar mai ales trebuiau convinși actorii sociali să utilizeze în practica socială aceste noi repere. Ce era de făcut? O construcție identitară nu este o operație simplă. Ea cere timp și competență, doctrinară și interacțională. E nevoie de un grup care să și-o însușească și apoi s-o disemineze, până pătrunde către fiecare individ. O identitate se construiește prin raportare la un context, la un sistem de credințe și de ideologii, ea
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
de un nou corp de specialiști. Experiențele de început, când primeau posturi de conducere oameni total neinstruiți (uneori aproape analfabeți), dar devotați, s-au dovedit contraproductive. „Fiii din popor” deveniți „cadre” trebuiau să dovedească, mai târziu, în primul rând „competență doctrinară”, apoi competență într-un domeniu specializat. Aparatul administrativ și economic se recruta după „originea socială” (hagiografia oficială sublinia originea muncitorească a oricărui lider politic) și - în numele „luptei de clasă” - toți fiii de „exploatatori” sau aparținând „clasei burgheze” (aici intrau, la
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
nevoie de o nouă elită, care să pună pe picioare un alt tip de societate. În cultur㸠învățământ, economie etc. era nevoie de un nou corp de specialiști. “Fii din popor” deveniți “cadre” trebuiau să dovedească, în primul rând, “competență doctrinară”, apoi competență într-un domeniu specializat. Aparatul administrativ și economic se recruta după “originea socială” (hagiografia oficială sublinia originea muncitorească a oricărui lider politic) și - în numele “luptei de clasă” - toți fii de “exploatatori” sau aparținând “clasei burgheze” (aici intrau
Prelegeri academice by ADRIAN NECULAU () [Corola-publishinghouse/Science/91809_a_92371]
-
relei sale credințe față de marxism. Camus nu; este marxist, sigur. Dar tot atât de sigur este că el s-a apropiat mult de marxism și într-un spirit incontestabil de stânga. Procesele pe care le-a făcut el nu sunt de natură doctrinară și nici politică. Sunt niște confruntări în care e implicată conștiința omului contemporan. Dar cred că un critic marxist nu-și poate întemeia judecățile despre opera unui scriitor pe atitudinile acestuia, într-un moment sau altul, față de marxism, ci face
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
1996, pp. 36-75). Referitor la acest aspect, Stere aprecia: „calea progresului social nu poate fi deschisă pentru noi decât prin realizarea unei adevărate democrații rurale românești” (Stere, 1996, p. 74). Sunt cuprinse aici principalele idei poporaniste care au constituit nucleul doctrinar al viitoarei sociologii țărăniste, de după primul război mondial: teza „formațiunii sociale deosebite” a societății românești, întemeiată pe un autentic „intermundium” țărănesc, concepția structurii necapitaliste a economiei agrare familiale, teza trăiniciei gospodăriei familiale țărănești și a superiorității ei față de cea capitalistă
[Corola-publishinghouse/Science/1956_a_3281]
-
pentru periferie. Există posibilitatea „migrării” în sus și în jos în cadrul economiei mondiale. 5. Focalizarea cercetării Periferia Centru, semiperiferie și periferie 6. Factori explicativi ai dezvoltării Localizează cauzele subdezvoltării ca fiind externe. Localizează cauzele subdezvoltării ca fiind interne. 7. Implicația doctrinară Susținerea protecționismului/ intervenția puternică a statului. Susținerea liberului schimb ca agent al difuziunii inovațiilor. Așa cum arată HYPERLINK \l "Voicu" Voicu (2002), organizarea trimodală este absolut necesară pentru a asigura echilibrul sistemului: Necesitatea existenței statelor semiperiferice derivă din rațiuni politice (operează
[Corola-publishinghouse/Science/1956_a_3281]
-
oamenilor buni”. Ceata a funcționat ca o asociație de formare a tinerilor și de asistență psihosocială, ca un fel de „club” de inițiere cu o organizare internă riguroasă și norme unanim acceptate, promovând spiritul de corp, „conștiința de noi”. Un doctrinar al cooperației moderne, N. Ghiulea, găsește că „asociațiile țărănești” din România, pe care le aflăm „în toate timpurile”, denotă un „simț social dezvoltat și foarte demult exercitat”, acestea născând „o viață comună”, un puternic spirit comunitar (Ghiulea, 1926, p. 32
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
un punct de sprijin, în primii ani după război, pentru țărănime și micii meșteșugari (ibidem, p. 140). Nașterea ideii de cooperațietc "Nașterea ideii de cooperație" Părinții ideii de cooperație sunt socialiștii utopici - asupra acestui adevăr au căzut de acord toți doctrinarii cooperatismului. „Cooperația modernă, îndeosebi cea industrială - crede G. Mladenatz - își trage rădăcinile ideologiei sale de la așa-zișii utopiști, care, începând de prin a doua jumătate a secolului alXV-lea și până la jumătatea veacului al XVII-lea, au alcătuit câteva romane
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
tot în organizarea muncii prin asociație. Liberei concurențe el îi opunea „liberul concurs al tuturora prin asocierea lor frățească”. Celula acestui sistem economic îl formează „atelierul social” care este o cooperativă de producție muncitorească, făurită pe baza principiului solidarității muncitorilor. Doctrinarii cooperativismului înregistrează și pe înfăptuitorii ideilor lansate de așa-zișii „utopici”. Între aceste încercări, cea mai cunoscută e istoria „pionierilor din Rochdale” (Anglia), o cooperativă de consum a țesătorilor din această localitate. În statutul acestei cooperative figura și obligația: „Întrebuințați
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
țintind transformarea regimului capitalist într-altul bazat pe „cooperativizarea întregii vieți sociale”. Ideea aceasta solidarist-colectivistă are, desigur, nu numai o rezonanță economică, ci și una socială, educativă, pentru că năzuiește la transformarea personalității umane prin articulare la etosul comunitar. Un alt doctrinar al cooperatismului românesc, N. Ghiulea, care, am mai spus-o, a fost profesor de „politică socială” la Universitatea din Cluj în anii interbelici, de pe pozițiile unuia care credea că „clasele stăpânitoare de astăzi vor lăsa locul altora”, că „lumea merge
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
de consum - ea trebuie să se sprijine pe asemenea „idei fundamentale” care-i conferă garanția moralității și posibilității educației sociale a maselor - acesta e crezul acestui reprezentant al cooperatismului românesc. Cum au fost materializate asemenea idei în cooperația română? Toți doctrinarii pionieri ai cooperatismului românesc au susținut această formulă ca pe o posibilitate de a ameliora mizeria țărănimii și, mai apoi, a clasei muncitoare, dar și ca formă de educație socială. Trei „principii generale” au stat la baza tuturor formelor de
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
inițiatori ai cooperației române moderne - Ion Ghica, I. Ionescu de la Brad, P.S. Aurelian- au popularizat, deopotrivă, toate formele de cooperare, ei reprezentând perioada de „trecere de la vechiul socialism asociaționist la gândirea cooperativă contemporană” (Mladenatz, 1938, p. 95). Mai târziu, alți doctrinari au constatat însă că problema țărănească nu se poate ameliora fără o bună organizare cooperatistă 3. Această clasă avea cu deosebire nevoie de „îndrumare”, de „luminare”, de o asistență competentă pentru a putea depăși impasul economic, ca și handicapul cultural
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
formă socială, cât și individuală. Iată, chiar din start distingi Între două perioade ale reeducării În comunism: reeducarea În Închisoare și reeducarea În societatea civilă, prin instituțiile corespunzătoare, propagandă, Învățământ. Eu, spre deosebire de Marius, cred că, dincolo de toate schimbările ideologice și doctrinare, există un fir roșu foarte puternic În societatea comunistă, În stalinismul care, declarat sau nu, reînvie periodic. Consider anii ’80 ca o formă de neostalinism. Dincolo de capriciile și mișcările uneori bezmetice de la vârful aparatului comunist, viața doctrinei, a propagandei, a
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
unor partide istorice, vin cu o ofertă culturală alternativă, restitutivă, și Puterea face totul pentru a capta acest mesaj, pentru a-i relativiza impactul social prin sugestia de legitimitate. Care vine și bine, fiindcă are drept corolar independența politică și doctrinară relativă față de Moscova. Aici, după mine, psihologic s-a lucrat foarte bine, pentru că a lăsa acest mesaj să circule În voie, să devină un fel de paseism idilic sau energetic, reprezenta un pericol. În momentul În care el se introduce
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
proiect libertin, ateu sau deconstructor al creștinismului. Gândirea filosofului roman vizează o purificare a acestei religii și, mai apoi, o revenire la principiile ei etice genealogice. Hristos trece drept filosoful prin excelență, cel pe care-l poate regăsi sub mormanul doctrinar scolastic criticat cât de des posibil; așa se întâmplă în Dezbateri dialectice î1439), o veritabilă mașină de război contra aristotelismului. Filosofia înseamnă iubire de înțelepciune, desigur, dar înțelepciunea coincide cu mesajul evanghelic. Ea n-are nici o nevoie să se piardă
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
mai importante puncte discutate în prima fază a Reformei a fost cel legat de autoritatea Bisericii în probleme de doctrină creștină. În timp ce Biserica romano-catolică socotea că doctrina Bisericii reprezintă singurul canon în stabilirea adevărului și că autoritatea supremă în probleme doctrinare este papa, reformații susțineau că nu oamenii, ci numai cuvântul lui Dumnezeu se poate bucura de o asemenea autoritate și, prin urmare, omul trebuie să asculte ce îi spune Scriptura în probleme de doctrină. Acest punct de vedere reformat în ceea ce privește
[Corola-publishinghouse/Science/2096_a_3421]
-
căror aveau îndoieli. Există încă dezbateri aprinse legate de perioada în care aceste semne au fost introduse pentru prima dată. Puncta extraordinaria (twdwqn) erau puncte puse deasupra unor litere sau cuvinte asupra cărora existau anumite dubii de ordin textual sau doctrinar; ele se numără printre primele procedee de critică textuală ale copiștilor. În lucrarea Sifrei Num (pp. 64-65) la Num. 9,10 se dă o listă a locurilor din Pentateuh unde apar aceste puncta extraordinaria: Fac. 16,5; 18,9; 19
[Corola-publishinghouse/Science/2096_a_3421]
-
culturii naționale și operă de artă tipografică. În 1642 ia parte, alături de cei trei episcopi ai Moldovei și de egumenul de la Trei Ierarhi, la un important eveniment al Bisericii Răsăritene- sinodul ecumenic ținut la Iași, unde se dorea o limpezire doctrinară a ortodoxiei, tulburată de luptele confesionale din epocă. Prezența teologilor români a însemnat o mediere între lumea greacă și cea slavo-răsăriteană și o temperare a presiunilor făcute de Patriarhia Constantinopolului pentru anatemizarea fostului patriarh, Chiril Lucaris. Sinodul condamna doar lucrarea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290433_a_291762]
-
explicate pe baza opțiunilor partidelor politice? Principala concluzie este că adoptarea politicilor publice este mult mai puternic corelată cu situația socioeconomică și cu eforturile de integrare euroatlantică decât cu schimbările în compoziția politică a formulelor de guvernare sau cu opțiunile doctrinare ale partidelor politice. Acestea determină mai curând ritmul adoptării legislației sau atenția acordată diverselor politici sectoriale în anumite momente, influența exercitată asupra conținutului propriu-zis al politicilor fiind relativ difuză, dificil de pus în evidență. BOGDAN GHEORGHIȚĂ Activitate și grupuri parlamentare
by Sergiu Gherghina [Corola-publishinghouse/Science/1101_a_2609]
-
toate acestea, există încă nevoia unor clarificări ideologice. În prezent, Partidul Democrat-Liberal, unul dintre cele trei mari partide din sistemul de partide și totodată cel mai mare partid parlamentar din acest moment se află încă într-un proces de decantare doctrinară, după fuziunile și schimbările interne survenite în ultimul deceniu. În plus, pe scena politică a apărut o nouă grupare, activă mai întâi doar în Parlament, dar care acum s-a transformat într-un partid de centru-stânga. Aceasta a cules parlamentari
by Sergiu Gherghina [Corola-publishinghouse/Science/1101_a_2609]