4,099 matches
-
din urmă. Proporția masei sarcinii electrice a fost și la ei independentă de alegerea materialului catodului și a gazului din tubul cu vid. Acesta l-a făcut pe Thomson să realizeze că ele sunt universale printre toate celelalte materiale. Sarcina electronului a fost atent măsurată de R. A. Millikan în experimentul lui numit picătura de ulei în 1909. Legea periodicității afirmă că proprietățile chimice ale elementelor se repetă periodic și este fundamentul tabelului periodic al elementelor. Legea în sine a fost explicată
Electron () [Corola-website/Science/297813_a_299142]
-
au făcut eforturi pentru a le explica cât mai bine. În 1913, Henry Moseley a introdus conceptul numărului atomic și a explicat legea periodicității din perspectiva numărului de protoni al fiecărui element. În același an, Niels Bohr a demonstrat că electronii sunt de fapt cei care stau la baza tabelului. În 1916, Gilbert Newton Lewis a explicat reacția chimică a elementelor prin interacțiuni electronice. Existența momentelor de spin la electron e corelată cu modelele de structură geometrică ale acestuia (raza electronului
Electron () [Corola-website/Science/297813_a_299142]
-
al fiecărui element. În același an, Niels Bohr a demonstrat că electronii sunt de fapt cei care stau la baza tabelului. În 1916, Gilbert Newton Lewis a explicat reacția chimică a elementelor prin interacțiuni electronice. Existența momentelor de spin la electron e corelată cu modelele de structură geometrică ale acestuia (raza electronului). Aceasta e o chestiune nebanală care nu e nedecisă până in prezent. Unele modele care admit electronul ca punctiform (rază nulă) presupun că momentele de spin se datorează conceptului
Electron () [Corola-website/Science/297813_a_299142]
-
electronii sunt de fapt cei care stau la baza tabelului. În 1916, Gilbert Newton Lewis a explicat reacția chimică a elementelor prin interacțiuni electronice. Existența momentelor de spin la electron e corelată cu modelele de structură geometrică ale acestuia (raza electronului). Aceasta e o chestiune nebanală care nu e nedecisă până in prezent. Unele modele care admit electronul ca punctiform (rază nulă) presupun că momentele de spin se datorează conceptului de Zitterbewegung generat prin transformarea Foldy-Wuithuisen. Modelul structural proton electron necesită
Electron () [Corola-website/Science/297813_a_299142]
-
reacția chimică a elementelor prin interacțiuni electronice. Existența momentelor de spin la electron e corelată cu modelele de structură geometrică ale acestuia (raza electronului). Aceasta e o chestiune nebanală care nu e nedecisă până in prezent. Unele modele care admit electronul ca punctiform (rază nulă) presupun că momentele de spin se datorează conceptului de Zitterbewegung generat prin transformarea Foldy-Wuithuisen. Modelul structural proton electron necesită existența unei forțe atractive care să contracareze paradoxul Klein rezultat pe baza relației de nedeterminare. Este relativ
Electron () [Corola-website/Science/297813_a_299142]
-
raza electronului). Aceasta e o chestiune nebanală care nu e nedecisă până in prezent. Unele modele care admit electronul ca punctiform (rază nulă) presupun că momentele de spin se datorează conceptului de Zitterbewegung generat prin transformarea Foldy-Wuithuisen. Modelul structural proton electron necesită existența unei forțe atractive care să contracareze paradoxul Klein rezultat pe baza relației de nedeterminare. Este relativ stabil în solvenți ca amoniac ca săruri ale metalelor alcaline dar și în soluții apoase alcaline. Electronul face parte din clasa particulelor
Electron () [Corola-website/Science/297813_a_299142]
-
transformarea Foldy-Wuithuisen. Modelul structural proton electron necesită existența unei forțe atractive care să contracareze paradoxul Klein rezultat pe baza relației de nedeterminare. Este relativ stabil în solvenți ca amoniac ca săruri ale metalelor alcaline dar și în soluții apoase alcaline. Electronul face parte din clasa particulelor subatomice numite leptoni, despre care se crede că sunt particule fundamentale. Raza clasică a electronului poate fi calculată din considerente relativiste. Ca aproape toate particulele, electronii se pot comporta ca niște unde. Acest lucru este
Electron () [Corola-website/Science/297813_a_299142]
-
de nedeterminare. Este relativ stabil în solvenți ca amoniac ca săruri ale metalelor alcaline dar și în soluții apoase alcaline. Electronul face parte din clasa particulelor subatomice numite leptoni, despre care se crede că sunt particule fundamentale. Raza clasică a electronului poate fi calculată din considerente relativiste. Ca aproape toate particulele, electronii se pot comporta ca niște unde. Acest lucru este numit dualismul particule-unde, cunoscut mai mult sub numele de complementaritate propus de Niels Bohr, și poate fi demonstrat prin experimentul
Electron () [Corola-website/Science/297813_a_299142]
-
ale metalelor alcaline dar și în soluții apoase alcaline. Electronul face parte din clasa particulelor subatomice numite leptoni, despre care se crede că sunt particule fundamentale. Raza clasică a electronului poate fi calculată din considerente relativiste. Ca aproape toate particulele, electronii se pot comporta ca niște unde. Acest lucru este numit dualismul particule-unde, cunoscut mai mult sub numele de complementaritate propus de Niels Bohr, și poate fi demonstrat prin experimentul fantei duble. Antiparticula electronului este pozitronul, care are mai degrabă sarcină
Electron () [Corola-website/Science/297813_a_299142]
-
din considerente relativiste. Ca aproape toate particulele, electronii se pot comporta ca niște unde. Acest lucru este numit dualismul particule-unde, cunoscut mai mult sub numele de complementaritate propus de Niels Bohr, și poate fi demonstrat prin experimentul fantei duble. Antiparticula electronului este pozitronul, care are mai degrabă sarcină pozitivă decât negativă. Cel care a descoperit pozitronul, Carl D. Anderson a propus ca electronii standard să fie numiți negatroni, și să se folosească termenul generic de electron pentru a descrie atât varianta
Electron () [Corola-website/Science/297813_a_299142]
-
mult sub numele de complementaritate propus de Niels Bohr, și poate fi demonstrat prin experimentul fantei duble. Antiparticula electronului este pozitronul, care are mai degrabă sarcină pozitivă decât negativă. Cel care a descoperit pozitronul, Carl D. Anderson a propus ca electronii standard să fie numiți negatroni, și să se folosească termenul generic de electron pentru a descrie atât varianta cu sarcină pozitivă cât și cea negativă. Astăzi, această utilizare este rar întâlnită. Șerban Țițeica Curs de fizică statistică și teoria cuantelor
Electron () [Corola-website/Science/297813_a_299142]
-
prin experimentul fantei duble. Antiparticula electronului este pozitronul, care are mai degrabă sarcină pozitivă decât negativă. Cel care a descoperit pozitronul, Carl D. Anderson a propus ca electronii standard să fie numiți negatroni, și să se folosească termenul generic de electron pentru a descrie atât varianta cu sarcină pozitivă cât și cea negativă. Astăzi, această utilizare este rar întâlnită. Șerban Țițeica Curs de fizică statistică și teoria cuantelor, Editura All 2000
Electron () [Corola-website/Science/297813_a_299142]
-
ul este antiparticula asociată electronului, în fizică nucleară un pozitron este numit și antielectron. ul are sarcina electrică +1 și spinul 1/2 și are aceeași masă că a unui electron. Cand un pozitron cu o energie redusă ciocnește un electron de joasă energie, are
Pozitron () [Corola-website/Science/309854_a_311183]
-
ul este antiparticula asociată electronului, în fizică nucleară un pozitron este numit și antielectron. ul are sarcina electrică +1 și spinul 1/2 și are aceeași masă că a unui electron. Cand un pozitron cu o energie redusă ciocnește un electron de joasă energie, are loc procesul de anihilare electron-antielectron, generându-se doi fotoni din spectrul radiațiilor gamma. Acest proces are loc conform principiului echivalentei masă-energie al lui Albert Einstein. Pozitronii
Pozitron () [Corola-website/Science/309854_a_311183]
-
ul este antiparticula asociată electronului, în fizică nucleară un pozitron este numit și antielectron. ul are sarcina electrică +1 și spinul 1/2 și are aceeași masă că a unui electron. Cand un pozitron cu o energie redusă ciocnește un electron de joasă energie, are loc procesul de anihilare electron-antielectron, generându-se doi fotoni din spectrul radiațiilor gamma. Acest proces are loc conform principiului echivalentei masă-energie al lui Albert Einstein. Pozitronii pot fi generați de emisia pozitronilor din dezintegrare radioactivă (o
Pozitron () [Corola-website/Science/309854_a_311183]
-
cazul, masele de repaus ale particulelor rezultate) este mai mică (în cazul unei reacții exoterme) decât suma maselor atomice ale atomilor intrați în reacție. Urmarea este că masa unui atom este puțin mai mică decât suma maselor protonilor, neutronilor și electronilor componenți. Este adesea afirmat în mod eronat că relația E=mc² exprimă transformarea (conversia) masei în energie în diverse reacții nucleare. În realitate, energia este prezentă în cantitate egală înainte și după transformare, doar sub forme diferite (energia legăturilor dintre
Echivalență masă–energie () [Corola-website/Science/310672_a_312001]
-
semiconductor. Procesele care au loc într-o joncțiune determină proprietățile electrice ale dispozitivelor semiconductoare. Aceste procese sunt influențate de regimul de polarizare a regiunilor. 1. În absența unei tensiuni aplicate din exterior, Prin plecarea golurilor în regiunea "n" și a electronilor în regiunea "p", vor apărea în cele două regiuni sarcini electrice spațiale de semn opus (constituite din acceptori și donori ionizați). Aceste sarcini electrice creează un câmp electric îndreptat de la "semiconductorul de tip n" spre semiconductorul de tip "p" și
Joncțiune p-n () [Corola-website/Science/302487_a_303816]
-
hidrogen), ridicând astfel valoarea pH-ului soluției respective. Ionii hidroxilici sunt ioni capabili de a capta protonii eliberați de un acid determinând neutralizarea amestecului. Conform teoriei electronice a acizilor și bazelor a lui Lewis, acizii sunt speciile chimice care acceptă electroni, iar bazele sunt speciile chimice care accepta electroni. Conform acestei teorii, bazele Brönstead sunt acizi Lewis, iar acizii Brönstead sunt baze Lewis. Cu cât un acid Brönstead este mai slab, cu atât el este o bază Lewis mai puternică, respectiv
Bază (chimie) () [Corola-website/Science/309973_a_311302]
-
Ionii hidroxilici sunt ioni capabili de a capta protonii eliberați de un acid determinând neutralizarea amestecului. Conform teoriei electronice a acizilor și bazelor a lui Lewis, acizii sunt speciile chimice care acceptă electroni, iar bazele sunt speciile chimice care accepta electroni. Conform acestei teorii, bazele Brönstead sunt acizi Lewis, iar acizii Brönstead sunt baze Lewis. Cu cât un acid Brönstead este mai slab, cu atât el este o bază Lewis mai puternică, respectiv cu cât o bază Brönstead este mai slabă
Bază (chimie) () [Corola-website/Science/309973_a_311302]
-
observarea spectrului hidrogenului și diferitele sale „serii” vor duce la dezvoltarea mecanicii cuantice și la modelul lui Bohr al atomului. Pieter Zeeman a descoperit că liniile se dedubleză sub efectul unui câmp magnetic; este efectul Zeeman legat cu spinul unui electron. Concluziile lui Kirchhof privitoare la spectrul solar - "Soarele este compus dintr-un corp central foarte cald, responsabil de fondul continuu al spectrului, înconjurat de o „atmosferă” ale cărei straturi exterioare mai puțin calde și mai puțin dense sunt responsabile de
Spectroscopie astronomică () [Corola-website/Science/329734_a_331063]
-
soluție de azotat de argint timp de o secundă,depune la catod 0,001118 grame de argint. Amperul internațional a fost înlocuit în anul 1948 cu amperul absolut(amperul electrodinamic). Amperul internațional este 0,99985 din amperul absolut. În raport cu mișcarea electronilor,un amper reprezintă un flux de aproximativ 6,241506×10 electroni. Ca mărime fundamentală, curentul electric nu se definește în raport cu alte mărimi. Curentul electric ca mărime fizică este legat de marimea sarcină electrică sau cantitate de electricitate prin fluxul de
Amper () [Corola-website/Science/303521_a_304850]
-
catod 0,001118 grame de argint. Amperul internațional a fost înlocuit în anul 1948 cu amperul absolut(amperul electrodinamic). Amperul internațional este 0,99985 din amperul absolut. În raport cu mișcarea electronilor,un amper reprezintă un flux de aproximativ 6,241506×10 electroni. Ca mărime fundamentală, curentul electric nu se definește în raport cu alte mărimi. Curentul electric ca mărime fizică este legat de marimea sarcină electrică sau cantitate de electricitate prin fluxul de sarcini electrice care trec printr-o suprafață dată în unitatea de
Amper () [Corola-website/Science/303521_a_304850]
-
fi definit prin formula Rodrigues Ele sunt ortogonale unul pe celălalt în raport cu produsul scalar dat de Șirul polinoamelor Laguerre este un șir Sheffer. Polinoamele Laguerre apar în mecanica cuantică, în partea radială a soluției ecuației Schrödinger pentru atomul cu un electron. Fizicienii folosesc adesea o definiție a polinoamelor Laguerre mai mare cu un factor de formula 5, decât definiția folosită aici. Acestea sunt primele polinoame Laguerre: Aceste polinoame pot fi exprimate sub formă de integrală pe contur unde conturul este unul închis
Polinoamele lui Laguerre () [Corola-website/Science/309990_a_311319]
-
ionice permit dizolvarea în condiții ambientale. La începutul secolului 20, teoriile de bază ale chimiei au fost înțelese datorită unor serii de descoperi privind probarea și dezvăluirea naturii interne ale atomilor. În 1897, J. J. Thomson din Cambridge University desoperise electronul și imediat după aceea, omul de stiință Becquerel, precum și cuplul Pierre și Mărie Curie investigau fenomenul radioactivității. Într-o serie de experimente, Ernest Rutherford din cadrul Universității din Manchester descoperise structura internă a atomului și existența protonului, a clasificat și explicat
Chimie () [Corola-website/Science/296531_a_297860]
-
și material, iar o mare parte din chimia experimentală (precum și cea aplicată sau industrială) este realizată fără ea. O reacție chimică este transformarea unor substanțe în una sau mai multe substanțe. La baza unei asemenea transformări chimice se află rearanjarea electronilor în cadrul legăturilor atomice, iar aceasta poate fi evidențiata simbolic prin ecuațiile chimice, care au ca subiect atomii. Numărul atomilor din partea stângă și partea dreaptă a ecuașiei este egal într-o transformare chimică; în moment când numărul acestora este inegal, transformarea
Chimie () [Corola-website/Science/296531_a_297860]