1,602 matches
-
să te speli, i-am spus. Am încercat să-i scot șosetele murdare din picioare. A început să țipe: Nu trage, mamă! Când am privit mai bine la piciorul drept, șoseta era lipită de piele. Ce-ai pățit, te-ai fript? Am vrut să-mi fac niște ouă și am scăpat uleiul încins pe picior, acum trei zile. De atunci nu m-am descălțat, că mă ustura. Fruntea mi s-a acoperit de transpirație rece. Febra era de la arsura care se
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
incendiul. Dar izbutirea lor au avut s-o mulțămească timpului {EminescuOpIX 384} foarte priincios și liniștit, fără nici un pic de vânt. S-au distins cu această ocazie serjentul major Avrămescu și soldatul pompier șapira; dintre soldații ruși unul ș-au fript mâinile ș-au fost transportat la spital. Magazia de fierării era asigurată, celelalte dugheni nu. Pagubele sunt foarte însemnate și în flăcări au murit și doi copii izraeliți. Incendiul s-au iscat se zice prin spargerea unei lampe cu petrol
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
curtea bisericei au fost întîmpinați de venerabilul egumen, care și de astă dată le-a adresat cuvinte pline de învățătură și de sfătuiri adevărat părintești. Încât pentru ospăț pentru popor comitetul s-a îngrijit de un bou, care s-a fript întreg și s-a împărțit pe movila de lângă portic în regula cea mai bună. Astfeli se fini acea serbare, a căreia amintire va rămânea neștearsă din inimile române și de la care, credem, fiecare s-a întors cu mai multă tărie
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
că n-o simțeam, ci dintr-un sentiment acut de nefericire generală. Și m-am întins lângă Stoney care a întredeschis ochii, m-a recunoscut și a adormit la loc. Numai că era frig; către dimineață s-a făcut îngrozitor de frig; și din când în când ne trezeam îmbrățișați, cu fețele noastre nerase lipite una de alta, și ne despărțeam. Până când s-a făcut atât de ger că n-a mai contat că suntem niște străini - tremuram mult prea rău - și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
De fapt chiar astă noapte am visat că mă însurasem, dar că nu era plăcut deloc. M-a întors pe dos. Visul a început bine. Veneam de la slujbă și pe pervaz erau niște păsărele frumoase, și miroseam carnea care se frigea pe grătar. Nevastă-mea era foarte arătoasă, dar ochii ei frumoși erau plini de lacrimi, niște lacrimi mari și grele. „Lu, ce s-a întâmplat?“ i-am spus. Iar ea, „Copiii s-au născut pe neașteptate în după masa asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
gras? Cicatricea de pe frunte? Chelia? Pentru bani! N-a fost nici un moment vorba de altceva decât de bani. Am vrut să mă feresc din calea acestei răbufniri; mi-au tresărit umerii. A coborât aprigă pe capetele noastre și ne-a fript. Totuși Simon nu părea răscolit, ci doar gânditor, și continua să pufăie din trabuc. N-a răspuns la nici una din provocări. Poate că se gândea că așa cum el însuși își dorise banii, nu o putea condamna pe Renée pentru același
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
subțiri, parizieni, și încercând să își tragă fularul de bumbac peste ceafă. Și s-a apucat să cânte un cântec de cafenea. Mierlele înfrigurate răsăreau în zbor din pădurea de stejari ruginii, și până și lor le era probabil prea frig să cânte, pentru că n-am auzit nici un fel de ciripit de la ele. Numai vocea slabă a Jacquelinei care nu reușea să pătrundă prea departe peste brazdele subțiri, ca niște buzunărele de omăt. Trebuie neapărat să încerci să cânți, mi-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
aruncat o privire foarte severă și, deoarece n-am răspuns imediat, nici în apărare, nici capitulând, s-a lăsat cu toată greutatea pe spate și s-a adresat soțului ei: — Mai dă-mi, te rog, o țigară. Chestia asta îmi frige degetele. I-a întins mucul de țigară care încă ardea și pe care i l-a stins el în scrumieră. După aceea, locotenentul a scos din nou pachetul de țigări. — Aprinde-mi-o tu, i-a cerut. Eu nu mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
-i mai văd, poate că nu mă mai văd nici ei... Și atunci s-a întâmplat. Nu mai mâncasem de vreo două zile... și nu mă mai luaseră acasă... la ce bun să se obosească?! În noaptea aceea, fusese tare frig... stăteam cu ochii închiși... era prea greu să-i mai deschid... zarva dimineții abia mai ajungea la mine... ca un zumzet... Deodată, mi s-a făcut cald, cald în inimă... Așa o fi când mori, mi-am zis, fiindcă atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
Și tu ai fost cu El, și tu, hai, spune, erai dintre ai lui !" Și o voce de bărbat care se apăra : "Nu și nu" ! Era frig, focul ardea, se făcea tot mai mare, dar degeaba! Era frig, tot mai frig... Omul se cunoaște de când e copil cum o să fie. Așa a și fost. Eu am plecat departe am aflat mai târziu că a făcut tot felul de minuni dar parcă mai știi ce spune ba unul, ba altul ?! Eu atâta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
Bălțata și adormi la loc așa era ea, bună și blândă, ca oaia. De asta și copilul ciobanului se ghemuise în lâna ei. Într-o parte el, în cealaltă mielul ei... Ce să-i faci, copii cu toții... Și frig, tare frig... Nici nu știu când am ațipit. Coborâse, așa, deodată, liniștea peste noi și focul trosnea și scotea scântei mi-am zis că toți se tem de foc și nu vine nimeni, doar ciobanii stau de pază și mai e și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
nu ți-a convenit ?! Ori ți-e foame ? S-a făcut răcoare și frigul cere-ntotdeauna de mâncare du-te și ia din barcă : mai e niște pâine, astâmpără-ți foamea oleacă... Uite, mergem la pește și pe urmă-l frigem la foc și să vezi tu cum ne săturăm amândoi ! Am dat din cap: nu, nu-mi era foame. Atunci s-a apropiat de mine, mi-a pus mâna pe frunte (mâna lui, aspră și bătătorită, ca o scoarță de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
să creadă că am adormit. Mi-era tare rușine. Mai că-mi venea să plâng de ciudă. Da' las' că știu eu ce fac mâine ! Și cu gândul ăsta chiar am adormit. A doua zi, m-am strecurat tiptil afară. Frig mai era ! Soarele nu răsărise încă. Pe mal, tot felul de ierburi și lemne, scoici de toate culorile și mai mari, și mai mici, furtuna aruncase și câteva stele de mare și meduze săracele de ele! Dar eu căutam pietre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
acestor locuri, cu pecețile intacte, ne va lăsa liberă "fericita capacitate de a presupune", cum ar zice Burckhardt. Și poate că e mai bine așa decât un popas sumar și superficial. Păsările zboară jos, cu aripile îngreunate de ploaie, soarele frige când apare dintre norii turbulenți, din loc în loc se văd sate minuscule... câți s-ar putea lăuda că știu ceva precis despre viața celor ce le locuiesc? Se zice că în ele se practică încă trocul și banii sunt rari
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
mai puternică a viscolului în fereastră, cei doi copii încep să plîngă zgomotos. Haideți cu ei pe saltea spune Lazăr tatălui, arătînd salteaua adusă de el și de studentă. Părinții acceptă, așezîndu-se rezemați de perete, cu copiii în brațe. Cam frig jos, la sol spune tatăl -, dar o să-i ținem înveliți bine. Dă-le haina de blană spune Nina actorului. Eu o să mă învelesc cu o pătură. Actorul ia haina de blană și o așază peste copilul de pe genunchii studentei. Ușa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
cutie cu chibrituri, aprinde unul, dar, văzînd în mîna Mariei bricheta aurită, vrea să-l stingă. Femeia face semn să-l mențină și-și apropie țigara de la flacără, prelungind aprinderea pînă ce focul ajunge la degetele lui Mihai și-l frige. Chibritul este aruncat în scrumieră. Maria rămîne cu țigara între buze, neaprinsă, așteptînd. Mihai aprinde un nou chibrit și, cînd Maria se apropie cu intenția de a-și aprinde țigara, mîna lui se retrage, obligînd capul femeii să descrie un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
sigur că dorea într-adevăr să i se poarte de grijă sau că Tom avea cea mai vagă idee asupra adevăratei lui firi. Când Alex s-a întors împreună cu Ruby de la Institut, cu scrisoarea lui John Robert Rozanov care o frigea în buzunar și s-a dus de-a dreptul sus, în salon, dar n-a deschis scrisoarea pe dată. Stând în picioare în bovindou și privind afară la copacii reci și înfiorați de frig și la acoperișul verde, ud, al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
uimit. Baptisteriul era înecat în abur. Ușile mari, de bronz, bătute în ținte sub frontonul lor de piatră, erau larg deschise. Răzbea un zgomot înăbușit, sacadat. Tom se apropie. Atinse una dintre uși și își retrase pe dată mâna: metalul frigea. Trecu pragul, clipind des, cu genele ude din cauza vaporilor. În fața lui, și dedesubt, i se înfățișară o puzderie de lumini sclipitoare. Stătea pe un fel de podeț sau galerie îngrădită de bare, de la care coborau în dreapta și în stânga șiruri de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
a giganticului cilindru care șuiera și trepida ca o rachetă gata să fie lansată în spațiu. Se uită în jos, așteptându-se parcă să vadă că ceva se schimbase, dar totul arăta ca și înainte, în iluminația insuportabilă care-i frigea ochii. Oare își imagina numai, sau temperatura creștea întruna? Își înălță privirile spre cel mai apropiat punct al nivelului de deasupra lui, barele ușoare dintre trepte, ca niște mici cabluri de metal suspendate în aer. Nu se găseau direct deasupra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
patul din centru. Se îndreptă spre fereastră, examină mânerele și de astă-dată își îngădui să le atingă. Ce straniu, când se uitase la aceste mânere, cu puțin înainte, fața universului fusese cu totul alta. Arsura ca de fier înroșit îi frigea din nou inima cu atingerea celei mai cumplite spaime pe care o simțise vreodată în viața lui: spaimă de viitor, spaimă de continuarea existenței lui. Luă de pe masă unul dintre caietele de notițe ale filozofului. Își spuse: „Am să înec
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
prăpastiei paradoxului, până și-a dat drumul în ea, cu capul înainte. S-a aventurat! S-a avântat! A luat-o-n barbă fatalmente și a terminat-o rău. Măreț, dar rău! Rău, rău, rău, cât încape. Omul s-a fript! A-nnebunit! Salut! Arunci un sofism, un pietroi, o piatră, o pietricică și ... Doamne, cum aș mai bea acum ceva! Bere, vin, gin, votcă. Sau țuică, vermut, rom, lichior, orice! A, uitasem de whisky... Am o sete gongorică-n mine
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
s-a părut că ăla, sanchiul, semăna la căutătură cu nenea Ghiță Patiseru', vecinu' lu' Vierme! Serios! Râdeți...? Bine, bine, gata, am prins șpilul! Dacă vreți să mă luați în balon, mă opresc și revin la lucrurile plăcute. Pileală, ca să frigem cot la cot, pe covertă, este din abundență, slavă cerului! Nu ducem lipsă! Cum să ne socializăm noi, pe mai departe, că avem de tras din greu cu paharu'? Ei...? Punem de-o tablă, de-un rummy, un șeptic, un
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
-i ființa lui Dumnezeu și se cere pe liber. Așa...! Doamne, a-ahh! Ce bunăciune tare! Există și lucruri faine, în locuri unde nici cu gândul nu gândești! plescăie Dănuț, după o dușcă spornică din rezerva strategică a lui nenea Kojak. Frige, băi! Te prăjește pe gât! Truism! îl taxează Vierme. Ce-ai zis, tu, mă?! Cum? Ce-ai zis?! Am spus: truism. Când afirmi că zăpada este rece și că tăria te arde, comiți un truism, nu? Ha, ha, ha! se
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
ambalaj din hârtie unsuroasă, de ziar. Desfăcând meticulos hârtia, Apostatul expune țanțoș, pe căprării, feliile pufoase de franzelă albă, cu coaja lor rumenă și crocantă, căpățânile lucioase de ceapă roșioară-trufanda și borcănelul de muștar iute cu hrean, pe lângă micii căldicei, fripți pe cărbuni, încolonați câte cinci pe un rând, treizeci și încă una de bucăți, pârpălite uniform, în total! Ceilalți convivi, lihniți, saliveză harnic, cu mintea și cu ochii. Până și Îngerul, regresat silnic în paupera condiție umană, clipește și se
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
să-mi arate pozele și unul dintre detectivi spune că dacă glonțul ar fi nimerit cu cinci centimetri mai sus, acum aș fi moartă. Nu reușeam să pricep ce voiau să demonstreze. Cinci centimetri mai jos, și-aș fi fost friptă cum scrie la carte în rochia mea picantă din crep de bumbac, încercând să-l conving pe tipul de la asigurări să uite de clauza de deductibilitate și să-mi înlocuiască geamul mașinii. Apoi, aș fi fost lângă o piscină, toată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]