1,851 matches
-
copleșesc altarele sfinte ale zeiței, le privează pe preotese de măștile lor de Gorgone și le capturează caii sacri - reprezentare timpurie a unui cap de Gorgona și corpul unui armăsar a fost găsită în Boetia. Belerefon, dublura lui Perseu, ucide Himera Liciana: elenii anulează calendarul Medusan, și îl înlocuiesc cu un altul. Este posibil ca în cel de-al treilea secol înainte de Hristos s-a produs o ruptură istorică, asemănata cu o traumă sociologică, în cadrul acestui mit, în mare parte asemănat
Medusa () [Corola-website/Science/300151_a_301480]
-
Dodecapolis. Vestigiile etrusce stabilesc faptul că acropola din Sân Cornelio a fost ocupată și fortificata în perioada etrusca. Există alte dovezi semnificative etrusce: piese de ziduri, o necropola etrusca pe Poggio del Sole, și cel mai faimos, cele două bronzuri, "Himera din Arezzo" (secolul al V-lea î.Hr.) și "Minerva" (secolul al IV-lea î.Hr.), care au fost descoperite în secolul al XVI-lea și duse la Florența. Așezarea etrusca a fost cucerita de români în 311 î.Hr., devenind un post
Arezzo () [Corola-website/Science/297322_a_298651]
-
scriitor, a publicat șase volume de povestiri, "Un zeu aproape muritor", (Dacia, Cluj, 1982), "Istorii pe care n-am să le scriu" ,(Alfa, București, 1998), "Scene intime. Scene de masă", (Univers enciclopedic, București, 2001), "Omphalos", (Idea, Cluj, 2001), "Autoportret cu himere", (Alfa, București, 2001), "Spune Scardanelli", (Idea, Cluj, 2001), o carte de aforisme, "Exorcisme", (Apostrof, Cluj, 1996), un studiu pe tema puterii în opera lui Shakespeare, "Cercul de aur", (Meridiane, București, 1985) și două lucrări de teorie teatrală: "Redescoperirea actorului", (Meridiane
Mihai Măniuțiu () [Corola-website/Science/316834_a_318163]
-
și publicată sub titlul „Prăbușirea Casei Usher” în vol. "Scrieri alese" (vol. I), editat în 1963 de Editura pentru Literatură Universală din București, fiind reeditată și de alte edituri. Alte traduceri au fost realizate de Maria-Ana Tupan (publicată în volumul "Himere. Proză fantastică americană" (vol. I), editat în 1984 de Editura Minerva din București), de Liviu Cotrău (publicată în volumul "Masca Morții Roșii: schițe, nuvele, povestiri (1831-1842)", editat în 2012 de Editura Polirom din Iași) și de Gabriel Mălăescu (publicată sub
Prăbușirea Casei Usher () [Corola-website/Science/325832_a_327161]
-
le-a dezvăluit fetelor că folosește un ser să transforme oamenii în animale pentru a le lua blană, pentru a o folosi pentru creațiile sale. În final, Helga este victima propriulzui ser de mutare și s-a transformat într-o Himera masivă. În "Dezastru în lumea modei", Helga apare din nou cu o schemă de a folosi hainele Modei mistice, care după ce sunt purtate nu se mai pot da jos, si strânge persoană care le poartă până la moarte. În ascunzătoare ei
Lista personajelor din Spioanele () [Corola-website/Science/306355_a_307684]
-
Acum? Vă respect prea mult, pentru a nu vă spune altceva. Mă rezum doar la faptul că Iorgu Bleahu știa ce știa, atunci când amenința. Îmi spunea că sunt un biet naiv, cu capul În nori, hrănit cu iluzii, bântuit de himere. Poate Îi dau dreptate, dar de ce atâta grabă să ridice dosarul? Bătând În retragere, Horia Diaconu a dat din umeri și a pronunțat discret: - Doar am discutat. - Bine, mă voi conforma. Rețineți Însă, eu aștept soluția. Mai rețineți că, dacă
Editura Destine Literare by Ion Floricel-Țeicani () [Corola-journal/Journalistic/81_a_355]
-
greacă "Χίμαιρα" derivat din "χίμαρος", "khimaros" „capră”) reprezintă în mitologia greacă un monstru tricefal, având un cap de leu, unul de capră și unul de șarpe sau de balaur. După Hesiod, este un monstru feminin, născut din cuplul Echidna-Typhon. Termenul himeră mai este folosit pentru a descrie orice monstru compus din mai multe părți de animal. Prima descriere a Himerei apare în Iliada lui Homer, "„o creatură de origine zească, nu umană, în față un leu, în spate un șarpe și
Himera () [Corola-website/Science/302584_a_303913]
-
unul de capră și unul de șarpe sau de balaur. După Hesiod, este un monstru feminin, născut din cuplul Echidna-Typhon. Termenul himeră mai este folosit pentru a descrie orice monstru compus din mai multe părți de animal. Prima descriere a Himerei apare în Iliada lui Homer, "„o creatură de origine zească, nu umană, în față un leu, în spate un șarpe și o capră în mijloc, și scuipând un foc infernal.”" După Homer răutatea și ura Himerei față de alții este cauzată
Himera () [Corola-website/Science/302584_a_303913]
-
animal. Prima descriere a Himerei apare în Iliada lui Homer, "„o creatură de origine zească, nu umană, în față un leu, în spate un șarpe și o capră în mijloc, și scuipând un foc infernal.”" După Homer răutatea și ura Himerei față de alții este cauzată de Amisodaros, regele Cariei, care a crescut-o ca să terorizeze pământurile înconjurătoare. O altă descriere a ei apare în Teogonia a lui Hesiod, "„Ea [Echidna] a născut , care scuipa un foc infernal, o bestie măreață și
Himera () [Corola-website/Science/302584_a_303913]
-
agilă. Capetele ei erau trei: unul a unei leu, unul a unei capre și al treiea a unui șarpe, un drakon puternic”". În opera Bibliotheca se sugerează că monstrul sufla foc prin capul de capră. Alexandru Mitru o descrie "„Iar Himera aceasta avea corpul de capră, cu-o coadă de balaur, un grumaz de leoaică și două capete. Din boturile ei tâșneau, când răsufla, torente-nvăpăiate de foc mistuitor”". Himera este în general considerată un monstru de gen feminin, deși este de
Himera () [Corola-website/Science/302584_a_303913]
-
monstrul sufla foc prin capul de capră. Alexandru Mitru o descrie "„Iar Himera aceasta avea corpul de capră, cu-o coadă de balaur, un grumaz de leoaică și două capete. Din boturile ei tâșneau, când răsufla, torente-nvăpăiate de foc mistuitor”". Himera este în general considerată un monstru de gen feminin, deși este de obicei portretizată în arta grecească ca având o coamă de leu. Există mai multe genealogii ale himerei. Hesiod relatează cum ea a conceput împreună cu fratele ei, Orthos, Sfinxul
Himera () [Corola-website/Science/302584_a_303913]
-
capete. Din boturile ei tâșneau, când răsufla, torente-nvăpăiate de foc mistuitor”". Himera este în general considerată un monstru de gen feminin, deși este de obicei portretizată în arta grecească ca având o coamă de leu. Există mai multe genealogii ale himerei. Hesiod relatează cum ea a conceput împreună cu fratele ei, Orthos, Sfinxul și leul din Nemea. O altă versiune spune că este fica Echidnei și a lui Orthos, majoritatea autorilor consideră că este fica Echidnei și a lui Typhon, soră a
Himera () [Corola-website/Science/302584_a_303913]
-
împreună cu fratele ei, Orthos, Sfinxul și leul din Nemea. O altă versiune spune că este fica Echidnei și a lui Orthos, majoritatea autorilor consideră că este fica Echidnei și a lui Typhon, soră a lui Cerber și a Hidrei. Zărirea Himerei era considerată de rău augur. Monstrul grecesc apărea de obicei înainte de producerea unor dezastre, cum ar fi: naufragii, furtuni violente și erupții vulcanice. Vergilius plasează Himera la porțile lui Hades împreună cu alți frați de-a ei și a altor creaturi
Himera () [Corola-website/Science/302584_a_303913]
-
fica Echidnei și a lui Typhon, soră a lui Cerber și a Hidrei. Zărirea Himerei era considerată de rău augur. Monstrul grecesc apărea de obicei înainte de producerea unor dezastre, cum ar fi: naufragii, furtuni violente și erupții vulcanice. Vergilius plasează Himera la porțile lui Hades împreună cu alți frați de-a ei și a altor creaturi monstruoase. Tărâmul regelui Iobates, Licia, era terorizat de către Himeră. Acesta îi ordonă lui Belerofon să o ucidă. Autorul cărții "Bibliotheca" descrie moartea ei astfel "„Belerefon a
Himera () [Corola-website/Science/302584_a_303913]
-
de obicei înainte de producerea unor dezastre, cum ar fi: naufragii, furtuni violente și erupții vulcanice. Vergilius plasează Himera la porțile lui Hades împreună cu alți frați de-a ei și a altor creaturi monstruoase. Tărâmul regelui Iobates, Licia, era terorizat de către Himeră. Acesta îi ordonă lui Belerofon să o ucidă. Autorul cărții "Bibliotheca" descrie moartea ei astfel "„Belerefon a urcat pe Pegas, calul său înaripat născut din Medusa și Poseidon, și zburând sus în aer a doborât Himera folosind arcul și săgețile
Himera () [Corola-website/Science/302584_a_303913]
-
Licia, era terorizat de către Himeră. Acesta îi ordonă lui Belerofon să o ucidă. Autorul cărții "Bibliotheca" descrie moartea ei astfel "„Belerefon a urcat pe Pegas, calul său înaripat născut din Medusa și Poseidon, și zburând sus în aer a doborât Himera folosind arcul și săgețile sale”". Al. Mitru descrie cum Belerofon, sfătuit de Atena, aruncă țepușe de plumb în gurile Himerei, plumbul se topește datorită focului himerei și astfel o ucide pe bestie. Originea acestui monstru poate fi atribuită vulcanulului cu
Himera () [Corola-website/Science/302584_a_303913]
-
Belerefon a urcat pe Pegas, calul său înaripat născut din Medusa și Poseidon, și zburând sus în aer a doborât Himera folosind arcul și săgețile sale”". Al. Mitru descrie cum Belerofon, sfătuit de Atena, aruncă țepușe de plumb în gurile Himerei, plumbul se topește datorită focului himerei și astfel o ucide pe bestie. Originea acestui monstru poate fi atribuită vulcanulului cu numele Chimaera lângă Phaselis, în Licia și a erupților sale frecvente sau a văii vulcanice lângă Cragus. Există posibilitatea ca
Himera () [Corola-website/Science/302584_a_303913]
-
său înaripat născut din Medusa și Poseidon, și zburând sus în aer a doborât Himera folosind arcul și săgețile sale”". Al. Mitru descrie cum Belerofon, sfătuit de Atena, aruncă țepușe de plumb în gurile Himerei, plumbul se topește datorită focului himerei și astfel o ucide pe bestie. Originea acestui monstru poate fi atribuită vulcanulului cu numele Chimaera lângă Phaselis, în Licia și a erupților sale frecvente sau a văii vulcanice lângă Cragus. Există posibilitatea ca Himera să simbolizeze frigul iernii: capul
Himera () [Corola-website/Science/302584_a_303913]
-
plumbul se topește datorită focului himerei și astfel o ucide pe bestie. Originea acestui monstru poate fi atribuită vulcanulului cu numele Chimaera lângă Phaselis, în Licia și a erupților sale frecvente sau a văii vulcanice lângă Cragus. Există posibilitatea ca Himera să simbolizeze frigul iernii: capul ei de leu - gerul, capul de capră - furtunile de zăpadă (în greacă agis înseamnă atât cu trasături de capră cât și funtună) și capul de șarpe - bolile iernii. Numele ei, Himera (Khimaira), poate fi derivat
Himera () [Corola-website/Science/302584_a_303913]
-
Cragus. Există posibilitatea ca Himera să simbolizeze frigul iernii: capul ei de leu - gerul, capul de capră - furtunile de zăpadă (în greacă agis înseamnă atât cu trasături de capră cât și funtună) și capul de șarpe - bolile iernii. Numele ei, Himera (Khimaira), poate fi derivat din cuvintele grecești "kheima" (frig, ger, iarnă) și "aera" (aer). Tatăl ei, Typhon, este considerat demonul furtunilor de zăpadă și mama ei, Echidna, demonul boliilor. Himera poate fi asociată cu constelația capricorn, capra cu coadă de
Himera () [Corola-website/Science/302584_a_303913]
-
și funtună) și capul de șarpe - bolile iernii. Numele ei, Himera (Khimaira), poate fi derivat din cuvintele grecești "kheima" (frig, ger, iarnă) și "aera" (aer). Tatăl ei, Typhon, este considerat demonul furtunilor de zăpadă și mama ei, Echidna, demonul boliilor. Himera poate fi asociată cu constelația capricorn, capra cu coadă de șarpe, a cărei apariție însemna începerea iernii. Inamicul său, Pegas, identificat cu constelația Pegas apărea primăvara pentru a o „alunga” de pe cer.
Himera () [Corola-website/Science/302584_a_303913]
-
cu patru piese de teatru reprezentate în București și provincie, din care trei (“Poarta”, “Ferestre deschise” și “Explozie întârziată”) sunt comentate cu elogii de presa vremii. Urmează apoi alte producții dramaturgice, promovate aproape anual (“Ochiul albastru”, “Costache și viața interioară”, “Himera”, “Ștafeta nevăzută”, “Simple coincidențe”) care îl impun între numele cele mai circulante în opinia teatrală. Îi apare de asemenea microromanul “Don Juan din Grădina Icoanei” și un volum de “Poeme discursive”. Scrie în presa literară, la “Contemporanul”, “România Literară”, “Luceafărul
Paul Everac () [Corola-website/Science/298913_a_300242]
-
Brâncuși et l’avant-garde roumaine dans leș revues tchèques de l’entre-deux-guerres, în Revue Roumaine d’Histoire de l’Art, tome XXVII, 1991 “Extazul realității vii, trăite.....”. Un pictor uitat: Constantin Pantelimon, în Artă, nr. 3, 1988 Paciurea, Eminescu și himerele, în Artă, nr. 5, 1989 Însemnări despre avangardă românească, în Artă, nr. 6-8, 1990 Paciurea, le monument d’Eminescu et Rodin, în Revue Roumaine d’Histoire de l’Art, tome XXVII, 1991 Brâncuși și filmul, în Cinema, nr. 4, aprilie
Ioana Vlasiu () [Corola-website/Science/319600_a_320929]
-
se află pa partea dinspre Palatul Ducal conține leul înaripat, simbol al Sf. Marcu, care este începând din anul 862 sfânt patron și simbol al orașului și al statului venețian. Este o sculptura de bronz foarte veche, probabil inițial o himera, căreia i s-au adăugat mai tarziu aripi. Pe partea dinspre bibliotecă se află statuia Sf. Teodor, sfânt bizantin și războinic, primul protector al orașului, reprezentat în marmură în timp ce ucidea un balaur. Sculptură este o copie a originalului expus la
Coloanele sfinților Marcu și Teodor () [Corola-website/Science/333564_a_334893]
-
defini nazismul, utilizând metafora hobbsiană a Leviatanului. El propune abordarea problemei nazismului, urmându-l pe Franz Neumann, în siajul conceptului de Behemot, antonimul lui Leviatan. Behemot este un model de dezorganizare, de haos și de plăcere criminală. Gérard Rabinovitch analizează „himera” nazistă, cu elementele care îi sunt caracteristice: eroizarea violenței, valorizarea agresivității și lichidarea tuturor normelor morale. Această „himeră” nazistă este alcătuită dintr-un gen de acțiune de tip gangsteresc, dintr-o gestică populară de inspirație păgână, din biologismul medical și
Gérard Rabinovitch () [Corola-website/Science/335720_a_337049]