1,846 matches
-
ca o sobă de teracotă în ciuda faptului că îmbătrînise sub ,loviturile vremii", în primii zece ani deloc, ca apoi zece ani într-o noapte. Putea trece podul cu un măgar în cîrcă, cum zicea el glumind, călătorii din carantină se holbau îngroziți la fluturele de sidef care îi împodobea coama părului, adulmecîndu-i mireasma de nuc pe care o răspîndea în jurul său, iar Jerisena privea uimită la volumașul cu poemele lui Horațiu de la cingătoarea căpitanului. în vremea asta căpitanul era vesel și
Milorad Pavic - Ultima iubire la Țarigrad by Mariana Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/11058_a_12383]
-
de timișoreni încă în 1844. Și sosită tot pe Bega. Într-un reportaj mai amplu despre orașul nostru, un umorist vienez consemna: „Zilele acestea a sosit la noi un vapor cu aburi, cu o roată ruptă, iar mulțimea adunată se holba la monstru...” Nemulțumiri de gazetar Cu aproape 150 de ani în urmă, în ediția din 1 martie 1853 a ziarului „Temeswarer Zeitung” - ce purta încă pe frontispiciu vulturul bicefal - un ziarist de altădată deplângea la rândul lui starea drumurilor: „Suntem
Agenda2004-36-04-c () [Corola-journal/Journalistic/282833_a_284162]
-
că niciunul nu și-a putut permite să refuze un dans condus de însăși nepoata ministrului de Interne en-titre... Zoe rămâne cu privirea pironită pe primii doi dansatori - Nelli și Tipătescu) DANDANACHE (dând din șolduri): Și clopoțieii... lica-lica, lica-lica... TRAHANACHE (holbându-se la ei): „Bine zice fiu-meu de la facultate... unde nu e moral acolo e corupție și o soțietate fără prințipuri care va să zică că nu le are..” POPA PRIPICI (dând din șolduri): Să mă-ngropi, sufletul meu, Năică, mai încet, mi-
A DOUA SCRISOARE PIERDUT| sau TRENUL TOGOLEZ NU OPREȘTE LA PARIS Comedie post-caragialiană în patru acte (fragmente) by Eugen Șerbănescu () [Corola-journal/Journalistic/4434_a_5759]
-
Iubitor de comunicare și afabil cum mă aflu, nu găsesc între noi nici un cod. "Pășesc ca pe o altă planetă", vorba poetului. Pisica a vrut să-l miroasă. S-a ridicat pe marginea patului și s-au privit intens: ea holbată de uimire, el senin și arogant. Mîța s-a retras tiptil trei pași, apoi a fugit îngrozită, ca un om care s-a convins că a văzut o stafie. Cînd doarme, mai ales, noul venit are o activitate intensă: clipește
De la super-bebe la sub-părinți by Horia Gârbea () [Corola-journal/Journalistic/9979_a_11304]
-
comportă de parcă e doar o singură jucatoare în echipă. Nu pot lucra în acest mod", a declarat tehnicianul fetelor. Și Vesti, un cotidian kazah respectat, remarca faptul că spectatorii nici nu sunt atenți la jocul de pe teren, ci doar se holbează la Sabina. Situația nu este de natură să o liniștească pe tânăra Sabina, mai ales că fiecare imagine cu ea postată pe Facebook atrage mii de comentarii on-line de la fani, majoritatea din China, Vietnam, Taiwan, Japonia, Malaysia sau Filipine. "La
Sabina Altynbekova, vinovată că este prea frumoasă by Elena Badea () [Corola-journal/Journalistic/73707_a_75032]
-
hârdăului hulpav, histrionii hrubelor hicleni, nu-l hârțuiau cu hapca sau harponul, nici nu-l hăituiau cu vreun harapnic, necum să-l hărtănească, hain cu herestrăul; ci-l hrăneau, hoțește, cu himera (sau halvița) hedonismului hârtiei, - hăul căreia hârșâitor, se holba halucinant, hipnotizându-l..." (p. 46). Plină de haz este Parabola presei în care, pentru a contracara lipsa de credință a oamenilor, Infernul și Paradisul își trimit pe pământ agenți de publicitate. Aceștia organizează reuniuni de "advertising extra-temporal", celestial și diabolical
Beţia de cuvinte by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/9851_a_11176]
-
m-am oprit,/ m-am apucat cu mâinile de cap,/ cu gândul la poezia pe care tocmai era să o scriu// Iar poezie, mereu poezii,/ mereu în lumea asta mitomană, în carnea literei,/ spânzurat, nenorocit, cu sufletul împrăștiat,/ cu ochii holbându-se." (Un domeniu al meu, p. 151). Parodiind un clișeu brevetat de Petre Mihai Băcanu în presa de la începutul anilor '90 am putea întreba (retoric?) : Ce ați făcut în ultimii 14 ani, domnule poet Radu Ulmeanu?" Chiar și în absența
Intimism viforos by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/7644_a_8969]
-
sunt mai de lux. Am intrat într-o zi într-unul dintre ele, am băut ceva și recunosc m-am simțit bine, deși eram într-o gașcă cu figuri iubite de public (Adelin Petrișor, Dan Helciug), nimeni nu s-a holbat la noi, nimeni nu m-a întrebat ce mai face Teo și ce emisiune face... prilej cu care am realizat că pe unde mă duc lumea mă întreabă de ea - pe stradă, pe la cumpărături sau în emisiuni. (Am observat, în
De ce este dezamăgită "Tanța" de Teo Trandafir by Covrig Roxana () [Corola-journal/Journalistic/71884_a_73209]
-
ne tot referim, ci oricare alt cetățean al planetei care are acces la Internet. Deci și timișoreanul. Cârcotașii vor spune că „una e, dom'le, să ții un ziar în mână și să-l răsfoiești, și alta e să te holbezi la un ecran că la televizor“. La prima vedere, așa este. Dar nu cumva e vorba doar de obișnuință, a doua natură a omului? De ani de zile, aproape două mii de români citesc „Agenda“ pe Internet. Mâine-poimâine numărul lor poate
Agenda2004-7-04-b () [Corola-journal/Journalistic/282055_a_283384]
-
lor nobil despre care s-au scris atîtea... Un vin deloc agresiv în capul consumatorului, ci prietenos, plin de voie bună. Nu vei auzi lălăituri primitive; ci numai vorbe de duh, întîmplări cu haz. Nu vei vedea fețe schimonosite, ochi holbați sub părul coborît sălbatic pe frunți; vei vedea chipuri vesele, ochi scînteind de evoluțiile oratoriei locale despre care un bucureștean ursuz ar avea cuvinte nu tocmai onorabile. Ei, nu; dînd impresia aceasta și care ar putea să se închege, pasul
Război și pace by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/16258_a_17583]
-
noi, pe la sfârșitul anilor 50, nu avea, ea, nici un gust. În toamna lui 1967, mă aflam pe aeroportul din Viena, la prima "ieșire", cum se spunea pe atunci, din țară, împreună cu Marin Sorescu și Ion (încă Ion) Alexandru, care se holba, ca un copil ce era la 24 de ani, la o vitrină cu ciocolată Suchard. Auzisem amândoi de ea, dar, de mâncat, nu mâncasem, nici el, nici eu. Gustul ciocolatei din copilărie mi-a umplut dintr-odată gura. Sincopa ținuse
Ultima jucărie by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/6161_a_7486]
-
față. Privirea ei dură și sfidătoare sugera că nu era o pribeagă neajutorată. Asta m-a făcut să mă opresc, amețit și fără suflu. A trecut o clipă, apoi m-a observat și-a zis: - La cine crezi că te holbezi așa? - La o fătucă frumoasă, am murmurat eu. - N-aș putea zice ceva de genu' ăsta și despre tine. - Bineînțeles că nu. Sunt un om bătrân. - Un bătrânel gras și urât. - Dar inofensiv, am subliniat. - Și ce-i cu asta
Alasdair Gray - Bătrîni îndrăgostiți by Magda Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/6363_a_7688]
-
eu. Poftim, atâta am la mine și în casă nu mai e nimic. Mi-am aruncat portofelul deschis pe măsuță, ca să vadă bancnotele din el, apoi mi-am zvârlit monedele din buzunare peste el. Isabel și celelalte două s-au holbat la mine, apoi la șefa lor, apoi la bani. Una dintre ele (nu Isabel) a întins mâna spre bani. Șefa a zis: - Nu pune mâna. Haideți, fetelor, plecăm. S-a ridicat și le-a scos afară. Am pornit-o în
Alasdair Gray - Bătrîni îndrăgostiți by Magda Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/6363_a_7688]
-
un stâlp...După zece ani am dat nas în nas cu dumneaei (cu dispreț). Crezi că mă mai iubește?!? Nu!! O femeie care se vrea cu suflet te iubește până la zilele ei din urmă. Și-am cunoscut-o după cum a holbat ochii la mine când i-am spus că-s nemuritor. De-asta am și fugit atunci de ea...simțeam cu-al nouălea simț că-i broască" (p. 17-18). Este de-a dreptul impresionantă toată această galerie de maniaci, obsedați de
Ithaca, estetica și "est-etica" by Catrinel Popa () [Corola-journal/Journalistic/16629_a_17954]
-
cuvinte de legătură. Paragrafele sînt lăsate stinghere pe pagină, izolate ca sihaștrii în munți, așteptînd ca cititorul să găsească punți peste prăpăstii. Al treilea semn este lipsa de orizont. Spiritul monitoricesc scrie cu capul înfipt în pămînt, adică cu ochii holbați în șirul de gîndaci pe care îi presară, rînd cu rînd și literă cu literă, pe zațul paginii electronice. Văzînd cît de repede se adună rîndurile, nautistului îi sporește moralul, crezîndu-se prolific și inspirat, cînd de fapt e tern și
Cultura de monitor by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/6496_a_7821]
-
experiența limită. Dacă există ceva similar, familiar atmosferei acestui film departe de parodiile ieftine, atunci ar trebui, mai degrabă, să ne întoarcem la MASH al lui Robert Altman serialul din anii 1972-1983 despre războiul din Coreea. În Omul care se holba la capre nu avem doar aerul genuin al comediei, ci și farsă, aluzia ironică, parodia temperata și burlescul copios, adresate legendelor americane construite în jurul filmelor de război, fie el din Pacific, din Europa, din Korea, din Vietnam, si mai nou
Tăcerea caprelor by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/6329_a_7654]
-
propria pisică, singur ca un urs panda, căutînd ceva în care să creadă și victimă a vagabonzilor locali. Florin Lăzărescu are o mînă fină pentru figuri pitorești, de la Șobolanu, „tata” copiilor fugiți de la orfelinat și adăpostiți într-un cavou, sau Holbatu, cel mai recent protejat al său și singurul alfabetizat, la părintele Nicolae, la muncitorul care știe să pună gresie, dar nu și să picteze biserici, la realizatoarea de emisiuni TV izvoditoare de lacrimi sau Toma însuși, despre care Holbatu crede
80 de ani, 14 mărturii by Iulia Popovici () [Corola-journal/Journalistic/13523_a_14848]
-
sau Holbatu, cel mai recent protejat al său și singurul alfabetizat, la părintele Nicolae, la muncitorul care știe să pună gresie, dar nu și să picteze biserici, la realizatoarea de emisiuni TV izvoditoare de lacrimi sau Toma însuși, despre care Holbatu crede că-i Isus. Toată această lume pestriță e amenințată să-și piardă simțul lucrului sfînt (prin asta înțelegîndu-se și, pur si simplu, contactul imediat cu cel de lîngă tine); în cel mai bun caz, e o lume de urși
80 de ani, 14 mărturii by Iulia Popovici () [Corola-journal/Journalistic/13523_a_14848]
-
La această întrebare n-aveam răspuns. M-am întrebat dacă în alt spațiu m-aș fi simțit mai bine. Nu eram prea sigură. Noaptea, învelită într-un pled de lână, obișnuiam să stau în fotoliu lângă fereastră și să mă holbez printre gratii, ascultând foșnete și glasuri, așteptând clipa când vor trece pantofii cuiva sau se va furișa vreo pisică. Evident, spațiul nu-mi aparținea. De fapt, nici eu însămi nu-mi mai aparțineam. Anxietatea din garsoniera de la demisol creștea cu
Dubravka Ugrešic - Ministerul durerii by Octavia Ne () [Corola-journal/Journalistic/6023_a_7348]
-
trebuit să mă ridic chiar deasupra lui, aveam nevoie de toată greutatea ca să-i străpung lujerul încă șiroind. Pînă și căpățîna vagabondului se potrivea analogiei; în vreme ce mă mișcam, în vreme ce mă înfigeam și mă scoteam din esofagul ulceros și striat, mă holbam la fața lui - cu nasul lipit de dungile de cauciuc ale podelei vagonului - și-i umăream personalitatea, sufletul, identitatea? Numiți-o cum vreți. O urmăream cum se retragea, îndepărtîndu-se. Avea expresia înțepată a unei scrumbii, prinsă de curînd, dar deja
Will Self - Cum văd eu distracția by Daniela Rogobete () [Corola-journal/Journalistic/6128_a_7453]
-
altă planetă... - Ascultă, Arkadi, eu efectiv nu pot să pricep... Vorbești despre asta ca despre ceva banal? Așa ceva nu intră-n capul meu, cum să se culce un bărbat în toată firea cu o puștoaică de zece ani... El își holbă ochii: - Ce tot îndrugi tu acolo Jenia? Care puștoaică? - Lialka a împlinit treisprezece ani acum o lună și jumătate! Adică ce crezi că e, junincă, femeie măritată, muiere? - Despre cine e vorba, Jenia? - Despre Lialka Rubașova. - Care Rubașova? se miră
Ludmila Ulițkaia - Sfârșitul poveștii by Gabriela Russo () [Corola-journal/Journalistic/11309_a_12634]
-
se uitau la ea mulțimi de oameni... Aicea, nimic. Gol. Pustiu. Tăcere. Mă apropiu eu încet de ea... când colo... mă uit bine, - semăna cu o chinezoaică, da' știi cum? chinezoaică sadea și se uita la mine așa,... cruciș. A holbat ochii... Și-a făcut cu ochiul, - ochiul ăla cum îl au ei, oblic!... Și deodată m-am deșteptat, - în vis! - și când ies afară, eram la noi, pe Calea Victoriei. - Te-ai deșteptat de tot, vasăzică, constată ea, - și luând ceașca
Des-creșteri by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/7455_a_8780]
-
au suferit numeroase modificări, cuvintele de origine latină ascund surprize pentru cititor: e spectaculos felul în care din lat. volvere „a rostogoli, a învîrti” provin, pe diverse căi, directe sau indirecte, prin transformări fonetice și prin derivare, cuvinte ca a holba, volbură, vîlvoare, a bulbuca, participiile învechite învolt și desvolt - și, pornind de la ele, chiar formația cultă a dezvolta.
Etimologie by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/13065_a_14390]
-
Te place foarte mult, Avram, se simte din vocea lui. Organizează și o petrecere de inaugurare... - Dar Neta, ce e cu Neta? - Așază-te. Nu pot dacă stai așa, deasupra mea. Dar Avram parcă nu o aude. Privește cu ochii holbați la pietrele mari și gri care îl înconjoară din toate părțile. Ceva din locul ăsta îl face să se simtă încolțit. Ora își odihnește obrazul pe spinarea cățelei. - Ascultă, te-a sunat în urmă cu aproximativ o săptămînă și jumătate
David Grossman - Pînă la capătul pămîntului by Ioana Petri () [Corola-journal/Journalistic/4828_a_6153]
-
zile negre. Asta da spectacol. Copii, rîdeam de ne prăpădeam. Plîngeau doar cei care își priveau propria mamă. Dar nu prea aveam vreme să-i luăm în seamă. N-a trebuit să fugim de la scoala. Au fugit învățătoarele, cu ochii holbați de groază. În poarta școlii, golănasul clasei a strigat mieros un barbat: "Nene, da și mie un leu!". Omul s-a oprit, a scos din buzunar o hîrtie de o sută, apoi două, apoi un pumn de sute. "Ia-le
Cursul bancar by Maria Luiza Cristescu () [Corola-journal/Journalistic/17962_a_19287]