1,968 matches
-
aici? Chestia cu fiica e nedreaptă. Vorbește cu Margot la telefon la fiecare două săptămîni. N-o fi el un tată model, dar nu e nici de lepădat. Păi, ar mai fi niște chestii pe care le am de citit, improvizează Wakefield, arătînd către rafturile burdușite de cărți care Îi tapetează pereții bîrlogului. Să vezi și să nu crezi! — Poți să citești și cînd ești decorporalizat, nimic nu te Împiedică, știi n-am toată ziua la dispoziție. Ai citit destul pînă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
bucate. Strecoară lingurița În buzunar. Este un act aproape inconștient, dar Își dă imediat seama că lingurița va fi un alt dar pentru Diavol. O linguriță pentru sare? și-l imaginează pe Diavol Întrebînd. Pentru ce Doamne iartă-mă? Sarea, improvizează Wakefield, reprezintă Însăși viața omului. În Balcania, țăranii Îi Întîmpină pe oaspeții de seamă cu pîine și sare, Desigur, dar cum poate o linguriță de lemn furată dintr-un restaurant ucrainean să reprezinte, de o manieră semnificativă, procesul de auto-descoperire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
nebunului. Apartamentul are propriul patio și o piscină mică și ovală. Mobilierul este confortabil, chiar luxos, În special patul faraonic. Camerele sînt impersonale Într-o manieră neplăcută: aerul tremură de strălucirea „de după“ a unor Întîlniri fugitive și a unor petreceri improvizate; comiși voiajori, participanți la conferințe și tineri În luna de miere au făcut aici lucruri de nepovestit, lăsînd În urma lor o substanță psihică pe cît de umană, pe atît de demnă de iertare. Nici un fel de curățenie nu o poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
i-a picat fisa a doua zi. A trimis după sticla de vodcă pe care a supus-o apoi la mai multe teste. (De pildă: Poftim, miroase! A ce-ți miroase? — A nimic, mamă. — Exact!) Rezultatele obținute în laboratorul criminalistic improvizat în bucătărie au demonstrat că în mod indubitabil cineva umblase la sticla de vodcă. Chiar de mai multe ori. A urmat o scenă lacrimogenă desfășurată între mine și părinții mei. Ei, cel puțin mama era în lacrimi. Dar lacrimi de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
înfofolit în așternuturi, să nu răcească. Toate diminețile Simona și le petrecea cu băiețelul. Îl îmbrăca gros, îl hrănea, se juca un timp cu el, ca în preajma plecării ei la școală să-l așeze în pat pentru somnul de după amiază. Improviza cântece din care nu lipsea niciodată numele băiețelului ei drag: ,,Nani, nani odoraș, / Somnul să te împresoare,/ Visul să-ți fie frumos / Luminat de soare,/ Nani, nani, Ducu mamei!"/... și alte urări pe care numai o mamă iubitoare i le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
Martine, frumusețea familiei, s-a apucat să tragă zdravăn la măsea. Tu ești domnișoara Martine, eu sunt Edna, sora mai mare și insipidă - pentru că doar citim replicile, în regulă? Eu și „Edna“ a trebuit să ne așezăm pe o „verandă“ improvizată din două cutii răsturnate, făcându-ne vânt din cauza arșiței cumplite. Cum ziua era cu adevărat dogoritoare, asta a fost ușor de jucat. Scena 1 La ridicarea cortinei, două tinere sunt așezate pe veranda unei case gen plantație, care dă semne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
de cremă de față! a urlat Amanda înșfăcând tubulețul alb pe care Hugo îl ținea în mână. Apoi a agitat tubul către el. —Ai idee cât costă ăsta? Hugo a oftat. Nu reușise să descopere crema normală de scutec și improvizase. Crema pe care o găsise în sertarul comodei de lângă pat păruse a fi un substitut rezonabil. Oricum, avea dubii c-ar fi costat așa de mult; de când o cunoștea el, Amanda nu plătise niciodată pentru nici un produs cosmetic. Nu cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
prova Încercând să-i avertizez să se Întoarcă. Am plutit printre ostroave de zambile de apă, dintr-un golfuleț În altul. Canalul era la fel de Întortocheat ca un labirint mocirlos din gard viu. După nenumărate ocoluri, barca ajunse la o rampă improvizată din stuf, așezată deasupra unor cauciucuri de camion uzate. —Ești sigur că ne ține? spuse Heidi ridicându-se ca să se dea jos din barcă. — Sigur, sigur, răspunse Pată Neagră. Moff sări primul și le dădu mâna și celorlalți să coboare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
haine impregnate cu permetrină și mă dau cu DEET În concentrație de 100%, spuse Heidi. Parcă te-ar fi plătit să le faci reclamă, glumi Moff. Și de aceea am și asta, adăugă Heidi. Le arătă un băț pentru mers, improvizat dintr-o creangă lungă și subțire. Dwight se hlizi. Și crezi că te vei apăra cu ăla de tigri? De șerpi, spuse ea. Îl Înfig Înaintea mea. Vedeți? Scotoci printr-un morman de frunze de sub care fugi un gândac lucios
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
acuzator al sorții a arătat către Seraphineas Andrews determinându-l să fugă În jungla birmaneză. Seraphineas Andrews știa de mitul Fratelui Alb Mai Mic. Ce noroc pe capul lui că era alb. Într-o zi de târg, Andrews și-a improvizat o biserică ad hoc. Pe o masă pliantă, de-o parte a pus un teanc mic de douăsprezece cărți, iar de cealaltă parte, o Biblie deschisă. În satele voastre, intonă el, aveți mulți Nați care vă fac necazuri și greutăți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
membre vor privi aceste măsuri drept Încurajări prietenoase. Tobele și tigvele răsunau În Locul Fără Nume. Fluierele cântau asemenea păsărilor de dimineață. Tribul Karen executa un dans reprezentând sosirea Fratelui Alb Mai Mic și nimicirea dușmanilor. Între timp, Heidi și Moff improvizau o gigă1, iar Wyatt și Wendy executau un dos-à-dos2, ținându-se de braț și sărind când Într-o parte, când În cealaltă. Urmăriseră cu toții reportajele televizate ale Întrunirilor internaționale care Îi susțineau pe ei și Îi onorau pe morții birmanezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
ambasadei noastre în Argentina, să ne adreseze câteva cuvinte". Am zis trăsnet? Mai mult decât atât, efectul unei serii declanșate de tunete și trăsnete. Timp să-mi adun gândurile nu aveam și nici să meditez asupra frazelor din care să improvizez ceva asemănător cu un discurs cât se poate de decent. Să refuz invitația amfitrionului? Imposibil, căci asta ar fi însemnat să jignesc publicul care habar n-avea de împrejurările în care sunt invitat să iau microfonul și să vorbesc. În
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
un eveniment de zile mari; așa ceva nu ni se oferă oricând și oriunde. La revedere!". Am zâmbit strângând cu putere mâna întinsă a lui Avi Chelouche, în semn ca am înțeles cum se cuvine gestul colegial pe care l-a improvizat. * * * În 1984 am fost numit ministru plenipotențiar în Franța, una din cele vreo zece misiuni diplomatice dintre cele mai râvnite în serviciul nostru exterior. Dacă, pe deasupra, mai erai și francofil și eu eram această misiune se profila promițătoare de satisfacții
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
rus, francez și spaniol în limbile materne toate aceste limbi fiind limbi oficiale ale Națiunilor Unite -, mi-a venit ideea să mă "răfuiesc" pentru ușurința cu care plângerea mi-a fost înaintată fără o umbră de ezitare privind justețea ei, improvizând pe loc scenariul unei reacții care să se întipărească în memoria celor prezenți la reuniune pentru o perioadă de timp îndelungată. Am luat deci cuvântul prezentând răspunsul nostru la plângere cu o notă de ușoară ironie în voce, vorbind întâi
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
se adunase între timp un grup important de tineri și tinere în jur de treizeci care radiau de fericirea întâlnirii cu doi emisari sosiți direct din Israel. Am stat de vorbă, ba aș putea spune că am ținut un seminar improvizat despre realitatea din țara noastră, care s-a terminat aproape către miezul nopții. Eu eram extenuat, însoțitorul meu era plictisit, căci nu prea înțelegea conversația în limba rusă, dar amfitrionii noștri erau fericiți după o întâlnire neprevăzută care le-a
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
ticăloase în care ne aflăm, cauza că avem forme fără fond, trebuie căutate în nesocotința cu care s-au împlut locurile de profesori cu tot felul de oameni. S-au fundat școli peste școli și profesorii au trebuit să fie improvizați. În privința literară vom critica producțiunile. Vom fi foarte aspri în critica noastră, dar sperăm că și alții ne vor critica pe noi. Ar fi un bine necalculabil, când ar ști oricine că ceea ce s-ar scrie și publica nu va
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]
-
fel de trepte ierarhice. Directori ai propriilor noastre publicațiuni, două la număr, una "literară, socială și științifică", cealaltă "umoristică" scrise în întregime de noi doi, într-un coridor retras, sub o scară de serviciu din vastul local al gimnaziului, unde improvizasem redacția, tipografia și administrația; în fine, tot de noi distribuită colegilor noștri cititori (singurii, dar ce convinși, ce statornici! Ideali cititori, cum n-am mai avut de atunci...). Câteodată, foarte rar, amicul meu și cu mine mai vorbim despre lucrurile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]
-
picioarele începeau întâi să se întindă, apoi să tropotească vioi pe parchet. Un suflu divin pompa mișcare în grădina de zarzavaturi. Revolta era sugrumată din fașă. Vorbeam fără oprire, nesimțit, cu vocea din ce în ce mai tare. Minutele treceau, le povesteam aproape orice, improvizam sau îmi repetam ideile, bucuros că le-am obținut atenția. Dintr-odată, grămada amorfă, buimăcită de plictiseală, se trezea la viață. Apăreau chipuri și ochi, buze întredeschise, sprâncene ridicate amenințător. Telefoanele mobile, până atunci silențioase, începeau să sune-n toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
fi dat-o, oricum ai fi sucit-o, avea o particularitate: nu făceam parte din ea. Timpul trecea repede, mult prea repede. Dintr-o clipă într-alta mă puteam trezi cu frații „Brothers“ la ușă, pe geam sau în balcon. Improvizau mereu câte-o soluție pentru apariții de-astea surpriză; la cât de idioți erau, ar fi putut intra și pe scurgerea de la cadă. Am apucat nenorocita de hârtie și-am pus-o într-o mapă, mapa într-un rucsac. L-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
tablouri ar avea câte ceva mâzgălit pe dedesubt...“ „Anonimul Venețian nu era pictor.“, m-a corectat Maria. „Știam. Iar Bosch e-o firmă nemțească de electrice. Am spus-o de efect, să văd cum reacționați.“ Nici eu nu mai știam dacă improvizam sau spuneam adevărul. Oricum nu conta. Cuvintele curgeau plăcut, șirurile se formau spontan, natural, trăgeau unele de altele, exact ca minciunile. Sunau frumos, nu trebuia mai mult. Toate poveștile bune au la bază măcar o minciună. „Dacă-mi permiteți o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
globalmind?“, s-a interesat Maria, „Un site, o firmă, o organizație-fantomă? Și cum ai dat de ei?“ „Nu știu exact.“, s-a scuzat Mihnea. „Programele mele de căutare aleatorie au nimerit cuvântul, scotocind prin niște mail-uri.“ Habar n-aveam dacă improviza. „Bidileanu!“, mi-am amintit. „Adresa lui! De-aici îmi suna mie cunoscut cuvântul: bidilov@globalmind.com!“ „Exact. Vecinul tău zgubilitic. Algoritmii mei i-au prins adresa și-au stocat-o într-un fișier.“ „Se pare că nu erai singurul care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
am cercetat împrejurimile. Camera avea o singură ușă: o împingeai și treceai direct în bucătăria lui Mihnea. Pe-acolo îmi făcusem planul să evadez. Am apăsat pe clanță și-am rămas cu ea în mână. Cuiul de susținere lipsea, cineva improvizase, răsucise o sârmă în loc și firul se rupsese. Sau poate era un dispozitiv special, să nu poți deschide ușa fără zgomot. Am pus-o înapoi și-am încercat din nou. Ușa a scârțâit și, prin crăpătură, l-am văzut pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
al sufrageriei, luase calea domiciliului părintesc. Abia acum, jubilau pițipoancele, Adina-și făcuse dreptate. „Ironic, amicul...“, a mârâit Mihnea. „N-ai fi zis, dacă te luai după caligrafie. Cine-i Adina?“ „O iubită de-a lui din Pitar Moș.“, am improvizat. „Una roșcată, cu gura și pantofii mari, de Robespiere.“ „Mai zi...“ „Ochi căprui, talie-ngustă, da’ niște picioare de nu te-apropii.“, am continuat să inventez. „Văd c-ai notat detaliile. Te pomenești că te dădeai și tu-n vânt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
formarea și menținerea cuvintelor. De ce poveștile noastre se schimbă de la o zi la alta și de la un interlocutor la altul? De ce-avem variante pentru fiecare situație și pentru fiecare individ în parte? De ce una spunem, și-alta gândim? Inventăm, improvizăm, mințim, modificăm. Nimic mai firesc. Așa funcționează piața liberă a cuvintelor; implicit, și cea a amintirilor. Nu ți s-a-ntâmplat niciodată să minți într-o amintire? Să dai versiuni diferite ale aceleiași întâmplări? Să te hotărăști să rostești un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
prelungite pe-obraz (ele aveau să-mi dea repulsia calmă și justificată de mai târziu față de buzele mânjite cu ruj), când un loc privilegiat în patul din dormitor, între taică-meu și maică-mea. Asta nu-i împiedica să forfotească, improvizau ei și-așa, cu mine la mijloc, dar nu eram eu suficient de mare ca să-mi dau seama; în plus, oboseam repede, imediat mă lua somnul și scăpam reprezentația. Oricum nu se întâmpla nimic, părinții trăiau simpatici și asexuați, parcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]