726 matches
-
convingă pe Carol că are nevoie de o palpare toracică, dar efortul fusese abia schițat. Când părăsise cabinetul, cu rețeta de linctus simplex strânsă între degete, recepționera vetustă, îmbrobodită în alb ca o măicuță, dar cu fața ofilită și ochii iscoditori ai unei procuroare napolitane, o privi pe Carol ca și cum era singura responsabilă pentru mirosurile fetide din încăpere. Evident, Carol nu se mai întorsese. Dar îl trimisese pe Dan. Asta după ce lipsise de acasă treizeci și șase de ore. Ascultându-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
libere, departe de orice probleme. Și reuși. Atmosfera de vacanță prezentă printre oamenii săi puse stăpânire și pe el. Furat de amintiri observă numai într-un târziu prezența pasagerului din fața sa. Cu ochii mijiți, îi aruncă o privire furișă și iscoditoare, pe jumătate intrigată, pe jumătate amuzată. Un sentiment nelămurit pe deplin, ca o atingere nostalgică a unor umbre din trecut, îl detașa de realitate ori de câte ori se întâmpla să se găsească în apropierea lui Angir. Evadările de acest gen erau însă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85108_a_85895]
-
găseau< apreciau c-au obținut o mare victorie și luau totul de la capăt! Până și în recreații erau ocupați ! Și la celelalte materii învăța inconstant și mai ales după chef. Dacă lua o notă bună nu mai studia atât de iscoditor materia respectivă și se mulțumea cu orice fel de aprecieri. Este drept, avea notificări de-a valma, însă nu îi era frică decât la limbile străine, dar fără teamă de corijențe. Limba franceză și rusa le făceau cu domnul Mugioiu
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]
-
făcută, fusta scurtă iar bluza strâmtă îi punea în evidența sânii. A observat imediat, nu purta sutien și abia reușeau să îi liniștească din freamăt cei câțiva năsturași ai bluziței. Șatenă, nasul drept, gura potrivită, buzele cărnoase și ochi căprui, iscoditori. Purta tocuri mici la sandale și ca înălțime îi ajunge dincolo de umeri, are mâinile mari, curate, frumoase și albe de la apă, se cunoaște că muncește cu ele. Mulțumită fizicului toate fetele o admiră iar băieții se uită la ea cu
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]
-
fiecare până atunci și nu mai aveau nevoie de explicații și supoziții sau bănuiau ce s- a petrecut până atunci< vise, speranțe, ambiții, nădejdi sfărâmate transformate în regrete, înfrângeri istovitoare de-o clipă, toate adunate și risipite laolaltă. Ochii ei iscoditori scânteiau când privea în direcția lui și apropierea iminentă dintre cei doi tineri s-a produs firesc. Au trecut rapid peste primii pași necesari intimităților și ea fără ezitări a preluat inițiativa. Îndrăzneață, s-a desprins din grup și s-
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]
-
asupra intrusului. Un tovarăș italian! îi lămuri șeful partidului. Faceți cunoștință!... Nando Rossi își declină identitatea și dădu pe rând mâna cu fiecare. Drăghici îi răspunse cu reținere, Constantinescu flegmatic, Ceaușescu afabil în aparență, dar cântărindu-l cu o privire iscoditoare, șireată. Convivial și bine dispus, Maurer destupă cu dibăcie o sticlă cu vin roșu de Cotnari, le turnă la toți în pahare și le ură noroc, apoi se porni o discuție în legătură cu justețea politicii de condamnare a regimului din Iugoslavia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
loc pe scaun și strângându-i mâna prietenește. Nu v-am mai văzut de mult... Ce mai facețî? Cum o duceți?... Binișor, răspunse evaziv Stelian. N-am venit aici ca să mă plâng de ceva... Vicepreședintele îl măsură cu o privire iscoditoare și zâmbi. Ba puteți să vă plângeți, domnule Teodorescu, de ce nu?... glăsui el. Doar suntem prieteni!... Se întrerupse ca să își aprindă o țigară, apoi îi destăinui că directorul școlii încă mai spera să-i cumpere casa și că era cam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
zise. Vina este a mea... Habar n-am avut ce ți s-a întâmplat. Dacă m-aș fi interesat mai devreme... Bătrâna din patul de vizavi își sfârșise de mâncat iaurtul și acum îi privea pe amândoi, cu ochii ei iscoditori și rotunzi, ca de viezure. A, voi matematicienii!... Ei, ce să mai vorbim! făcu fata, cu un aer comprehensiv. N-am de gând să-ți fac reproșuri... Dar îmi fac eu, insistă el. Mă rog, dacă ții neapărat..., zise fata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
acea căsuță Mariana se arătase mai mult decât încântată: tot să trăiești acolo, în inima orașului, îngrijind florile din grădiniță, privind tramvaiele trecând prin fața casei și crescând copii!... Nu tu socri care să te țină din scurt, nu tu vecini iscoditori și clevetitori, ca cei de la țară. Trai plăcut de burghezi confortabili și pașnici! În buzunar, Virgil se întâmpla să aibă toți banii care le trebuiau ca să cumpere casa fără nici o amânare, așa că tot ce le mai rămânea de făcut era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
coborând din autocamionul cu care își adusese de la Brănești familia și calabalâcul, și dădu mâna cu tatăl său, care sărise să-i întâmpine și să-i ajute. De la porți și de prin dosul gardurilor, o mulțime de ochi de vărășteni iscoditori le urmărea fiecare mișcare. Vecinii aveau și ce vedea: Mariana, dichisită ca o cucoană, descinse din cabina autocamionului în praful uliței, ținând de mână un copil dolofan și foarte gălăgios, în timp ce Ștefănel, destul de răsărit acum și pe deasupra semănând leit cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
oră erau în Splaiul Unirii. Madam Sfințescu, care locuia, cu chirie, în camera din față a casei naționalizate, o croitoreasă cu darul beției și al curviei, se arătă în pragul ușii de la intrare și îi privi pe amândoi lung și iscoditor, fără să le răspundă la salut. Ai să vezi acum unde îmi fac eu veacul, îi spuse Victor fetei, apăsând pe clanța ușii de la apartamentul lor. Nu e un palat, dar e loc și pentru tine aici!... Bătrânii își vedeau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
făcut ceea ce trebuia făcut. Ajunsesem la o stare care nu se mai putea suporta. Așa a fost cinstit și față de Dora, și față de Philomena. În fond, numai ea a generat această stare de lucruri, cu firea ei imposibilă recalcitrantă și iscoditoare. Oricine și-ar fi luat câmpii. Am rezistat ce-am rezistat. Cu toate astea... până la scindare... Propriile gânduri îmi deveniseră de nesuportat, nu mai eram capabil să fac cel mai obișnuit gest fără să mă culpabilizez, fără să am îndoieli
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
își făcea de lucru în târgurile învecinate. Și iubita lui se ivea întotdeauna de după colina rotundă și umflată ca un pântece de oaie, în drumul spre cătunul ei. De după colină, îl întâmpina cu figura ei luminoasă, cu ochii mari și iscoditori, singurii ce-l cercetau asupra lungii sale absențe. Gura ei mută de uimire și bucurie îl sorbea în sărutări lungi și umede și făceau dragoste după căpițele de fân de la baza colinei. Apoi, mai zăboveau o vreme, în care ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
la început, goală. Apoi observară că, în cel mai întunecat colț, așezate pe o blană de urs, stăteau ghemuite două făpturi. Una era un lup. O femelă mărunțică și slăbită, respirînd sacadat, care-i privea cu ochi mari, calzi și iscoditori. Cealaltă? Un pui de Om, de bună seamă, o mogîldeață culcată pe spate care-și agita, fără răgaz, brațele și picioarele în aer. Lupino se apropie. Femela se ridică, păstrîndu-și calmul. Privirile li se întîlniră, și Lupino simți că-l
by Crenguţa H. B. Docan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1108_a_2616]
-
tu să fii chematul și-așteaptă-mă să îți deschid. Alege să-mi fii dor neinventat și scris cu litere înalte pe care păsările-albastre îl răspândesc peste cuvinte. Și-atunci, în verdele iubirii, cobor din mine și te prind în patimi dulci, iscoditoare, nemărginit să-mi fii în alinare. Pustietate adăpostesc M-am așezat pe divanul unei stări de confuzie; înăuntru simptome de recluzie. Am tot sperat să-mi adun cugetul aproape, să-l țin aliniat pustiului sorbit cu sete în melodia plânsului
Căutări prin vara arsă de cuvinte by Nicolae Stancu ; ed. îngrijită de Vasile Crețu, Nicoleta Cimpoae () [Corola-publishinghouse/Imaginative/472_a_1434]
-
Muza mă vizitează, scriu poezie și proză... Public pe mai multe site-uri literare și sunt Administratorul a două dintre ele!... dar Izvorul Cunoașterii niciodată nu va seca... și nu voi uita să învăț și să caut răspunsuri la întrebări iscoditoare! Poemul Iubirii Aș vrea să simt că ești lângă mine. Să ne avem unul pe celălalt când ne plânge sufletul. Mi-e un dor cumplit de tine! De când ne știm, cred că s-a deschis, și pentru noi, Poarta Iubirii
Căutări prin vara arsă de cuvinte by Nicolae Stancu ; ed. îngrijită de Vasile Crețu, Nicoleta Cimpoae () [Corola-publishinghouse/Imaginative/472_a_1434]
-
mai fusese așa credul, păi toată lumea știa, Pipera, Băneasa, et cetera, de la cine, Părințele? Circulau zvonuri, Iașul, Timișoara, dar de ce aducea el vorba atît de insistent de toate amănuntele astea? Mă interesează să aflu adevărul, Părințele, mă chinuie talentul de iscoditor, fii atent să nu strici ce ai construit pînă acuma, am simțit momentul, departe de mine toate teoriile alea conspirative cu rușii, basarabenii, americanii și mai nu știu cine. Unii spun că tu și gloata ta ați fost una din verigile slabe
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
Adunarea reveni la viață, cu zâmbete și scurte înclinări ale capului. Apoi Emmett Sprague îmi zâmbi larg, se ridică în picioare și-mi întinse mâna. — Încântat, domnule Sprague, i-am spus și i-am strâns mâna, cercetându-l cu ochi iscoditori, la fel cum făcea și el cu mine. Capul familiei era scund și cu pieptul lat. Avea un chip ridat și bronzat și o claie de păr alb, care probabil că fusese cândva nisipiu. I-am apreciat vârsta cam la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
nu mă puteam lipsi de ei la nesfârșit. Gândul acesta mă făcea să-i urăsc, iar această ură mă lega, de fapt, ca un fel de dragoste de ei. Mopsul și Dominic vârau uneori capul pe ușă, îmi aruncau priviri iscoditoare și închideau repede. Eram convins că adulmecau starea mea, vrând să nu piardă nici un amănunt din spectacol, și mă vâram sub pătură prefăcându-mă că dormeam. Mă purtasem rău cu unii dintre bătrâni, nu-i spusesem oare lui Dominic „dragul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
afli?!... Pietrele nu vorbesc. Auta nu-și mai putu stăpâni zâmbetul. Tefnaht ridică sprânceana, cerîndu-i astfel răspuns pentru zâmbet. - Dacă stăpânul meu nu s-ar mânia, zise sclavul, aș spune altceva decât a spus stăpânul. - Spune! îi porunci Tefnaht, cercetîndu-l iscoditor. - Cred că și piatra și oricare lucru neînsuflețit vorbește. Este adevărat că nu toate urechile aud... Se opri nehotărât. Tefnaht rîse: - Am spus aproape același lucru. Nici tu, nici chiar noi nu cunoaștem decât limba acelor pietre pe care oamenii
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
urmărită. Era un sentiment straniu care o îngrijoră: Parcă cineva, de undeva, îi urmărea fiecare mișcare, fiecare gest, fiecare pas. Se întoarse și se uită în spate. Nimic, nimeni care să-i acorde un minim interes. (...) Dar umbra cu ochi iscoditori era încă prezentă și totuși invizibilă. Devenise de-a dreptul paranoică. Și totuși de ce persista acea senzație că cineva o supraveghează? Dar nu numai Ana poate deveni antagonistul. El, străinul intră într-un ipotetic dialog cu Karina, o continuare de
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
curiozitate și verde-pământiu. Avea senzația că privește într-un vas gol, iar ea știa că „ochii sunt oglinda sufletului”. Pe unde se pierduse conținutul? Îl devorase suferința, durerea, dezamăgirile, lacrimile? Nu, era acolo, ascuns bine chiar și de privirea ei iscoditoare, după perdele groase de tristețe, nemulțumiri și neputință. Bine că putea să-și ascundă frumusețea interioară cu atâta strășnicie, de parcă ar fi riscat să fie jefuită dacă o lăsa la vedere, dar nu era în stare când venea vorba de
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
Nimic, nimeni care să-i acorde un minim de interes. Analiză și părțile laterale. În orice direcție s-ar fi uitat, răspunsul era același: „avem altceva mai bun de făcut decât să te urmărim pe tine”. Dar umbra cu ochi iscoditori era încă prezentă și totuși invizibilă. Devenise de-a dreptul paranoică. Și totuși de ce persista acea senzație că cineva o supraveghează? Ajunse repede la locația unde urma să aibă loc spectacolul caritabil și fu plăcut impresionată să vadă atât de
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
Coborând scările verifică iarăși dacă primise răspuns la întrebarea ei. Nimic. Dezamăgită, ieși din scara blocului. Afară, aerul fierbinte de vară timpurie o învălui plăcut. Soarele ardea tot ce atingea pe pământ cu razele sale fierbinți. Ochi negri, insistenți și iscoditori, o urmăreau din umbră. De fiecare dată când ieșea din casă avea aceeași senzație stranie că e urmărită și deși nu-i scăpa nimic din analiza ei minuțioasă asupra oamenilor, locurilor din jurul ei, nu reușea să descopere intrusul, iscoada. Poate
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
al gloatei umane. Acolo unde, de fapt, Îi era locul. Statuia mă scoate din sărite. Mă-ntreb și acum de ce am păstrat-o. Întruchipează un copil cu aripioare și cu un arc În mână, pregătit de săgetare. Copilul are privirea iscoditoare și un zâmbet unduios, complice. E zâmbetul perfid al iubirii - asta e! Mă arunc asupra ei să o zdrobesc. Tirul meu devine nimicitor. Bucăți mari din statuia Înaltă se Împrăștie zburând aiurea, bubuind fulgerător de pereți. Și o pulbere fină
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]