1,630 matches
-
sentimentul absurdului să se nască din fericire. "Socot că totul e bine", spune Oedip, și aceste cuvinte sunt sacre. Ele răsună în universul sălbatic și limitat al omului. Ele îl învață că totul nu este, n-a fost epuizat. Ele izgonesc din această lume un Dumnezeu care pătrunsese în ea o dată cu insatisfacția și cu gustul pentru durerile inutile. Ele fac din destin o problemă a omului, care trebuie rezolvată între oameni. Toată bucuria tăcută a lui Sisif e aici. Destinul său
[Corola-publishinghouse/Science/85119_a_85906]
-
Căci familia Barnabas e singura familie părăsită cu desăvârșire de cei de la castel și chiar de către cei din sat. Amalia, sora cea mai mare, a refuzat propunerile rușinoase ale unuia dintre funcționarii de la castel. Blestemul imoral care a urmat a izgonit-o pentru totdeauna dintre cei iubiți de Dumnezeu. A nu fi în stare să-ți pierzi cinstea pentru Dumnezeu înseamnă a deveni nevrednic de grația Lui. Recunoaștem o temă familiară filosofiei existențialiste: adevărul potrivnic moralei. Aici lucrurile merg însă și
[Corola-publishinghouse/Science/85119_a_85906]
-
adevărul. Ele nu coincid întotdeauna.29 Se va înțelege mai bine acest mod de a vedea, dacă voi spune că gândirea cu adevărat deznădăjduită se definește tocmai prin criteriile opuse și că o operă tragică ar putea fi aceea care, izgonind din ea orice speranță în viitor, ar descrie viața unui om fericit. Cu cât viața e mai plină de bucurii, cu atât e mai absurd gândul de a o pierde. Poate aici trebuie căutat secretul acelei aridități orgolioase pe care
[Corola-publishinghouse/Science/85119_a_85906]
-
5 min. * Li se dă spre lectură elevilor textul biblic din V.T., Cartea Facerii, în care se prezintă căderea în păcat și izgonirea din rai a protopărinților noștri, Adam și Eva. Elevii vor răspunde la următoarele întrebări: 1. De ce sunt izgoniți cei doi din rai? 2. Care este gestul imediat următor auzirii glasului lui Dumnezeu? 3. De cine se ascund Adam și Eva? 4. De ce le face Dumnezeu haine din piele? Secvența 1: 15 min. * Pornind de la dualitatea haină de lumină
[Corola-publishinghouse/Science/1510_a_2808]
-
proletarizare, socialism de stat etc.), care, lepădându-se de marxism, au aruncat, odată cu apa, și copilul din copaie. Dacă în perioada comunistă, în științele socioumane te împiedicai de „marxismul creator” la tot pasul, după decembrie ’89, Karl Marx a fost izgonit din istoria sociologiei, iar Friedrich Engels parcă nici nu a existat. Dacă repudierea „marxismului creator”, dată fiind teroarea ideologică din perioada comunistă, este de înțeles, încercarea de a șterge concepția marxistă din istoria gândirii sociologice mi se pare cel puțin
[Corola-publishinghouse/Science/2358_a_3683]
-
accepțiuni diferite ale aceleiași noțiuni. Înainte de toate, cea care stabilește o identitate Între daimoni și suflet 3: daimonii ar fi, de fapt, suflete căzute În ciclul generațiilor, iar Empedocle se vede pe sine Însuși ca fiind unul dintre acești daimoni „izgoniți de la zei”4. Urmează grupul daimonilor funcționali, personali sau psihopompi, unii (cel bun și cel rău5) fiind Însărcinați să Însoțească sufletul pe toată durata incarnării sale, iar ceilalți având Îndatorirea să-l călăuzească În Infern. Cea de a treia accepțiune
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
teoria lui Lamprias" Cea de a doua parte a intervenției lui Lamprias e provocată de gravele obiecții ale lui Ammonios, care Își exprimă Într-o imagine foarte concretă, foarte „delfică” Îngrijorarea de a-i vedea pe zei și pe daimoni „izgoniți de pe trepied”, iar „principiul sau mai curând substanța și Însăși esența divinației” reduse la „sufluri, la vapori” și la „emanații” (anathymiaseis)3. Ne amintim avertismentul adresat aceluiași Lamprias În paragraful 413 d: „Ia seama, Lamprias, la ceea ce facem - zise el-
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
sorți bilete și se adresează unui public de slugi și de femei proaste pe care versurile și izul poetic al expresiei Îi Încântă nevoie-mare3. Iată dar că din acest motiv poezia și-a pierdut adevărata ei Însușire și a fost izgonită de lângă tripod. Ea a fost pusă În slujba oricui, fie mișei, fie impostori sau falși ghicitori. 26. Fără Îndoială, nu am de ce să mă mir că uneori, În timpurile de altădată, (D) apărea și nevoia unor ambiguități, aunor ocolișuri și
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
distrugă și să suprime divinația, dacă admitem că este opera unui zeu. * Nu Încape Îndoială că nu mi-au plăcut deloc spusele lui Planetiades Îndeosebi din pricina nestatorniciei pe care el o atribuia Zeului. Presupunea că Apollo ocolește viciul și Îl izgonește din anumite locuri, În vreme ce În altele consimte să-l Îngăduie. În acest caz, Zeul ar fi asemenea unui rege și unui tiran care, deși Închide ticăloșilor anumite porți din reședința sa, le dă În schimb acces la alte intrări, pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
locuri sanctuarele răsună de măscări șaischrologiaiț 5 și de nebune «alalai», urlete scoase cu capul dat pe spate 6. Mă simt Îndreptățit să spun că asemenea practici nu se adresează nici unui zeu, ci demonilor răi, În Încercarea de a-i izgoni, de a-i Îndupleca și de a-i liniști. În aceeași ordine de idei, Într-un anume sens nu este de crezut că zeii ( D) au fost cei care au pretins sau care au acceptat sacrificiile umane ce se celebrau
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
4, toate acestea nu sunt săvârșite de zei. Sunt numai Încercări și aventuri pe care le trăiesc daimonii, păstrate În memoria oamenilor datorită felului de a fi și puterii celor care le suferă. Eschil greșește când spune: «Apollo, zeu sfânt, izgonit din cer»5. (F) La fel și Admet al lui Sofocle: «Până și cocoșul meu Îl trimetea tocmai la moară»6. Dar cei care se Îndepărtează cel mai mult de adevăr sunt teologii de la Delfi, când sunt de părere că
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
nu regresează înspre luminișul scoaterii-din-ascundere a adevărului ființei (alétheia), adică spre Platon și presocratici? Dar, am demonstrat în altă parte, Nietzsche, alungând pe Dumnezeu pe ușă, se vede nevoit să-l reintroducă pe fereastră. La fel procedează și Heidegger, căci izgonind metafizica el o reintroduce ca ontologie fundamentală și acesta va rămâne titlul său de glorie în filosofia universală. Interesant că discipolul, poate cel mai fidel, al lui Heidegger în filosofia postmodernă se dovedește a fi Jacques Derrida, care deconstruiește regresând
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
a intuit că veritabila paradigmă de după modernism și postmodernism este transmodernismul. Constantin Virgil Negoiță observă corect că modernismul nu are apetit pentru infinit, dar se-nșală când crede că postmodernismul l-ar avea. "Revelația" postmodernului e tocmai "finitul", concretul, din care izgonește sacrul, nemaisimțind nevoia de Centru-fuzzy, sub pretextul că a abandonat centralitatea de tip totalitar. Aparent, fiindcă el n-a reușit să întrevadă centrul trivalent al sacrului. Când Cantor, genialul contemporan al lui Eminescu, s-a întâlnit cu problema infinitului, el
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
om", ca Narcis. Asta se-ntâmplă în iubirea animalelor: "Nostalgia Paradisului e dorința omului de a nu mai fi om"443. (E și sensul acelui omenesc, prea omenesc nietzschean). Iată un enunț paradoxal despre nostalgia Paradisului: "câinele n-a fost izgonit niciodată din Paradis", după cum vaca nu-i un automat producător de lapte. Când omul încetează de a mai da nume vacii, el rupe firul subțire "care-l ținea legat de Paradis"444. (Oare cât putem apropia intuițiile lui Kundera de
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
-l va uita niciodată. Ea folosește toate ocaziile și mijloacele pentru a-l pedepsi, iar cel mai nimerit prilej a fost dat de venirea fraților lungi, socotiți origeniști, la Constantinopol, pentru a face plângere împotriva episcopului Alexandriei, Teofil, care îi izgonise din Egipt. Sfântul Ioan îi primi pe aceștia, îi așeză undeva, dar nu intră în comuniune cu ei și nu le primi o plângere contra lui Teofil. Aceștia se adresară împăratului, care dispuse convocarea lui Teofil în fața episcopului Capitalei. Teofil
Viaţa Sfântului Ioan Gură de Aur1 by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/179_a_161]
-
botez al micuței Alice, de regele Saxoniei, Anton de Wettin, și de Louis-Philippe, care îi întoarce vizita**. // Anglia cucerește provincia Sind din India. // Încep luptele de guerilă cu populația Maori din Noua Zeelandă. Vor dura cinci ani. // Anglia anexează Natal-ul, izgonindu-i pe buri. // Apare la Londra News of the World, primul ziar de duminică. // La Londra în Trafalgar Square se ridică statuia lui Nelson, opera lui Edward Bailey și se dă în funcțiune gara London Bridge. // Apare primul număr al
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]
-
pământ, proprietate și moșie a voastră; de astăzi voi aveți o Patrie de iubit și de apărat. „Ingrijiți-vă de vetrele satelor voastre care de astăzi devin comune, neatârnate și locașuri statornicite ale voastre de care nimeni nu vă mai poate izgoni. Siliți-vă dar a le îmbunătăți și înfrumuseța; faceți case bune și îndestulătoare; înconjurați-le cu grădini și cu pomi roditori. Inzestrați-vă satele cu așezăminte folositoare, vouă și urmașilor voștri. Statorniciți mai ales și pretutindenea școli, unde copiii voștri să
VASLUI. TRADIŢIONALISM… Oameni și întâmplări by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Science/91666_a_92808]
-
trecutul dezastruos -, față de prezentul luminos - „ănoi și superbe eflorescențe, Însemne de factură nouă care Își au acum locul În marea glastră a orașului (piața C.A. Rosetti), dar și un nou ideal estetic: „Urâtul Încrustat adânc de stihia dezlănțuităă” „ăe izgonit de unda de șoc a vieții (centrul Câmpinei astăzi)”46. La numai două săptămâni de la cutremur, arhitectul patriei noastre socialiste, tovarășul Nicolae Ceaușescu, consfătuindu-se cu specialiștii, cu arhitecții, proiectanții și urbaniștii, dădea contururi noi greu lovitei noastre Capitale. (ă
[Corola-publishinghouse/Science/1909_a_3234]
-
ca toți creștinii să se alăture cruciadei pentru eliberarea Ierusalimului și recucerirea Țării Sfinte. În martie 1201, conducătorii militari ai cruciadei atacă musulmanii din Egipt, fără acodul papei. La 17 iulie 1203, împăratul Alexios al III-lea al Constantinopolului este izgonit, iar Isac al II-lea Angelos este readus la putere, însă este îndepărtat după câteva luni din cauza imposibilității de a plăti datoriile cruciaților, fiind înscăunat Alexios al V-lea Ducas Murtzuflos în februarie 1204. La 13 aprilie 1204, Constantinopolul este
[Corola-publishinghouse/Science/2156_a_3481]
-
mod similar cu cel al diferendelor dintre Mauritania și Mali. Guvernul de la Nouachott a hotărât expulzarea a 35.000 de cetățeni de etnie wolof din sudul țării în Senegal (populația wolof este majoritară în Senegal), iar în replică Senegalul a izgonit către Mauritania un număr de 40.000 “mauri” arabofoni. Acestor diferende nemijlocit legate de frontiera comună li se mai adaugă două stări tensionale în aria Golfului arabo-persan, nelegate însă de existența unei frontiere directe: Emiratele Arabe Unite - Iran - cele două state nu
Lumea arabă - un spațiu geopolitic intermediar by Cezar Teclean () [Corola-publishinghouse/Science/1590_a_3052]
-
atât de faimos pentru învățătură lui, făcând din personalitatea lui Manetti un subiect de batjocură 52: E-adevărat, Cunoșterea-i supremă bogăție atâta timp cât un caracter grav vrea sub control s-o ție. Însă Cunoașterea în sine, dacă-nțeleg eu bine, nu izgonește Nebunia și nici n-aduce-nțelepciune. Din Vanitate și Nechibzuința și Mândrie ai căpătat o licărire falsă de eternă glorie, de unde-acum purced numai Deriziunea și Disprețul. Spune-mi de unde-ai dobândit o astfel de Cunoaștere? Din textul ebraic? Său grec? Sau
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
sa religioasă s-a consolidat într-o mănăstire din Betleem. în jurul anului 385 s-a dus la mănăstirile din Egipt, așa cum făcuseră și alți asceți* din acea epocă, și în Egipt a rămas mai mulți ani, pînă cînd a fost izgonit, se pare, în urma tulburărilor provocate de persecuțiile inițiate de Teofil, patriarhul Alexandriei, împotriva unor călugări, antropomorfiții (cf. p. 000). Apoi Cassian s-a la dus la Constantinopol, unde a fost făcut diacon de către patriarhul capitalei, Ioan Gură de Aur, pe
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
eutihienilor că și el a fost nestorian, dar s-a lepădat de acea rătăcire datorită anumitor „bărbați divini”. Probabil în urma acestei „convertiri” a fost primit la Noua Lavră, lîngă Ierusalim. în 514, Leonțiu făcea parte din grupul de călugări origeniști izgoniți de egumenul Agapet din Noua Lavră; ei aveau să fie reprimiți de către succesorul lui Agapet în 520 (Chiril din Scitopolis, Viața Sfîntului Sava 36; cf. p. 000). Pentru perioada cît a stat la Constantinopol, l-am putea identifica pe autorul
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
vreodată din locul pustiu care a fost odată Cartagina. La fel, dacă germanii ar fi avut succes în planurile generale și dacă plutoanele lor de execuție și lagărele de exterminare și-ar fi terminat treaba, „coșmarul coalițiilor” ar fi fost izgonit pentru totdeauna din mințile oamenilor de stat germani. O politică externă care nu permite exterminarea în masă ca mijloc pentru scopul său nu își impune această limită din considerente de adecvare politică. Din contră, adecvarea ar recomanda o asemenea operațiune
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
din puterea de cuprindere și din deschiderea Renașterii. Capacitatea lui de intuire a umanului apare, elocvent, și în discursul pe care, prefăcut în harpie (făptură fabuloasă semănând a vultur și prezidând pedepselor, furtunilor și morții), îl ține naufragiaților care îl izgoniseră pe ducele de Milan. El este, în concizia și necruțarea lui, un model de elocință moralizatoare și punitivă care se cuvine amintit în întregime: „Sunteți trei păcătoși pe cari Destinul, / Ce cârmuiește-acest tărâm 182 de jos / Și ce-i pe
Ahile sau Despre forma absolutã a prieteniei; Ariel sau Despre forma purã a libertãþii by Petru Creţia () [Corola-publishinghouse/Science/1373_a_2880]