847 matches
-
capabilă vanitatea omenească; pe mine mă consideră ticălos pentru că, amanta altuia fiind, o iau de soție pentru bani, și o fac pe față, netăinuindu-mi câtuși de puțin interesul; nu știe că, în locul meu, altul ar înșela-o și mai josnic; s-ar ține de capul ei, ar începe să-i toarne tot felul de gogoși liberalo-progresiste, îmbrobodind-o cu felurite palavre despre problema feminină, ar trage-o pe sfoară așa cum ar trece firul de ață prin urechea acului. I-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
trei zile, ea luă progresiv amploare în mintea bănuitoare a prințului (și în ultimul timp prințul își reproșa singur două trăsături opuse de caracter, amândouă împinse până la exagerare: credulitatea sa „stupidă și obsedantă“ și, în același timp, o suspiciune „sinistră, josnică“). Într-un cuvânt, la sfârșitul celei de-a treia zi, aventura cu excentrica doamnă care discutase din caleașcă cu Evgheni Pavlovici ajunse să ia în închipuirea lui dimensiuni înspăimântătoare și misterioase. Esența enigmei, pe lângă cele două fațete ale chestiunii, consta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
aibă asemenea suferințe, încât inima mea nu se va vindeca niciodată, atât timp cât îmi voi aminti această perioadă îngrozitoare. Parcă cineva mi-ar fi străpuns inima o dată pentru totdeauna. A fugit de mine - știi de ce? Tocmai ca să-mi arate că e josnică. Însă cel mai teribil e că, probabil, nici singură nu știa cum poate să-mi dovedească acest lucru și a fugit pentru că neapărat, în sufletul ei, voia să facă o faptă rușinoasă, pentru ca apoi să-și poată spune imediat: „Iată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
nu știa cum poate să-mi dovedească acest lucru și a fugit pentru că neapărat, în sufletul ei, voia să facă o faptă rușinoasă, pentru ca apoi să-și poată spune imediat: „Iată, ai mai făcut ceva rușinos, deci ești o făptură josnică!“ O, poate că dumneata, Aglaia, nu poți înțelege! Știi dumneata că în această permanentă conștientizare a rușinii, pentru ea, poate, este cuprinsă o satisfacție teribilă, nefirească, o răzbunare pe cineva? Uneori reușeam s-o aduc în starea că parcă iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
asta-i mândrie! Asta-i cea mai înaltă independență a propriei demnități, asta înseamnă să bravezi de-a dreptul... Nu, asta-i o forță gigantică a spiritului! Și după asta să afirmi că intenționat n-a pus capsa - e ceva josnic, nefiresc! Să știți că ne-a înșelat ieri, ne-a păcălit: n-am făcut cu el bagajul și n-am văzut niciodată pistolul; și-a împachetat singur lucrurile, așa că m-a luat prin surprindere. Vera zice că-l lăsați să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
în nobila mea inimă! Cu pași ușori, împreună! Cu pași ușori, împreună! Doar chiar tot sângele meu... Prealuminate prinț, sunt josnic și cu sufletul, și cu spiritul, dar ia întrebați-l chiar pe oricare ticălos, nu doar pe un om josnic: cu cine-i mai bine pentru el să aibă de-a face, cu un ticălos de teapa lui sau cu un om de o asemenea noblețe ca a dumneavoastră, prințe, care sunteți omul cel mai sincer din lume? Va răspunde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
a părut mie. Dacă v-ar duce cineva în cea mai murdară speluncă și v-ar arăta viciul gol-goluț, nu trebuie să roșiți; nu puteți nicidecum să vă indignați din pricina jignirii. Puteți să-i urâți pe acești oameni ticăloși și josnici, dar nu în numele dumneavoastră, ci în numele altora, al celor pe care ei îi jignesc. Însă pe dumneavoastră nimănui nu-i e permis să vă jignească. Știți, mi se pare că ar trebui chiar să mă iubiți. Sunteți pentru mine ceea ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
sări în picioare atât de înfuriat, încât Lebedev o luă la fugă; dar, ajungând la ușă, se opri așteptând să vadă dacă nu cumva prințul s-a îmbunat. — Eh, Lebedev! E posibil ca un om să ajungă în halul de josnică decădere în care te-ai prăbușit dumneata? strigă prințul cu amărăciune. Lebedev se lumină la față. — Sunt josnic, josnic! se văicări el, apropiindu-se imediat, lăcrimând și bătându-se cu pumnii în piept. — Ar fi o mârșăvie! — Curat mârșăvie! Ăsta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
așa, numai că sabiei i s-au adăugat minciuna, viclenia, înșelăciunea, fanatismul, superstiția, nelegiuirea, s-au jucat cu cele mai sfinte, cele mai drepte, cele mai naive, cele mai înflăcărate simțiri ale poporului, au dat totul, totul pe bani, pe josnica putere pământească. Și asta nu-i învățătura Antihristului? Cum să nu fi apărut de la ei ateismul? Ateismul de la ei a apărut, chiar din sânul catolicismului roman! Ateismul a început mai întâi de la ei: oare puteau ei înșiși să-și dea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
l-a învățat pe Libo să tacă. Sprijinit cu ambele mâini de ghizd, împăratul își întoarce ușor capul spre el. — O ureche neobișnuită cu astfel de imputații consideră cu siguranță că nu este cazul să răspundă unor calomnii atât de josnice. Or fi urechile lui Libo novice, dar ale lui Fulcinius vâjâie. Observă că Augustus îi supraveghează reacțiile cu coada ochiului. Ca să nu-i mai vadă satisfacția răutăcioasă de pe față, își concentrează privirile asupra luciului apei. Abia acum își dă seama
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
Dacă vorbim de un copil de maximum zece ani, asta schimbă totul! Scribonius clatină nefericit din cap: — Îl avea dinainte, oftează amărât. Pune mâna pe piept: — L-a ținut ascuns nenorocitul. Dacă știam, îl lăsam să crape în starea lui josnică. Mai suspină o dată. — Nici n o ducea atât de rău. A fost o vreme oaspetele lui Malichus, regele nabateenilor. Asinius Gallus încuviințează în tăcere. Neguțător deci. Și, ca marea masă a negustorilor, aparținea acelei pături a populației care nu este
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
să-l coste cariera, dacă nu și capul. Rufus, în schimb, zâmbește amuzat. — Stai liniștit, că în viața mea am strâns multe păcate, dar turnătoria n-a fost niciodată printre ele. Își scrâșnește cu o strâmbătură dinții: — E cea mai josnică formă a degradării umane. Să fii om liber și să n-ai alt scop în viață decât să-ți găsești un stăpân care să te cumpere. Călărețul îl cercetează îngândurat cu privirea. Încearcă să schimbe discuția: — Ce-or fi adus
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
recunoaște-o în ruptul capului. Pusio mârâie îmbufnat: — La noi, trădătorii și fugarii de oaste sunt spânzurați de co paci. Dar ceea ce văd eu aici, la Roma, nu sunt lupte, nici măcar vânătoare adevărată, ci măceluri inutile. Respiră adânc: — Inutile și josnice. După o secundă, indignarea clocotește din nou în vocea lui: — Chiar crezi că îți trebuie coaie ca să ucizi cu săgețile sute de animale nevinovate, să ți bucuri inima auzindu-le răgetele de durere și să îneci arena într-o hecatombă
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
glumească: — M-am ploconit în fața preotesei lui Apollo, i-am oferit laur și am sărutat pământul din fața ei. Mormăie posac: — Știi cu ce m-am ales? Iulius Agrippa ridică neștiutor din umeri, deși bănuiește. — Am avut parte de cel mai josnic și dezgustător spectacol din viața mea. Am stat eu - om sobru și respectabil - să mă uit prostit cum dă pe gât pahar după pahar de apă, chipurile sfântă, și cum rumegă ca o vacă frunzele de laur pe care i
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
nimic, Începu să caute În tot felul de colțuri și locuri neverosimile: În baie, sub pernele canapelei, În buzunarele puloverelor Juliei. În cele din urmă, simți că toată această căutare se apropie de panică sau manie. Din nou, vocea aceea josnică se făcu auzită, arătîndu-i că iat-o cum stă și scormonește printre tot felul de locuri prăfuite ca o imbecilă, cînd În tot acest timp Julia era cu Ursula Waring sau cu altă femeie, rîzÎnd numai gîndindu-se la ea... Fu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
găsea un cuvînt mai bun. Și se gîndi, disperată, la cîți oameni obișnuiți luaseră Radio Times și Îl deschiseseră la poza Juliei și-și ziseseră nepăsători și admirativ: „Ce femeie frumoasă!“; și-i imagină ca pe o multitudine de degete josnice, frecînd imaginea de pe o monedă, sau ca pe niște păsări certărețe, care ciuguleau din Julia, luînd-o fărîmă cu fărîmă... Se bucurase În secret cînd numărul acela se Învechise și fusese Înlocuit cu altul. Acum, Însă, se uita la revistă - la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
la serviciu - Dacă Julia credea că-și putea bate joc - Helen știuse din momentul În care ajunsese acasă că Julia ieșise cu Ursula Waring! Își imagina Julia că...? Și așa mai departe. Înainte Îl Împinsese la loc pe acel hopa-mitică josnic. Acum sărise din nou și vocea lui se confunda cu a ei. Între timp, Julia se mergea țeapănă prin bucătărie, pregătind ceaiul. „Nu, Helen“, rostea ea, fără chef, din cînd În cînd, „nu a fost așa“, sau, „nu fi ridicolă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
un geamăt continuu, înfundat, după care se oprește, scuipă pe podea și pleacă. Apar alții, mai mult sau mai puțin reali. Cerșetorul începe să râdă. Pandit Razdan îl vizitează ca să scuture nemulțumit din cap și să-l admonesteze pentru purtarea josnică și oamenii de proastă reputație pe care îi cultivă. Apare și mama lui Pran, cu capătul sariului ridicat peste față și cu bijuteriile masive de argint sunând armonios, ca niște zurgălăi, când se mișcă. Nu vorbește niciodată, ci doar apare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
ani... Ștu ceosă zici Ray: bietu puțoi ni’nu și-ar mai dori să trăiască. Ar fi dus În aripa Bestiei din Saughton. Dar io nu cunosc nici un polițai, nici un profesionist din forțele de ordine care să faco măgărie atâde josnică, Îi spun, belindu-mi ochii, Întinzându-mi palmele și uitându-mă prin jur. Deși mai bine-ar fi Bruce, cade Ray de acord cu mine, și Își Înaintează propunerea, presupunând că tipu ăsta care fute minore are acces la anumite informații
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
topit lângă foc, pus încet la talpă când doarme omul greu, și aprinse cu un chibrit, mai sfânt lucru nici că se poate!”. În consecință, acest individ certat cu legea, constatăm că are o deosebită plăcere în săvârșirea unor fapte josnice manifestând o anumită apetență pentru culpă, aceasta repetându-se cu frecvență. Este uimitoare detașarea cu care pârâtul ,,își apreciază” apoi comportamentul. La pagina 80 din același jurnal, citim: ,,Ș-apoi mai aveam și alte bunuri: când mă lua cineva cu
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
să îți termin de spălat toate hainele, iar acum pleci, ticălosule, lașule, om de nimic, ți-am spălat toate hainele din dulap, iar acum pleci, iar el îmi face semn să tac, cu buzele acelea iubite, termină, cât ești de josnică, asta te doare pe tine acum, mașina de spălat? Dar eu țip, mă doare ce se va întâmpla cu mine, mă dor anii pe care i-am irosit pentru tine, suntem împreună de când aveam doisprezece ani, iar acum am aproape
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
abstinență sau fidelitate sexuală. Femeile nu sunt morale prin virtuți, ci fiindcă sunt fidele măcar corporal celor care dețin monopolul pe „adevăratele” virtuți: tăria de carcter, curaj, onestitate, dreptate. Am acceptat că o femeie își pierde reputația nu când este josnică, lașă sau slabă profesional, ci când își înșeală partenerul. N-am fost solidare una cu alta, ci cu dorințele și aspirațiile bărbaților admirați, cu tații, iubiții, soții sau șefii. Suroritatea n-are decât un referențial slab. Fraternitatea este tradiția solidarității
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
care nu cunoscuse dezamăgirile. După aceea însă, al său suflet avea să sufere o „transformare fundamentală“. „Femeia este dușmanul; ea este puterea distrugătoare, minătoare a bărbatului; ea este pricepută numai în lucruri mici, meschine, este mlădioasă, elastică, vicleană, cu gândul josnic și pururi mincinos.“ Mai mult - continuă jurnalistul să-l descrie -, Strindberg se temea că femeia îl va subjuga pe bărbat, „dacă n-o să-și dee samă din vreme“. Adică așa, ca el. Strindberg devenise din feminist mysogin. Unul trist - accentuează
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2208_a_3533]
-
De teama față de consecințele politice. De teama pentru finalul amalgamului. Vreau să vă spun că nu-mi este teamă. Aceste oficine, acești complotiști, acești sforari otrăvesc viața politică de prea multă vreme. Trăiesc din comploturi. Trăiesc pe seama sentimentelor cele mai josnice ale genului uman: invidia, ura, pofta nemăsurată. "Ei" sunt toți cei gata să se pună oricând în slujba puternicilor zilei. Rolul lor este de a face lucrurile cele mai josnice și uneori chiar de a anticipa dorințele stăpânului. Cei mai
Discursul jurnalistic şi manipularea by Alina Căprioară [Corola-publishinghouse/Journalistic/1409_a_2651]
-
multă vreme. Trăiesc din comploturi. Trăiesc pe seama sentimentelor cele mai josnice ale genului uman: invidia, ura, pofta nemăsurată. "Ei" sunt toți cei gata să se pună oricând în slujba puternicilor zilei. Rolul lor este de a face lucrurile cele mai josnice și uneori chiar de a anticipa dorințele stăpânului. Cei mai abili se supun astfel unor ordine care nici măcar nu trebuie formulate. Mai cu seamă pentru a nu face impresie proastă în fața celui pe care vor să-l slujească... Am citit
Discursul jurnalistic şi manipularea by Alina Căprioară [Corola-publishinghouse/Journalistic/1409_a_2651]