853 matches
-
a fost la rându-i un vestit crescător de cai în Banat. De altfel și bunicul, husar în armata austro-ungară, fusese un împătimit al cailor, iar tatăl, cavalerist în Regimentul de călărași, în aceeași măsură. Primele iepe au venit cu mânjii de la Herghelia din Izvin, apoi a avut un mânz de la un armăsar ardenez, considerat la acea vreme „regele” hergheliei de acolo. Mai târziu a rămas nea Traian cu soția și singuri au răzbit în toți anii care au urmat... Își
Agenda2005-34-05-senzational2 () [Corola-journal/Journalistic/284108_a_285437]
-
cai în Banat. De altfel și bunicul, husar în armata austro-ungară, fusese un împătimit al cailor, iar tatăl, cavalerist în Regimentul de călărași, în aceeași măsură. Primele iepe au venit cu mânjii de la Herghelia din Izvin, apoi a avut un mânz de la un armăsar ardenez, considerat la acea vreme „regele” hergheliei de acolo. Mai târziu a rămas nea Traian cu soția și singuri au răzbit în toți anii care au urmat... Își amintește de o iapă din rasa Nonius pe care
Agenda2005-34-05-senzational2 () [Corola-journal/Journalistic/284108_a_285437]
-
singuri au răzbit în toți anii care au urmat... Își amintește de o iapă din rasa Nonius pe care a salvat-o în 1964 de urgia colectivizării. A încrucișat-o cu un armăsar trăpaș Orlov rusesc. I-a făcut patru mânji, ultimul la 24 de ani, o vârstă considerabilă pentru un cal. A trăit 26 de ani în gospodăria de pe strada Dragoș Vodă și a îngrijit-o cu toată dragostea... Iar mânjii îi sunt cei mai dragi, ca niște copii zburdalnici
Agenda2005-34-05-senzational2 () [Corola-journal/Journalistic/284108_a_285437]
-
un armăsar trăpaș Orlov rusesc. I-a făcut patru mânji, ultimul la 24 de ani, o vârstă considerabilă pentru un cal. A trăit 26 de ani în gospodăria de pe strada Dragoș Vodă și a îngrijit-o cu toată dragostea... Iar mânjii îi sunt cei mai dragi, ca niște copii zburdalnici. De la o altă iapă, a avut 6, în nici trei ani. Atunci, își amintește că a dormit în grajd, „că nu-i medic veterinar pe-aproape să te ajute”, spune măhăleanțul
Agenda2005-34-05-senzational2 () [Corola-journal/Journalistic/284108_a_285437]
-
vândă sau s-o dea? Parcă n-ar vrea. A avut odată și niște cumpărători. S-a tocmit cu ei. Dar nu l-a lăsat inima să renunțe la frumusețe de cai. A rămas cu ei, iepele au mai avut mânji, au crescut și uite așa au trecut anii. Dar, zice el, tot se mai gândește. Poate că fostul feroviar, șef în mai multe gări din Banat și performer în tinerețe la lupte greco-romane, tot în echipa C. F. R. -ului
Agenda2005-34-05-senzational2 () [Corola-journal/Journalistic/284108_a_285437]
-
care o descuia. Case care între cele două războaie mondiale au fost închiriate vilegiaturiștilor stațiunii balneare de la lac, aducînd un beneficiu frumos. îndeajuns ca bunica-mătușă să-și achiziționeze cinci mantouri de blană (de hermină, nurcă, șinșila, vulpe polară și mînz). în ajunul celui de-al doilea război mondial, Șandor nu mai era printre vii, iar nevasta lui, bunica-mătușă, a început a-i folosi trăsurile, acum ale ei. Care erau trei. în fiecare duminică se așeza într-una din ele
Milorad Pavić by Mariana Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/6633_a_7958]
-
culcuș. Absolut întîmplător a împins ușa care s-a deschis. Nu era încuiată. S-a gîndit că poate casa era nelocuită și părăsită. A intrat într-un mic antreu și a văzut în cuier un mantou ponosit din blană de mînz, cam năpîrlită. Parcă îl recunoscuse din spusele mamei ei. Să fi fost unul din cele cinci mantouri ale răposatei ei bunici-mătuși? A rămas perplexă și a tras și o sperietură atunci cînd, în întunecimea salonului stil Louis XIV, a văzut
Milorad Pavić by Mariana Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/6633_a_7958]
-
cuprins de Ťfebra realist-socialistăťț ne-o oferă colaboratorii revistei Viața românească pe 1954, sugerându-vă să nu ocoliți titlurile poeziilor, căci unde și când vă veți mai întâlni cu titluri (și teme lirice) ca acestea: Moșierița valahă către cățelușa ei, Mânjii colectivei, Cuvânt despre sergentul Belate Alexandru, Industrializarea în târgul meu, Scrisoarea stegarului Frățita, Despre oameni și despre recolte, Am plecat la sat, Președintele colectivei?" Ce noutăți mai află cititorul? Metoda cenzurii comuniste de a emite comenzi sociale care priveau tema
Sărbătoarea „gloriosului deceniu“ by Iulia Iarca () [Corola-journal/Journalistic/7205_a_8530]
-
în oraș, unde avea de făcut vizite acasă la bolnavi. Intra la câte un pacient, iar eu, un puști la vremea aceea, îl așteptam în tovărășia birjarului, domnul Bobuleț. Vorbeam despre cai și despre cât de bine trebuie hrăniți, despre mânji, despre prețurile de pe piață... nu mă îndoiesc că din amintirile astea mi-a venit cheful brusc de a face în seara aceea o plimbare cu trăsura. O plimbare prin pădurea cufundată în noapte, vegheată doar de luna învăluită în nori
Noaptea din Dumbravă by George Banu () [Corola-journal/Journalistic/11658_a_12983]
-
noilor scenarii: "Atunci, ca și azi, asistam la eterna ciondăneală dintre tineri și bătrîni, sub privirile debusolate ale unei generații de scriitori scoase din drepturi, între care Arghezi, Ion Barbu, Lucian Blaga, Camil Petrescu, Cezar Petrescu, dar și ale multor mînji ce tropăiau în grajdurile de partid, dornici să ajungă cît mai repede în arenă". Autorul nu evită termenul crud, comparația ghimpoasă, "în anul 2000, aveam două volume inedite din opera lui Rebreanu, două sicrie pe care nu izbuteam să le
O scriitură suculentă by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/8378_a_9703]
-
și barbar în urmă cu doar câteva zile. Astfel, caii care au trecut prin momente cumplite și au impresionat întreaga țară vor putea trăi în continuare în sălbăticie. Documentele ce atestă că cei 49 de cai adulți și cei trei mânji se află în custodia VIER PFOTEN au fost preluate de la Poliția Animalelor, cu acceptul prefectului județului Brăila, dl. Dumitru Popa. VIER PFOTEN România ține să mulțumească Direcției Sanitar Veterinare și pentru Siguranța Alimentelor Brăila (dl Gicu Dragan) pentru mobilizarea rapidă
Caii salvați de la abatorizare, preluați de fundația VIER PFOTEN () [Corola-journal/Journalistic/26350_a_27675]
-
unul general, care capătă accepții mai restrînse în funcție de context. Uneori trăsătura juvenilă e mai puțin importantă și sensul contextual e de "ins, individ, tip". Vîrsta se poate și emfatiza: bidivii sunt adolescenți sau de-a dreptul copii (în fond, și mînz e o metaforă pentru vîrsta imatură). Un autor își povestește experiența de deținut începută la penitenciatrul pentru minori: "M-au băgat într-o cameră cu bididii" (Mihai Avasilcăi, Fanfan, rechinul pușcăriilor, 1994: 39). în dicționarele mai noi de argou - Nina
"Bididiu" by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/15985_a_17310]
-
Călinescu, Vladimir Streinu, Șerban Cioculescu, sunt socotiți, malițios, a fi „doar marii importatori și exportatori de literatură”, nu și „producătorii ei”. Condeierii tineri, care se afirmau „sub privirile debusolate ale unei generații de scriitori scoși din drepturi”, sunt asemuiți unor „mînji ce tropăiau în grajdurile de partid”. Arogantul Petru Dumitriu, intrînd în conflict cu „starostele” Mihai Beniuc, refuza să participe la convocările acestuia, punînd întrebarea: „L-ați invitat și pe Porcmălniceanu?”. Pe o asemenea tonalitate, vădind inepuizabile inventivități sarcastice, o gîlgîire
O miniJudecată de Apoi by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/5435_a_6760]
-
de care ne ocupăm aci. Semnificativ e faptul că punctul de plecare al discursului acerb polemic al lui Laszlo Alexandru pare să-l fi constituit o întîmplare ce l-a consternat. în 1992, cînd abia se terminase revoluția, junele literat, "mînz inocent" care "zburda" pe pășunea libertății cuvîntului abia cucerită, s-a dus la redacția revistei Steaua, în mînă cu o recenzie la un volum de articole politice al lui Nicolae Manolescu, Dreptul la normalitate. "La a doua înfățișare, delicatul poet
Un spirit independent by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/10618_a_11943]
-
fac? R.A. - Nu știu! C.C. - Să spun textul? R.A. - Fără vorbe! C.C. - Atunci fac... R.A. - Fără mișcare! C.C. - Fără cuvinte și fără mișcare? R.A. - Da! Ei și după asta am putut intra în această superbă improvizație și eram ca un mânz care zburdă într-o livadă cu pomi înfloriți. Iar fericirea a fost continuă! Ambasadorul nostru la Luxemburg a fost de două ori la spectacol și la final avea ochii în lacrimi. Am fost mândru și important în patriotismul meu. Și-
Mărturisirea unui actor by Rodica Mandache () [Corola-journal/Journalistic/7322_a_8647]
-
observă, de pildă, o schimbare de perspectivă în interpretarea etimologică: la țap (Tomul XII, partea 1, Litera Ț, 1994), sau la vatră (1997) explicația e tranșantă: "cuvînt de origine traco-dacă. Cf. alb. (...)." Volumele anterioare optau, prudent - a se vedea mazăre, mînz, searbăd - pentru o simplă trimitere, cu confer, la albaneză (strategie păstrată și de DEX); în seria veche (v. barză, brad), albaneza era pur și simplu indicată ca sursă a cuvîntului. Prima parte a tomului XIII (V - veni) cuprinde, păstrînd tradiția
Ultimele litere ale alfabetului... by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/16373_a_17698]
-
drumului spre pierzanie, Ioan Alexandru ajunge a invoca dezastrul printr-o textură dureroasă, printr-un amestec de germinație și moarte: "Să vină ploaia / peste pustiul cuibului în care oul / din mîna universului căzu / sub aripile clocitoare,/ peste întîia urmă de mînz în timpanul cîmpiei, / acum cînd degetele îndoielilor / se umflă nemilos deasupra noastră; / prin crăpăturile lor abia de mai sorbim / lungi fulgere ce-adună norii ca turmele de porci / sub plesnetele bicelor" (Rugă ). Dînd iluzia a fi un inepuizabil rezervor de
Un poet crepuscular by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/8960_a_10285]
-
grav curgând în sens invers// toamnă-aleargă și-i iar toamnă/ eu mă-nturn spre tine doamnă/ de pe ochiu-mi zdrențuit/ albăstrui greu canonit/ și curgând șarpe sub piatră/ inelat și plin de plâns// coapsa-ți brună foarte dreaptă/ căi lactee paște-un mânz/ de sub umbra cea sfioasă/ adunată-n foi de vânt// când treci sprinten vaporoasă/ în trup tânăr explodând" ( ave, nichita). Dacă Nichita ar fi apucat să vă îmbrățișeze la vederea versurilor dedicate lui Eu vă mulțumesc pentru solara dvs. epistolă și
POST-RESTANT by Constanța Buzea () [Corola-journal/Journalistic/14050_a_15375]
-
satul miza pe niște paparude ce dănțuiau flămânde prin țărână strâmbându-se la vrejurile crude Vaca păștea prin lujerii de gripă și Își lingea pe frunte fătul blând iar Iapa sub o umbră lângă mama a mai fătat icnind un mânz plăpând doream Înfometat un boț de pâine dar scocul era sec - murise moara și mă gândeam la Labiș cum plângea când a-mpușcat tăicuța - căprioara. erau răspântii strâmbe prin istorii soldații tineri se urcau la cer chiar seceta murea de-atâta
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/79_a_215]
-
în dulci suprafețe turnată și te odihnește și-n sfârșit te învinge: încă, și încă o dată! Aer negru Aer negru, cum răstorni dinspre melodii înalte aștri însemnați și nori prăbușiți în pagini albe. Sângeroși sunt sorii azi, sfârtecă secunde reci. Mânji de aer cu morți vii se amestecă în veci. Îngână secunde luna care nu-i de-aici, vai, nu! Arborii tresar în somn; fugi în visul lor și tu. Dormi. Adormi. Ascunde-te. Zaci încolăcit. Alene, aer negru, aer negru
Poezie by Aura Christi () [Corola-journal/Imaginative/9268_a_10593]
-
Sevelor din vine, Îl sorbim pe placul Orelor senine. Gustam zborul verii, Noaptea ne îmbie, Sâmburii durerii Pleacă în stihie... AMPRENTA DRAGOSTEI Primăvară în amurguri Naște florile pe muguri. Noaptea cade peste ramuri Peste lume, pește lanuri. Blândă iapa alăptează Mânzul visurilor sale și din când în când nechează Surioarelor banale. Numai hărmăsarul-tată Stă de straja pe pășune Când mândria îl îmbată Lângă mânzul fără nume. Dragostea universală E aceeași la tot pasul. E-o amprenta digitală Unduita precum glasul. VEȘNICIILE
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/86_a_359]
-
în amurguri Naște florile pe muguri. Noaptea cade peste ramuri Peste lume, pește lanuri. Blândă iapa alăptează Mânzul visurilor sale și din când în când nechează Surioarelor banale. Numai hărmăsarul-tată Stă de straja pe pășune Când mândria îl îmbată Lângă mânzul fără nume. Dragostea universală E aceeași la tot pasul. E-o amprenta digitală Unduita precum glasul. VEȘNICIILE Veșniciile aleargă De frică să nu se piardă Într-o clipă clocotita Dintr-a timpului ursita. Ard și clipe-n insomnie. Nemurirea-i
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/86_a_359]
-
la chip și chel înaintea judecății. Era, după cum își dădu seama judecătorul, soțul reclamantei. Vacarmul vocilor acuzatoare era asurzitor și cuvintele, pline de litera "z" ca un zumzăit de albine, treceau neînțelese pe lîngă urechile lui Tiberius enervîndu-l. - Zer! Dîrz! Mînz! strigă la nimereală romanul, epuizîndu-și astfel vocabularul dacic. Părțile în litigiu se mai potoliră. Doar un bătrîn continua să mormăie un cuvînt care conținea alăturarea de sunete, absurdă pentru Agillus, "z-d-ă". - Varză! spuse aspru cuceritorul, amintindu-și încă un substantiv
Proză by Horia Gârbea () [Corola-journal/Imaginative/6593_a_7918]
-
va fi el ,,cuvioasei Dumitale staturi”. Ioan Alexandru consideră că firul creației sale își reînnoadă, sub semnul Imnelor, segmentele anterioare, adică volumele: Cum să vă spun, Viața deocamdată, Infernul discutabil, Vămile Pustiei, Imnele bucuriei. Din însoritul volum al debutului, poemul Mânzul forțează amintirea. Mai întâi, prin naturalețea amintirii unui tânăr țăran (atunci la sfârșitul studiilor sale universitare la Cluj), care, negreșit, va fi înlesnit prin intervenția sa, pe când abia ieșea din copilărie, nașterea unui animal: ,, Eram pe câmp, când răsăritul soare
Ioan Alexandru, în câteva poeme by Ilie Constantin () [Corola-journal/Imaginative/13115_a_14440]
-
soare/ Întemeia în mine, strigând, o nouă zi.// Întinsă pe pământ o iapă înspumată/ Gemea așa de gravă și necheza ușor./ Mi-am suflecat cămașa, îngenuncheat îndată/ Și cum știui am dat un ajutor.” Îngenuncherea în fața venirii pe lume a mânzului este răsplătită de spectacolul instalării în viață a unei ființe încrezătoare în justificarea absolută a tot ce i se întâmplă. Mai presus de toate, mă zguduie năvala simțurilor peste noua prezență; precum Adam, cel din Anatolida lui Ion Heliade Rădulescu
Ioan Alexandru, în câteva poeme by Ilie Constantin () [Corola-journal/Imaginative/13115_a_14440]