912 matches
-
eds). (2001). Dinamica grupurilor. Texte de bază. Iași: Editura Polirom. Park, Robert E. și Burgess, Ernest W. (1921). Introduction to the Science of Sociology. Chicago: University of Chicago Press Purcell, Edward A. Jr. (1973). The Crisis of Democratic Theory: Scientific Naturalism and the Problem of Value. Lexington: University Press of Kentucky. Rogers, Everett M. (1994). A History of Communication Study: A Biographical Approach. New York: The Free Press. Rogers, Everett M. (1995). Diffusion of Innovations, (ed. a IV-a)New York: The Free
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
mei ochi nu ducea la nimic bun, am intrat la clasă. Așa am ajuns aici. Iată-mă. Își întoarce atenția din nou asupra Orhideei Albină, mângâind cu afecțiune petalele care imitau atât de bine insecta. — De ce să ne luptăm pentru naturalism? Asta era întrebarea noastră. Arta adevărată nu se dezice niciodată. Bridgeman, de ce-mi spune domnul Hoggart că nu este prea încântat să te aibă în școală? Consideră că tu și Paul Gertler exercitați o influență destabilizatoare. Ce ai de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
milă față de societatea mustind de falsitate în care trăiește, nu are nici un pic de milă pentru femeile care sunt cu „falocentrismul“ în gură ziua întreagă, nu are milă față de alcoolici (pe care-i descrie atât de bine și cu atâta „naturalism“ încât te prinzi din prima că face sau a făcut parte din rândul lor), nu are milă față de sine. Stilul său e atât de „diferit“ față de tot ce citim acum, lupta lui față de politicile sexuale sau războaiele de gen atât
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2167_a_3492]
-
Victima lui Tadeo Limardo Lunga căutare a lui Tai An H. Bustos Domecq Două fantezii memorabile (1946) Martorul Semnul Cu numele autorilor Cronicile lui Bustos Domecq (1967) PROLOG Omagiu lui César Paladión O seară cu Ramón Bonavena În căutarea Absolutului Naturalism la zi Catalogul și analiza diverselor cărți ale lui Loomis O artă abstractă Breslistul. Teatrul universal Înflorește o artă Gradus ad parnasum Ochiul selectiv Cei tăiat nu-i fluierat Un multilateral: Vilaseco O pensulă de-a noastră: Tafas Garderobă I
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
dacă meritau, așa cum făcuse deja cu Odiseea și O mie și una de nopți. La fel ca literatura la Începuturile sale, Nierenstein s-a redus la oralitate, căci nu ignora faptul că anii aveau să sfârșească prin a scrie totul. Naturalism la zi Nu fără un sentiment de ușurare am observat că polemica descripționism - descriptivism nu mai ocupă prima pagină a suplimentelor literare și a celorlalte publicații. După cumpătatele lecții date de Cipriano Cross (S.J.), nimănui nu-i este Îngăduit să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
varsă În Río de la Plata. Pardo Bazán, Emilia, contesă de. Scriitoare spaniolă (1851-1921). Atentă la noutățile pe care sfârșitul de secol le aduce În Europa, volumul La cuestión palpitante ( Chestiunea palpitantă, 1883) o acreditează drept unul din principalii promotori ai naturalismului spaniol. Naturalismul său culminează cu Los pazos de Ulloa (Conace boierești din Ulloa, 1886-1887), capodopera artei sale narative, patetică frescă a decadenței lumii aristocratice și rurale din Galicia. Pardo de Figueroa, Mariano. Cunoscut cu pseudonimul Doctor Thebussem, erudit și scriitor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
Río de la Plata. Pardo Bazán, Emilia, contesă de. Scriitoare spaniolă (1851-1921). Atentă la noutățile pe care sfârșitul de secol le aduce În Europa, volumul La cuestión palpitante ( Chestiunea palpitantă, 1883) o acreditează drept unul din principalii promotori ai naturalismului spaniol. Naturalismul său culminează cu Los pazos de Ulloa (Conace boierești din Ulloa, 1886-1887), capodopera artei sale narative, patetică frescă a decadenței lumii aristocratice și rurale din Galicia. Pardo de Figueroa, Mariano. Cunoscut cu pseudonimul Doctor Thebussem, erudit și scriitor spaniol (1828-1918
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
nostru reprezentativ, un fel de arhivă națională în care istoria, geografia, etnoidentitatea și mentalitatea poporului sunt liniile esențiale, scriitorul s-a confruntat în epocă cu o serie de prejudecăți, atât artistice, cât și ideologice. A fost dur criticat atunci pentru naturalismul prozelor sale (psihologie morbidă, instinctualitate tulbure, compasiune, studiu de moravuri, tezism), considerându-se că este preocupat îndeosebi de teme sordide precum beția, adulterul și „violența până la criminalitate“, cum a formulat H. Sanielevici, cel mai consecvent critic al lui Sadoveanu. Chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
monografie a sufletului redus“, tema „durerii înăbușite“ determinând numeroși comentatori să pună accentul pe critica socială a scrierilor sadoveniene. Începând cu volumul din 1904, Povestiri, și până prin 1928, o dată cu Hanu Ancuței, proza lui Sadoveanu afișează un realism sentimental și un naturalism descriptiv estompate însă progresiv. „Rafinarea povestirii merge paralel cu scăderea dramatismului“ - crede Nicolae Manolescu, din naturalismul social de viziune zolistă de la început, unde resemnarea și scepticismul înlocuiesc totuși tragismul, păstrându-se mai târziu doar simpla surprindere a condițiilor primare ale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
a scrierilor sadoveniene. Începând cu volumul din 1904, Povestiri, și până prin 1928, o dată cu Hanu Ancuței, proza lui Sadoveanu afișează un realism sentimental și un naturalism descriptiv estompate însă progresiv. „Rafinarea povestirii merge paralel cu scăderea dramatismului“ - crede Nicolae Manolescu, din naturalismul social de viziune zolistă de la început, unde resemnarea și scepticismul înlocuiesc totuși tragismul, păstrându-se mai târziu doar simpla surprindere a condițiilor primare ale omului social. Și nu ca un demers militant de accentuare a opoziției între clase, dar între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
zolistă de la început, unde resemnarea și scepticismul înlocuiesc totuși tragismul, păstrându-se mai târziu doar simpla surprindere a condițiilor primare ale omului social. Și nu ca un demers militant de accentuare a opoziției între clase, dar între două lumi distincte: „Naturalismul din primele nuvele sadoveniene încetează în clipa în care studiul social, moral, psihologic este înlocuit cu studiul unei lumi eterne și al îndeletnicirilor ei esențiale: ceea ce povestește acum Sadoveanu, în nesfârșite variante, e revelația sufletului lui inocent în atingere cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
lui, neliniște pe care n-o înțeleg nici azi, mă avertizase prin luna mai a aceluiași an că dacă nu scriu imediat ceva prin care să fac să dispară norii unei maladii literare inventate de care mi se legase numele (naturalism!) și în care nepăsător pluteam, voi fi exclus din Uniunea Scriitorilor și maladia literară se va transforma în una politică. Atunci va fi grav. ― N-am acuma chef să scriu, i-am spus. Nu vreau să fiu scriitor. ― Ești scriitor
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
culturi? Schelele acelea în orice caz îmi atrag mereu privirea, materialitatea lor fără sens îmi deturnează atenția și plec de la spectacol cu ele în minte, însoțind în mod stupid fiorul tragediei. Tot așa picioarele desculțe ale acelui ticălos. Asta înseamnă naturalism în teatru. Iar isteria celor două surori ne propune de asemenea o viziune viscerală, zolistă, asupra pasiunilor. Există și un astfel de teatru, nu trebuie amestecat cu cel shakespearean. Nici vorbă, spontaneitatea, mișcarea mai largă, libertatea gestului, care nu se
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
crudă" consideră M. Diaconu, în vreme ce Nicolae Cârlan marșează și el: "proze realiste, marcate printr-o autentică veridicitate"), însă nu mai este vorba de acel realism clasic, de modă veche, căci "Tipul de realism pe care îl practică Emanoil Rei, chiar naturalism pe alocuri, nu exclude ironia, farsa, umorul" (George Bodea). Cele mai puternice proze ale cărții, în care figurează personaje notabile, sunt pătrunse în subsidiar de credința creștin-ortodoxă, lucru de la sine înțeles, odată ce aceasta face parte integrantă din factura psihică a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1503_a_2801]
-
la față). Când veșmintele acoperă tot trupul (excepție făcând icoana botezului și răstignirea), înseamnă că icoana sugerează desprinderea de trupesc, de pământesc. Când membrele trupului sunt modificate sfântul exprimă mai mult starea interioară, iar greutatea redusă arată dematerializarea și evitarea naturalismului. Ochii mari sunt expresia omului lăuntric, iar nasul și buzele subțiri înseamnă că are simțurile spiritualizate. Icoanele, broderiile, sculptura în lemn și piatră, argintăria sunt mărturie până astăzi a pasiunilor artistice a preoților, călugărilor și meșterilor din vremurile trecute, de
etăţuia lui Gheorghe Duca Istorie, cultură şi spiritualitate ortodoxă by Daniel Jitaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/503_a_738]
-
-n fine, măgarul din montarea lui Purcărete Pilaf cu parfum de măgar, În care păștea fîn calm, pe scenă, un asemenea urechiat. Morala? Nu neapărat nouă : e plină lumea teatrului de măgari!... Că tot am pomenit de regizori : Antoine, clasicul naturalismului, observa că există două regii - una plastică (decor, costume, lumini) și alta interioară - care revelează fondul intim al operei. CÎți reprezentanți ai ultimei mai există azi? Greu de spus. Și-n fond, pentru toți directorii de scenă, piesa are un
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
Da' ce, sunt mai multe? Păi... cum? Prin câteva am trecut și noi. Moartea altora, moartea mea, moartea de acolo, din față, din spate, moartea din limbă, moarte din sincretism, moartea de nihilism, de pluripartitism, de șovinism, de servilism, de naturalism... ho, ajunge! O-Pa! Ăsta-i strigătul gunoierilor, după ce omoară gunoaiele lumii. Voi n-aveți gunoaie pe acolo? Dacă avem gunoieri, e clar că nu stau degeaba. Păi are ce vorbi câteva zdrențe de moarte, nevastă-ta! Mă, dar văd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
sau acțiunile lui Josef Beuys rămân câteva din formele pe care le ia atitudinea fluxus în anii ’60 -’70. Privind retrospectiv observăm că evenimentele de tip happening se manifestau mai puțin organizat decât cele din cadrul fluxus; ele rămân legate de naturalismul pop art-ului american și nu sunt influențate de vreun program comun sau vreo atitudine militantă, așa cum se întamplă în cazul event urilor fluxus. Există în mod sigur o diferență de scop între cele două tipuri de manifestari. Deși ambele presupun
CATALOG Sincretismul artelor 1 by Oana-Maria Nicuţă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/425_a_944]
-
Ieroglifatele sunt chiar între cele mai vechi monumente în stil arhaistic. Ea aparținea unui amploaiat care avea privighere asupra palatului. Deși greoaie, totuși ieroglifele cu mare caracteristică. Mai sunt: o altă cameră mormântală, table din vremea lui. Stilul cu mare naturalism pe statue. Fardurile * naturale * se arătau vorbitoare, ochi vii. 2 rege. Sufis 36 ani de guvern. Huifu pe monumente. Este Cheops a lui Herodot. A zidit cea mai naltă piramidă, în apropiere de Gisch. În mărimea lor cumplită și-n
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
sa de colaborare cu o rubrică de popularizare a literaturii române (Mihai Zamfir, op. cit., p. 185). Intenții similare, neîncununate de succes, au mai existat în epocă. Potrivit lui Mihai Zamfir, „O clasificare a «poeților în proză» pe școli și curente literare (naturalism, simbolism, parnasianism etc.) este, în cazul literaturii noastre, inoperantă: pe teritoriul românesc toate curentele s-au unit într-un «novism» sintetic” (op. cit., p. 268). „Simbolismul” românesc nu se opune, asemenea celui francez, parnasianismului decorativ, neo-clasicizant și pictural, ci coexistă cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
Naționalist Democrat, cu program explicit antisemit, condus de N. Iorga și A.C. Cuza (1910) sînt cîteva dintre cele mai vizibile manifestări ale naționalismului antimodern, paseist și xenofob. Estetismul este contestat și de la stînga ideologică, prin „arta cu tendință” (de un naturalism populist, sentimental și moralizator) cultivată de cercurile socialiste grupate în jurul revistei ieșene Contemporanul a lui Constantin Dobrogeanu-Gherea și Ion Nădejde, apoi (după desființarea acestuia, în 1892), în diverse publicații de mai mare sau mai mică relevanță (Munca, România muncitoare, Pagini
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
citat un articol sociologic al lui G. Duhamel, din Mercure de France, „asupra școlilor literare”. Importanța acordată versantului individual al literaturii (și rolului personalității) este completată de cea acordată versantului colectiv al acesteia (rolul stimulator al școlilor literare): „Desigur, romantismul, naturalismul, simbolismul au existat, dar au existat și Hugo, Flaubert, Verlaine și alte asemenea «mazete». În jurul lor s-au adunat cei mici și mulți, imitatori, gata să simtă după o anume formulă. Acestea sînt observațiile, foarte juste, ale d-lui Duhamel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
centrală”, practicată de pe la 1910 de către avangardiști („Formula cea nouă, deși s-a practicat numai de literații de avangardă, s-a banalizat fulgerător de repede”), romanul-monolog interior joycean („o rețetă lugubră, ca și a bătrînului roman psihologic pe care-l continuă”), naturalismul, realismul, romanul social și senzațional, romanul istoric, romanul fantastic, toate - înlocuite de noua ofertă a vieții moderne: „Înflorirea aparentă a romanului astăzi nu e decît viața vegetativă care se multiplică pe un trup răcit (...). Romanul de altădată, romanul diligență, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
cel puțin egală cu aceea a literaturii - pe care au avut-o în economia revistei artele vizuale: arhitectura, sculptura, pictura modernă, teatrul și filmul, artele decorative. Acest constructivism hibrid, impur, impregnat de futurism și afin expresionismului, aliat, împotriva realismului și naturalismului, unor curente moderniste mai moderate (unele chiar cu iz tradiționalist), nu era totuși asumat ca program explicit, ci subordonat unei formule sintetice, prea generoase și vagi — „arta nouă” sau „curentul nou”. Numărul 57-58 dedicat „Interiorului nou“ are un grupaj tematic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
hiperdezvoltată și lipsa problemelor pur formale. 2) Pentru Polonia antebelică arta era unicul azil al spiritului național. Artistul reînvia trecutul (...) imita arta populară, creia arta națională. 3) Marile descoperiri ale impresionismului răsunară și în Polonia. Imediat însă au degenerat în naturalism și încăpură pe mîinile sentimentalilor căutători ai «frumosului peisaj polonez»”. Sînt consemnate apoi schimbările aduse de ultimii ani dinainte de război și scurtul răstimp de la independență, apariția modernismului avangardist fiind asimilată apariției preocupărilor pentru forma artistică (și a mișcării denumite „formiste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]