894 matches
-
Antonia. Dar era imposibil. Peste capul lui Palmer m-am uitat la Honor Klein. Continua să zâmbească precum o statuie antică. — Ce-ar fi să plecați voi doi, copii? Eu vreau să stau de vorbă serios cu pacienta mea, spuse Palmer. M-am ridicat și am spus: — Atunci, rămas-bun, și am sărutat-o pe Georgie pe frunte. Ea a murmurat ceva, mi-a zâmbit, iar ochii ei febrili, strălucitori s-au strâns cu neliniște. Am ieșit și am coborât scările. În urma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
nu puteam accepta. — Când ți-ai dat seama că te iubesc? am zis. Întrebare de îndrăgostit... — Când m-ai atacat în pivniță. — Așadar ai știut ce a însemnat venirea mea la Cambridge? Da. — Dar nu i-ai spus nimic lui Palmer. Ea a continuat să mă fixeze cu privirea și am zărit din nou șarpele privind rece prin ochii ei; și am revăzut în gând sânii ei bronzați, situația în care o găsisem cu fratele ei și m-am înfiorat nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
folos dacă m-aș repezi acum și aș sfâșia hainele de pe tine. Dar dacă m-ai chema la tine, aș trece prin foc și apă. Am rostit aceste cuvinte pe un ton scăzut, rezonabil și, în timp ce vorbeam mă gândeam că Palmer s-ar putea întoarce în orice clipă, ceea ce îmi dădea un timp periculos de scurt pentru a acționa. Părea că mă ascultă cu atenție, ochii ei negri mă cântăreau și în final spuse: — Nici nu știi ce-mi ceri. Vrei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
împins spre capitulare reciprocă. Numai de-aș găsi gestul care să rupă acea barieră. — Întoarce-te în realitate, spuse ea. Întoarce-te la soția ta, la Antonia. Nu am nimic pentru tine. Căsnicia mea cu Antonia e sfârșită, am spus. Palmer are dreptate. E moartă. — Palmer a vorbit bazându-se pe propriile sale convenții. Nu ești prost. Știi bine că mariajul tău trăiește încă în multe privințe. În orice caz, să nu-ți închipui că lucrul ăsta e altceva decât un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
de-aș găsi gestul care să rupă acea barieră. — Întoarce-te în realitate, spuse ea. Întoarce-te la soția ta, la Antonia. Nu am nimic pentru tine. Căsnicia mea cu Antonia e sfârșită, am spus. Palmer are dreptate. E moartă. — Palmer a vorbit bazându-se pe propriile sale convenții. Nu ești prost. Știi bine că mariajul tău trăiește încă în multe privințe. În orice caz, să nu-ți închipui că lucrul ăsta e altceva decât un vis. Apoi repetă: Întoarce-te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
seama că sfărâmasem vraja subțire prin care reușisem să o domin în acele minute hotărâtoare. M-am ridicat. — Nu ne înfruntăm, a spus ea. Te rog, nu te mai amăgi. Te hrănești cu visuri. Ar fi bine să pleci acum. Palmer poate veni dintr-o clipă într-alta, iar după aceea plecăm cât se poate de repede. — Nu-mi spune asta, te doresc în chip abject, am zis. — Ei, Doamne, exclamă ea batjocoritor, și, dacă m-ai avea, ce naiba ai face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
ai face cu mine? Aceste cuvinte, care îmi revelau adevărul simplu că ea nu mă putea privi ca pe egalul ei, m-au făcut în cele din urmă să tac. Pe când mă urcam în mașina mea l-am văzut pe Palmer coborând dintr-un taxi în apropiere. Ne-am făcut unul altuia semn cu mâna. 28 Era aproape de ora prânzului, a doua zi, și eram deja foarte îngrijorat. Antonia nu se întorsese ieri acasă și lipsise toată noaptea. Aseară târziu îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
sunat la coafor și mi s-a spus că doamna Lynch-Gibbon n-a mai trecut pe acolo de ceva vreme. Am dedus de aici că Antonia își schimbase coaforul, sau că mințise. N-am avut tăria să-l sun pe Palmer. La ora zece sună soneria de la intrare dar erau muncitorii care aduceau înapoi mobila care mai rămăsese în Lowndes Square. Au cărat-o în casă și, în timp ce intrau pe ușă, au reușit să ciobească biroul Carlton House. După ce au plecat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
fericire profundă. Cântărind dificultățile și primejdiile pe care le presupunea discuția noastră, ea se desfășurase totuși destul de bine. Însuși faptul că Honor acceptase să discute cu mine era remarcabil. Eram aproape sigur că nici acum ea nu-i spusese lui Palmer despre sentimentele mele. Mi-am amintit cu mare plăcere imaginea mâinii ei care tremura. Îmi spusese clar să nu sper nimic. Dar, de fapt, chiar mă făcuse să sper, și nu era o proastă. Știam, firește, judecând la rece, că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
rece, că nu era decât o umbră de speranță. Dar, când ești îndrăgostit, o rază de lumină te poate duce departe. Lucrul de care aveam nevoie era sentimentul că voi fi grațiat. Nu-mi venea să cred că Honor și Palmer chiar au de gând să plece undeva departe și pentru mult timp; eram convins că o voi mai vedea. Cât despre ce drepturi ar putea ridica soția mea și fratele ei, printr-un raționament încrucișat, nici nu mă sinchiseam de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
întors la Honor și la cuvintele despre capul retezat. Cu o zi înainte mă bucurasm că nu-i trimisesem scrisoarea inițială în care îmi explicam comportamentul în termeni atât de banali. Nu o iubeam ca pe un înlocuitor al lui Palmer, pe care îl iubeam pentru că o sedusese pe soția mea: de lucrul acesta eram sigur; și nu eram dispus să accept nici explicația ei. Nu o iubeam pentru că incestul inspiră o groază irațională; totuși, gândindu-mă la asta, mi-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
pe Anderson... spuse Antonia. Ăsta a fost primul lucru care m-a făcut să cred că știi deja, că ți-ai dat seama cum stau lucrurile cu Alexander. Și-apoi, era atât de evident. — Ești o proastă, am replicat. Cu Palmer a fost altceva. — Nu văd nici o diferență, spuse Antonia. În plus, ce înseamnă că n-ai fi acceptat situația? Eu v-am iubit pe amîndoi, tu ne-ai iubit pe amîndoi, Alexander ne-a iubit... — Simt că-mi vine rău
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
trăiești pierdut în visuri, fără să privești realitatea în față. Ei, acum a venit momentul să o faci. Și nu-ți mai plânge atâta de milă. — Nu mă trata cu atâta brutalitate, Antonia. Vreau doar să înțeleg. Ai spus că Palmer te-a ajutat să te trezești la realitate? — Da, m-a făcut mai cinstită. Poate chiar mai curajoasă. E mai bine să spui lucrurilor pe nume și totodată să le ții sub control. În privința asta m-am descurcat de minune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
ai izbuti să fii rău. Ai un caracter mult mai frumos decât fratele tău. Doamne, ce mult te iubesc! Mă îmbrățișă cu un gest teatral, ridicând puțin un picior încălțat în pantoful cu toc înalt. Am acceptat îmbrățișarea ei. — Și Palmer ce părerea avea despre giumbușlucurile tale cu Alexander? am întrebat peste umărul ei hotărât să o fac să sufere. S-a depărtat de mine și, pierzând ceva din aerul actoricesc, pe fața ei trecu o umbră de tristețe adevărată. Făcu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
asta. Când? În weekendul în care am plecat la mama. Atunci cred că a aflat. O fi găsit vreo scrisoare sau altceva. Și asta l-a rănit profund și n-a putut merge mai departe. Am înțeles, am înțeles. Bietul Palmer! În final însă a fost cea mai bună soluție, nu-i așa? — Fără îndoială! Fără îndoială! răspunse Antonia, și trăsăturile i se îmblânziră din nou, căpătând o strălucire de rouă. E o mare ușurare pentru mine că n-am să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
Vreau să bem pentru logodna soției mele, și am ieșit trântind ușa. M-am dus în sufragerie, am închis ușa și am încercat cu înfrigurare să deschid scrisoarea. Am reușit cu greu. După ce am rupt plicul, am recunoscut scrisul lui Palmer și am înghețat. Am smuls din plic scrisoarea mototolită și ruptă. Nu mai era alt mesaj în plic. Scrisoarea suna astfel: Martin, noi plecăm spre America pe unsprezece, cu intenția de a ne stabili acolo. Foarte probabil am să-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
-mi găsesc o poziție discretă înainte de venirea lor. Voiam să-i văd pentru ultima oară. Era în seara zilei de unsprezece și îmi petrecusem toată ziua în aeroport. Nu-mi fusese greu să aflu cu ce avion urmau să plece Palmer și Honor. Era o cursă de seară. Cum mă hotărâsem să fac acest demers cu ceva timp în urmă, când a venit ziua plecării n-am mai putut sta acasă. M-am mutat dintr-un bar într-altul și am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
plan abstract să mă ocup de Georgie. În realitate eram conștient doar de un singur lucru și anume că în scurt timp aveam să o văd pe Honor și că va fi pentru ultima dată. Nu răspunsesem la scrisoarea lui Palmer. Firește, începusem câteva scrisori de răspuns, dar în final ajunsesem la concluzia că era mai puțin dureros să accept lovitura ca fiind definitivă, așa cum era. Am citit scrisoarea lui de câteva ori încercând să descopăr ce revelație legată de condiția
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
de condiția mea ascundea ea, ce discuție avusese loc între cei doi cu privire la cea mai bună cale de a mă zdrobi definitiv. Demersul meu echivala cu încercarea de a afla ce discută zeii între ei. Era însă cert că acum Palmer știa. Antonia și Alexander plecaseră la Roma. La plecarea lor am simțit o mare ușurare. Îmi mutasem lucrurile din nou în Lowndes Square. Muncitorii de la firma de transport de mobilier se obișnuiseră, se pare, să tot ducă lucrurile dintr-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
și-mi doream să nu o mai văd în fața ochilor. Devenisem mai dur, mai categoric, iar sentimentul permanent și limpede al pierderii suferite nu mă lăsa să ies din această stare. Înclinația mea spre o lume mai blândă, pe care Palmer o remarcase, era exact trăsătura care murise în mine. Nici chiar în cele mai bune momente ale sale nu fusese o trăsătură angelică; mai degrabă o formă mai puțin agresivă de egoism. Și totuși niciodată nu mă trădasem așa că nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
să se desprindă de trup. Preț de câteva secunde m-a furat un vis pe care-l avusesem de mai multe ori în ultimul timp, un vis cu o sabie și un cap retezat; iar apoi i-am văzut pe Palmer și pe Honor goi, strâns îmbrățișați, tot mai strâns până ce deveniră o singură ființă. Capul mi-a zvâcnit în sus și mi-am potrivit mai bine ziarul care se îndoise. Ațipisem pentru câteva secunde. M-am convins de acest lucru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
închis ochii. M-am întrebat dacă voi avea puterea să privesc scena. Mi-au trebuit câteva minute până să reușesc să mă adun. Când mi-am găsit curajul de a privi ei se apropiaseră de bar și stăteau cu spatele la mine. Palmer comanda ceva de băut. Comandă trei pahare. Abia atunci am văzut că mai era o fată cu ei, o fată palidă, elegantă, tunsă foarte scurt și care purta o jachetă nouă marca Burberry. S-au așezat toți trei, rămânând cu spatele la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
și mângâie nasul cu degetul. Era Georgie. Am lăsat ziarul puțin mai jos, complet fascinat de ceea ce vedeam. Nu-mi puteam crede ochilor, într-atât de puțin satisfăceau lăcomia minții mele imaginile pe care ochii mi le ofereau. Honor și Palmer îmi arătau doar câte un umăr și o parte din obraz. Georgie era complet întoarsă cu spatele la mine și numai uneori, când privea spre Palmer sau spre Honor, îmi arăta profilul ei. Cei doi păreau că o tratează cu cea mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
atât de puțin satisfăceau lăcomia minții mele imaginile pe care ochii mi le ofereau. Honor și Palmer îmi arătau doar câte un umăr și o parte din obraz. Georgie era complet întoarsă cu spatele la mine și numai uneori, când privea spre Palmer sau spre Honor, îmi arăta profilul ei. Cei doi păreau că o tratează cu cea mai mare atenție pe tânăra lor însoțitoare. Se aplecau spre ea plini de solicitudine, alcătuind un trio de capete, și pe rând, când mâna unuia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
scopurile mele josnice. Contrar părerii pe care o susținea ea, eu nu o subjugasem niciodată pe Georgie. Acum, însă, după părerea mea, era o ființă subjugată. Căuta de zor în geantă și, ca răspuns la o întrebare amuzată a lui Palmer, scoase în sfârșit pașaportul și un bilet prelung, multicolor, pe care-l puse pe masă. Abia atunci mi-am dat seama că pleacă și ea. Imaginea lor, cum stăteau acolo vorbind și râzând, scăldați într-o insuportabilă aură de semnificații
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]