1,728 matches
-
concepe cogito-ul, ca rezistând oricărei bănuieli de eroare. Bourdin, unul dintre cei ale căror obiecții primesc răspuns din partea lui Descartes, ridică următoarea problemă: oare, nu ar putea fi și cogito - eu gândesc - o iluzie, o urmare a acțiunii neobosite și perfide a „geniului rău”, care urmărește să mă Înșele În mod constant? În răspunsul său, Descartes arată că dacă „geniul rău” poate să mă facă să cred că mă Înșel atunci când de fapt nu mă Înșel, nu poate, după același tipic
[Corola-publishinghouse/Science/2004_a_3329]
-
cu o certă propensiune suicidară: "Goliciunea este pentru ei (Gide și Hesse, n.n.) "sfârșitul dezbrăcării", când toate veșmintele sociale au fost scoase..., veșminte care te fac mai ales la fel ca toți ceilalți, deoarece purtăm toți aceleași haine. Amăgire la fel de perfidă ca deșertul, fiindcă nu vrea să vadă faptul că omul gol poartă și el aceeași piele ca și celălalt!... Atunci trebuie mers și mai departe "dar trupul nu este oare și el ultimul veșmânt, ultimul veșmânt de care trebuie să
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
privată a lui Camil Petrescu avea ceva adânc donquijotesc, de unde inadaptabilitatea și gravitatea lui ușor atrabulare, tendința la prozelitism, pornirea combativă mergând uneori până la obsesie și mitomanie. Donquijotismul acesta l-a expus, firește, de atâtea ori ironiei ieftine și ostilității perfide a filistinismului de diferite nuanțe, care nu știa ori nu voia să vadă decât naivitate sau impostură tocmai în luciditatea și dezinteresarea lui."122 Invocând studiul De l'amour al lui Sthendal, eseistul pomenește de existența a patru tipuri de
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
se agresa reciproc: „Aveau obiceiul să ne pună să ne confruntăm între noi și să ne lovim unul pe celălalt” (Oprea și Olaru, 2002, p. 116). Erau încurajate, de pildă, pălmuirile reciproce între victime. Nu în zadar anchetatorii agresivi și perfizi sunt percepuți ca fiind urmașii legitimi ai lui Nikolski și Drăghici (ambii, dar mai ales cel dintâi, implicați ca eminențe cenușii în fenomenul Pitești). Intenționalitatea reeducării existase însă dintotdeauna ca măsură preventivă. Nu degeaba unul dintre directorii IABv, atunci când este
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
întinse. Limbajul folosit era adesea aluziv, lăsându-se impresia că vina persoanelor incriminate este, de fapt, mult mai mare decât se putea dezvălui atunci. Mai mult implicit decât explicit, se dădea de înțeles că era vorba despre o vastă și perfidă acțiune de spionaj. Dușmanii siguranței statului au fost însă demascați, urmând să fie pedepsiți exemplar. Una dintre primele întrebări pe care anchetatorii mi le-au pus se referea la „mantra”, grupare de silabe fără sens pe care cei ce practicau
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
mult cunoscută, pentru a putea armoniza activitatea de învățare cu specificul contextului. Are, desigur, dreptate, orice învățare înseamnă o inserție mai bună în social, o adaptare mai eficientă la situație. Aceasta numai în afara cazului în care contextul deformat nu presează perfid „masele largi” pentru a deprinde anumite scheme cognitive și atitudinale, livrate de aparatul propagandistic al puterii (Neculau, 2002). Încheiem acest scurt excurs printre lucrările românești cu prezentarea unei atitudini revelatoare pentru o întreagă categorie de educatori și oameni de știință
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
mai degrabă să simți: celălalt este În tine, dar cu toate acestea rămâne un altul. Logica pe care ai Învățat-o la școală sau pe care crezi că ai dedus-o din viață (când de fapt ți-au susurat-o, perfid, În ureche, batalioane de soldați ai conformității, cavaleri somnambulici ai „realului” dat de-a gata) nu poate accepta, În simultaneitate, o asemenea tensiune. Iată de ce s-a inventat timpul 1, o ficțiune destul de grosolană, dar eficientă, despre un fel de
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
tolerate arată că puterea tinde acum să o anuleze, că nu mai este dispusă să o accepte 1. Până la formele extreme enumerate de M. Iorgulescu, cultura tolerată sau literatura rezistenței se confruntă cu Îngrădiri și restricții mai mărunte și mai perfide, insinuante și piezișe, care transpun În viață nu doar un set de documente și principii partinice, ci și, foarte adesea, zelul și umorile (acestea, nelimitate și imprevizibile ale) activiștilor care exercitau, de la mai multe paliere, controlul asupra literaturii, Împlinind cu
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
comun? Ce anume propovăduiesc ei care să poată constitui o școală structurată, coerentă și demnă de acest nume? Din nefericire, nimic. Mai rău: Hegesias, de exemplu, trece drept un pesimist înnăscut, un disperat de primă clasă cu retorică eficace și perfidă, în așa măsură încât i se pune în seamă o epidemie de sinucideri care l-a determinat pe Ptolemeu să-i interzică învățăturile. Nu prea vedem cum Hegesias și ai săi pot fi numiți cirenaici altfel decât în virtutea argumentului geografic
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
facies depresiv îcum stabilește el oare un asemenea diagnostic în absența oricărei iconografii?), misticism refulat îfoarte bine refulat, de vreme ce-i mai radical imanent decât Lucrețiu, să mori, nu alta...), predestinare pentru sinucidere îce dovezi mai există în afara sfintelor alegații ale perfidului Ieronim, ucigaș-șef?), deliruri melancolice îcare-s simptomele reperabile în existența lui? unde? și când?), culpabilitate de origine sexuală îimpotența terapeutului proiectată asupra pacientului! ceva clasic...), dezgust față de viață și tulburări psihice îdiagnosticate la douăzeci de secole distanță, fără nicio mărturie
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
cu statut remarcabil: "un prost", "fățarnicul". Este vorba despre substantive de calitate 98. Din punct de vedere sintactic, le identificăm datorită proprietății de a putea figura în două poziții speciale: acest sau -l + Substantiv de calitate + cum e + Substantiv (acest perfid cum e Contele), și în incident în diferite locuri ale frazei (Citea, rîzând, perfidul!). Acestor particularități sintactice le sunt asociate particularități semantice care le separă de substantivele obișnuite. În timp ce acestea din urmă au un semnificat relativ stabil, independent de cutare
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
punct de vedere sintactic, le identificăm datorită proprietății de a putea figura în două poziții speciale: acest sau -l + Substantiv de calitate + cum e + Substantiv (acest perfid cum e Contele), și în incident în diferite locuri ale frazei (Citea, rîzând, perfidul!). Acestor particularități sintactice le sunt asociate particularități semantice care le separă de substantivele obișnuite. În timp ce acestea din urmă au un semnificat relativ stabil, independent de cutare sau cutare enunțare specifică, care face să li se atribuie o clasă de referenți
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
face să li se atribuie o clasă de referenți virtuali (va fi numit pré, de exemplu, un referent care posedă proprietăți ce corespund semnificatului acestui substantiv), "substantivele de calitate" nu au un referent decât prin actele de enunțare ale subiecților. "Perfidul!" desemnează o persoană pe care o numesc "perfidă" și care nu este perfidă decât prin enunțarea mea. În afara unei enunțări anume, nu există o clasă de ființe perfide, imbecile, naive... pe care să o putem delimita a priori. În plus
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
referenți virtuali (va fi numit pré, de exemplu, un referent care posedă proprietăți ce corespund semnificatului acestui substantiv), "substantivele de calitate" nu au un referent decât prin actele de enunțare ale subiecților. "Perfidul!" desemnează o persoană pe care o numesc "perfidă" și care nu este perfidă decât prin enunțarea mea. În afara unei enunțări anume, nu există o clasă de ființe perfide, imbecile, naive... pe care să o putem delimita a priori. În plus, prin folosirea în incidentă a substantivelor de calitate
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
pré, de exemplu, un referent care posedă proprietăți ce corespund semnificatului acestui substantiv), "substantivele de calitate" nu au un referent decât prin actele de enunțare ale subiecților. "Perfidul!" desemnează o persoană pe care o numesc "perfidă" și care nu este perfidă decât prin enunțarea mea. În afara unei enunțări anume, nu există o clasă de ființe perfide, imbecile, naive... pe care să o putem delimita a priori. În plus, prin folosirea în incidentă a substantivelor de calitate, atribuirea acestor substantive unui individ
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
calitate" nu au un referent decât prin actele de enunțare ale subiecților. "Perfidul!" desemnează o persoană pe care o numesc "perfidă" și care nu este perfidă decât prin enunțarea mea. În afara unei enunțări anume, nu există o clasă de ființe perfide, imbecile, naive... pe care să o putem delimita a priori. În plus, prin folosirea în incidentă a substantivelor de calitate, atribuirea acestor substantive unui individ trebuie să fie justificată printr-o legătură semantică între acest individ și predicatul care îi
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
priori. În plus, prin folosirea în incidentă a substantivelor de calitate, atribuirea acestor substantive unui individ trebuie să fie justificată printr-o legătură semantică între acest individ și predicatul care îi este atribuit: în monologul lui Figaro, Contele nu este perfid decât asociat unui enunț în care "râdea citind". Astfel, substantivul de calitate este strâns legat de subiectivitatea enunțiativă și de actele de enunțare individuale. Este de ajuns să apară acest tip de substantive pentru a se impune restituirea respectivei subiectivități
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
e de a fi avut spirit critic, atunci când lumea nu-l avea; și de a-l fi avut în formă constructivă, ardentă, fără sarcasm steril. Peste tot, în programele revistelor, redactorul știe ce vrea. „Dacia literară” se cheamă așa (spre deosebire de perfida „Abeille moldave” a lui Asachi) fiindcă, făcând abstracție de loc, vrea să se îndeletnicească cu „producțiile românești fie din orice parte a Daciei”. G. CĂLINESCU SCRIERI: Esquisse sur l’histoire, les moeurs et la langue des Cigains, connus en France
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287719_a_289048]
-
o anchetă cu vizibile conotații eticiste se întâlnește în Un mincinos în plus... (1985), unde personajele se împart, aproape de la început, în serii maniheiste: „cei buni și drepți” (un milițian și un portar, fost boxer) împotriva celor „reacționari” (un bigot perfid și un șofer afemeiat, vinovat moral de moartea unei fete înțepate de un roi de albine). Are loc și o dezbatere privind existența lui Dumnezeu, uzând de „ironiile” ieftine ale ateismului. Motivul accidentului este reluat și în romanul Ziua în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290049_a_291378]
-
Sade îl utilizează excesiv când personajul focalizator este o victimă. În Les Infortunes de la vertu, nefericita Sophie povestește maltratările la care o supun dezmățații de călugări: "Mă pune să mă așez în genunchi și, lipindu-se de mine, își împlinește perfidele patimi într-un loc care nu-mi dă voie, în timpul oficierii, să mă plâng de proasta sa purtare. Urmează Jérôme, templul său fiind cel al lui Raphaël, dar fără putința de a ajunge la sanctuar"*. pp. 117-118. Metafora țesută cu privire la
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/983_a_2491]
-
publice, numeroase și de aceea se producea multă dezordine. Curtea dădea însă dovadă de înțelepciune politică. Atunci când se manifestau încercări de împiedicare a luării hotărârilor, Carol al IX-lea (1599-1611), de pildă, trata pe cei "recalcitranți și separatiști" ca "inamici perfizi"552. Gustav al II-lea Adolf (1611-1632) și Axel Gustavsson de Oxenstiern, cancelarul său în perioada 1612-1654, au elaborat în 1626 un regulament minuțios, care cuprindea atât probleme tehnice cât și de principiu pentru desfășurarea lucrărilor Parlamentului. Riksdagsordingul lui Oxenstiern
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]
-
că este deja dependent de un drog, poți să-l ajuți să se elibereze folosindu-te de îndrumările din carte. Cei care fumează pe ascuns ar trebui trecuți în categoria fumătorilor ocazionali, însă efectele fumatului pe ascuns sunt atât de perfide încât merită un capitol aparte. Unul dintre ele poate fi distrugerea relațiilor personale. Eu unul am ajuns aproape la divorț. Era în timpul uneia dintre încercările mele eșuate de a mă lăsa de fumat. încercarea cu pricina fusese provocată de faptul
În sfărșit, nefumător by Allen Carr () [Corola-publishinghouse/Science/92303_a_92798]
-
pentru că te-ai lăsat de fumat. Altminteri vei face un sacrificiu veritabil - și nu e cazul. N-ai renunțat la viață. N-ai renunțat la nimic. Dimpotrivă, te-ai vindecat de o boală cumplită și ai scăpat dintr-o închisoare perfidă. Pe măsură ce trece timpul și sănătatea ta - fizică și mentală - devine mai bună, momentele de bună- dispoziție vor fi mai intense, iar cele de proastă-dispoziție mai atenuate decât în vremea când erai fumător. șapte. Ori de câte ori te gândești la țigară - imediat după ce
În sfărșit, nefumător by Allen Carr () [Corola-publishinghouse/Science/92303_a_92798]
-
ereziologii medievali cît și Învățații moderni derivă, din rațiuni obscure, credințele bogomilice din mesalianism. În timpul domniei lui Alexis Comnenul, bogomilii se stabiliseră la Constantinopol. Împăratul l-a ademenit pe conducătorul lor, un om pios pe nume Vasile, Într-o cursă perfidă: s-a prefăcut că se gîndește să se convertească și l-a determinat pe Vasile să-i dezvăluie toate tainele credinței lor, În timp ce un secretar ascuns după o perdea nota cele auzite, În prezența demnitarilor curții. Otrăvit și Înverșunat de
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
constă din clișee și din denunțări ale abominabilului Marcion, acest eretic „mai respingător decît scitul, mai rătăcit decît amaxobianul, mai neomenos decît masagetul, mai ultragiant decît amazoana, mai Întunecos decît norii, mai rece ca iarna, mai șubred ca gheața, mai perfid decît Histerul, mai prăpăstios decît Caucazul”6. Nu putem aștepta de la Tertulian o refutatio cum este cea scrisă În aceeași perioadă de Ipolit, culegător conștiincios de doctrine eretice, reproduse de multe ori cuvînt cu cuvînt. Informațiile relevante sînt puține și
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]