1,594 matches
-
artă Louis Brehier observă foarte just că. ,spre deosebire de pictura occidentală, care are un caracter documentar istoric, pictura bizantină zugrăvește, mai presus de istoric, dogma Bisericii ortodoxe. Ea e într-adevăr o dogmatică la îndemâna tuturor, arzând și luminând din flăcările culorilor picturale. Citind un Canon de pictură bizantină, din cele pe care ni le-a lăsat moștenire Sfântul Munte, înțelegem incomparabil mai limpede decât dintr-un tratat de dogmatică modern ideea că Biserica noastră e un așezământ cosmic spiritual, care organizează în
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
materialism rafinat stă la baza teoriei impresioniste, pe care n-o mai interesează nimic decât vibrația senzorială a energiei luminoase. Omul, în această pictură, nu mai are nici o însemnătate; el nu participă decât în măsura în care servește drept pretext al unui efect pictural. În tehnica impresionistă nu mai e posibilă compoziția unui ansamblu. Totul devine anonim și gata parcă să reintre în neant. În ordinea politică, această pictură corespunde practicii votului universal, pentru care individul nu mai contează ca individ, ci ca număr
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
de existență. Dacă fraternizăm cu acest suspin al geniului antic e fiindcă el răspunde acelui sentiment pe care îl numim nostalgia paradisului, comun omenirii întregi. în era creștină sentimentul acesta capătă o satisfacție fără pereche. Aproape nu există capodoperă literară, picturală, muzicală și arhitecturală, care să nu-și moaie creștetul în lumina paradisului. Dincolo de expresia formală perfectă, geniul e torturat de imaginea perfecțiunii substanțiale, pe care, negăsind-o în lumea concretă, o caută în ordinea transcendentă, lucru pe care l-am
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
neplăcute dintr-o călătorie la Athos. Cele câteva comentarii critice despre poezia lui T. relevă amestecul de tradiționalism și modernism, recunosc o anumită virtuozitate și originalitate a lirismului și a versificării, remarcând caracterul personal al imaginației, înclinată preponderent spre transfigurare picturală. Cum versurile devin la el tot mai mult o formă a trăirii religioase, iar gazetăria mult mai adecvată, mai utilă pentru cunoaștere și reconstrucție socială, T. a fost apreciat mai mult ca un gazetar percutant și ca un important scriitor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290284_a_291613]
-
a ochiului" "Schițe de reprezentare a capului". Leonardo da Vinci Monalisa zâmbet enigmatic (personaj interiorizat) Creațiile originale vor fi analizate compozițional și coloristic de către cei care le-au conceput pentru a duce la final ideea și a o susține grafic, pictural și verbal. Cei care vor dori, vor putea adăuga la unele lucrări, altele decât ale lor proprii, anumite accente de culoare sau forme. Se va organiza o mică expoziție, la finalul orei, cu lucrările în care s-au realizat obiectivele
[Corola-publishinghouse/Science/1510_a_2808]
-
chiar dacă nu e un autoportret al imaginii exterioare). * Fiecare creație artistică se poate spune că reprezintă într-un fel autoportretul artistului creator (care poate lua foarte multe chipuri sau "măști"). Secvența 2: 10 min. * Se realizează trecerea de la un autoportret pictural la un autoportret textual, citindu-se elevilor poezia Autoportret a lui Lucian Blaga. * Se anunță tematica viitorului studiu de caz: Creația literară un autoportret al scriitorului. * Această secvență e destinată organizării studiului de caz, proiectat pentru următoarele două ore. * Se
[Corola-publishinghouse/Science/1510_a_2808]
-
originală, concluziile fiecărei grupe. Reflecție didactică Cea de a doua oră are o dublă menire. Pe de o parte, are scopul de a facilita trecerea de la receptarea vizuală la receptarea vizionară, de la "ochiul vederii", la "ochiul minții"; trecerea de la autoportretele picturale, mai ușor de receptat, datorită concreteții imaginii vizuale, la autoportretele literare, mai greu accesibile, din cauza abstracțiilor generate de cuvânt. Pe de altă parte, ea introduce ideea conform căreia fiecare creație artistică poate fi socotită, într-un anume fel, un autoportret
[Corola-publishinghouse/Science/1510_a_2808]
-
op. cit., p. 37. 320 Ibidem, pp. 37-38. 321 Ibidem, pp. 38-39. 322 Ibidem, p. 63. 323 Ibidem, p. 64. 324 Ibidem, p. 65. 325 Ibidem. 326 Ibidem, p. 66. 327 Ibidem, p. 73 328 François Cheng, Vid și plin. Limbajul pictural chinezesc, Editura Meridiane, București, 1983, p. 40. 329 Ibidem, p. 44. 330 Vezi dezvoltarea poeticii oglinzii în primele capitole din cartea mea Complexul Bacovia, Editura Junimea, Iași, 2002. 331 "Adultul normal spunea Einstein nu-și sparge niciodată capul cu problemele
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
și poezie (“Luminiș”, “Casă bătrânească”). Ionel Spânu dovedește că are disponibilități pentru comunicarea și cultura artistică și mai ales sensibilitate pentru culoarea în registrul minor ( “Iarna” ). Petru Bicer ( Evenimentul, vineri, 4 iunie 1993 ) AVATARURILE PEISAGISTULUI IONEL SPÂNU În plin peisaj pictural nonconfigurativ, modernist și post modernist, învățătorul Ionel Spânu (43 de ani ) nu se sfiește să expună lucrări peisagistice. Vernisate de Aurel IstratiSala de expoziții a Bibleotecii “Gh. Asachi”cele treizeci și trei de lucrări în acuarelă și ulei reprezintă a patra expoziție
ASCULTÂND TĂCERI… by IONEL SPÂNU, DOINIŢA SPÂNU () [Corola-publishinghouse/Science/286_a_571]
-
te unitatea acestui microcosmos construit cu excep?ia edificiilor cisterciene. �n Fran?a, pe timpanul portalului principal este sculptat? o tem? educativ?, adesea Judecată de Apoi (Sainte-Foy din Conques), �ntr-o compozi?ie monumental? de o plastic? liber inspirat? din stilistica pictural?. Chiar atunci c�nd, cum este cazul la catedrala din Angoul�me sau la Notre-Dame-la-Grande din Poitiers, scenele sculptate invadeaz? fă?ada, ele r?m�n supuse ordo-n?rîi arhitecturale. Iar capitelurile ornamentale sau decorate cu scene cu personaje aflate
Arhitectura în Europa: din Evul Mediu pînă în secolul al XX-lea by Gilbert Luigi [Corola-publishinghouse/Science/892_a_2400]
-
i stabile?te �n mod experimental regulile �nc? din 1410-1415, permite o reprezentare riguroas? a edificiului ?i controlul proiectului de la conceperea să ?i p�n? la execu?ie. Aceast? ra?ionalizare a demersului arhitectural ?i urbanistic � că ?i crea?ia pictural? � �i angajeaz? pe arhitec?i �ntr-o modernitate care prive?te �n acela?i timp formele ?i practică profesional?. Teoria arhitectural? a lui Alberti Prin angajarea să profesional? ?i prin opera să, L.�B.�Alberti (1404-1472) este pe de-a-ntregul umanist
Arhitectura în Europa: din Evul Mediu pînă în secolul al XX-lea by Gilbert Luigi [Corola-publishinghouse/Science/892_a_2400]
-
decoruri ?i mă?în?rîi imaginate de arti?ți concur? la realizarea feeriei. �n secolul al XVI-lea, se practic? o scenografie extras? din tratatul lui Vitruvius, măi �nt�i cu dispozitivul scenic inventat de Serlio (1475-1554), care transpune perspec-tiva pictural? �n dou? r�nduri de panouri vopsite �n?irate unul dup? altul pe un platou pentru a simula profunzimea (c?tre 1520). Apoi, Teatrul olimpic, construit de Palladio (1508-1580) la Vicenze, �ncep�nd din 1580, reactuali-zeaz? formulă român? a unei
Arhitectura în Europa: din Evul Mediu pînă în secolul al XX-lea by Gilbert Luigi [Corola-publishinghouse/Science/892_a_2400]
-
umezea inexplicabil. Ex voto: după dorința celui ce oferă, ca mulțumire pentru un serviciu adus, sau ca dovadă a ținerii unui legământ făcut cu divinitatea. Un ierbar fremătător, pereții mânăstirilor din România! Un trafic de capilaritate avea loc în spațiul pictural al frescelor între privirea grădinărească de sus și aspirația cvasi-vegetală la verticală a voievozilor: păreau goliți eteric de substanță exact în măsura în care pământul de sub picioarele lor ar fi avut nevoie să mustească de sevele-i fertile și hoinare în așteptarea unui
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
nou, predilecția barocă pentru poeticitate, simbolistică și culoare (marea este, la B., un personaj și o metonimie recurentă). Chiar dacă în al treilea roman, Capra neagră, scriitorul părăsește ambianța orientală, alegând un cu totul alt spațiu (Berlin, Sibiu, Mediaș), voluptatea poetizării picturale se păstrează intactă. De data aceasta, stampele grațioase, lucrate meticulos și pasionat, portretele în palimpsest (cele feminine, de pildă), scenele caligrafiate bogat, trimiterile istorice și autobiografice întrețesute în pânza lirico-nostalgică a textului participă la individualizarea acestei scrieri, definită ca „o
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285907_a_287236]
-
frust sunt principalele elemente care au atras atenția numeroșilor comentatori ai poeziei lui C. Încadrarea masivă a limbajului în sistemul de referință natural-rural constituie un aspect definitoriu. Lumina, utilizată abundent, este în egală măsură o atmosferă, dar și o substanță picturală. Întregul tablou este animat, energizat interior prin folosirea repetată a noțiunilor ce denumesc sau sugerează acțiunea, mișcarea, freamătul, tensiunea, izbucnirea, marcând o adevărată febră lirică. Departe de a fi direct descriptivă, poezia lui C. este expresia unei proiecții de peisaje
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286287_a_287616]
-
suport trebuie să fie un geam clar, gros de 3-5 mm și de dimensiuni mici. Se degresează cu spirt sau cu oțet diluat, apoi nu se mai atinge cu mâna. Pensulele trebuie să fie mici, cu părul moale, pentru ca aderența picturală sp fie mai mare pe suprafața sticlei. Pensula se trece de fiecare dată printr-o emulsia de albuș de ou și apă în părți egale. b. Tehnica colajului Arta de serie cuprinde variate tehnici de colaj, ineori cu materilae foarte
FANTEZIE ŞI ÎNDEMÂNARE TEHNICI FOLOSITE ÎN ORELE DE EDUCAŢIE PLASTICĂ ŞI ABILITĂŢI PRACTICE / EDUCAŢIE TEHNOLOGICĂ by BRÎNDUŞA GEORGETA GHERASIM () [Corola-publishinghouse/Science/1277_a_1880]
-
locul în care și între care evidențiază relații structurale caracteristice la fel ca și categoriile semantice sau coloanele lecturilor structuraliștilor de orientare lingvistică. Lectura structurii Ordinii vizuale a quattrocento-ului se bazează îndeosebi pe categoriile figurii și locului, care materializează pictural configurația tabloului. Ea reprezintă o mutație față de Ordinea vizuală medievală, a cărei structură elaborată pornind de la obiectul figurativ străbate domeniile perceputului, miticului și imaginarului, conform formulei căii anagogice a simbolului (per materialia ad imaterialia). Structura Ordinii vizuale a quattrocento-ului
Semn și interpretare by Aurel Codoban [Corola-publishinghouse/Science/295577_a_296906]
-
deoarece avem conștiința că toate aceste elemente, atât de sensibil diferite care constituie fiecare un mijloc expresiv specific unei arte, reflectă în cele din urmă o valoare unică, imaginea. Într-adevăr, o operă de artă, fie ea poetică, muzicală sau picturală, rămâne întotdeauna manifestarea exterioară a unei viziuni interioare și a sentimentului care o animă. Benedette Crace scria “ Dacă luăm o poezie oarecare și vrem să stabilim prin ce anume se caracterizează, discernem prezența a două elemente: un complex de imagini
Biblioteca - centru de documentare și informare by Valentina Lupu () [Corola-publishinghouse/Science/390_a_1244]
-
că nu există progres în artă. Avansul de cel puțin o sută treizeci de secole al peșterei Chauvet față de Lascaux nu schimbă cu nimic datele problemei: arta parietală produsă de homo sapiens este un eveniment considerabil în istoria omenirii. Arta picturală de la Lascaux este, așadar, un al doilea certificat de naștere, care aduce confirmarea sau autentificarea celui de la Chauvet. "Omul, în sensul speciei căreia îi aparținem, al speciei umane care subzistă, care se știe astăzi amenințată cu pieirea, a apărut pe
[Corola-publishinghouse/Science/1526_a_2824]
-
a fi reprezentate însă adevăratul motiv este imaginea măgulitoare pe care strămoșul nostru o avea deja despre sine. Modul în care acesta era reprezentat, reprodus la infinit pe pereții cavernelor este un act de credință și de premoniție. Acest elogiu pictural, această autocelebrare anunță viitorul luminos al creaturii care zâmbește din crisalida sa, care tocmai se extrage din animalitate. Schimbarea blănii, schimbarea naturii este o nevoie imperioasă. Rușinea față de origini e manifestă: în toate reprezentările, aparența animală e mascată prin picturi
[Corola-publishinghouse/Science/1526_a_2824]
-
exterioritatea sau se află construite circumsferic, dispuse în jurul unui centru-ieșire liber spre care își revarsă brațele precum ramurile unei delte în azurul marin. Reprezentarea grafică a labirintului este realizată, cu precădere, din perspectiva înălțimii. Un labirint nu poate fi reprodus pictural, dar nici măcar privit decât de sus, de la înălțime, iar creația sa propriu-zisă se realizează după proiectul, schița ce l-a imaginat și configurat dintr-un plan vizual situat deasupra, glisat pe o axă de sus în jos. Am putea spune
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
a primit-o înălțimea spirituală a lui Ioan este dăruită omenirii, ce reprezintă o asemenea donare profetică a peisajului finalității total-convulsive? Și ce reprezintă oferirea mărturiei cristice apocaliptice către ființa umană? În liniștea impetuasă a unei galerii de artă, capodopere picturale stau prinse de pereții verticali și tăcuți precum niște străjeri ancestrali. Vizitatorii dotați cu sensibilitatea estetică se opresc în dreptul acestor tablouri și sunt răpiți în dimensiunile deschise de ele. Se spune că acești vizitatori formează publicul iubitor de pictură. De
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
unei peșteri, lacrimi din roci ce măsoară timpul cu tactul căderii lor asemeni unor orologii neobosite. Așadar, acei vizitatori cu afinități estetice ai unei galerii de artă se pare că alcătuiesc un public doar în mișcarea de tranzitare între capodoperele picturale, întemeiază mulțimi aleatorii și relative prin raportarea la generalul galeriei și la expoziția de picturi. Atunci când ajunge în fața unei creații picturale admiratorul se rupe de public, el nu mai contribuie la numărul mulțimii de vizitatori îndrăgostiți de artă, nu mai
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
estetice ai unei galerii de artă se pare că alcătuiesc un public doar în mișcarea de tranzitare între capodoperele picturale, întemeiază mulțimi aleatorii și relative prin raportarea la generalul galeriei și la expoziția de picturi. Atunci când ajunge în fața unei creații picturale admiratorul se rupe de public, el nu mai contribuie la numărul mulțimii de vizitatori îndrăgostiți de artă, nu mai este un plus, ci un minus, o absență din grup. Desprins, așadar, de ceilalți el este ancorat în fluxul și refluxul
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
ceilalți el este ancorat în fluxul și refluxul de semnificații al tabloului pe care îl admiră, se aduce la sine din răsfirarea întru corelările cu ceilalți, redevine o individualitate ce se raportează solitar întru trăire și meditație la o capodoperă picturală. Această singurătate a conștiinței individuale se împletește cu singurătatea estetică a tabloului care nu apelează publicul, ci fiecare membru al său, sustrăgându-i afectivitatea și mentalul spre a-l proiecta în universul către care el deschide prin jocul de forme
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]