1,640 matches
-
remarcat, s-a căutat a mi se rezolva situația în cel mai scurt timp. Am ajuns în Traiskirchen, unde mi s-au făcut formalitățile de rigoare, documente de identitate și primele demersuri pentru emigrarea în Statele Unite ale Americii. Atitudinea deosebit de politicoasă și calmă a oamenilor, rafturile încărcate ale magazinelor cu tot ceea ce îți poftește inima îmi transformaseră bucuria reușitei într-o adevărată euforie. Astfel cred se explică faptul că ceea ce eu neglijasem avea să observe ochiul vigilent al medicilor. Din cauza vicisitudinilor
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
și Boris Tveritinov, devine exemplară pentru felul în care atât ceea ce focalizează personajul principal, cât și modul în care o face orientează interpretarea cititorului. Încă de la începutul întâlnirii, Zotov îl simpatizează pe Tveritinov, pe care îl consideră echilibrat, plăcut și politicos, motiv pentru care îi vorbește deschis. Asistăm, în acest caz, la o reacție spontană, nealterată de "educație". Percepția lui Zotov se schimbă brusc la un moment dat. Pragul este reprezentat de "revelația" că oaspetele este un spion. Din acest moment
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
înțeleg, tovarășe, ce doriți de la mine? Și de ce vreți să mă speriați? Eu, unul, nu v-am întrebat nimic" sau "Bine, păstrează pentru dumneata aceste previziuni sumbre" sau "Vă rog să vă controlați cuvintele!", care semnalează reacții corecte, ale omului politicos, civilizat, dar care sună fals, discursul fiind găunos. Chiar și discursul nerostit este alcătuit uneori din clișee, dovadă că gândirea acestui personaj este modelată de clișee. În general, însă, mai multă substanță au gândurile nerostite ale lui Rusanov, sunt mai
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
pentru supraviețuirea individuală înseamnă a-ți apăra porțiile de timp liber, care sînt testate de marii rechini pe vecinii și concurenții lor. Autorul, amic îndepărtat, care vă trimite opera sa însoțită de o dedicație atentă pare să facă un gest politicos. De vreme ce așteaptă să o citiți și să vă spuneți părerea în interval de o săptămînă, el procedează de fapt ca la o luare de ostatici. Șantajul e următorul: dacă nu-mi oferiți mai multe zile din existența voastră, vă elimin
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
scris nu erau ipocrizii. Numai că cine știe ce-or fi publicat, tăiat sau adăugat?! N-am citit. Pentru că nu mai sînt abonat la nimic. Îmi vor scoate cartea. Sântimbreanu mi-a spus că trebuie să schimb titlul, din motive politicoase. "Ce divină!" vorba lui. Îmi amintesc acum de un eseu (sau conferință?!) al lui Paul Claudel, "Diplomație și lirism", în care afirma că cea mai bună metodă de a soluționa problemele este de a nu-ți da seama că ele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
mă simt mai împăcat. Da, o carte poate salva un om, măcar pe autorul ei. Nu m-am raportat niciodată la proști, dar cartea mă ferește acum de aroganța filistinilor de pe aici. Am observat că și la P. Neamț ipocrizia politicoșilor era garnisită cu mai multă decență. Îți spun sincer: aș vrea să plec pentru cîțiva ani din țară! Din păcate, nu știu cum m-aș descurca avînd eu atîtea conturi la marile bănci! Nu pentru că n-aș mai vrea să înalț socialismul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
la Sfinxul din Bucegi, despre care se spune tot mai insistent că ar dispune de proprietăți paranormale. Mama, ținând cu tot dinadinsul ca distinsul nostru oaspete să se simtă cât mai bine, i s-a adresat pe tonul cel mai politicos din lume: Dar luați loc, doamnă Condor, vă rugăm, simțiți-vă bine, spuse mama, indicând în același timp cu mâna spre unul din spațiile pe suprafața căruia să-și odihnească nobilu-i trup. Doamna a optat pentru varianta B, nu însă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
pe care și-l făurise el pentru sine. Această funcție a memoriei sale îl ajuta să pășească triumfător înainte, îl ajuta să-și trăiască visul. Într-o zi a primit o vizită în biroul său de la universitate: un necunoscut extrem de politicos. Acesta l-a luat pe departe: îi vorbea de una, de alta, aproape îl amețea. Vlad nu pricepea ce vrea de fapt. Într-un târziu, necunoscutul (a cărui înfățișare și a cărui ținută erau atât de cenușii încât, mai apoi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
frică de moarte, fiindcă în preajma lui Cameniță fratele meu avea sentimentul că în orice clipă își poate pierde viața. Cameniță apăruse din nou și îi impunea să-și scrie de acum înainte declarațiile acelea în fața lui, nu în fața acelui prea politicos și insignifiant mesager: perspectiva aceasta îl îngrozea, îl scotea din minți pe fratele meu. Numai că, avea să constate curând Vlad, dracul nu mai era așa de negru. Ceva se petrecuse cu tovarășul Cameniță, acesta se schimbase, se mai cizelase
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
este deosebit de atașat de câteva fete și mai cu seamă de una pe care o adoră, este afectuos cu animalele, foarte cooperant și săritor la nevoie. Are, firește, și reacții nervoase. Când au încercat să-l alfabetizeze, după repetate refuzuri politicoase, a trântit pe jos creioanele și caietele. De fapt a fost un fel al său, politicos, de a nu le azvârli în cap asistentelor "învățătoare". Când i-am cumpărat un ceas (dorea foarte mult așa ceva), constatând că nu poate învăța
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
au devenit antichități irecuperabile, iar construcțiile noi sar în ochi prin opulență de țață parvenită, încărcată de bijuterii excesive. I-am suspectat pe bucureșteni că ar fi unii prea snobi, alții prea "mitică". Între ei, un strat de oameni cultivați, politicoși, ilustrativi; dar stratul se subțiază. Bucureștenii se plâng de sărăcie, și este, într-adevăr, multă sărăcie, uneori suferită demn, alteori nerușinată, într-un fel de calicie, cu jeluire și expuneri indecente ale mizeriei, dar sărăcia aceasta, compensează acumularea în exces
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
evenimentul intrase, se vede, în memoria orașului, făcea parte din arhetipul localității. Nu știu de ce mi-au întins mie ziarul acela care se numea ,,Avântul local" și, astfel, cu o vorbă, cu alta, am fost inclus în grupul acestor domni politicoși și simpatici, dar cred că expresia cea mai ilustrativă pentru ei era "bine crescuți"; poate asta intriga, că erau bine crescuți. "Avântul local" relata: "ieri, 9 august 1927, la orele 13.00 vis â vis de Farmacia Timus s-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
un nazism inversat. * Realitatea este totuși amestecată. Mai există domni și doamne care cultivă un stil de viață depășit și este de datoria noastră să-i tolerăm. Aceste persoane au atitudini și moravuri demodate; unele de-a dreptul suspecte: sunt politicoși, respectă ritualuri care impun comportamente ieșite din uz: cedarea locului unei persoane în vârstă și, curios, nu-și permit să înjure în public, respectă un număr de autorestricții și au atâtea bizarerii încât par să se izoleze în virtuale compartimente
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
instituție, care era totuși "comericală", părea mai degrabă o mică biserică și impunea un comportament deosebit, un ritual; în farmacie "vânzătorii" erau domni și doamne care se bucurau de un respect neobișnuit; știam că trebuie să fim cu dânșii la fel de politicoși cum se cuvenea să fim cu profesorii. Bineînțeles, în farmacie te descopereai, îți supravegheai ținuta și limbajul, păstrai în mod riguros rândul și vorbeai în șoaptă. (Numai soldații sovietici, după 23 august, aveau o purtare puțin cuviincioasă în farmacii, dar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
fostul Șef al Direcției de Informații Externe a Securității. Totuși, viețile noastre fuseseră prea diferite pentru ca Dorin Tudoran să nu aibă mai mult decât o strângere de inimă împărțind cu Ioan Mihai Pacepa o jumătate de zi de discuții. După politicoasele, protocolarele formule de introducere, m-am trezit - ca de atâtea ori în viață - făcând „ce nu se face”: i-am mărturisit dlui Pacepa starea mea de inconfort. S-a uitat la mine mai mult pe sub ochelari decât prin lentila lor
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
de la Andrei Ion Deleanu încoace, cum este Antoaneta Ralian.“ AUREL DRAGOȘ MUNTEANU, Luceafărul, nr. 52, 1983 „În felul său discret, elegant și plin de umor, adorabila doamnă Ralian ne-a pus în față o oglindă: felul cum reacționăm la «morala politicoasă» povestită de dânsa aici arată exact cum suntem.“ ALEX. LEO ȘERBAN, forumul Observatorului cultural, august 2010 „Toate aceste delicii ale prozei lui Iris Murdoch sunt mijlocite de versiunea românească a Antoanetei Ralian. Parcurgem cele șase sute de pagini din Discipolul fără
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
clauză a provocat, de altfel, obiecții și proteste energice, însă inutile din partea colegului meu, ambasadorul Franței,. În sfârșit, obțineam partea de nord a Mozambicului, frontiera fiind constituită de Licango. Interesele și dorințele noastre au întâmpinat din partea guvernului britanic o primire politicoasă, plină de atenții. Sir Edward Grey dorea să-și manifeste buna credință și bunăvoința la adresa noastră, însă dorea și să ne favorizeze dezvoltarea colonială, sperând astfel să deturneze forța expansiunii germane de la Marea Nordului și de la Europa Occidentală spre Oceanul Atlantic și
by KARL MAX, Prinţ LICHNOWSKYKARL MAX [Corola-publishinghouse/Memoirs/1009_a_2517]
-
că la acea oră și în acel loc nu puteau avea o întâlnire de afaceri, am explicat "Părții chiliene" că cei doi fuseseră într-o excursie și se "rătăciseră", gogoașă acceptată, "diplomații" fiind conduși la "reședință" de o patrulă a politicoasei poliții locale.) La despărțire, mi-au exprimat sincere mulțumiri și mi-au făcut un frumos cadou integrala simfoniilor lui Beethoven. Subțiri, băieții! Despre unele probleme ivite ulterior în raporturile Ambasadei cu cei doi "diplomați" RDG, aveam să aflu detalii din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
o zi mă trezesc cu o bucată mare de șorici fiert în farfurie. Am tăiat, am încercat să mănânc, mă străduiam, dar nu reușeam să fiu încântată. — Nu-ți place? mă întrebă. — Nu, nici acasă nu mâncam! Voiam să fiu politicoasă, să spun că nu e vina ei. Păi așa sunteți voi, aveți pretenții! Sunteți mari doam ne! Veniți aici la muncă și vreți carne macră! — Dar nu vreau altceva, poate doar o roșie! A început să ridice tonul, nu concepea
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
vi le arăt pe toate și o să le știți și voi. Sunt ca niște prieteni buni. Mereu acolo! Nu am mai avut timp! Scrisoarea 31 Am să-ți povestesc despre expresia poco-poco. E un balet! Un ritual al ofertei, refuzului politicos și al accep tării jenate. Bunul (lor) simț îi obligă să întrebe: — Vrei ciocolată? — Nu! — Hai, servește! Nu, mulțumesc! Măcar un pic! — Mulțumesc, puțin-puțin! Nimeni nu era convins. Cel care oferea nu o făcea cu tra gere de inimă, cel
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
Italiei, sunt cântăreți ambulanți însoțiți de un cățel care poartă o pălărie pentru colectarea banilor; centrul orașului este în vârful unui munte și, pentru a micșora efortul oamenilor, sunt multe scări rulante în loc de trotuare. Aici este o lume civilizată și politicoasă, iubitoare de muzică și literatură. Și unde mai pui că doar aici este padre Leonello! Are doar 1,50 m, este înconjurat mereu de femei necăjite și nu te-ar lăsa niciodată în drum. M-am simțit în siguranță de cum
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
o cultură, castele de piatră, temple și arome particulare. În Italia, după un drum personal al dorului și al sufe rinței, când reușești să privești în jur, când reușești să te rupi de lumea ta interioară, descoperi oameni educați și politicoși, descoperi o gentilețe pe care n-o să o uiți niciodată. Sunt momente când aerul pare de miere și bătrâneii zâmbesc în parcuri, ca și cum ar împărtăși o minune. Sunt momente când japonezi, englezi, români, algerieni, peruani, ecuadorieni, albanezi, italieni, germani par
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
să nu fim leneși în asumarea obligațiilor și în respectarea cuvântului dat este prudență; a face față propriilor noastre îndatoriri și a avea simțul responsabilității este dreptate; a ști să depășești indulgența față de propriile comodități este tărie; a fi amabili, politicoși, gentili este temperanță. Să dea Domnul ca cei din lume să nu mai observe anumite lipsuri din cadrul vocației noastre; ca același acoperiș să adăpostească atât formarea evlavioasă, cât și disciplina unor virtuți naturale trainice și puternice; ca vocația religioasă, seriozitatea
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
un aristocrat român și un mare om de afaceri din Elveția și s-a oferit să ne dea un interviu. Mie, în general, nu-mi plac oamenii care se oferă singuri să dea intervi‑ uri, dar am încercat să fiu politicoasă cu domnul respectiv, i-am strâns mâna și i-am spus că o să-l căutăm noi. El fusese introdus în Televiziune înainte de a veni noi. După ce a plecat acest domn, a venit șoferul la mine - șoferul șefului Departamentului Informativ, care
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
ars câțiva cărbuni și m-a descântat de spăriet. Acasă, nu le-am povestit întâmplarea toată, căci prea frumos a fost la stână! Conviețuirea între oameni . A fi politicos, înseamnă a avea o comportare conformă cu bunăvoința, o atitudine amabilă, politicoasă. Depinde de fiecare dintre noi, cum înțelegem politețea, neexistând anumite reguli sau texte de legi. Însușirea lor de către oameni și trăirea lor ca pe niște impulsuri interioare, trebuie să pornească din proprie convingere. Putem învăța însă să purtăm cu mândrie
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]