1,096 matches
-
decât alții, dacă poți; dar nu le spune”. Lord Chesterfield „Scopul oratoriei în sine nu este adevărul, ci persuasiunea”. Lord Macauley “Starea de rugăciune este o dispoziție nepătimașă, care, printr-o dragoste desăvârșită, răpește mintea înțeleaptă spre înălțimile spirituale.” Evagrie Ponticul “A vorbi cu Dumnezeu înseamnă a fi al lui și cu El și nimic nu i se va putea cere vreodată lui Dumnezeu, fără să se înscrie în spațiul deschis de această întîlnire și această încercare.” J.-L.Chretien “Comunicarea
Comunicarea eficientă a omului cu Dumnezeu şi cu semenii săi by Ștefan Maxim () [Corola-publishinghouse/Science/694_a_1168]
-
modele de rugăciune pentru diferite trebuințe și împrejurări. Cea mai puternică, cea mai populară, cea mai simplă și totuși cea mai cuprinzătoare rămâne Tatăl nostru. Ea a fost dată de însuși Hristos ucenicilor săi (Mat. 6, 9-13; Luc. 11, 2-4). Evagrie Ponticul, Despre rugăciune, în Scrieri alese, Herald, București, p.144 și 84: “Rugăciunea este lucrarea demnă de vrednicia minții. Ea este întrebuințarea cea mai potrivită și mai desăvîrșită a minții.” Există, însă, pasaje la Evagrie, în care este numită rugăciune chiar
Comunicarea eficientă a omului cu Dumnezeu şi cu semenii săi by Ștefan Maxim () [Corola-publishinghouse/Science/694_a_1168]
-
Streinu o aprecia ca principala calitate a scrierii, anume aceea de a sugera într-un moment când „literatura epică românească pare a-și fi găsit menirea cu prefacerea erotismului în rut”. Cartea a fost socotită „primul roman al islamismului nostru pontic” (G. Călinescu). V. și-a strâns târziu, în volumele Cu scriitorii prin veac (1967) și Chipuri din viața literară (1970), o parte din memorialistică (Episoade din lumea literară, Momente din activitatea revistei „Viața literară”, File de jurnal etc.) și din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290416_a_291745]
-
a focalizat și asupra aplanării controverselor ce se aprinseseră din nou în jurul lui Origen, după conflictele din epoca lui Teofil din Alexandria (aici, p. ???). Încă o dată, călugării se numărau printre protagoniști; într-adevăr, origenismul, mai ales în versiunea lui Evagrie Ponticul (aici, p. ???), asigura un temei metafizic ascezei monastice, văzută ca un mijloc de reconstituire a relației originare dintre intelectele preexistente și Dumnezeu. Criza a început (sursa principală este Viața Sfântului Saba de Chiril din Scythopolis; aici, p. ???) când un grup
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
extinsă și sunt aplicate și altor cazuri, cu sau fără menționarea numelui autorului. După ce circulă multă vreme oral, apoftegmele sunt reunite în scris în cadrul operei unui autor; prima dovadă este pentru noi partea finală a Tratatului practic al lui Evagrie Ponticul (cf. aici, p. ???). Mai sunt apoi colecțiile autonome, organizate în funcție de două modele principale de clasificare și precedate de prologuri în care sunt precizate scopurile fiecărei culegeri. Primul model e ilustrat de seria alfabetico-anonimă pentru că maximele sunt distribuite în funcție de Părinții cărora
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
jos). În 388, a plecat din Galatia într-o călătorie în Egipt; a stat trei ani în mănăstirile din jurul Alexandriei, apoi un an pe muntele Nitria, apoi nouă ani la Kellia unde l-a avut ca maestru spiritual pe Evagrie Ponticul. Ca urmare a unor dureri de stomac, medicii din Alexandria l-au trimis în Palestina ca să schimbe clima și de aici a trecut în Bitinia unde a fost hirotonisit ca episcop de Helenopolis. Acest lucru s-a întâmplat cel târziu
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
unele după altele și nu sunt legate între ele decât prin firul vieții lui Palladius - despre care am vorbit - de altfel implicit aici și destul de firav. Numele celor mari (Didim cel Orb, cap. 4; Pahomie, cap. 32 și altele; Evagrie Ponticul, cap. 38 și altele; Efrem Sirul, cap. 40) stau alături de acelea ale unor bărbați și femei pe care altfel nu i-am cunoaște și, cu toate că în genere e menționată superioritatea doctrinei și a scrierilor celor faimoși, aceștia nu se bucură
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
care îl amintește pe Nilus pentru elevii lui Ioan Hrisostomul; prietenia dintre cei doi trebuie să se fi născut probabil la Constantinopol (Hrisostomul a fost aici patriarh între 398 și 404) unde Nilus a putut să cunoască opera lui Evagrie Ponticul care l-a și influențat. Nu se știe altceva despre viața lui. Prima mențiune cunoscută este aceea a lui Procopie din Epitom despre Cântarea Cântărilor (sfârșitul sec. V - începutul sec. VI). O Poveste a lui Nilus Singuraticul despre uciderea călugărilor
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
și prin adăugiri de nume și titluri de destinatari, în special generali, prefecți și viri illustres. De fapt, cu excepția a foarte puține cazuri, destinatarii lui Nilus sunt cu toții personaje necunoscute. Cameron crede că, atunci când, după 553, scrieri ale lui Evagrie Ponticul au început să circule sub numele destul de obscurului Nilus (cf. aici, mai jos), identitatea literară a acestuia a început să se înnobileze, și de aceea e posibil ca în a doua jumătate a secolului al VI-lea un monah din
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
de bogății, separat de cercul persoanelor inutile, retras în solitudine, desprins de lucrurile sensibilie și chiar de senzații, sufletul poate atinge starea de contemplare a inteligibilelor. Mai ales aceste ultime teme sunt o dovadă a notabilei influențe a lui Evagrie Ponticul. Discursul despre asceză are multe puncte în comun cu scrisorile și pare, așadar, că și autorii sunt identici. Începutul tratatului Despre sărăcia de bunăvoie trimite la Discursul despre asceză, constituind, evident, continuarea acestuia. Nilus discută aici cele trei tipuri de
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
a-l imita pe Cristos prin exercițiul ascultării și al smereniei. Doctrina imaginației care stimulează „gândurile” (logismoi), pericol ce poate fi preîntâmpinat tocmai prin sărăcia voluntară care nu lasă frâu liber imaginației (52 și urm.), ne revelă influența lui Evagrie Ponticul, sesizabilă și la nivelul vocabularului. Referirea la problemele generate de atitudinea acemeților e un indiciu că tratatul a fost scris la puțină vreme după plecarea acestora din Constantinopol în 425. Tratatul Despre superioritatea călugărilor este menit să ilustreze superioritatea vieții
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
consacrate Ecclesiastului, Ieșirii și Cărților Regilor. Din corpusul lui Nilus mai face parte și o predică despre Luca 22, 36. În manuscrise se găsesc sub numele lui Nilus diverse scrieri care în alte ramificații ale tradiției sunt atribuite lui Evagrie Ponticul. Cercetătorii sunt încă departe de o soluție definitivă, dar se pare că lui Evagrie îi pot fi atribuite tratatul închinat Monahului Euloghie, cel Despre diferitele gânduri rele, tratatul Despre cele opt duhuri ale răutății, cel Despre rugăciune, de mare interes
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
perfecțiunea spirituală; o foarte bogată tradiție manuscrisă atestă marele ..... de care s-a bucurat de-a lungul secolelor. Scrierea face parte din genul „centuriilor”, adică al culegerilor de maxime organizate în secțiuni de câte o sută, gen ilustrat de Evagrie Ponticul prin Capitolele gnostice (6 x 90, plus 60 = 600) și prin Tratatul practic (o centurie), de Maxim Mărturisitorul în secolul al VII-lea (patru centurii Despre iubire, două Despre teologie și întrupare), de Talasie (patru centurii Despre iubire și despre
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
progresivă a asemănării cu Dumnezeu. În capitolele autorul se ocupă de gradele cele mai elevate ale acestui itinerariu, de încercările venite din suferință, de umilință, de necesitatea de a veghea până la sfârșit. Multă vreme, a fost subliniată influența lui Evagrie Ponticul asupra lui Diadoh care a fost catalogat drept adversar al messalianismului; studiile lui H. Dörries au demonstrat însă că el e mai degrabă reprezentantul unui messalianism moderat și că influența lui Macarie (aici, pp. ???-???) e mai mare decât aceea a
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
concepția teologică ne determină să atribuim aceste nouă tratate unui singur autor. Nu se știe însă nimic despre viața lui; din texte reiese doar că era călugăr. Putem stabili limitele cronologice pentru că Marcu, e aproape sigur, utilizează scrierile lui Evagrie Ponticul (mort în 399) și Omiliile lui Macarie-Simeon de la sfârșitul secolului al IV-lea sau de la începutul secolului al V-lea (aici, p. ???); există apoi un manuscris sirian datat 534 care conține traducerea operelor sale. Marcu trebuie situat așadar între 400
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
spiritualité, vol. III (cf. mai jos, în Bibliografie). Dacă e să spunem adevărul, mai limitată a fost influența lui în Orient unde existau deja izvoare clasice privitoare la viața spirituală și la mistică - să ne gândim, de exemplu, la Evagrie Ponticul - și unde trebuie amintită oricum influența exercitată de corpusul dionisian asupra lui Maxim Mărturisitorul (mort în 662), însă nu e deloc sigur că îi pot fi atribuite tot lui Maxim scoliile în limba greacă la corpusul editat prin tradiție sub
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
comentariu e lung și conține multe citate din Grigorie de Nyssa, Chiril din Alexandria, Origen, Nilus din Ancyra și alții; - o Epitomă de exegeze alese privind Pildele lui Solomon, descoperită tot de Mai; conține mai ales extrase din Basilius, Evagrie Ponticul, Didim cel Orb, Eusebiu de Cezareea și Origen. Pare să fie o contrafacere. Rezultă cu claritate din cele spuse până acum că Procopios nu poate fi considerat un adevărat exeget; cel mult se poate observa că izvoarele pe care le
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
ce n-a cunoscut niciodată îndoiala". Exegeții au remarcat și ideea filosofică lumea ca teatru, în care oamenii interpretează roluri predestinate, cât și prezența cifrei șapte, cifră mistică, trimițând la facerea lumii. BIBLIOGRAFIE: Barbu, Constantin, Eminescu: poezie și nihilism, Editura Pontica, Constanța, 1991; Bhose, A., Eminescu și India, Editura Junimea, Iași, 1978; Bușulenga, Dumitrescu Zoe, Eminescu și romantismul german, Editura Eminescu, București, 1986; Bușulenga, Dumitrescu Zoe, Eminescu: viață, creație, cultură, Editura Eminescu, București, 1989; Bulgăr, Gheorghe, De la cuvânt la metaforă în
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
ludică a poeziei lui Nichita Stănescu, Editura Paralela 45, Pitești, 2001; Braga, Corin, Nichita Stănescu, Orizontul imaginar, Editura Imago, Sibiu, 1993; Dimitriu, Daniel, Nichita Stănescu, Geneza poemului, Editura Universității "Al.I. Cuza" Iași, 1997; Mincu, M., Textualism și Autenticitate, Editura Pontica, Constanța, 1993; Mincu, Ștefania, Nichita Stănescu. Între "poesis" și "poiein", Editura Eminescu, București, 1991; Martin, Mircea, Generație și creație, E.P.L., București, 1969; Papahagi, M., Exerciții de lectură, Editura Dacia, Cluj, 1976; Petrescu, Ioana Em., Configurații, Editura Dacia, Cluj-Napoca, 1981; Pop
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
Editura Eminescu, București, 1974. Balotă, Nicolae, Universul prozei, Editura Eminescu, București, 1976. Balotă, Nicolae, Arte poetice ale secolului XX, Editura Minerva, București, 1976. Balotă, Nicolae, Opera lui Tudor Arghezi, Editura Eminescu, București, 1979 Barbu Constantin, Eminescu: poezie și nihilism. Editura Pontica, Constanța, 1991. Bădărău, George, Fantasticul în literatură, Editura Institutul European, Iași, 2003. Bădărău, George, Simbolismul, Editura Institutul European, Iași, 2005. Bădărău, George, Modernismul interbelic, Editura Institutul European, Iași, 2005. Bădărău, George, Avangardismul românesc, Institutul European, Iași, 2006. Bădărău, George, Proza
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
Eseu despre textualizarea poetică, Editura Cartea Românească, București, 1981. Mincu, Marin, Prefață la Lucian Blaga, texte comentate, Editura Albastros, București, 1983. Mincu, Marin, Eseu despre textul poetic, vol. II, Editura Cartea Românească, București, 1986. Mincu, Marin, Textualism și autenticitate, Editura Pontica, Constanța, 1993. Mincu, Marin, Nichita Stănescu (1933-1983), în Poeticitatea românească postbelică, Editura Pontica, Constanța, 2001. Mincu, Ștefania, Nichita Stănescu între poesis și poiein, Editura Eminescu, București, 1991. Modorcea, Grid, Magul călător sau speranța în viața și opera lui Mihai Eminescu
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
Lucian Blaga, texte comentate, Editura Albastros, București, 1983. Mincu, Marin, Eseu despre textul poetic, vol. II, Editura Cartea Românească, București, 1986. Mincu, Marin, Textualism și autenticitate, Editura Pontica, Constanța, 1993. Mincu, Marin, Nichita Stănescu (1933-1983), în Poeticitatea românească postbelică, Editura Pontica, Constanța, 2001. Mincu, Ștefania, Nichita Stănescu între poesis și poiein, Editura Eminescu, București, 1991. Modorcea, Grid, Magul călător sau speranța în viața și opera lui Mihai Eminescu, Editura Eminescu, 1995. Moraru, Cristian, Nichita Stănescu opera ca "excepție" (observații asupra sintaxei
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
un oarecare impact asupra rezultatelor alegerilor prezidențiale din 1996 din România. Atitudinea lipsită de realism, incitantă, manifestată de către următorii președinți, a suscitat orgoliul Rusiei, ignorând atuul de zonă-tampon pe care România îl are, în general și în special, în Regiunea Pontică, ceea ce a afectat cursul relațiilor româno-ruse. Atât specialiștii, cât și analiștii și-au pus, adesea, întrebarea unde s-a situat România, în toți acești ani, și unde se poziționează România în relațiile cu Rusia? Fără nici o îndoială, neglijarea voită, programatică
[Corola-publishinghouse/Science/1455_a_2753]
-
regimului dualist austro-ungar (1867-1918), București, 1986; Contribuții istorice privind perioada 1918-1939, București, 1987; Românitate, continuitate, unitate, Sibiu, 1988; Tâlcuiri noi la texte vechi, București, 1989; Tradiție și libertate în spiritualitatea ortodoxă, îngr. Dumitru Stăniloae, București, 1995; De la Gherman din Dacia Pontică, Nicolaus Olahus și Cazania lui Varlaam la Inocențiu Micu, Ion Creangă și Gh. Lazăr, Sibiu, 1997; Amintirile mitropolitului Antonie Plămădeală... Convorbiri cu Carmen Dumitriu și Dragoș Șeuleanu, pref. Răzvan Theodorescu, București, 1999. Antologii: Spiritualitate și istorie la Întorsura Buzăului, Buzău
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288842_a_290171]
-
C., Philosophy and Myth in Karl Marx, Cambridge University Press, Cambridge, 1961. TURNER, Charles, "Mannheim's utopia today", în History of the Human Sciences, Vol. 16, No. 1, 2003. VATTIMO, Gianni, Sfârșitul modernității. Nihilism și hermeneutică în cultura post-modernă, Editura Pontica, Constanța, 1993. VINCENT, Andrew, "Ideology and political theory: an awkward partnership?", în The Nature of Political Theory, Oxford University Press, 2004. ŽIŽEK, Slavoj, The Sublime Object of Ideology, Londra: Verso, 1989. ŽIŽEK, Slavoj (ed.), Mapping Ideology, Verso, Londra, 1995. ŽIŽEK
by Daniel Şandru [Corola-publishinghouse/Science/1033_a_2541]