707 matches
-
răspândite în rândul populației. Însă, chiar dacă regimul totalitar a repus memoria antebelică în drepturi, scopul urmărit a fost ranforsarea ordinii socio-politice socialiste. Avem așadar restituirea memoriei în slujba fortificării regimului actual: memoria quo ante, status quo nunc. 3.6. De la postcomunism la postnaționalism (după 1989) 3.6.1. Cadrul politic Întreaga perioadă de după decembrie 1989 poate fi introdusă sub titlul "Priza trecutului comunist asupra prezentului și anevoioasa eliberare de moștenirea trecutului". Răsturnarea regimului comunist prin mișcările stradale care au cuprins România
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
impus la alegerile din 2004. Dubla alternanță la guvernare, o condiționalitate formală și mai solicitantă a sistemului democratic, a fost astfel realizată. Integrarea în structurile euroatlantice (NATO, 2004 și UE, 2007) au încheiat sinuosul drum al tranziției românești prin meandrele postcomunismului de la o societate închisă de tip totalitar la o societate modelată după valorile politice occidentale. Dubla integrare occidentală a pus capăt și tranziției din sfera de influență sovietică înspre intrarea în comunitatea europeană. Trâmbițat triumfal, dar prematur, încă din 2004
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
la o societate modelată după valorile politice occidentale. Dubla integrare occidentală a pus capăt și tranziției din sfera de influență sovietică înspre intrarea în comunitatea europeană. Trâmbițat triumfal, dar prematur, încă din 2004, cu ocazia pierderii puterii de către PSD, "sfârșitul postcomunismului în România" (Gross și Tismăneanu, 2005) prinde contur doar în urma integrării în UE. Formal, dubla integrarea occidentală a României consfințește sfârșitul tranziției și finalul postcomunismului, însă fondul mentalitar în care sunt aglutinate habitusuri politice, practici sociale și atitudini ataviste înrădăcinate
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
europeană. Trâmbițat triumfal, dar prematur, încă din 2004, cu ocazia pierderii puterii de către PSD, "sfârșitul postcomunismului în România" (Gross și Tismăneanu, 2005) prinde contur doar în urma integrării în UE. Formal, dubla integrarea occidentală a României consfințește sfârșitul tranziției și finalul postcomunismului, însă fondul mentalitar în care sunt aglutinate habitusuri politice, practici sociale și atitudini ataviste înrădăcinate în comunism rămâne încă unul ancorat în spațiul postcomunismului. Puternica nostalgie populară după comunism, o perioadă după care sondajele de opinie publică arată că jumătate
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
doar în urma integrării în UE. Formal, dubla integrarea occidentală a României consfințește sfârșitul tranziției și finalul postcomunismului, însă fondul mentalitar în care sunt aglutinate habitusuri politice, practici sociale și atitudini ataviste înrădăcinate în comunism rămâne încă unul ancorat în spațiul postcomunismului. Puternica nostalgie populară după comunism, o perioadă după care sondajele de opinie publică arată că jumătate din populației încă tânjește retrospectiv, certifică ideea că, în fond, postcomunismul românesc se prelungește în contemporaneitate. 3.6.2. Sistemul educațional Proiectul modernizator, a
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
sociale și atitudini ataviste înrădăcinate în comunism rămâne încă unul ancorat în spațiul postcomunismului. Puternica nostalgie populară după comunism, o perioadă după care sondajele de opinie publică arată că jumătate din populației încă tânjește retrospectiv, certifică ideea că, în fond, postcomunismul românesc se prelungește în contemporaneitate. 3.6.2. Sistemul educațional Proiectul modernizator, a cărui finalitate a fost proiectată în crearea unui sistem de învățământ public de masă care să înregimenteze întreaga populație de vârsta școlarizării, a fost completat de către comuniști
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
tradiția istorică românească până la pașoptism, a fost decapat de pigmenții comuniști cu care a fost împreunat în epoca național-comunismului. În condițiile disipării complete a ideologiei comuniste, naționalismul tradițional românesc, în forma sa etnico-ortodoxistă, a cunoscut o recrudescență. Prima parte a postcomunismului românesc (1989-2000) a fost marcată de o revenire în forță a discursului naționalist specific perioadei interbelice, în care identitatea națională se articula la conjuncția dintre românism etnic și ortodoxism spiritual. Resurgența naționalismului etnic-ortodoxist în conștiința identitară românească este relevată pe
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
în politica românească. Asocierea dintre extrema dreapta și BOR nu este deloc surprinzătoare, ținând cont de rădăcinile interbelice ale acestor afinități doctrinare, elocvent exprimate de relația cordială stabilită între Legionarism și ortodoxism. Atracția înspre extrema dreaptă manifestată de BOR în postcomunism apare astfel ca fiind un avatar al anilor treizeici. Axa ideologică centrală a viziunii instituționale a BOR rezidă, desigur, în naționalismul etnic ortodoxist. Ideile forță ale "naționalismului ortodox" pot fi reduse la două postulate interconectate: i) România este statul românilor
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
deciziei, cât mai ales datorită refractarității cvasi-generale a profesorilor manifestată față un manual aparținând tradiției naționalismului critic interbelic. În aceste condiții, manualul nu a fost practic utilizat în procesul educativ. După acest experiment eșuat, evoluția literaturii didactice dedicată istoriei în postcomunismul românesc poate fi categorizată în trei perioade diferite, răspântiile dintre cele blocuri discursive constând în două renovări structurale. Cele trei perioade pot fi catalogate drept: i) perioada inerției discursive (1991-1997), în care este menținut principiul manualului unic, fapt care perpetuează
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
pe baza unei periodizări, compartimentând trecutul românesc în perioada "pre-naționalismului patriotic civic", a "naționalismului etnic", a perioadei interbelice marcate de tensiunea dintre "fanaticismul naționalistic" și "naționalismul critic", a "antinaționalismului comunist", a "naționalismului comunist", urmată în fine de tranziția contemporană "de la postcomunism la postnaționalism". Implicațiile teoretice ale studiului logicii schimbătoare a periodizării sunt clare: trecutul este structurat în funcție de interesele prezentului. Fără a îmbrățișa doctrina radical prezenteistă formulată de Benedetto Croce (1921) în sentința "toată istoria este istorie contemporană", analiza întreprinsă indică faptul
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
al regimului comunist este reprodusă cu mare fidelitate și după căderea regimului. Chestiunea etnogenezei românești, considerată a reprezenta "problema fundamentală a istoriei nostre vechi" (Daicoviciu et al., 1992, p. 68), nu face excepție de la această regulă a inerției discursive în postcomunism. Explicația poate fi găsită în faptul că memoria românească și simțul identitar românesc au stat sub înrâurirea ideii naționale și a naționalismului politic. Începând cu epoca pașoptistă, atât memoria istorică cât și conștiința de sine a românilor s-a edificat
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
în societatea românească a luat forma cetățeanului angajat civic. De la zidirea antropologică a Românului Național în secolul al XIX-lea, revizuit în idealul omului socialist instituit de regimul comunist, s-a trecut la construirea cetățeanului european sub auspiciile politice ale postcomunismului românesc. Călcând pe urmele analizei întreprinse de S. Szakács (2013), pașii ne poartă înspre aceeași destinație concluzională. Analiza de conținut tematică a curriculei naționale, programei de învățământ și manualelor de educație și cultură civică relevă o surprinzătoare convergență cu tendințele
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
o analiză mai atentă, concluzia trasă de A. Cioflâncă, potrivit căreia comunismul a pierdut bătălia cu istoria, dar nu și pe aceea cu memoria, trebuie revizitată. Raportul Tismăneanu, ca încununare a "procesului comunismului" revendicat și preparat gradual încă din zorii postcomunismului românesc, arată de fapt că comunismul a pierdut lupta cu memoria publică, i.e., acea imagine sau narativă a trecutului oficializată în documente de stat, transpusă în manuale de istorie, materializată în memoriale, statui și monunente, și reprodusă prin ritualuri comemorative
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
administra o moștenire istorică dificilă recurge la "politici ale amneziei", prin care confruntarea cu trecutul este fie amânată în speranța că tensiunile se vor dezamorsa de la sine, fie uitarea este instituită prin decret. Sub acest aspect, în prima perioadă a postcomunismului, de la Revoluția din 1989 până la acceptarea României în Uniunea Europeană începând cu anul 2007, gestiunea social-politică a comunismului românesc a fost caracterizată de un tratament evitaționist și de politici amnezice. Pentru mai bine de un deceniu și jumătate de la prăbușirea regimului
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
University Press. Grice, H.P. (1975). Logic and conversation. În P. Cole și J.L. Morgan (coord.), Syntax and Semantics, Volume 3: Speech Acts (pp. 41-58.), New York: Academic Press. Grosescu, R. și Ursachi, R. (2009). Justiția penală de tranziție. De la Nurnberg la postcomunismul românesc. Iași: Polirom. Gross, P. și Tismăneanu, V. (2005). The End of Postcommunism in Romania. Journal of Democracy, 16(2), 146-162. Halbwachs, M. (1992). On Collective Memory. Chicago și Londra: The University of Chicago Press. Hayes, C.J.H. (1960). Nationalism: A
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
Rădăuți - 1892 - 2004. ● Cu capul pe umărul meu... Jurnalistică împreună cu cititorii, cuprinzând parte din publicistica au torului. ● Mălin, vestitorul revoluției - antologie ziaristico‐ scriitoricească dedicată poetului Alexandru Mălin Tacu, obiectiv informativ al securității din România într‐un fel de proces al postcomunismului. ● Vaslui - Capitala „Țării de Jos” în presa vremii ‐ 1875‐ 2005. ● Dorohoi - Capitala „Țării de Sus” în presa vremii 1874‐ 2006. ● Hușul în presa vremii - de la Melchisedec până în zilele noastre - 1869‐2006. ● Bârladul în presa vremurilor, De la revista „Păreri” - la ziarul
Mari personalităţi ale culturii române într-o istorie a presei bârlădene 1870 – 2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Science/1655_a_3098]
-
răspunde nevoii de operativitate, în contextul multiplicării, complexității și interconectivității problemelor cărora guvernele trebuie să le facă față. Totuși, în cazul democrației românești încă tinere, Parlamentul a fost de multe ori doar o anexă a Guvernului. În prima decadă a postcomunismului, avalanșa de ordonanțe guvernamentale a pervertit funcția legislativă și a transformat Parlamentul într-un organism de avizare a actelor emise de guvern. Lucrurile au fost aduse pe un făgaș firesc în urma revizuririi Constituției din 2003, când instituția ordonanțelor a fost
by Gabriel-Liviu Ispas [Corola-publishinghouse/Science/1020_a_2528]
-
paradă, comandat sau benevol, pot aduce, bineînțeles, și au și adus multora în ultimele două decenii sinecuri și avantaje, dar nu pot ține loc de operă și nici de onoare. Și, din nefericire pentru mulți, patalamaua gălăgioasă de "anticomunist al postcomunismului" nu mai face două parale, pentru că, acum când asumarea liberă a simpatiilor politice pentru stânga nu mai aduce beneficii, cei care continuă să o facă, totuși, îi pun într-o situație delicată pe cei care susțin necritic o "dreaptă" politică
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
ci pentru a o jefui eficient și pentru a se bucura, măcar în interstiții pretins democratice, de putere și de privilegii. Și de sentimentul agresiv afișat al impunității. Dacă despre rețelele nomenclaturiștilor de partid, vechi sau create și reproduse în postcomunism, s-a mai vorbit pe ici, pe colo, despre tentaculele subterane ale spionajului ceaușist nu s-a scris decât în formă literară, fie ca mitizare eroică, supra-patriotică, fie ca diabolizare isterică, irațională. Poate că se vor găsi istorici care să
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
politici, să urmărească mecanismele care au făcut posibil totalitarismul, ca și condițiile imploziei sale. Așa cum sublinia Françoise Thom, ne aflăm în situația de a explica sfârșiturile comunismului, astfel încât "putem încerca să abordăm această problemă importantă dacă dorim să descifrăm fizionomia postcomunismului și să înțelegem care au fost elementele distruse în timpul furtunii temperate a anilor 1990-1991 și care au revenit mai apoi la suprafață, pentru a pune capăt scurtei euforii a "revoluțiilor de catifea" și a împiedica dificila refacere a societăților post-totalitare
by Daniel Şandru [Corola-publishinghouse/Science/1080_a_2588]
-
Economia / 42 2.2.6 Arhitectura / 43 2.2.7 Cultură, obiceiuri, tradiții / 44 2.3 Tablou comparativ în cifre / 46 3. Aspecte metodologice / 49 4. Tălmăcelul și Ludoșul în contextul ruralului românesc / 50 Capitolul 2. Schimbare socială, tranziție și postcomunism în comunitatea rurală / 53 1. Aspecte preliminare / 55 2. Schimbarea socială teorii și paradigme explicative / 56 3. Factori și mecanisme ale schimbării sociale / 61 4. Tranziție și postcomunism / 64 5. Schimbarea socială în rural date concrete / 72 5.1. Schimbări
by Adela Elena Popa [Corola-publishinghouse/Science/1048_a_2556]
-
Ludoșul în contextul ruralului românesc / 50 Capitolul 2. Schimbare socială, tranziție și postcomunism în comunitatea rurală / 53 1. Aspecte preliminare / 55 2. Schimbarea socială teorii și paradigme explicative / 56 3. Factori și mecanisme ale schimbării sociale / 61 4. Tranziție și postcomunism / 64 5. Schimbarea socială în rural date concrete / 72 5.1. Schimbări demografice / 72 5.2. Schimbări socio-economice / 74 5.3 Percepția schimbărilor din rural / 75 6. Percepția schimbării sociale în Tălmăcel și Ludoș / 79 7. Concluzii / 83 Capitolul 3
by Adela Elena Popa [Corola-publishinghouse/Science/1048_a_2556]
-
în acest capitol face apel la analize extrem de variate, istorice, demografice, geografice, economice, sociale și culturale. În plus, datele prezentate sunt atât de factură cantitativă, cât și calitativă. Al doilea capitol, de contextualizare a analizei, dedicat schimbării sociale, tranziției și postcomunismului, debutează cu analiza teoretică a celor trei concepte și cu prezentarea teoriilor despre acestea. Sunt analizați factorii, agenții și mecanismele schimbării, cu referire directă la rural. Cu această ocazie, sunt prezentate în mod succint, sub formă de tabel, tipurile de
by Adela Elena Popa [Corola-publishinghouse/Science/1048_a_2556]
-
pe țară de -2,29051 (valoarea maximă este 10,99903). La nici unul din celelalte tipuri Ludoșul nu înregistrează medii mai ridicate decât media pe țară, care să justifice încadrarea lui în vreunul din ele. Capitolul 2 SCHIMBARE SOCIALĂ, TRANZIȚIE ȘI POSTCOMUNISM ÎN COMUNITATEA RURALĂ 1. ASPECTE PRELIMINARE Despre schimbare socială în general și particularizând pe diverse domenii ale vieții sociale, se pot spune foarte multe lucruri, domeniul fiind unul extrem de complex. Plasându-se la un nivel foarte general, macrosocial, Neil Smelser
by Adela Elena Popa [Corola-publishinghouse/Science/1048_a_2556]
-
sunt teoriile și paradigmele explicative ale schimbării sociale? Care sunt mecanismele, factorii și agenții schimbării? Care sunt tipurile schimbării sociale ce au loc în ruralul românesc actual și cum se manifestă acestea? Care este legătura între schimbare socială, tranziție și postcomunism și care sunt abordările curente de analiză a ultimelor două? Care sunt schimbările demografice și socioeconomice din rural după 1989 și cum sunt percepute aceste schimbări? Și în final, ce se poate spune despre schimbarea socială în Tălmăcel și Ludoș
by Adela Elena Popa [Corola-publishinghouse/Science/1048_a_2556]