1,973 matches
-
ușurința cu care fusese lăsat să intre din nou în Bârlogul Ursului, de parcă ar fi avut tot dreptul, crezând probabil că, deși eram dintr-o familie de nebuni și dintr-un neam de sălbatici, era în perfectă siguranță. Mi-am reprimat dorința de a mă arunca asupra lui peste masă și de a-i smulge laringele cu dinții, țipându-i în față: „Uleiul încins ar fi prea bun pentru tine“. În loc de asta, i-am zâmbit rece și-am zis: —James, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
suflet care venea să facă legătura între foștii și actualii slujitori ai școlii. Venea în întâmpinarea dorinței mele de a ieși din izolare și a lua legătură cu actualii dascăli și elevi. Sunt stăpânit de oarecari emoții, dar mi le reprim și caut materializarea acestui fapt. Mai întâi am pregătit un număr de 25 de cărți din volumul II al „Călătoriei mele... prin vâltoarea vremii”. Dintre acestea, trei au fost oferite cu autograf - e vorba de d-na directoare și cele
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/562_a_745]
-
mână în mână la cei prezenți la această mult prea tristă despărțire! Când am îmbrățișat urna parcă l-am strâns în brațe pe inegalabilul om și prieten care a fost Gil, gata să mă dau în spectacol, dar mi-am reprimat la timp emoțiile și lacrimile ce le-am strivit cu durere între pleoape... Adio, scump prieten! Cu trei zile înaintea sfârșitului năprasnic, într-o convorbire telefonică, mi-a promis solemn că va veni la Bârlad și ne vom vedea și
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/562_a_745]
-
să-i dea un sfat pentru a evita acest imens pas greșit spre Președinție? De regulă diplomații au atitudinile lor criptice prin care știu să-și ascundă diplomatic anumite acțiuni pentru o notă surpriză în politică sau pentru a-și reprima anumite emoții personale... dar s-a dovedit și de data aceasta că chiar n-a fost deloc diplomat... Sau a crezut că jocurile erau deja făcute și că acest fapt nu mai conta. Se poate să fi gândit tocmai așa
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/562_a_745]
-
tactica și încerca acum s-o convingă prin intermediul lingușelilor. —Mătușa Frances vrea în mod deosebit să vii. Să știi că e foarte nenorocită din cauza nunții. Pe mire îl cheamă Bo și face parte dintr-un circ anarhist. Alice și-a reprimat un zâmbet. Era așa cum bănuise. Ce-i ăla un circ anarhist? — Fac tot felul de chestii cu capace de pubele și motoare de mașini vechi. —Și ce-i rău în asta? Alice o tachina pe maică-sa. Dar investigația ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
ochi i se citea o privire sălbatică și avea aerul unei bombe pe punctul să fie detonată. A întâmpinat-o pe Alice într-o manieră chiar mai nepoliticoasă decât de obicei: — Tot nu te-ai măritat? — Nu. Alice și-a reprimat enervarea cauzată de întrebarea cu pricina. În fond, nici nu se așteptase la altceva. Era indubitabil că toată după-amiaza avea să aibă parte de astfel de investigații. — Tot fără copii ești? Alice a clătinat din cap. Unchiul Tommy i-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
ea incredibil de norocoasă să i se fi oferit șansa asta? Abia acum, holbându-se la liniuța care îi indica viitorul copil, Alice a realizat cu câtă disperare își dorise un prunc. Și cât de mult se străduise să-și reprime ceea ce păruse un vis imposibil. Alice și-a purtat strălucitorul secret peste tot. Plesnea de energie; nici măcar ideea de a face față singură diverselor și dificilelor stadii ale sarcinii nu-i tăia elanul. Făcuse destui bani ca să se protejeze de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
născuse; Jake se întâlnise cu el, din greșeală, tocmai la barul spitalului Cavendish. „Își bea propria greutate în whisky și fuma ca un crematoriu“, îi raportase Jake disprețuitor. Recunoscând în Hugo toate semnele părintelui epuizat, Alice nu și-a putut reprima un val de simpatie. Pe care, însă, l-a înăbușit imediat. Faptul că era un părinte hărțuit nu-l făcea mai puțin neplăcut. Așa cum probabil că și era; oricine trăia cu Amanda Hardwick trebuia să fie așa. Cu cât mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
timp. — Aș putea să-ți ofer și-o prăjitură, s-a milogit Hugo. Alice nu s-a putut împiedica să nu râdă. — Îmi pare rău, a spus ea ridicându-și coșul la nivelul șoldului. Cu altă ocazie. Hugo și-a reprimat urletul de durere care amenința să-i scape. Și-a dat seama că nu avea nici un sens să mai insiste. Sau să-i ceară numărul de telefon. Alice putea să presupună că e nebun, poate chiar periculos. Și poate că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
listă de cantități anuale, privindu-l cu ochi adoratori. Alături de ea, analistul de sol expunea teorii legate de eroziune, în timp ce Joss se scobea în dinți și se uita la el fascinat. Alice și-a dus mâna la gură ca să-și reprime hohotul de râs care simțea că stă să izbucnească. Toți păreau așa de serioși. De partea cealaltă a mesei, tipul cu încălzirea globală începuse să se înfierbânte. Poziția, declara el cu ochii pe jumătate închiși, e mult, mult mai periculoasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
am văzut-o pe ea, mi-am dat seama că era imposibil! Adică, tu ești căsătorit cu Amanda. Doamna cea mai aranjată și mai strălucitoare din 2005. Nu ai aventuri cu vagaboande. —Vagaboande! Dacă cineva era vagaboandă... Hugo și-a reprimat un discurs furios în apărarea lui Alice și și-a scos carnețelul. Cu cât mai repede făcea evaluarea, cu atât mai repede putea să plece. Ce faci? a șuierat Laura mângâindu-i linia obrazului cu degetul. Iau notițe pentru detaliile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
Da. — Pe care-l cheamă... Tarquin? — Da. — Vrei să spui că ești... homosexual? Jake nu s-a uitat la ea. Am simțit asta dintotdeauna, Al, a mârâit el. Și întotdeauna mi-a fost frică de asta. Am încercat să-mi reprim trăirea. S-o fac să dispară. Dar n-am reușit. Lui Alice i se uscase gâtul. Era așa de surprinsă că abia dacă mai putea să vorbească. Dar... sexul. Cu mine. Mi s-a părut că-ți face plăcere. Mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
de plinătatea dragostei ei. Eram pe punctul de a exploda de bucurie. Și În momentul ăla m-au lăsat genunchii. Au Început să-mi tremure, păreau de cauciuc. Am simțit cum mă ia cu leșin și am Încercat să-mi reprim senzația. Dar apoi mi-am dat seama că asta Însemna să-mi reprim sentimentele doar ca să nu cad. De ce să nu le simt? De ce mă privasem de frumusețea dragostei? Așa Încât nu m-am oprit. Le-am permis bucuriei și dragostei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
În momentul ăla m-au lăsat genunchii. Au Început să-mi tremure, păreau de cauciuc. Am simțit cum mă ia cu leșin și am Încercat să-mi reprim senzația. Dar apoi mi-am dat seama că asta Însemna să-mi reprim sentimentele doar ca să nu cad. De ce să nu le simt? De ce mă privasem de frumusețea dragostei? Așa Încât nu m-am oprit. Le-am permis bucuriei și dragostei și tristeții să mă năpădească. Și, cu acel pieptănaș lipit de inimă, am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
să vorbesc acum, ci de un fapt foarte nepopular zilele acestea. Pinochet a murit nu de mult și toate organele de presă, la noi și în străinatate, s-au repezit asupra biografiei sale, concentrându-se asupra păcatelor dictatorului care a reprimat cu mână forte insurgența socialist-comunistă din Chile și infracțiunile comise de administrația lui în domeniul drepturilor omului. Într-adevăr, păcatele evocate au fost adevărate, iar infracțiunile reproșate au fost reale, dar moștenirea lăsată de Pinochet țării sale nu se limitează
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
Ți-aduci aminte, îi spun eu, cum în ora aceea de desen (în clasa a cincea), Penel te-a prins citind pe Madame Bovary? Conferința te-a exclus pe nu știu cât timp din școală. Cred că nu numai dorința de a reprima un act de indisciplină și dezordine, cât mai mult din convingerea necesității de a pune la index (ca și odinioară judecătorii celui de al șaselea tribunal corecțional al Parisului) o carte pe care ei o socoteau imorală deși atâtea generații
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]
-
de la capăt. Maria se lipea de mine, frumoasă ca o necunoscută. O iubeam rău, dar nu trebuia să-i spun, cu-atât mai puțin să afle. Taică-meu mă educase nemțește, învățându-mă să-mi adun gândurile și să-mi reprim sentimentele. După ce terminase cu educația, plecase în Germania; și-o luase și pe maică-mea cu el. Deși pe sfert grec, pe sfert muntean, pe sfert polonez (unde încăpeau atâtea sferturi, numai el știa), mai găsea loc și pentru o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
și mai departe una de bărbați. Doar ei contau. Chiar dacă nu-i descopeream pe toți, chiar dacă bucăți din viețile sau intențiile lor lipseau din cărți și dosare, cu ei mergeam înainte, încărcat de emoții și amintiri pe care mi le reprimam cu grijă. În galeria obiectelor pierdute ori furate (ca bicicleta „Pegas“ sau memoria copilăriei), ei ocupau locul de frunte: bunicu’ Vitalian, cu cravașa lui lustruită, lopata Lineman și secretele războiului, și taică-meu Victor, cu ciorapii cârpiți și problemele lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
odioase prin natura lor, sanctifică piepturile asupra cărora a fost îndreptate, îneacă într-un general sentiment de iubire toate recriminațiunile politice, fac a se uita micile sciziuni; în contra unor asemenea încercări toată România e aliată pentru a le respinge și reprima. [ 4 decembrie 1880] ["D. DIMITRIE STURZA, RAPORTORUL COMISIEI... "] D. Dimitrie Sturza, raportorul comisiei Senatului pentru redigerea răspunsului la discursul tronului, a citit în ședința de la 1 decemvrie nu numai proiectul de răspuns, ci totodată un fel de espunere istorică a
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
mai mari patroni francezi ai momentului (fondateur du capitalisme à la française precizează nu fără oarecare mândrie chiar și mass-media de stânga), moare fără speranță pe patul de spital, urmare a unei banale infecții la picior. Oricât încerc să-mi reprim acest gând de o imensă banalitate, cred că omul acesta a beneficiat de tot ceea ce era mai bun și avansat tehnologic în domeniul îngrijirii sănătății, dar moartea tot l-a "luat", după cum spun taciturnii și pesimiștii țărani de Bărăgan... Mă
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
extrem-modernistă, deși revoluționară. Lenin și-a dat, desigur, seama că proiectul revoluționar depindea de militantismul popular și protestul spontan. Totuși, era problematic să se bazeze doar pe acțiunea populară a maselor, fiindcă aceasta era sporadică și neunitară, deci ușor de reprimat de către poliția țaristă. Dacă o comparăm cu un material politic incendiar, atunci rolul partidului de avangardă era de a concentra și de a Îndrepta spre țintă Încărcătura explozivă, astfel Încât detonarea ei să determine căderea regimului. Partidul „contopea forța primitivă de
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
neconforme necesare susținerii acelei ficțiuni. Cele mai rigid planificate economii tind să fie Însoțite de o economie „subterană, «griș, informală” importantă, care găsește mii de moduri de a furniza ceea ce economia formală nu reușește să ofere. Când această economie este reprimată dur, costul este adesea dezastrul economic și foametea (Marele Salt Înainte și Revoluția Culturală din China, economia autarhică și fără monedă a Cambogiei lui Pot Pol). Eforturile de a sili locuitorii unei țări să aibă locuințe permanente fixe tind să
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
de miturile nordice despre Iarna Fimbul și Ziua cea nouă, de mitul chaldeean și platonician al Marelui An Cosmic etc. Logica dinamică a contradictoriului întâlnește logica visului și logica mitului, adică revine la un model al gândirii care a fost reprimat de logica aristotelică. În genere, gândirea științifică a veacului nostru își descoperă înrudiri structurale cu gândirea mitică. Este acesta un foarte serios argument în favoarea unui dialog între critica/ teoria literară și disciplinele științifice. Pentru ca dialogul să nu eșueze însă în
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
situează locuința din "municipiul nostru" a lui Dimitrie Cristea se numește Arcadia, iar unele dintre personaje (Gherasim Iscariotul sau bătrânul pădurar) par a descinde din mit. În fața ziaristului, logosul lui Dimitrie Cristea este emfatic, ironic, căutând tot timpul să-și reprime tendințele de familiaritate, dar ajunge, destul de repede, să-și expună frământările, să se introspecteze, să-și disece trăirile, cu o irepresibilă pornire cathartică. În plus, dialogul celor două personaje se urnește greu, un motiv fiind că, la început, ziaristul nu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
o constatare a sociologului Dimitrie Drăghicescu: ""La noi au poruncit și s-au făcut stăpâni toți câți au trecut pe la noi și pe lângă noi". Așadar, poveste veche, știută nu numai de Eminescu" (p. 179). A făcut bine că și-a reprimat prelungirea sau comentarea citatului și-a lăsat această libertate cititorului. Lucrurile s-au complicat așa de mult, de când cu mirajul admiterii noastre în structurile europene și atlantice, că nu știi niciodată la ce înțelesuri derivate poate da naștere. Incitantă și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]