912 matches
-
cu mâncare. Mâna dreaptă a doamnei directoare a pornit, ridicîndu-se ușor, către marginea mesei ― încordarea mea de voyeur atinsese punctul culminant ―, a odihnit o clipă pe marginea scrobită a feței de masă, apoi, cu încetinitorul, s-a apropiat de o sticluță ― am recunoscut de îndată în ea, după siluetă și etichetă, nelipsitul condiment extrem oriental: Soja Sauce ― cu degetul al treilea al mâinii, prin mici impulsuri delicate, a pus sticluța pe drum către marginea mesei unde aștepta, cu gura căscată, poșeta
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
feței de masă, apoi, cu încetinitorul, s-a apropiat de o sticluță ― am recunoscut de îndată în ea, după siluetă și etichetă, nelipsitul condiment extrem oriental: Soja Sauce ― cu degetul al treilea al mâinii, prin mici impulsuri delicate, a pus sticluța pe drum către marginea mesei unde aștepta, cu gura căscată, poșeta care, după ultima mișcare a degetului, a înghițit-o ― hap! ― și s-a închis, ca prin minune, cu fermoarul. Ce repede se petrecuse totul! Atât de repede încît am
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
alte zări, minată de proiecte necunoscute mie. Nenorocirea e că pe mine întîmplarea m-a lăsat într-o stare de adâncă tulburare. Potrivit logicii introiecti-ve descrise mai sus furasem cu nerușinare, cu sânge rece și cu o remarcabilă dibăcie o sticluță de condimente. Totul pleda pentru asta: eram român, venisem în aceeași echipă la Frankfurt, eram uniți, autoarea găinăriei și eu, prin festivalul cărții și, în plus, eram amândoi directori de editură. Mai locuiam și în același oraș. "Dar nu tu
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
aceeași echipă la Frankfurt, eram uniți, autoarea găinăriei și eu, prin festivalul cărții și, în plus, eram amândoi directori de editură. Mai locuiam și în același oraș. "Dar nu tu ești persoana care a băgat în poșetă, îmi repetam întruna, sticluța cu sosul de soia! Pentru Dumnezeu, liniștește-te!" Cu toate acestea faptul că eu nu aș fi putut șterpeli în vecii vecilor sticluța nu avea nici o importanță. Ceva mai adânc, care venea de dinaintea mea, mă făcea coautor, părtaș, complice la
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
și în același oraș. "Dar nu tu ești persoana care a băgat în poșetă, îmi repetam întruna, sticluța cu sosul de soia! Pentru Dumnezeu, liniștește-te!" Cu toate acestea faptul că eu nu aș fi putut șterpeli în vecii vecilor sticluța nu avea nici o importanță. Ceva mai adânc, care venea de dinaintea mea, mă făcea coautor, părtaș, complice la gestul de rândaș la care tocmai asistasem. Important era că și ea și eu trăgeam după noi, acolo și peste tot în lume
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
care tocmai asistasem. Important era că și ea și eu trăgeam după noi, acolo și peste tot în lume, alaiul infinit al frustrărilor venite din 45 de ani de comunism care ne împingeau, pe unii "mai fini", să furăm o sticluță cu soia, pe alții, precum tipii din delegația care l-a însoțit pe Ceaușescu invitat la Paris în 1978 de Giscard d'Estaing, să ia tot ce se putea lua, deșuruba, demonta din palatul în care fuseseră primiți. E drept
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
interioară de o extremă perversitate, să se asimileze singur privirii celor care îl asimilează cu semenii săi care fură. Așa se face că în acel an am plecat de la Frankfurt convins fiind că în bagajele mele se afla, nevăzută, o sticluță de Soja Sauce. Blestemata de sticluță! Gentuța cu sticluța! 21 octombrie (sîmbătă) A venit ieri de la Freiburg, unde pregătește un doctorat cu von Herrmann (Aristotel în gândirea lui Heidegger) ― Bogdan Mincă. Are 27 de ani, vârsta lui Flipi, cu care
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
se asimileze singur privirii celor care îl asimilează cu semenii săi care fură. Așa se face că în acel an am plecat de la Frankfurt convins fiind că în bagajele mele se afla, nevăzută, o sticluță de Soja Sauce. Blestemata de sticluță! Gentuța cu sticluța! 21 octombrie (sîmbătă) A venit ieri de la Freiburg, unde pregătește un doctorat cu von Herrmann (Aristotel în gândirea lui Heidegger) ― Bogdan Mincă. Are 27 de ani, vârsta lui Flipi, cu care a fost de altfel coleg la
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
privirii celor care îl asimilează cu semenii săi care fură. Așa se face că în acel an am plecat de la Frankfurt convins fiind că în bagajele mele se afla, nevăzută, o sticluță de Soja Sauce. Blestemata de sticluță! Gentuța cu sticluța! 21 octombrie (sîmbătă) A venit ieri de la Freiburg, unde pregătește un doctorat cu von Herrmann (Aristotel în gândirea lui Heidegger) ― Bogdan Mincă. Are 27 de ani, vârsta lui Flipi, cu care a fost de altfel coleg la școală de la 13
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
să vină copiii. Cinthia Își făcu apariția În goană, gîfÎind și strigînd: sînt aici, mamă Bertha, dar biata bătrînă murise din pricina tensiunii, căci Întotdeauna avusese tensiunea ridicată. Înainte de a o lăsa cu totul puterile, avusese timp să pună cu grijă sticluța cu apă de colonie Într-un loc neted, ca nu cumva să se răstoarne; a așezat-o jos, lîngă scaun, a pus alături peria și pieptenele Cinthiei, al cărei glas a reușit să-l mai audă o dată În clipa morții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
mari și clăpăuge ca niște foi de varză, cu mîinile de-a lungul corpului, călcîiele lipite și vîrfurile picioarelor depărtate ca un soldat În poziție de drepți. Asediul avea loc În camera de baie pe care o folosise tatăl lor. Sticluțele lui de toaletă Încă mai erau aici; nu fuseseră clintite din loc, erau aici loțiunile, cremele de ras, bricele, pînă și săpunul rămăsese aici și periuța de dinți. Toate pe jumătate uzate, rămase aici pentru totdeauna. „Parcă ar urma să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
și scotea o cutie. Julius o privi Îngrozit; știa că aveau s-o Îngroape pe Bertha, dar cum? Cinthia deschise capacul cutiei și le arătă ce era Înăuntru. Vilma și Julius izbucniră și ei În plîns cînd văzură pieptenul, peria, sticluța cu apă de colonie cu care Bertha Îi stropea zilnic părul și o șuviță din părul Cinthiei, de cînd ți-au tăiat părul prima dată. Ieșiră toți trei plîngînd. Cinthia Închisese cutia și o ducea la Înălțimea pieptului, ținînd-o cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
În colțul gurii, dar În fond cu mult respect, fiindcă ținea mult la domnișoara Cinthia. În cele din urmă au găsit locul potrivit pentru ca Anatolio să sape o mică groapă unde urmau să așeze cutia cu pieptenul, peria și ultima sticluță cu apă de colonie pe care o folosise Bertha. CÎnd au terminat de săpat micuța groapă, au izbucnit cu toții În lacrimi, bietul Julius simțea cum Îl arde cravata În jurul gîtului și nasul Îi curgea ca un robinet, ce trist era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
În bucătărie. Nilda nu putu suporta nici ea, ieși și-i trimise În locul ei pe majordomi. Julius simți o mare ușurare cînd Îi văzu intrînd pe cei doi majordomi, zîmbitori și cu fețele neplînse. Sosi Îndată și Carlos cu o sticluță cu calmante, medicul spusese să recurgă la ele În caz de nevoie. — Ia să vedem, Julián... Carlos avea dreptate: a doua zi s-a trezit liniștit, dormise bine. Se simțea foarte bine și era gata să Înceapă ora cu domnișoara
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
bronzat și se identifica tot mai mult cu parfumul fin al apei de colonie, al flacoanelor de Yardley For Men, trei, patru flacoane pentru diferite Împrejurări, așezate elegant pe policioara de porțelan, alături de alte articole bărbătești de toaletă, săpunuri, șampoane, sticluțe care miroseau a bărbat fin, for men only, ca În revista Esquire. Din cînd În cînd fredona cîte un cîntec, parcă pentru a-și dovedi că glasul lui era făcut ca să fie auzit În societate, la petreceri, de bărbați care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
cu Încetul era gata să Înceapă o nouă zi, cu toate ritualurile vieții de om bogat. În altă baie, cum tu n-o să ai niciodată, hollywoodiană prin formă, culoare și dimensiunile instalațiilor sanitare, orientală prin flacoanele de parfum, franțuzească prin sticluțele de porțelan de spițerie, În stil vechi, cu inscripții latine, Susan se desfăta sub duș. Uneori Julius se nimerea pe acolo și auzea glasul maică-sii cerîndu-i un prosop. Alerga să i-l aducă și vedea apărînd de după perdea, ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
baie, În timp ce Arminda Îți dădea cadoul și tu nu știai ce să-i spui, fiindcă era o pereche de ciorapi galbeni, În carouri și n-o să-i poți purta niciodată, atît erau de Îngrozitori, cînd ai luat din mîna ei sticluța cu lichid albăstrui, desigur parfum după socotința Armindei, judecînd după culoare și forma flaconului, tocmai cînd se auzi din baie glasul nesuferit al lui Juan Lucas pronunțînd cîteva cuvinte ca o spadă, e cam devreme, spuse și literele care, dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
se uite spre „vestibul“, atunci Julius se ferea repede Într-o parte. Mai era un minut pînă Începea ora și el vru să se mai uite puțin la ea, cînd deodată fata cea drăguță se aplecă să moaie pensula În sticluța cu lac și cînd se ridică Îi făcu semn cu mîna În care sufla. Julius rămase Înmărmurit, fiindcă ea nu-l văzuse niciodată acolo sus, imposibil, probabil că făcuse altcuiva semn cu mîna, dar fata Îi zîmbi din nou, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Bene. Bene! Abia dacă se putea strecura în baia lui, pentru că era plină de produse pentru îngrijirea pielii, șampoane, spume, loțiuni și parfumuri. Avea mai multe ca ea. Ce femeie! Își strâmbă gura, dezgustată. Pe etajera de la duș erau niște sticluțe frumoase de șampon și gel de duș și Lisa își spuse că le va fura înainte de a pleca. Când a ieșit din baie, el a condus-o în pat și i-a pus în mână un pahar cu șampanie rece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
acestei femei i-ar putea încredința și viața, și tot s-ar simți în siguranță. Ea a exclamat ascuțit, ca și cum tocmai îi venise o idee genială, apoi s-a cufundat înapoi în geantă și, cuprinsă de râs, a scos o sticluță. A turnat puțin pe încheietura mâinii și apoi i-a întins-o lui Jack. —Hei, știi? Miros a ceva. Felul în care se îndoia, râzând, indica faptul că ea credea că gluma asta este criminală și a început și el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
ne repliam fără probleme. Nu mi s-a spus niciodată că aveam probleme de vedere stereoscopică. Am descoperit acest lucru cînd am vărsat apă alături de degetele preotului pe vremea cînd, copil fiind, eram ministrant la biserică și mă ocupam de sticluțele cu apă sau vin necesare la liturghie. Era unul din neajunsurile viziunii mele restrînse: nu plasez Întotdeauna gîtul sticlei exact deasupra paharului atunci cînd trebuie să torn de băut, dar am grijă mai Întîi să lovesc ușor marginea paharului cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
Piatra, Întunecată și cleioasă sub ploaie, lucea asemenea scheletului unei reptile mari. Am vrut să-l Întreb cum avea de gînd să deschidă poarta aceea din stejar, o poartă de bazilică sau de temniță. Julián a scos din buzunar o sticluță și i-a deșurubat capacul. Un abur fetid a emanat din interior, Într-o spirală Înceată și albăstrie. A apucat lacătul de un capăt și a turnat acidul În gaura cheii. Metalul a țiuit ca un fier Încins, Învăluit Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
Troia, hai, Jacopo, să-l facem și noi, aș vrea atât de mult un homunculus de la tine, și pe urmă Îl ținem ca pe un baset. E ușor, spunea În cartea aceea că-i de-ajuns să strângi Într-o sticluță un pic de sămânță bărbătească, n-o să-ți fie greu, sper, nu roși, prostule, iar pe urmă o amesteci cu hippomenă, care pare să fie un lichid ce este... discernut... secernut... cum se zice?...” „Secretat”, suflă Diotallevi. „Se poate? În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
alunecîndu-i pînă la brîu, făcînd-o să tremure și udînd covorul. Prosopul era alb-gălbui și destul de subțire, ca un șervet de copil. Săpunul avea straturi cenușii În el. Dar Își adusese pudră de talc și Își tamponă cu parfum, dintr-o sticluță, Încheieturile mîinilor, gîtul, clavicula și spațiul dintre sîni. CÎnd Își puse rochia ușoară din crêpe și-și schimbă ciorapii fildecoși, de iarnă, cu cei de mătase, de culoarea pielii, se simți de parcă era În cămașa de noapte, ușoară și expusă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
o canapea pusă pe un postament, acoperită cu un cearșaf din hîrtie cerată și cu o găleată de zinc lîngă ea. Totul arăta odios: lumina mare metalică proiectată asupra lui și tăvile cu instrumente În jur, mașinăriile ciudate, frezele și sticluțele de anestezic. Simți cum i se urcă un val sufocant de lacrimi În piept și-n gît și, pentru prima oară spuse Nu pot! — Așa, deci, doamnă Harrison, spuse domnul Imrie, văzînd-o cum ezită poate. Scoateți-vă fusta, pantofii și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]