1,398 matches
-
floare. N-a privit niciodată o stea. N-a iubit pe nimeni niciodată. N-a făcut nimic altceva, niciodată, decât socoteli. Și toată ziua spunea: Eu sunt un om serios! Eu sunt un om serios! și nu mai putea de trufie. Acela însă nu e om, e o ciupercă!” Micul Prinț venea de pe o altă planetă, o mică stea, de unde el plecase pentru că avusese niște probleme cu o floare, pe care o îngrijea și cu care vorbea, căci trebuie să știți
De vorbă cu Badea Gheorghe by Constantin Brin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/826_a_1788]
-
Al.I.Cuza" din Iași. Împliniri științifice Cele peste 200 de lucrări elaborate (singur, prim autor sau colaborator), dintre care 182 publicate, circa jumătate aparțin domeniului Geografiei fizice și tot cam pe atâtea Pedogeografiei. Pentru a nu cădea în păcatul trufiei autoaprecierilor, mă voi limita la sinteza din curriculum vitae și la lista lucrărilor publicate până la începutul confesiunilor de față. Lor li se adaugă numeroase contracte de cercetare fundamentală și aplicativă ... depuse la beneficiari (respectiv Com.geol.București, I.C.P.A. București, Inst.de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1460_a_2758]
-
lumea căreia nu-i mai aparținea. Certitudinea că el era de-acum altfel decât toți oamenii, că fusese ales pentru un experiment divin, având ca temă fericirea aproape veșnică, îi dădea o stare confuză, de infinită milă, amestecată cu o trufie cumva și mai infinită. „Bieții oameni, nu știu ce-i așteaptă!“, dar și: „Să-i ia dracu’ pe toți, eu am scăpat!“. Televizorul mergea fără sonor, însă faptul că pe toate canalele se perindau aceleași figuri de politicieni și vedete, ca și când aveau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
la balconul doi, unde nu se auzeau decât corul, iar orchestra doar când intrau tobele. Soliștii se mișcau ca niște gândaci și, dacă n-aș fi avut impertinența să cobor la pauză în holul central și să mă vântur, cu trufia frustratului, printre rochiile de seară ale cucoanelor și fracurile de dinainte de război ale unor domni în etate, probabil că prima mea întâlnire cu opera ar fi fost și ultima. Un bărbat între două vârste, a cărui înfățișare mai mult decât
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
fost, cât a fost, dar s-a dus, e mai bine să nu-i avem în preajmă, să stea mai departe. Celui care, odată ajuns la putere, se poartă de parcă ar fi însăși veșnicia, îi uiți neroziile, nu însă și trufia. Boală grea e aroganța vedetei politice. E una dintre bolile înlăuntrului care nu se vindecă. Remisia poate să semene a vindecare, dar e de-ajuns să apară ocazia că infatuarea e și mai mare, dublată de dorința de răzbunare. Semnul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
israelită” : „Una este Zlatca Evreica, de la munte până la Dunăre, În Țara Românească”. Și „curtezana” evreică Rașelica Nachmansohn - din romanul lui Mateiu Caragiale Craii de Curtea-Veche (1929) - Își seduce victimele (Pașadia, Pirgu etc.) cu mijloacele unui tip de erotism exotic : „În trufia fără margini a stirpei alese”, „ovreica” este „conștientă de minunata ei frumusețe răsăriteană”. Seducătoare la ea nu este atât frumusețea, cât misterul erotic pe care-l emană alteritatea : „De aproape Însă, fără ca frumusețea ei să-și piardă din strălucire, dânsa
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
Polonii și Țara Leșească În literatura română”, În Anuar de Lingvistică și Istorie Literară, tom XXVIII, B, 1981-1982, Universitatea „Al.I. Cuza”, Iași, 1982, pp. 57-64. 605. Pentru „mândria leșilor”, ca stereotip etnopsihologic cu conotații negative În cultura română („semeție”, „trufie”, „pohvală” etc.), vezi lucrările lui Leon Volovici (604, p. 60) și Dan Horia Mazilu (383, p. 157). 606. Andrei Oișteanu, „Imaginea străinului În cultura tradițională românească”, Revista 22, nr. 23, 8-14 iunie 1999, pp. 12-13 ; și Andrei Oișteanu, „Străinul stereotip
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
părut curios oamenilor de meserie și a stârnit murmurul secret al ofițerilor. Pretutindeni, d. Dașcov a fost tratat cu onorurile ce le-ar putea pretinde un suveran. Scandalizat până la greață de slugărnicia târâtoare a boierilor, el le-a arătat toată trufia și tot disprețul ce autoritățile rusești le afectează față de cele mai mari persoanje ale Principatelor, care nu îndrăznesc să șadă înaintea lor... Iată ce zice Duclos raportând, la 15 martie 1844, despre intrarea pe arena politică a unui partid de
Acţiunea politicii ruse în Ţările Române povestită de organele oficiale franceze by Radu ROSETTI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101003_a_102295]
-
de la atâta fumăraie, da’ dacă deschidem geamurile ne căsăpesc țânțarii, sfinte Dumnezeule, miluiește-ne, Doamne, pe noi că Întru Tine am nădăjduit și-am râvnit și nu te mânia pe noi foarte și nu pomeni fărădelegile noastre și necuprinsa noastră trufie. Casa aia de bani era un fel de decor care să-i amintească ori de câte ori ar fi simțit nevoia ce vrednic de respect a ajuns, măcar că de mic copil și toată viața lui a bătut la tuburi până s-a demolat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
alții, și nu prin interiorizare individualistă, paralizantă. Trădarea discipolului poate surveni prin simpla sa decuplare de la actul formării, printr-o fugă iresponsabilă - pe care o va regreta poate mai târziu - sau printr-o poziționare ce supralicitează egocentrismul, nevrotismul, făloșenia, măreția, trufia. Rebeliunea poate fi justificată uneori, dar forma ei expresivă de manifestare o face să decadă din starea normală, de contrazicere În idei, În una de combatere și desființare (uneori chiar fizică) a persoanei respective. Un exemplu elocvent de trădare este
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
cei ce pizmuiesc; dar nici nu se fălește cu lucrul pizmuit și nu se socotește pe sine că a ajuns la țintă. Iar În privința lucrurilor pe care nu le știe, Își mărturisește, fără să roșească, neștiința. Astfel face mintea fără trufie și o pregătește să sporească necontenit În cunoștință. CITAT RETRAS!!! Plecăm de la supoziția că cele două acte (cunoașterea și iubirea) au parcursuri și finaluri diferite: prin cunoaștere „des-vrăjim” lumea În care trăim, Îi „smulgem” tainele, etalându-ne forțele și mândrindu
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
exagerat și de petrecerile păcătoase asigură membrilor Ordinului cel mai mult nevinovăția sufletească la care s-au angajat atât de solemn când au primit sf. Botez: (nu zice oare cel ce se botează: Mă lepăd de satana și de toată trufia și de toate lucrurile lui? Și care sunt cele mai plăcute lucruri ala satanei dacă nu balul, luxul, moda, desfrâul și necumpătarea mai ales în băutură?): - Grija de familia proprie ferind-o în mod special de citirile rele, e pentru
Franciscanii în Ţara Românească by Consuela Vlăduţescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100986_a_102278]
-
din belșug și de la sine. Iar cauza acestei stări de lucruri ar fi fost următoarea: înțelegând Cronos ș...ț că nici o ființă omenească nu este în stare să guverneze în mod autocratic toate treburile omenești fără să se umple de trufie și nedreptate, cântărind acest fapt a rânduit drept regi și conducători ai cetăților noastre nu oameni ci - aleși dintr-un neam mai divin și mai nobil - daimoni; tot astfel procedăm și noi în prezent cu cirezile și turmele de animale
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
rămas în preajmă, căzut în robie cum nimeni n-a căzut vreodată în robia cuiva”. În Alcibiade I, personajul cu același nume vrea să intre în politică. După întâlnirea și discuția cu Socrate, va recunoaște că s-a vindecat de trufie și dorește să devină mai bun. Pentru asta însă are nevoie de ajutorul lui Socrate. În Alcibiade II, același personaj se duce, încruntat, să se roage zeilor. În final decide să-și amâne sacrificiul pe care vroia să-l aducă
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
-n ruine, / Pedici sunt ce le-a pus omul l-al tău pas înfricoșat..." (Moarte, tu îmi pari...). Istoria zidului (cetate, domă, palat, castel, muri, ruine) este subiectul predilect din panoramele sale sociogonice. Nu zidul turnului babilonian, ca semn al trufiei, ci zidul ca rivalitate demiurgică, fapta creatoare a omului: cetatea Uruk a regelui sumerian Ghilgameș, primul om căruia i se dezvăluie condiția prafului: "Cum aș putea să tac, cum aș putea să păstrez tăcerea, când prietenul pe care-1 iubeam a
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
sta, mânia Bibliei se revarsă în general împotriva cetăților: "că tu ai făcut din cetate o grămadă de pietre și din cetatea cea întărită o dărâmătură"18. Orice zid de cetate care se ridică în soare pare apostolului clădit din trufie și trufia nu place divinității. De aceea "Domnul prăbușește casele celor mândri"19. Învățătura Vechiului Testament poate fi citită ca o expresie a mâniei împotriva a tot ce este zid și cetate. Totul trebuie să ajungă praf și ruină și
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
Bibliei se revarsă în general împotriva cetăților: "că tu ai făcut din cetate o grămadă de pietre și din cetatea cea întărită o dărâmătură"18. Orice zid de cetate care se ridică în soare pare apostolului clădit din trufie și trufia nu place divinității. De aceea "Domnul prăbușește casele celor mândri"19. Învățătura Vechiului Testament poate fi citită ca o expresie a mâniei împotriva a tot ce este zid și cetate. Totul trebuie să ajungă praf și ruină și dărâmătură, ca să
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
este zidul, el nu este "pro-ducerea pământului", precum la Heidegger, ci act al faptei umane: "Mur pe mur, stâncă pe stâncă o cetate de giganți / Sunt gândiri arhitectonici de-o grozavă măreție, / Au zidit munte pe munte în antica lor trufie, ..." (Memento mori). Precizarea lui Heidegger este importantă: "În înălțarea sa, templul conferă lucrurilor chipul care le este propriu și oamenilor o perspectivă asupra lor înșile. Această perspectivă rămâne deschisă atâta vreme cât opera este operă, atâta vreme cât zeul nu a părăsit-o pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
Eu am fost puntul care-n marea lumei / Cea liniștită m-am mișcat"), mișcarea, căderea îl integrează în marele sân cosmic: La moartea noastră Popoare-ntregi privesc ca la o stea" (Decebal, dramă) Pe rege nu-l interesează mărirea (ca trufie a numelui său) lumii, ci mai mult soarta nesigură a confruntării cu o putere trufașă, a Romei: "imperiu care stăpânea lumea, fără a presimți moartea care îi sapă mormântul și o lume neobișnuită să asculte de imperii". Este mai mult
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
și urm. și nota 91. 108. Asemenea comentarii sunt amintite și în memoriile principelui Carol în care se notează, la 21 aprilie/3 mai 1877, că unele ziare ungurești, iritate împotriva tânărului stat român „în mânia lor se urcă până la trufia d-a zice că un singur regiment de honvezi e d-ajuns ca să zdrobească toată armata românească. Ele nu tăgăduiesc deloc simpatia lor pentru turci și arată Rusiei o mare dușmănie“ (Memoriile, vol. IX, p. 67). Maghiarii nu puteau uita
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
gândul se doboară Zicând: „Nu pot să-ncapă doi paloși într-o teacă. E scris din noi doi unul în pulbere să treacă!“ Balcanul cel fanatic, muncit de aspră ură, Nu știe să-ngrădească sălbateca lui gură Și zice în trufie: „Carpatule, vecine, De nu vei pleca fruntea, amar va fi de tine, Căci repezi-voi grabnic din plaiurile-mi -nalte, Torente necătoare deprinse ca să salte Din maluri peste maluri, din munte peste munte Să bată a tale coaste, s-acopere-a ta
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
clipă ca să dispari din lume. Cu-a tale stânci și codri, cu ai tăi copii și nume!“ Carpatul scoate-un freamăt teribil de urgie Mișcând coama-i de codri ca leul în mânie Și-n hohot lung răspunde: „Balcane-a ta trufie Arată că tu astăzi căzut ești în pruncie, Nevoie ai de-o cârje ruina-ți s-o supoarte Căci ai ajuns, sărmane, acum la prag de moarte. Ai fost odinioară gigant prin înălțime, Amar prin fanatizmu-ți, puternic prin cruzime. Ai
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
educa copilul este tot atît de inadmisibil, pe cît de absurd, pentru simplul motiv că el stă mai aproape decît mine, mai aproape decît oricare adult de acel ideal de armonie, adevăr, frumos și bine, pînă la care eu, în trufia mea, vreau să-l ridic. Conștiința acestui ideal trăiește mai puternic în el decît în mine. El are nevoie să-i asigur numai acel material cu care să-și împlinească făptura în mod armonios și multilateral."232 Copilul are nevoie
by IZABELA NICOLETA DINU [Corola-publishinghouse/Science/974_a_2482]
-
de leu. Dar pătura care îl acoperă face din el un obiect domestic. Scaune de lemn. Și ceva piele și o umplutură de câlți și ținte galbene. Nu sărăcie, asta nu, suntem în Occident unde sărăcia este rușine, dar nici trufie; demnitate, iată domnilor studenți, sentimentul care domină acest perete din dreapta, iar merele luminoase din farfuria de porțelan măresc farmecul și tihna odăii și înlătură orice urmă de neîncredere. Nimic pentru imaginație, dar câtă tihnă pentru suflet. O pereche de saboți
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
de asemenea, simultan, două direcții: mitul propriu‑zis al Anticristului și metoda exegetică a lui Irineu. A. Anticristul tiran de la sfârșitul istoriei Fragmentul cu care se deschide dosarul Anticristului face parte din 2Tes. (2,3‑4) și se referă la trufia nemăsurată a personajului: qui aduersatur et extollit se super omne quod dicitur Deus aut colitur, ita ut in templo Dei sedat, ostendens semetipsum tamquam sit Deus. Două considerații se impun în privința acestui fragment. Mai întâi, nu este prima dată când
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]