1,129 matches
-
de campanie al lui José Martí: „Aceste emoții, aceste senzații nu pot fi descrise sau exprimate prin limbajul poeților sau al pictorilor, al muzicienilor sau al misticilor; ele trebuie... sorbite fără cuvinte, cum fac animalele, cu ochii lor contemplativi și vrăjiți.“ O comparație Între Episoade și Jurnalul de călătorie ne arată că, deși Între ele au trecut mai bine de zece ani, cel din urmă a fost un model literar pentru cel dintîi. Cuprinde aceeași moderație; aceeași candoare; aceeași prospețime vioaie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1962_a_3287]
-
se va împlini pentru cei conectați la eveniment. Enescu mărturisea că „se odihnește de muncă prin muncă” și astfel mereu neobosit, mânuia cu genialitate arcușul, bagheta și pana. Acele uneltele materiale prin care trecea tot zbuciumul său sufletesc păreau parcă vrăjite, ajungând la inimile contemporanilor. Omagiile creației sale vibrează astăzi în milioane de inimi care vor urmări concertele. Oferta din agenda manifestărilor este densă, atrăgătoare, bogată în noutăți și reprezintă un prim succes al organizatorilor coordonați de Mihai Constantinescu și colaboratorii
Pledoarie sentimentală enesciană by Mihai Zaborila () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91554_a_93565]
-
rigoriste», qui reproduit sous le double rapport de la qualité et de la quantité la vérité de la chose même”; op.cit., pp. 46-47. Platon, Alcibiade, 109 c, în Opere, I, trad. S. Vieru, Ed. Științifică și Enciclopedică, București 1975. Cf. Thomas Mann, Muntele Vrăjit. L. Robin, „existența normală a Statului are drept necesitate fundamentală o reprezentare amplificată, în litere îngroșate, a unui text scris cu litere mărunte, în sufletul fiecăruia dintre indivizii care îl formează. Or, pentru ca justiția să poată domni în Stat, e
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
apreciat de critici precum Pompiliu Constantinescu, Șerban Cioculescu, C. Fântâneru, Perpessicius, O. Șuluțiu ș.a. Autorul își exprimase într-unul din eseuri admirația pentru opera lui Proust, „clădită ca o catedrală”, iar în romanul său citează cuvintele unui personaj din Muntele vrăjit al lui Thomas Mann, ceea ce denotă familiarizarea cu problematica modernă a genului. Într-o duminecă de august înregistrează fluxul conștiinței unui personaj-narator pe durata unei zile, cu inerentele recuperări ale unor porțiuni din trecut, datorate memoriei involuntare. „Dumineca de august
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285573_a_286902]
-
către cea a subconștientului comunităților umane, împrumută comportărilor senzația străvechimii, prin încetinire ceremonială și prelungire simbolistică. În cărțile târzii, Valea Frumoasei, Poveștile de la Bradu-Strâmb, expedițiile cinegetice își pierd finalitatea practică, devin doar prilejuri de a conduce pașii vânătorului pe meleaguri vrăjite, cum e dumbrava cocoșilor sălbatici, veritabilă mandala, din povestirea Raiul. În Ostrovul Lupilor și în Fantazii răsăritene se face elogiul înțelepciunii orientale. Plăcerea de a povesti e suverană, se renunță la invenție și autorul se mulțumește cu înflorituri pe marginea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289422_a_290751]
-
ei vînatul. Cînd merge pușcașul la vînat cu pușca descărcată, îi sar iepurii înainte. Cine la Bobotează își vîră pușca în apă va trage mult vînat la ea. Pușcă dacă visezi, vei primi o veste. Cine vrea să aibă pușca vrăjită ca să tragă la ea orice vînat, să facă așa: să anine o icoană într-un copac și, în noaptea învierii, cînd popa cîntă Hristos a înviat din morți și trag clopotele la biserică, el să întindă pușca încărcată spre icoana
Credinţe şi superstiţii româneşti: după Artur Gorovei şi Gh. F. Ciauşanu by GOROVEI, ARTUR () [Corola-publishinghouse/Science/1318_a_2879]
-
lui „Craiul Munților”, cu mențiunea că reprezintă o aluzie la Háni. Versurile cântecului sunau cam așa: Naltă-i floarea și frumoasă Și din trup e sănătoasă - Dar nu-mi place Știu de ce! Albă-i fața, rumenită, Și ochirea-i e vrăjită - Dar nu-mi place Știu de ce! Ochi-s negri, decât care Nu sunt mai frumoși sub soare - Dar nu-mi place Știu de ce!. Iar ultima strofă concluziona: E frumoasă ca o zână, Dar, durere, nu-i română - De nu-mi
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
lui Ștefan Zweig, pref. Israel Bar Avi, Ierusalim, 1967; Últimos poemas, Montevideo, 1967; Luminarias en la tormenta, Montevideo, 1970. Traduceri: Friederich Nietzsche, Așa vorbit-a Zarathustra, București, 1915; Georg Fr. Nicolai, Biologia războiului, introd. trad., Iași, 1921; Selma Lagerlöf, Conacul vrăjit, pref. Oscar Levertin, București, 1923; Knut Hamsun, Sclavii iubirii, București, 1925; E. Armând, Mari curtezane și vestiți libertini, București, 1932; Ștefan Zweig, Joseph Fouché, București, 1934, Amok, București, 1934, Erasmus de Rotterdam, București, 1935, Noapte fantastică, București, 1935, Maria Stuart
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289169_a_290498]
-
la rândul său, supus unor încercări; un creștin îi va cere să facă două minuni: să mute un munte (cf. Mt. 24,5) și să stârnească o furtună. Falsul mesia nu va reuși să treacă acest prim examen, fiind oarecum vrăjit, incapabil să‑și folosească puterile miraculoase. Urmează aceeași descriere a personajului, făcută, de data aceasta, de însuși Dumnezeu: „Fruntea sa este neobișnuit de înaltă, capul alungit, sprâncenele sunt atât de stufoase încât par una singură, ochii îi sunt ca Luceafărul
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
-a divinului, puterea de a „visa sărutul / arc de triumf / sub care împletesc iubirea / ca pe o paradă / de ziua infinitului” (Paradă). Supuse unui ritual al cizelării, în ritmul sfredelit de brațul purtător de daltă, pulsațiile nașterii sporesc sub arcuiri vrăjite: „infinitul se îngroapă / râvnește răGăcini / fără sfârșit / fără început spre cer”, „recunoștință” (Sub daltă). Laitmotivul „vezi” se dorește nu doar conștientizare a treptelor zămislirii operei de artă, cât mai curând clocot perpetuu, îndumnezeit: „sub mâna ta se ascunde / Dumnezeu” (Sub
În braţele lecturii by Livia Ciupercă () [Corola-publishinghouse/Science/1219_a_2214]
-
suspectează un plagiat după Cimitirul marin al lui Paul Valéry), precum și povestirea Aghan, apărută în 1940 în condiții grafice excepționale și reeditată aici cu titlul Ursita. N. mânuiește în această povestire poematică tehnica fantasticului terifiant, preluând motivul nervalian al „mâinii vrăjite”, agrementat cu sugestii locale (credința în strigoi etc.). Revoluția (I-II, 1943), celălalt roman, apărut fragmentar mai întâi în „Cuvântul”, este capodopera scriitorului și sinteza artei sale epice. Masivă, numărând aproape o mie două sute de pagini, cartea se vrea o
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288433_a_289762]
-
bine determinat, cu aplicabilitate practică, de care depinde existența omului, cu care acesta se raportează altfel la natură și la semeni, cu nimic diferit de orice altă unealtă din gospodăria sa. Mașinăria este, deci, o realitate însuflețită, corespunde unei realități "vrăjite" care se raportează la conștiința umană în alt fel decât celelalte obiecte și fenomene naturale. În anul 1745, lui La Mettrie îi apare lucrarea Natura sufletului în care, pe baza datelor de anatomie comparată, demonstrează înrudirea organică și sufletească a
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
în colaborare cu Tatiana Caciulcov); Albert Maltz, Așa stau lucrurile, București, 1953, Vine circul!, pref. George Macovescu, București, 1954 (în colaborare cu Eugen B. Marian); Daniel Defoe, Întâmplările fericite și nefericite ale vestitei Moll Flanders, București, 1958; Romain Rolland, Inimă vrăjită, I-III, București, 1960 (în colaborare cu Silvian Iosifescu), Călătorie în țara muzicii, București, 1964 (în colaborare cu Silvian Iosifescu); Rose Wuhl, Tichia înțelepciunii, București, 1962; Sinclair Lewis, Elmer Gantry, I-II, București, 1960; André Maurois, Thanatos Palace Hôtel, București
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286037_a_287366]
-
o pagină. Ăsta e blat din ciocolată neagră cu ciocolată fondantă, cremă de ciocolată albă și interior din trufă umplută cu Grand Marnier. Habar n-am avut că torturile de nuntă pot să fie așa. Dau pagină după pagină, ca vrăjită, privind tort după tort. — Dacă nu doriți etajare în stil tradițional, vă pot face un tort care să reprezinte un lucru pe care îl îndrăgiți. Un tablou preferat... o sculptură... Mă scrutează iar cu privirea... Un geamantan Louis Vuitton, poate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
totodată, și aici, un anume sentiment al mediocrității, o stare tulburătoare și alarmantă care îl determina să facă anamneza mai exactă a omului mediocru 86. Pentru un atare exercițiu, Noica alege drept canon al referinței pe Hans Castorp din Muntele vrăjit al lui Thomas Mann, un personaj cu totul fermecător, anume alcătuit de autor cu cifrul insului mediocru, un erou, spune Noica, o construcție robustă care, după avatarurile unei biografii de o mie de pagini, nu mai are căci a pierdut
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
dacă nu s-ar simți mediocri!", însă nu înainte de a sparge codul acelui personaj din Thomas Mann. Și proceda astfel nu pentru că ar fi admirat, în ascuns, vreun pisc al mediocrității literar construite, ci pentru că tînărul inginer mediocru din Muntele vrăjit (se) joacă (cu) rolul unui om excepțional și transmite pro tanto o învățătură care aproape că atinge canonul. Este exemplul o mediocritate exemplară insului care și-a luat viața pe cont propriu, nu de puține ori în răspăr și, folosind
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
antidotul hermetic împotriva vrăjilor kirkeice pare a fi produs de o știință ocultă a vieții - preludiu al misteriilor orfice și eleusine. Esența salvării este, și de această dată, asigurarea memoriei și a neuitării (a)-lhvqeia), a adevărului. Spre deosebire de tovarășii săi vrăjiți și transformați în porci, Ulise nu își pierde cunoștința, nu este adormit de vrajă. Aptitudinea cea nouă o impresionează pe Kirke. Izbândind în acest dificil test (un rit de trecere), lui Ulise i se oferă un bonus excepțional: dreptul de
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
multe lucruri. Dar aceasta nu mă mâhnește. Aceasta mă și bucură, aceasta mă și întărește în credința că nu concep și nu conduc eu totul, că eu nu sunt decât o sabie bine ascuțită atârnând deasupra forței impure, o sabie vrăjită, capabilă s-o taie în bucăți si s-o împrăștie în cele patru vânturi. Ajută-mă, Doamne, să nu mă frâng lovind! Să nu alunec din mâna Ta!105. Acest "detaliu" biografic explică atitudinea pe care o dovedește scriitorul față de
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
deasă. Și mai departe, în întreg ținutul se înșiră sate: Ceaslițî, Ovințî, Spudni, Șevertni, Șestimirovo tot mai afund, mai departe de calea ferată, spre lacuri. Aceste denumiri m-au liniștit ca o boare de vânt. Ele îmi promiteau Rusia cea vrăjită 199. Prezența pădurii este esențială în ideea de izolare a părții curate, sănătoase din corpul Rusiei de partea bolnavă, cu metastazele regimului. Distanțarea de calea ferată are același rol de izolare de spațiul violenței. Nu întâmplător, Matriona se temea de
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
Ia ascultă, dom'le, ce ai cu mine? Ajută-mă. Dinu devine moale. A luat puiul în brațe și începe să se lamenteze. Are ochii în lacrimi. Crezi că sînt de piatră? Acum ce fac? Te duc la doctor. Parcă vrăjit, Dinu se întoarce spre sat. Plînge și mîngîie ieduțul. Căprioara face cîțiva pași după el și vorbește: Mulțumesc, Dinule! Da, îmi mulțumești și apoi pa și pusi. Dar la mine nu te gîndești? Ești obligat, Dinule. Omenia obligă. De ce, mă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
face. "Fiat lux". Sunetul demiurg constrînge realitatea. Noi vom aduce la semnele scrise, medium rece, virtuțile împrumutate Verbului, medium cald prin riturile orale, cu formulele lor de imprecație sau incantație, binecuvîntare sau blestem. Nu de aici vine "farmecul" poetului? Murmurul vrăjit al rugii? Făcător de cuvinte, făcător de farmece. Orice schimbare, eveniment sau catastrofă naturală nu presupune oare intervenția unei cauze inteligente? Contra acestei credințe originale, terifiante, ne apărăm cu o contra-credință: cea cu care noi vom putea stăpîni natura și
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
Vega, lăuda tu-tunul, lordul Byron îi dedică un poem, George Sand afirma că "țigara adoarme durerea și populează singurătatea cu mii de imagini grațioase", Victor Hugo că tutunul "este planta care transformă gândirea în visare", iar un personaj din "Muntele vrăjit" al lui Thomas Mann declara "nu înțeleg că se poate trăi fără a fuma"! În pictură, de la flamandul Adriaen Brouwer, la Van Gogh, Courbet, Cezanne, Picasso... nu exista maestru care să nu fi fumat sau consacrat o pânză tutunului și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
de cap începea deja să fie o amintire. L-am privit cu o încredere și cu o dragoste nețărmurite. Ești sigur, Serioja? Absolut sigur, Titi. Vei vedea. Așezați unul lângă altul pe băncuța de lemn a lui Mircea, ascultam amândoi, vrăjiți, acordurile măiestre ale tuciuriilor atât de zgribuliți și de flămânzi în perioada anotimpului alb, dar care acum se aflau în elementul lor, în toiul unui concert extraordinar, savurându-și clipa horațiană. "Carpe diem quam minimum credula postero" ("Bucură-te de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
Pasărea mălai visează și flămândul praznicul." (Proverb) Odată cu intrarea doamnei în cameră parcă se desprimăvărase, iar fermecătoarea lună mai adusese în camera noastră mireasma și parfumul îmbătător al tuturor florilor de pe mapamond. Ce parfum degaja doamna! Te simțeai amețit și vrăjit, transportat într-o altă lume, în care ne facem iluzia că vom ajunge cu toții dacă vom pătimi cât mai mult pe acest pământ. De ce, Doamne? De ce să suferim, pe nedrept și permanent, toată mizeria acestui pământ? Noi, cei săraci și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
Minutele, orele treceau fără să mai simtă cum trec și primul-secretar al regiunii nu s-ar mai fi desprins din locul acela și mai ales din starea aceea. Subalternii săi, dacă îl vedeau pe zbirul de Cameniță că stă acolo vrăjit, stăteau și ei smirnă, aproape își țineau respirația: să nu-l supere cumva pe șef și să se năpustească ăsta asupra lor și să-i zboare din funcții. Se mijea de ziuă, când Fanache (care, vigilent, cu mâna pe pistolul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]