6,425 matches
-
profund poet erotic de pînă la Eminescu” exprimă mai limpede decît oricine marea „obediență a poeziei față de eros” la poeții Întemeietori. „Se plînge mereu de focul ce Îl arde dar nu scrie decît cînd vîlvătăile focului sînt mai mari și chinurile mai adînci”. „Judecind cu miturile propuse de Denis de Rougemont, Conachi este un Don Juan care se ia drept un Tristan”. Un Don Juan care „leapădă la porțile Orientului teribila lui insolență. Nu i-ar sluji la nimic. Pentru a
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
iubi a creat, dar, o artă de a scrie”): „Nașterea conștiinței lirice este determinată, la cei mai mulți (s.n.) dintre poeții de la Începutul secolului al XIX-lea, de apariția conștiinței gotice. Hotărîrea de a scrie versuri este luată sub presiunea unui mare chin interior. Oamenii care, altfel, și-ar fi văzut de treabă se apucă să compună poeme sub puterea unei pasiuni ce nu mai poate fi tăinuită”. Citind din Ioan Cantacuzino versurile „Limba noastră prea puțină - Nu-i a nimănui proastă vină
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
culori ale dragostei. 4. Imaginea obiectului erotic la primii noștri poeți. Nurul și duhul „ibovnicii slăvite”. Moartea, un șantaj sentimental. 5. Lirismul corporal. Tirania ochilor În poezie. Răbdarea inimii. Dublul record al lui Conachi. Atributele feminității după Anton Pann. 6. Chinurile amorului. „Un potop de tînguire”. Figura catastrofei. 7. Vasalitatea sentimentală. 8. Dreptul de a boci. Petrecerea În suferință. Privirea, substanța, cea mai inflamabilă. Plîns, oftat, suspin, leșin, afazie. 9. Năcazurile pasiunii erotice. MÎhnăciunea mare, jalea și dorul. 10. Milostivirea. Strategia
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
aceste direcții, M.Novicov nu a mers până la capăt; nu a Înfățișat nici acele pilduitoare exemple de sublim eroism, de solidaritate neînfrântă, despre care mărturisesc cei care au trăit viața din lagăre și Închisori; după cum nu a Înfățișat nici neînchipuitele chinuri la care erau supuși internații. (Ă). Petruț este om cu unele calități, dar și cu mari lipsuri. Așa a vrut autorul, care nu s-a Încumetat să Înfățișeze un fruntaș comunist, ci un tânăr de origine muncitorească, membru În U
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
iată! Intră în echinox, în zodia furtunilor, cu toate că, în urmă cu numai șase luni, ieșise dintr-un alt echinox, în zodia Berbecului! Din furtună în furtună! Fie! Născut în durere, omul cată să trăiască în suferință și să moară în chinuri! Așa să fie! Iată o plămadă tocmai bună pentru durere. Așa să fie, deci!“ „Nici un deget de zînă n-a putut atinge acest ban de aur, dar ieri ghiarele diavolului și-au lăsat desigur urmele pe el, își spunea Starbuck
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
Durerii merg mai departe în timp decît strămoșii și urmașii Bucuriei. Ca să nu mai vorbim despre faptul că, potrivit anumitor învățături canonice, unele bucurii firești nu dau naștere nici unei bucurii în lumea de apoi, ci dimpotrivă, sînt urmate de toate chinurile iadului; pe cînd nefericirile unor păcătoși dau naștere unui nesfîrșit alai de suferințe, pînă dincolo de mormînt. Dar chiar și fără asta, o analiză cît de cît profundă a lucrurilor te duce la încheierea că există o mare inegalitate la mijloc
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
de tot, nu te temi că trage cineva cu urechea la șoaptele tale? Stai, nu vorbi! Iar dacă eu simt încă durerea piciorului meu zdrobit, deși acesta a putrezit de mult, atunci de ce n-ai putea tu, dulgherule, să simți chinurile cumplite ale iadului, în vecii vecilor, chiar cînd nu vei mai avea un trup? Ei? Ă Dumnezeule!... Zău, domnule căpitan, dacă-i vorba pe-așa, trebuie să mă mai gîndesc... Cred că nu-s chiar un lucru de nimic, domnule
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
în fundul unei fîntîni. Și chiar asta se dovedi a fi pentru bietul păgîn cala: o fîntînă sau mai degrabă o ghețărie, căci, deși nădușit de căldură, se alese cu o răceală zdravănă, urmată de friguri, care, după cîteva zile de chinuri, îl țintuiră în hamacul lui, ducîndu-l pînă-n pragul morții. Ce-a mai slăbit în acele cîteva zile, care nu se mai sfîrșeau! parcă se topea carnea de pe el, pînă nu mai rămaseră din trupul lui decît scheletul și tatuajele. Dar
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
pînă la urmă odată cu pergamentul viu pe care erau gravate, rămînînd nedezlegate în veci. Poate că tocmai cu acest gînd în minte, Ahab exclamă, într-o dimineață, după ce plecase de lîngă bietul Queequeg, încă bolnav pe atunci: Ă O, diabolice chinuri născocite de zei! Capitolul CX PACIFICUL Cînd, lunecînd de-a lungul Insulelor Bashee, am ieșit în sfîrșit pe întinsele Mări ale Sudului, aș fi putut să salut Pacificul, mulțumindu-i - dacă nu pentru altceva - măcar pentru faptul că îndelungile rugăminți
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
capătă de la ruși ceea ce Ioniță Sandu Sturdza, deși el însuși de neam mare, dar "boierinaș", nu voise să le dea la început deloc, iar mai târziu, silit de rușii întețiți de boieri, le dăduse numai în parte. Istoria ne arată chinurile la care erau supuși țăranii și sub fanarioți și, după aceea, sub Regulamentul organic. Dionisie Eclesiarhul ne arată caznele pe care le îndurau țăranii sub domnii greci 2. Constantin Radovici din Golești 1 În cartea aceasta ă Buc., 1904î, dl
Spiritul critic în cultura românească by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Science/295597_a_296926]
-
Halmyris, încât, numai într-o singură zi s-au botezat „ca la o mie de oameni”. Denunțătorii au arătat că sunt niște „răufăcători primejdioși, care prin învățăturile lor otrăvite îndepărtează pe mulți de la jertfele datorate zeilor”. Au urmat apoi chinurile, mărturisirile neînfricate ale Sfinților Epictect și Astion și decapitarea lor, din porunca directă și de moment a comandantului Latronianus. Trebuie să precizăm că, după inițiativa de persecutare a creștinilor, mai întâi a celor din armată, în cosfătuiri ținute la palatul
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
Tatălui. Se descrie cea de-a doua venire a Domnului, ca să judece viii și morții. Se descoperă trimiterea Duhului Sfânt creator și reînnoirea pământului, după care va fi împărăția veșnică a drepților în slava Domnului și a celor nelegiuiți în chinul veșnic. Învățăturile Sfântului Niceta de Remesiana expuse în lucrarea De psalmodiae bono, cu privire la cântarea omofonă în biserică, au avut și au o permanentă importanță în Biserica Ortodoxă. Ele pot fi reactualizate cu succes în organizarea cântării în comun, atât în
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
fericirea de veci. De asemeni, Sfinții Părinți sunt de acord, având în vedere experiențele lor personale, că numai prin posturi, privegheri, citiri, izolare ori retragerea din lume, monahul poate ajunge la fericirea de veci. Însuși Cassian clarifică acest aspect: Nici un chin al trupului și nici o strivire a inimii n-ar putea învrednici pe nimeni să atingă acea adevărată castitate a omului lăuntric și să fie în stare să ajungă numai prin efortul curat omenesc, adică fără ajutorul lui Dumnezeu, la virtutea
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
pentru care ne pocăim sau pentru care conștiința noastră are remușcări” (cap. V). Iertarea păcatelor se înfăptuiește prin harul botezului, prin martiriu, pocăință, prin simțământul dragostei care dărâmă munții păcatelor, căci ,,dragostea acoperă multe păcate“, prin milostenie, vărsarea de lacrimi, chinul inimii și al trupului, prin mijlocirea celor cuvioși, prin milă și credință, prin bunătatea și iertarea manifestată față de alții și prin aducerea altora la credință și mântuire, prin predica și sfaturile noastre (cap. 7-8). Apoi se subliniază ideea că nimeni
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
dă o notă variată preocupărilor sale. Cuvioșii Serapion, Pafnutie, Antonie și alții sunt chemați să coopereze la mântuirea unui suflet, care altfel ar fi fost pierdut. Mila lui Dumnezeu a izbăvit-o pe desfrânata din Alexandria „în scurtă vreme de chinurile cele veșnice”, pentru că s-a hotărât să se îndrepte pe calea cea aspră și grea a pocăinței. Piesa se bazează pe două narațiuni diferite. „Dionisie și alții au completat-o cu o prefață și diferite amănunte, până ce viața ei a
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
renun? a la jocul de c? r? i. Urm? rile i? au fost fatale. A fost lovit de paralizie. Incapabil s? se mi? te său s? vorbeasc? , se alieneaz? (�? i �nchipuie, de exemplu, c? avea capul plin de iepuri...) . A murit �n chinuri �n 1876, �nainte de a �mplini patruzeci�de�ani. Oare ce a mo? tenit Iorga de la tat? l s? u? Nu prea mult, cu excep? ia temperamentului exploziv. El a fost modelat de mama sa. Zulnia Arghiropol, o făt? bine educat? , vorbea
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/959_a_2467]
-
Rusiei ? i c�nd vor avea nevoie de ajutorul Rom�niei78. �Totul se n? ruie, �ntreaga lume postbelic? , tratatele. S? fim preg? ți? i pentru cea mai rea dintre isterii�79, scria Iorga �n toamnă lui 1938. Un alt motiv al chinurilor sale era importan? a tot mai mic? a na? iunilor mici ? i a Rom�niei. La urma urmei, era un om b? tr�n, din alt secol 80. �n toamna anului 1938, Carol a f? cut o c? l?torie �n Occident, măi
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/959_a_2467]
-
și, pentru noi, cei de atunci, a început un nou capitol al teatrului, al vieții. Lucrurile au căpătat o altă dimensiune, teatrul a părut dintr-odată altfel, ceea ce era în afara scenei, era în subsidiar. Era pentru noi toți un dulce chin felul nou în care vedeam această aș zice nu profesie, ci mai degrabă credință. Cred că am avut, noi cei care am lucrat cu Alexa, un mare noroc... Deci, Năpasta cu tot ce a însemnat ea, repetiții, spectacole, premii, turnee
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
aflarea adevăratului vinovat, are o izbucnire explozivă, când revine, parcă, în lumea reală, vrând să pedepsească după faptă. Deși liber, vinovatul Dragomir interpretat de Corneliu Dumitraș se simte permanent încolțit, vrând să evadeze din propria casă. Libertatea sa este un chin neîntrerupt. Înainte de a-i da lovitura finală, Anca l-a distrus psihic. E înnebunit de neliniști și insomnii, de ura soției, pe care o poartă ca pe-o greutate invizibilă, adus de spate. Atitudinile sale crispate seamănă cu cele ale
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
frunze moarte, din pădurea în care a ucis. S-a smintit de-a binelea și îi va lua locul lui Ion, așa cum îl luase pe al lui Dumitru. Practic, toate personajele au sau își capătă doza lor de nebunie. Adevăratul chin începe de-abia în finalul filmului. Vor veni mai târziu clipele obsesive. Anca rămâne singură. Singură de tot. Nu mai are nici măcar ce să răzbune. Tragedia nu s-a terminat este cheia pe care ne-o oferă regizorul. Tot singur
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
la gură. La Cehov și în acest spectacol totul se duce spre țipăt. Țipătul ca stare permanentă, existențială. Starea de țipăt. Este marele strigăt de ajutor al omului în lume. Omul care suferă implacabil de inexistența sfârșiturilor. Singurul care întrerupe chinul este Sfârșitul. Lupta spune Alexa Visarion. În fond, zbaterea în gol... ... Teatrul ca experiență personală... Spațiul ca Loc de întâlnire. Pentru Alexa Visarion, teatrul se face cu suflete și cu trupuri. Dar, pentru ca sufletul să se înalțe, trupul trebuie să
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
ceea ce ne aducem aminte despre noi că suntem." Andrei Finți Trigorin, Nina Udrescu Arkadina, în prim plan profil Lucian Iancu Dorn Pescărușul meu se naște din scândura scenei și eu ucis tot acolo... Scândură de viață... Lemn de dragoste și chin... [...] E tot una... E tot una. Pescărușul lui Cehov, răspântie a identităților tulburate de teatru. Teatrul... Betleemul gândului. Și apoi... tăcerea de după râs, rece, tăioasă... înspăimântă; poate și vindeca incurabile maladii. Asta e tot TEATRUL... Cortina, culisele și nimic altceva
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
inspirație, captivant, magic și o cinste. Este posibilă o relație care să îmbine dragoste și ură? Este necesară. Eu am crescut și ca actor și ca om. Nici un proces de creație nu decurge ușor iar nașterea acestui spectacol a meritat chinurile facerii lui. De câte ori în viață ți se oferă prilejul să lucrezi cu cineva atât de strălucit ca Alexa Visarion ? A fost o asemenea onoare încâtpare imposibil să mă mulțumesc cu mai puțin în viitor. A făcut asupra mea o impresie
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
despre un tânăr regizor de teatru român aflat în fața biruinței muncii și vocației sale: o victorie de zile mari. Bucuria, succesul, momentele rare de satisfacție adevărată, sunt plătite foarte scump. Ele există doar ca un liant pentru momentele următoare de chin. Mă bucur și mi-e frică. Mi-e frică chiar de bucuria pe care o trăiesc. Dar e sigur că această bucurie, această fărâmă de bucurie mă ajută să o pot lua de la capăt. Imbrâncit e greu să mergi înainte
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
de a dialoga fără nici o deturnare de la un sens adevărat. Totdeauna există o conjuctură, și totdeauna, din păcate, interpretările rup, denaturează ceva din esența fenomenelor. Adică, problema nu e de a activa, ci de a căuta să semnifici...de aici, chinul fiindcă se cere o activitate, deși, bineînțeles, se cere și o semnificație. Nu știu, în momentul actual, care ar fi noblețea profesiei. Există în mine și o vitalitate care mă înghiontește permanent, o forță posesivă, care e una din sursele
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]