7,345 matches
-
în ea. Ascundea, cu siguranță, o semnificație care-mi scăpa; promițându-mi să meditez la asta în liniște, am acceptat. — Aș vrea ca de grapină să fie fixat odgonul, a precizat Zwida. Pot petrece ore întregi fără să mă satur desenând un morman de funii răsucite. De aceea, luați și o funie foarte lungă: zece, ba nu, doisprezece metri. Joi seara. Doctorii mi-au dat voie să beau cu moderație băuturi alcoolice. Ca să sărbătoresc vestea, la apusul soarelui am intrat în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
lumea se destramă și încearcă să mă tragă după sine. Vineri. Pescarul a devenit pe neașteptate bănuitor: — La ce vă trebuie? Ce faceți dumneavoastră cu o ancoră cu grapină? Erau întrebări indiscrete; ar fi trebuit să răspund: „Ca s-o desenez“, dar cunoșteam rezerva domnișoarei Zwida în a-și etala activitatea artistică într-un mediu incapabil s-o aprecieze; răspunsul potrivit, din partea mea, ar fi fost: „Pentru a o gândi“ și pas de a fi înțeles. Treaba mea, am răspuns. Începusem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
numit locotenent. În regimentul nostru gradele au fost abolite, dar dispozițiile se schimbă mereu. Deocamdată sunt un militar cu două trese pe mânecă, asta-i tot. — Eu sunt Irina Piperin, și asta eram și înainte de revoluție. În viitor, nu știu. Desenam imprimeuri, și atâta vreme cât țesăturile vor continua să lipsească, voi desena în vânt. — Odată cu revoluția, unii oameni se schimbă, devenind de nerecunoscut, iar alții se simt egali cu ei înșiși mai mult ca înainte. Înseamnă, probabil, că erau pregătiți pentru timpurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
dispozițiile se schimbă mereu. Deocamdată sunt un militar cu două trese pe mânecă, asta-i tot. — Eu sunt Irina Piperin, și asta eram și înainte de revoluție. În viitor, nu știu. Desenam imprimeuri, și atâta vreme cât țesăturile vor continua să lipsească, voi desena în vânt. — Odată cu revoluția, unii oameni se schimbă, devenind de nerecunoscut, iar alții se simt egali cu ei înșiși mai mult ca înainte. Înseamnă, probabil, că erau pregătiți pentru timpurile noi. Nu-i așa? Nu răspunde nimic. Adaug: — Doar dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
Miyagi era de o agilitate extraordinară: picioarele ei, în șosete albe de bumbac, se încrucișau pe osul meu sacral, strângându-mă ca într-o chingă. Apelul meu către Makiko nu rămăsese neascultat. În spatele panoului de hârtie al ușii glisante se desena silueta fetei, îngenuncheată pe rogojină, întinzând capul prin ușă, gâfâind, deschizând buzele, căscând ochii, în timp ce urmărea tresăririle mamei sale și ale mele cu interes și dezgust. Dar nu era singură: de dincolo de coridor, în deschizătura altei uși, o siluetă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
negativă care vine dinspre Sandu. Stau, sorb din pahare și oftează. Iar sorb, iar oftează cu ochii ridicați către copertina terasei. Cum vremea promite o toamnă lungă, au preferat să stea afară și să admire toamna... Că dacă eram pictor, desenam numa’ natură, numa’ natură desenam, pe cuvântul meu, murmurase Gore de cum se așezase la masă, Înainte de a comanda o păstrămioară și-un must... Da’ n-am fost pictor, nici măcar zugrav n-am ajuns, din păcate sau din fericire, iam spoit
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
Stau, sorb din pahare și oftează. Iar sorb, iar oftează cu ochii ridicați către copertina terasei. Cum vremea promite o toamnă lungă, au preferat să stea afară și să admire toamna... Că dacă eram pictor, desenam numa’ natură, numa’ natură desenam, pe cuvântul meu, murmurase Gore de cum se așezase la masă, Înainte de a comanda o păstrămioară și-un must... Da’ n-am fost pictor, nici măcar zugrav n-am ajuns, din păcate sau din fericire, iam spoit pereții lu’ nevastă-mea odată
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
cucu’... Tii, ce mi-ar fi plăcut... Sandu aruncă două hârtii de o sută de mii pe masă și Îl Împunge cu degetul. Gore, să fii tu atent la mine, să nu-mi mai spui mie Sandu Șpriț dacă nu desenează ăștia numa’ natură moartă la nivel național În scurtă vreme. Atunci o să auzi cum cântă fantoma cucului’, că tot ziceai de underuărldul ăla. A pagubă o să cânte, mă... 19.10.2009 Despre porc, fata de la pagina 5 și andropauză... Fiarbă
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
obligi să ascultăm muzică de cameră și să vezi cum te excludem din decor... Chiar nu ai pic de rușine, strici atmosfera? Mai bine vezi cum faci cu banii de porc, că la criza care se anunță simt că-l desenzi pe peretele din bucătărie, ca un mic vangog ce ești... Afară plouă din ce În ce mai tare, iar cheflii noștri comandă Încă un vin fiert. Sandu mototolește Libertatea, nu Înainte de a mai privi o dată pagina a cincea cu oarecare tristețe În privire, apoi
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
CU ILUZIA CĂ ÎL VOR ȚINE MAI MULT. DACĂ PE GINGIA INFERIOARĂ MAI PĂSTRA ÎNCĂ CEA MAI MARE PARTE A DINȚILOR, PE CEI DE PE MAXILARUL SUPERIOR ÎI PIERDUSE ÎNSĂ. ZÎMBETUL SĂU, CARE-I RIDICA MAI ALES BUZA DE SUS, ÎI DESENA GURA CU O UMBRĂ. DACĂ ADĂUGĂM LA ACEST PORTRET UN MERS DE SEMINARIST, ARTA DE A ȘTERGE DIN MERS PEREȚII ȘI DE A SE STRECURA PE UȘI, UN MIROS DE PIVNIȚĂ ȘI DE FUM, TOATE ÎNTRUPĂRILE INSIGNIFIANȚEI, VOM RECUNOAȘTE CĂ
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
dar nu putuse să iasă și tocmai se culcase din nou. Doamna Rieux era îngrijorată. \ Poate că nu e nimic grav, spune fiul ei. TARROU ERA ÎNTINS CÂT ERA DE LUNG, CAPUL LUI GREU APĂSA PERNA, PIEPTUL PUTERNIC I SE DESENA SUB GROSIMEA PĂTURILOR. AVEA FEBRĂ, AVEA DURERI DE CAP. I-A SPUS LUI RIEUX CĂ ERA VORBA DE SIMPTOME VAGI CARE PUTEAU SĂ FIE FOARTE BINE CELE ALE CIUMEI. ― Nu, nimic precis încă, spune Rieux după ce l-a examinat. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
lui Pavel din Tars. Căci așa e istoria sau poate legenda. Și altă înviere nici nu există. Ființă fiictivă? Ființă reală? Reală în ficțiune, ficțiune a realității. Când l-am surprins odată pe băiatul meu Pepe, aproape copil pe-atunci, desenând o figură de om și spunându-și: „Sunt din carne, sunt din carne, nu pictat!“, cuvinte pe care i le-atribuia momâii, mi-am retrăit copilăria, mi-am revenit și aproape m-am speriat. A fost o apariție spirituală. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
patru puncte cardinale de referință, că apele sunt la fel, că orașele și străzile sunt la fel, în orice parte a lumii. Minciună!! Există doar Vestul și restul. Iar orașele, străzile și apele nu sunt la fel, chiar dacă geografii le desenează cu aceleași semne și culori. Uită-te la noi. Primele noastre călătorii reale în Vest au fost, de fapt, notă de subsol la nenumăratele noastre călătorii imaginare în Vest, Vestul din mintea noastră, așa cum ni l-am construit noi idealizat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
de spălat trăiește mai mult cu Calgon. Eu nu vreau ca mașina asta de spălat să trăiască mai mult. Nu vreau decât să spăl nenorocitele astea de haine cu ea. În cele din urmă, înșfac un pachet pe care sunt desenate mai multe cămăși albe, torn niște detergent în tăviță și, ca să știu o treabă, și în cuvă. Acum ce urmează ? SPĂLARE ? Întrebarea continuă să pâlpâie pe ecran. SPĂLARE ? — Ăă... da ! zic. Spală-le. Apăs la întâmplare pe un buton. INTRODUCEȚI
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
povestesc despre Eddie și Trish, despre cum au încercat mai demult să cumpere biserica satului și să o tranforme într-un conac de oaspeți, și nu pot să nu râd. Nathaniel îmi arată planurile pentru grădina familiei Geiger și-mi desenează o schiță cu bulevardul de tei pe care l-a făcut la Marchant House. Pe măsură ce se însuflețește desenează tot mai rapid, și ciotul de creion din mâna lui se face tot mai mic. Iris mă vede cum îl privesc plină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
tranforme într-un conac de oaspeți, și nu pot să nu râd. Nathaniel îmi arată planurile pentru grădina familiei Geiger și-mi desenează o schiță cu bulevardul de tei pe care l-a făcut la Marchant House. Pe măsură ce se însuflețește desenează tot mai rapid, și ciotul de creion din mâna lui se face tot mai mic. Iris mă vede cum îl privesc plină de admirație și-mi arată o acuarelă cu iazul satului, atârnată pe perete. — Ben a făcut-o. Apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
ocupe de grădină, dar bănuiesc că știi asta... — Nathaniel ? Mă trece un șoc electric. Vine aici ? — A sunat azi-dimineață. A zis că mazărea dulce trebuie... legată sau răsucită sau așa ceva. Scoate un creion pentru conturul buzelor și începe să-și deseneze buzele cu contur și așa mult prea pronunțat. — Aha. N-am știut. Încerc să nu-mi pierd cumpătul, dar întregul trup îmi e străbătut de tentacule de surescitare. Păi... lucrează duminica ? — A, da, de multe ori. E foarte dedicat. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
Amuțesc, aproape prea bulversată pentru a găsi cuvintele potrivite. Știi... în mod normal, eu... Mă apucă brusc un căscat uriaș și-mi duc mâna la gură. Acum vreau să dorm, vreo câteva zile. Nathaniel ridică o mână și începe să deseneze cercuri leneșe pe spatele meu. Șase minute nu înseamnă sex, îl aud zicând în clipa în care mi se închid ochii. Șase minute îți ia să fierbi un ou. Când mă trezesc, cuștile de zmeură sunt parțial umbrite. Nathaniel s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
și ridică privirea în clipa în care intru. — Ești în absolut toate ziarele, mă informează. Uite. Îmi arată o pagină interioară dublă din Sun. E o poză cu mine, suprapusă peste un fundal cu o toaletă, și cineva mi-a desenat o perie de wc într-una dintre mâini. Lângă fața mea scrie cu litere uriașe „Mai bine spăl wc-uri!” — O, Doamne. Mă prăbușesc într-un scaun și mă uit la poză. De ce ? — E august, spune Eddie, răsfoind Telegraph. N-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
că, în chestiuni de inimă și sentiment, surplusul e întotdeauna preferabil absenței. Mișcată, Marta îi trecu încet mâna peste cap mângâindu-l și, cum el nu se retrăgea și continua s-o privească fix, luă un cărbune și începu să deseneze pe o hârtie primele trăsături ale unei schițe. La început, lacrimile o împiedicau să vadă bine, dar, încetul cu încetul, în timp ce mâna câștiga siguranța, ochii i s-au limpezit, și capul câinelui, parcă apărând din fundul unei ape tulburi, i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
barbotină nu avem destulă experiență, știm teoretic cum se face dar nu ajunge, aici am lucrat mereu cu lut, spuse Cipriano Algor, Atunci cu lut să fie, Cât despre cofraje, le comandăm unui tâmplar, Dar mai întâi trebuie să le desenăm din profil, spuse Marta, și din spate, bineînțeles, Va trebui să inventezi, Nu e greu, câteva linii simple ca să ne ghidăm pentru modelaj. Erau doi generali pașnici studiind harta operațiunilor, elaborând strategia și tactica, calculând costurile, evaluând sacrificiile. Dușmanii care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
va spânzura în el, Cu o maree neagră ca cea de acum, bărcuța noastră chiar nu iese în larg, spuse Marta, dar ai dreptate, timpul nu ne așteaptă, trebuie să ne punem pe treabă, prima mea sarcină, acum, este să desenez părțile laterale și dorsul figurilor și să le dau culoare, dacă nu-mi distrage nimeni atenția, cred că le termin până diseară, Nu așteptăm vizite, spuse Cipriano Algor, eu mă ocup de prânz, Trebuie doar încălzit, ajunge să faci o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
spuse, Simplifică pe cât posibil ca să nu înțepenească sau să se agațe când îl scoatem din mulaj, fă-l din două părți și gata, din trei ar fi prea greu, N-o să uit. Cipriano Algor rămase câteva minute privindu-și fiica desenând, apoi se duse în olărie. Se va măsura cu lutul, va ridica greutățile și halterele noii reînvățări, își va exersa mâna amorțită, va modela câteva figuri de probă care nu vor fi nici măscărici nici bufoni, nici eschimoși nici infirmiere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
care scria mare „M”. Înăuntru era o grădină fermecată, toată în alb și negru. Florile erau mari și albe, iar trunchiurile negre ale copacilor se conturau frumos sub crengile argintii. Cheia de aramă se potrivea la ușa pe care era desenată litera „A”. Când am deschis-o, am zărit cu uimire o mulțime de cuști goale, ruginite, unele peste altele, iar pe două dintre ele se mai zăreau încă etichetele de la Zoo. Cu cheia de aur în mână, am plecat mai
ANTOLOGIE:poezie by Sabina Turcu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/246_a_696]
-
care sapă și clădesc, meșteri care forfotesc. Pretutindeni răsar aziluri, moschei, caravanseraiuri, fortărețe, palate ale stăpânirii. În curând, fiecare oraș important Își va avea marea sa școală, ea Îmi va purta numele, „medersa Nizamiya”. Cea din Bagdad funcționează deja, am desenat cu mâna mea planul locurilor, i-am stabilit programul de studii, i-am ales cei mai buni profesori, am dat o sumă de bani pentru fiecare elev. Acest imperiu, vezi, este un enorm șantier, se Înalță, se răspândește, prosperă, este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]