7,503 matches
-
sculptați din lemn. În culise, lângă frânghiile de care se trage cortina, un omuleț care seamănă leit cu șeful de raion. Te Înnebunește că toate personajele din lemn sunt numai bărbați. -Eu am construit și teatrul, și oamenii, mă pasionează sculptura. Într-o clipă Îți devine suspect, la fel de suspect ca și apariția și dispariția căciulițelor de blană. Stai cu ochii pe ușă și nu mai bei nici un strop din vișinata acră cu care te tot Îmbie, vorbindu-ți despre cultură și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
sătura toți de mine și voi ajunge să fac înconjurul Londrei cumpărând ziarul Big Issue, săptămânal, de la toți vânzătorii, numai pentru contactul uman. — Poți să mă ajuți să aranjez mâncarea, Lisa? Și apoi mai sunt decorațiile astea de agățat și sculpturile astea de expus. Am desfăcut cutiile, scoțând câteva dintre mostrele mele. Lisa și Maria se holbau la ele. Eu așteptam să înceapă cu glumele. Dar Lisa dădea din cap uimită. —Jen, sunt grozave! Ai făcut o întreagă arcă a lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
un alt bărbat și că nici nu voisem să mă trezesc pentru cina asta. Amândoi stăteau în ușă holbându-se. Habar n-aveam la ce. —Jen, părul tău! Te-ai tuns. Maria îmi dădea ocol ca și cum aș fi fost o sculptură ireală pe un piedestal. Mi-am dus instinctiv mâinile la cap. Uitasem complet de tunsoare. Uitasem de tot în după-amiaza aia. Chiar și de Mark. La naiba, iar Mark ăsta, iar îmi invadează gândurile. Credeam că scăpasem de el definitiv
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
pregătită să fac față provocării unei petreceri în toată regula. Aveam dubiile mele. Oamenii puteau să mă întrebe cum îmi merge cu munca. Iar la mine în studio, făcându-și culcuș pe podea ca o malefică broască râioasă argintie, era sculptura pe care ar fi trebuit să o termin acum câteva luni, dar de care nu m-am atins de nu mai țin minte când. Eram prinsă de ea; nu puteam să o termin, nu puteam să renunț la ea. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
gest eficient. La ea nimic nu părea să fie de prisos. îmi fusese profesoară la Colegiul de Arte în anul al treilea. în primul an o ținusem numai în petreceri, iar al doilea fusese anul experimentelor, cu diverse tehnici de sculptură descoperite la noroc. Spre sfârșitul anului dezvoltasem cu frenezie un gând, și anume căutam cu disperare să îmi găsesc un stil propriu. Părea că nimic nu mi se potrivește, nimic din ce încercasem nu-mi descătușa imaginația; de parcă aș fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
urmă de superioritate. Cu câteva secunde în urmă mă temeam de întrebarea asta, dar magia personalității lui Lee a făcut ca, în momentul în care mi-a pus întrebarea, să simt nevoia de a-mi deschide sufletul în fața ei. Problema sculpturii la care lucram, despre care nu mai vorbisem cu nimeni, s-a dezvăluit în câteva cuvinte. —îi mai trebuie ceva, m-am auzit spunând cu pasiune. Doar că nu știu ce. Nu o pot lăsa așa, dar nici nu știu ce-i mai trebuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
cu care n-aș fi vrut în mod special să ajung. Aerul rece îmi curăța plămânii și venele. în curând va veni un nou an. într-un exces de zel, am vrut să merg direct acasă, să stau jos în fața sculpturii și să-mi dau un ultimatum; fie să-i fac ceva, fie să rup chestia în bucăți și să o iau de la capăt. Voiam să o sun pe Lee după-amiază și să aranjez cu ea să vină să o vadă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
artrită să își fractureze genunchiul. Yala a cedat. Trăgând de ea, am întors mânerul, care a scârțâit ruginit, și am deschis ușa. într-o secundă am fost înăuntru, închizând ușa după mine cu atâta grijă de parcă ar fi fost o sculptură prețioasă pe care o așezam pe piedestal. Apoi m-am rezemat de ea, respirând lung, dorindu-mi să fi avut niște țigări la mine. Aș fi fost în stare să omor pentru una. * * * Apartamentul lui Lee era exact cum mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
de normă într-o galerie de artă. Nu sunt mulți bani la mijloc, dar primesc comisioane bune dacă vând ceva. Și proprietarul spune că ar trebui să fie destule ocazii să cunosc oameni de legătură - dealeri, colecționari. Nu fac ei sculpturi, dar aș putea găsi o galerie care să mă ia prin intermediul lor. — Asta e grozav! a spus Claire cu elan. Am privit-o cu suspiciune; în mod normal s-ar fi plâns de norocul meu în comparație cu propriul ei insucces. —Ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
ceainicul și l-am pus pe foc să fiarbă. Cu o mie de variante în gând, m-am sprijinit de un dulap și m-am uitat meditativ în gol. Din nefericire, mi-a sărit în ochi, chiar în mijlocul studioului, Chestia, sculptura la care lucram. înaltă de aproape doi metri, consta dintr-o sferă imensă de metal strălucitor în jurul căreia era legat inexpresiv un cablu gros de oțel. Am ars cablul din loc în loc, am scos afară firele și am lucrat cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
pe frunțile noastre. Aveam nevoie de alcool. Am scos o sticlă de votcă de la frigider, am umplut două pahare și i-am întins unul. Se uita prin studio, fără să-și ascundă curiozitatea. A luat paharul, s-a apropiat de sculptură și s-a așezat în fața ei uitându-se fix la ea. — Ce este? Nu știu. Nici ea nu știe. Asta e problema. Are nevoie de ceva. Știu, am spus pe un ton mai degrabă iritat. Am contemplat în tăcere Chestia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
răspuns. începuse să mă doară arătătorul. Am făcut schimb cu mâna stângă. Mi-am îndreptat privirile spre peticul de iarbă verde din fața casei numărul paisprezece. Era complet gol, în afară de tufișul de rododendron din mijloc. Prea simplu. Avea nevoie de o sculptură din metal îndrăzneață și asimetrică în locul rododendronului. După ce îl terorizez pe Walter Quincy aș putea să cobor și să le propun o sculptură vecinilor. Păcat că nu aveam nici o poză cu mine. Dacă nu vrei să vorbești cu mine, Walter
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
numărul paisprezece. Era complet gol, în afară de tufișul de rododendron din mijloc. Prea simplu. Avea nevoie de o sculptură din metal îndrăzneață și asimetrică în locul rododendronului. După ce îl terorizez pe Walter Quincy aș putea să cobor și să le propun o sculptură vecinilor. Păcat că nu aveam nici o poză cu mine. Dacă nu vrei să vorbești cu mine, Walter, am spus, mă duc să vorbesc cu Catherine Hammond. Sunt sigură că o să fie interesată de ce am de spus. Nu, nu, nu poți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
de la studio fără să se mai deranjeze să vină în persoană. Am fugit pe aleea care ducea la studio ca și cum aș fi făcut o cursă contra cronometru. Odată ce am știut ce caut, totul părea foarte simplu. M-am dus la sculptura zodiei Leu și am văzut că fața leoaicei, deși deliberat ascunsă cu ajutorul tehnicii, era cea a lui Catherine Hammond. Știam de asemenea că dacă mă uit la arcașă, am să văd o asemănare cu Lee. Am băgat mâna în gaura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
geantă și am scos un plic maro, plin, pe care i l-am pus pe masă. S-a uitat curioasă la mine și a deschis plicul. I-a trebuit un moment să recunoască conținutul. Unde erau? a spus. —în noua sculptură la care lucra. A numit-o Cutie poștală pentru scrisori de dragoste sau ceva de genul ăsta. S-a holbat la mine cu privirea chinuită. —Adevărat? a spus îndurerată. Lee nu voia să-mi arate la ce lucra. Vrei să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
noapte sau dimineață, când Nat a venit în studio. A numit-o pe Baby „Madame Fifi cu sâni falși“. L-am îndrăgit imediat. Apoi a început să se plimbe prin studio în timp ce turnam de băut, și s-a oprit în fața sculpturii mele, spunând că seamănă cu un meteorit căzut din cer... Am încremenit în mijlocul trotuarului, lovită brusc de o idee. Poate, fără să vrea, Nat a pus degetul pe ceea ce îi lipsea Chestiei. Poate că motivul pentru care părea așa neprietenoasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
oară în acești trei ani de când Antim Ivireanu era mitropolit și Mihai Cantacuzino nu putu să-și ascundă mirarea. Examina rapid tot ce vedea în odaia spațioasă și nu înțelegea, era chilia unui cărturar sau un atelier de pictură și sculptură? În orice caz ceea ce surprindea era albul crud al pereților luminați de ferestrele largi orientate spre sud, firidele adânci odihnind volume cu legături scumpe, bancul de tâmplărie cu fel de fel de instrumente așezate într-o ordine desăvârșită, pupitrul dintr-
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
maica doamna Ilinca nu se plângea de căldură la Ierusalim. Eh, alte vremuri, oftă el și apăsă ca să intre înăuntru pe clanța neagră de fier ciocănit cu o lucrătură rară. Atent, cântări din ochi ușa grea din stejar. Doamne, ce sculptură pe ușă, se miră el în gând, aduce cu cea de la Snagov, de la mânăstire. Tot așa flori și frunze, care când se împleteau, când se răsfirau pe după niște striuri răsucite, nu mai groase de un lat de deget, închipuind în
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
trimițându-le într-un final deschis. De pildă, se întâmpla ca, uneori, băiatul care aducea ziarele în fiecare dimineață să se blocheze din cauza bisericii. Ce însemna acest lucru? Edificiul religios era construit într-un dubios stil flamboaianto-radiant, cu zorzoane și sculpturi și înflorituride piatră cenușie; în imediata apropiere, un platan uriaș își întindea crăcile până la nori. Mai trebuie spus că în fiecare dimineață la ora șapte, din necesități estetice pe care Samuel le setase imediat după conceperea Margaretei, soarele răsărea deasupra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
spune el. ESTETICE 1. Din punctul de vedere al plăsmuirilor și al senzațiilor, care sunt adevăratele elemente ale artei, poezia este expresiunea cea mai înaltă a artei. La muzică sunt numai senzațiuni și plăsmuiri auditive, la pictură numai vizuale, la sculptură iarăși vizuale. Poezia are însă toate plăsmuirile și senzațiile cunoscute. Poezia pe lângă că dezvoltă idei, ca și celelalte arte, dar conține chiar idei. Entuziasm în cel mai mare grad îl produce muzica și poezia. Muzica deșteaptă mai cu greu decât
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
imorale, pentru că creează iluzii zadarnice; sunt lipsite de interes, pentru că toate fericirile sunt la fel... 55. Iubirea, nebunia filozofiei, nu se poate spune toată, decât prin muzică, fiindcă durerea se exprimă prin țipete, și muzica e țipătul perfecționat. Pictura și sculptura sunt arte inferioare: ele pot reprezenta iubirea, dar nu o pot exprima. Poezia ține mijlocul, pentru că abia o poate exprima. Pictura și sculptura sunt frumoase pentru că se adresează, prin forme, creierului. Muzica se adresează, prin creier, fiziologiei. Muzică frumoasă nu
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
toată, decât prin muzică, fiindcă durerea se exprimă prin țipete, și muzica e țipătul perfecționat. Pictura și sculptura sunt arte inferioare: ele pot reprezenta iubirea, dar nu o pot exprima. Poezia ține mijlocul, pentru că abia o poate exprima. Pictura și sculptura sunt frumoase pentru că se adresează, prin forme, creierului. Muzica se adresează, prin creier, fiziologiei. Muzică frumoasă nu există: ea nu este "reprezentare". Muzica ori nu e nimic, ori ține de sublim, ca tot ce zguduie adâncurile insondabile ale ființei noastre
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
lipsa unei jumătăți a obiectului excursiei noastre a fost surpriza de a descoperi că acum două săptămâni facultatea mea de iluzionare fiind disponibilă, convertisem eminente însușiri biologice în atribute estetice. "Animalul" era în adevăr "superb" - de carnație și de tinerețe. Sculptura era reușită. Pictura, însă, ratată. Femela, fără îndoială, era de primul rang, femeia era oricare. Dar situația mi se păru cu totul îngrijitoare când mi s-a pus problema dacă, frapată de construcția fetei de la tejghea, Adela nu ghicește cumva
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
în zadar ai căutat-o în același grad în nuvela din care a fost extras libretul. Iubirea, nebunia fiziologiei, nu se poate spune, toată, decât prin muzică, fiindcă durerea se exprimă prin țipete, și muzica e țipătul perfecționat. Pictura și sculptura sunt arte inferioare: ele pot reprezenta iubirea, dar nu o pot exprima. Poezia ține mijlocul, pentru că abia o poate exprima. Pictura și sculptura sunt frumoase pentru că se adresează, prin forme, creierului. Muzica se adresează, prin creier, fiziologiei. Muzică frumoasă nu
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
toată, decât prin muzică, fiindcă durerea se exprimă prin țipete, și muzica e țipătul perfecționat. Pictura și sculptura sunt arte inferioare: ele pot reprezenta iubirea, dar nu o pot exprima. Poezia ține mijlocul, pentru că abia o poate exprima. Pictura și sculptura sunt frumoase pentru că se adresează, prin forme, creierului. Muzica se adresează, prin creier, fiziologiei. Muzică frumoasă nu există: ea nu este "reprezentare". Muzica ori nu e nimic, ori ține de sublim, ca tot ce zguduie adâncurile insondabile ale ființei noastre
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]