63,729 matches
-
ea lucra cu un trecut imens, un prezent minimal și un viitor perceput doar ca o neliniște. Virginia Woolf predica renunțarea la love interest (intriga amoroasă) și la cronologie, dar proza ei se agăța de aceste două elemente cu încăpățânare; teoria ei nu făcea decât să afirme că Virginia Woolf nu putea construi o intrigă după regulile clasice, și căuta o teorie care să i se potrivească. Lirismul era deficiența majoră a prozei ei. Din cauza lui, romanciera căuta să modifice prezentul
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
la love interest (intriga amoroasă) și la cronologie, dar proza ei se agăța de aceste două elemente cu încăpățânare; teoria ei nu făcea decât să afirme că Virginia Woolf nu putea construi o intrigă după regulile clasice, și căuta o teorie care să i se potrivească. Lirismul era deficiența majoră a prozei ei. Din cauza lui, romanciera căuta să modifice prezentul romanului. Dat fiind, însă, că Virginia Woolf a crescut cu trecutul (clasic) în sânge, romanele ei doar par să dărâme convențiile
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
însă, că Virginia Woolf a crescut cu trecutul (clasic) în sânge, romanele ei doar par să dărâme convențiile intrigii amoroase si ale cronologiei trecut-prezent-viitor, când de fapt ele se reordonează în urma lecturii exact după tiparul clasic pe care îl consideră teoria ei deficient. Ceea ce imaginează Virginia Woolf se pretinde a fi inovație, dar e de fapt o ultimă afirmare a tradiției. Clarissa Dalloway are o poveste bine rânduită dinspre copilărie spre finalul vieții, și unicul punct central al fluxului conștiinței ei
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
între public și intim, între cuvinte mărunte și mari tragedii. Ishiguro își planifică atent cuvintele cheie. Alți autori Desperado scriu oarecum la repezeală, în ritmul vorbirii, fugind de orice fel de simbolistică. Eliot făcea din imaginile lui recurente o întreagă teorie a "corelativului obiectiv" (marea, grădinile, apa, tisa etc.). Autorul Desperado e discret cu emoțiile eroului lui. Vremea codificării somptuoase a înțelesului, a textului care poate fi "perceput înainte de a fi înțeles", a apus. Mecanismul de descifrare a cuvântului modernist îl
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
Bradbury, Ishiguro, Gray, Swift trăiesc un prezent sărac. Ei sunt animați de o mânie care e, de fapt, o față a memoriei. Și ceea ce nu putem ține minte doare, cu atât mai mult cu cât prezentul e sărac în incidente. Teoria Virginiei Woolf descria astfel narațiunea modernistă: ... atomi nenumărați; cad, se transformă în luni, în marți, și totul depinde de ce a fost; esențialul nu e acum, ci atunci; iată de ce, dacă autorul ar fi liber, iar nu robul convenției, dacă ar
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
este inevitabil superficială. * Lipsurile economice din interiorul comunismului îl fac pe lectorul vestic să exclame: Trăiască capitalismul, ce dreptate am avut! 1984 de Orwell e o dovadă grăitoare cât de cumplit poate fi comunismul: fără haine, hrană, iubire, intimitate, omenie. Teoria e fundamental greșită. Confortul material lipsește, e drept, dar omenia există, chiar dacă scriitorii din vest n-o pot bănui (nici măcar Doris Lessing, în autobiografia ei). Eroii estici, încifrați, rigizi, aparent "pe linie" dar disidenți în adâncul lor literar, sunt cel
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
declară-ți cu emfază unicitatea, dar nu uita să anunți că nu vrei decât să fii pe placul cititorilor. > Exprimă-ți resentimentul față de critici, fă-te că nu bagi în seamă încercările lor de a te categorisi. Nu există nicio teorie valabilă în afara propriei tale teorii. > Scrie cu sufletul, dar și cu memoria (mai ales cea literară). De ce să fii liber: * Fiindcă trebuie să te găsești pe tine însuți, evadând din tiparele preconcepute. * Fiindcă ai nevoie de forță pentru a atrage
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
dar nu uita să anunți că nu vrei decât să fii pe placul cititorilor. > Exprimă-ți resentimentul față de critici, fă-te că nu bagi în seamă încercările lor de a te categorisi. Nu există nicio teorie valabilă în afara propriei tale teorii. > Scrie cu sufletul, dar și cu memoria (mai ales cea literară). De ce să fii liber: * Fiindcă trebuie să te găsești pe tine însuți, evadând din tiparele preconcepute. * Fiindcă ai nevoie de forță pentru a atrage cititorii (nu totdeauna maleabili). * Fiindcă
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
convențiile știute. Virginia Woolf recomanda autorilor să ia ca subiect "o zi banală", un personaj oarecare, să nu caute eroul ori incidentul exemplar. Cu toate acestea, Mrs Dalloway, de pildă, nu face nimic din ceea ce predica autoarea. Cei care aplică teoriile moderniste până la cele mai prozaice consecințe sunt scriitorii Desperado. Drept care lectorul Desperado părăsește textul contra voinței lui (un text neîncheiat nu se abandonează ușor), cu o întrebare: Și acum? Autorul Desperado nu răspunde la întrebări, deci lectorul e veșnic mirat
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
Platon, datate toate din anii 2030, 2299, 2302, 2304, 2310, 2350, 2998, 3399, 3506, 3640, 3705. Imaginea Pământului din 2030 (trecutul îndepărtat al romanului, din care nu pare să fi rămas nicio carte, niciun obiect) apare în textul intitulat Nouă teorie asupra pământului (toate traducerile de aici încolo sunt ale autoarei, nu ale ediției apărute la Polirom): Mă gândesc ades, în vremurile de azi, de comunicare instantanee și universală, cum privesc planeta noastră observatori de departe. Probabil că ea pare să
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
de a fi tocmai un diamant pe cer: după acest roman, Pământul (realitate de care Platon însuși se îndoiește, deși e viziunea lui) e o lume închisă într-o peșteră întunecată. Prezentul personajului Platon este lumina de deasupra acestei peșteri. Teoria lui este că inteligențele ar putea exista în nenumărate lumi paralele, iar compatritoții lui sunt chemați să aibă înțelepciunea să accepte relativitatea. Ca orice ființă umană, indiferent de eopcă, ei nu fac acest lucru. Se repetă Biblia (" Vrem un semn
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
Intriga nu contează absolut deloc. Platon e judecat, decide să plece din spațiul natal, vine în lumea noastră (atât aflăm). Adevărata intrigă e de fapt încercarea romancierului de a ne educa în spiritul relativului. E un relativ care trece dincolo de teoria lui Einstein. E un relativ îmbogățit cu o dimensiune sufletească. Întreaga operă a lui Ackroyd e o fereastră deschisă spre mister. Revenind din lumea noastră de întuneric, care e o peșteră de umbre sub lumea "stafiilor de lumină" (p. 100
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
ori, cum zice un titlu din bibliografia imaginară, o "Fabula Rasa". Spre deosebire de celelalte romane ale lui Bradbury, care se bizuiau mai mult pe umor, pe nevoia autorului de a fi susținut de râsul lectorului, Mensonge are o teză, deconstruiește o teorie. Malcolm Bradbury s-a săturat de critica agresivă, care nu are nevoie de limbaj limpede, care se dispensează de fapt de comunicare, chiar de textul autorului. Cartea lui Bradbury dovedește cu succes inutilitatea ininteligibilului. Putem uza dar nu trebuie să
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
Morgana îl vâră silit pe același Morris într-un triunghi amoros în pat cu propriul ei bărbat), răpiri sunt ratate (e din nou cazul lui Morris). Se mai perindă și alte episoade: o viitoare și mult râvnită catedră UNESCO pentru teorie literară, vieți intime dezvelite în detaliu, bestsellere (al lui Désirée, al lui Frobisher), traduceri în japoneză, o excursie la Tokio, alta la Ierusalim, Modern Language Association la New York. In cele din urmă Angelica e descoperită. Persse e sedus de geamăna
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
lui. De la "gândește", la "fiecare gândește altceva, are alt punct de vedere", și la "gândește, deci există", la "gândește ca profesie (de unde și versiunea românească, inevitabil insuficientă, Gânduri ascunse economia unui titlu nu-și permite să explice), titlul e o teorie în sine. Cuvântul concentrează în el preocuparea dintotdeauna a naratorului pentru felul cum istorisește. Tinks... e un roman despre victoria conștiinței acolo unde sensibilitatea pierde, despre vechea dispută așa de bine denumită de Jane Austen drept sense and sensibility (gândire
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
sense and sensibility (gândire și sentiment, nicidecum "mândrie și prejudecată": titlu rău tălmăcit). Spuneam cândva că e o trăsătură Desperado să înlocuiești idila, basmul, cu singurătate, tandrețe, sex, chiar homosexualitate. Moderniștii nu o aveau, deși de la Virginia Woolf a pornit teoria că romanul nu are nevoie de love interest (intrigă sentimentală), cum zicea ea în Modern Fiction (The Common Reader) în 1919. Abia după Modernism, după 1950 (perioadă în care există care are cel puțin două valuri până azi) încep autorii
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
față de text. Ironia jocului este că surâsul autorului ajunge la noi ca tandrețe, nu ca ironie. Robyn Penrose, eroina din Nice Work, e aici universitarul teoretizant: "E extrem de profund", zise Jasper. "Jargon critic mult. E una din alea obsedate de Teorie". (p. 224) În Possession, de A.S. Byatt (alt roman pe multe voci și scris la mai multe conștiințe), un tânăr universitar invidiază pe cineva doar fiindcă se găsește în tabăra favorizată (pentru moment) a teoreticienilor. Helen ascultă cum explică Robyn
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
Lodge. Textele lui sunt scrise pentru a fi ușor înțelese; el a conchis din lecția Modernismului că un text care mizează prea mult pe ambiguitate poate ucide un autor, un întreg gen literar uneori. Luptă cu excesele lingvistice ale criticii (teoria fiind unul dintre acestea), folosindu-se de arma clarității. Triunghiul iubirii (sexului) e pretextul folosit de Lodge în acest roman pentru a-și ironiza eroii: Carrie e flancată de Ralph și Nicholas, Ralph de Carrie și Helen (și un șir
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
Helen îl acuză că omul e o mașinărie pentru el. El consideră într-adevăr că inteligența umană e un mecanism. Aici disputa se încheie. Nu ni se oferă răspunsuri. Ca și până acum, la David Lodge importantă e întrebarea. Din cauza teoriei lui Messenger (care e axul romanului, chiar dacă se dovedește falimentară), eroii nu comunică. Ralph și Helen au în comun idei, în cel mai bun caz. Ralph și Carrie au o căsnicie care e convenabilă pentru amândoi. Carrie și Nick sunt
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
critici numesc piesele lui Pinter "comedii ale amenințării", mulți discută însă vulnerabilitatea personajelor, a căror tragedie stă tocmai în aparenta lor putere ori neputință. Cert este că în textele lui Pinter frica și râsul merg mână în mână, iar vechea teorie a genurilor, care separă drama de roman și poezie, ori comicul de tragic, e dinamitată fără nici o îndoială. Odată cu Pinter se naște "pinterescul", care nu e doar o altă manieră ci și o altă literatură. Pinter (în tradiția lui Mark
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
îmbie pe cititor la lectură și, uneori, să-i facă drumul mai accesibil, dar fără pretenția de a se substitui creatorului, care, singur, are puteri depline asupra operei. În tinerețe, Eliot a căzut și el în păcatul de a născoci teorii critice, care sunt azi extrem de vehiculate de cei care nu-l cunosc pe Eliot îndeajuns. Etichetele larg circulate (cum ar fi corelativul obiectiv, disocierea sensibilității, tradiție și talent individual) nu sunt chei cu care se deschid ușile operei. Eliot însuși
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
la Blake și Dickens și Turner. Dar cred că îi putem adăuga pe Woolf, Eliot și Joyce, ca însoțitori onorifici. LV. Virginia Woolf a decretat că dragostea nu mai e o temă pentru roman. Cei care au pus în practică teoria ei sunt de fapt autorii Desperado. Romanul tău este o comuniune cu inexprimabilul. Ce vorbe ar exprima mai bine tema ta esențială, obsesia majoră? PA. Obsesia mea majoră este iubirea trecutului față de prezent și a prezentului față de trecut. LV. Ai
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
iar acum găsim narațiuni istorice ori biografice care folosesc acest procedeu, confruntând, transpunând trecutul în prezent. Departe de a se stinge, aș zice că e din ce în ce mai prezent în literatura engleză. Student: Cum ați descoperit această tehnică? Ați pornit cumva de la teorii ale intertextualității, ori ați vrut doar să vedeți cum funcționează procedeul? PA: Habar n-am de intertextualitate. L-am folosit fiindcă mi-a plăcut. Alegerile mele sunt toate direcții pe care am vrut să le urmez dintr-o curiozitate a
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
s-o pun în oglindă cu Londra veacului XX. Student: Spuneați că nu scrieți cu gândul la o tehnică literară anume, că scrieți doar ce simțiți. Nu v-ați condus niciodată după niciuna din tehnicile la modă? PA: Absolut niciodată. Teoria nu mă interesează. Cu atât mai puțin teoria literară modernă. M-ar mâhni gândul că opera mea întruchipează vreo teorie literară modernă. Nu mi-am propus așa ceva. Cât despre actul scrisului, da, chiar așa este: cuvintele curg aproape instinctiv din
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
XX. Student: Spuneați că nu scrieți cu gândul la o tehnică literară anume, că scrieți doar ce simțiți. Nu v-ați condus niciodată după niciuna din tehnicile la modă? PA: Absolut niciodată. Teoria nu mă interesează. Cu atât mai puțin teoria literară modernă. M-ar mâhni gândul că opera mea întruchipează vreo teorie literară modernă. Nu mi-am propus așa ceva. Cât despre actul scrisului, da, chiar așa este: cuvintele curg aproape instinctiv din peniță, cu prea puțin efort conștient din partea mea
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]