8,226 matches
-
lui, a apăsat-o delicat Între obraz și palmă și a ținut-o așa câteva secunde. Un minut. O viață Întreagă. Apoi și-a aplecat capul și l-a pus pe umărul ei. Nu i mai vedea fața, dar Îi mirosea părul, avea o aromă dulceagă de lapte. Dar, de fapt, ce? — Ce?... Ziceai dar, de fapt... Atâta doar că nu ți-ai terminat vorba. Începuse să-l mângâie pe cap, Îi grebla ușor cu degetele părul lung și mătăsos. — N-
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
a cerut să mă ocup de tine câteva zile. — Dar am nevoie de ceva lucruri curate, a protestat Adam. De ce nu ne-am Întoarce s-o așteptăm? Vreau să merg acasă! Din s-a apropiat de el și l-a mirosit În chip demonstrativ. Miroși foarte bine, a zis. Mi s-a părut mie sau ai spus acasă? Casa unde stă Margaret nu-i a ta. Nici În Perdo nu-i casa ta câtă vreme o Împarți cu omul ăla alb
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
ocup de tine câteva zile. — Dar am nevoie de ceva lucruri curate, a protestat Adam. De ce nu ne-am Întoarce s-o așteptăm? Vreau să merg acasă! Din s-a apropiat de el și l-a mirosit În chip demonstrativ. Miroși foarte bine, a zis. Mi s-a părut mie sau ai spus acasă? Casa unde stă Margaret nu-i a ta. Nici În Perdo nu-i casa ta câtă vreme o Împarți cu omul ăla alb. Casa ta e-aici
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
că ideea ta idioată e de vină, a zis tati. N-am Înțeles ce voia să spună, nici nu mi-a păsat, nu părea să fie important. După multă, multă vreme, vine mami la mine și i am simțit parfumul, mirosea atât de plăcut a trandafiri, ea și-a scos ochelarii de soare și mi a spus: Mâine plecăm acasă la noi, ce zici? Nu poți să-ți În chipui ce fericit am fost. Simțeam că-mi crapă inima de fericire
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
unui culoar Îngust care părea Întunecos, În ciuda șirului de ferestre care se aliniau de la un capăt la altul. Afară se vedeau pomișori plantați de curând care nu prea se prinseseră, frunzele se răsuceau uscate și cădeau. Culoarul era fierbinte și mirosea a mucegai, ferestrele nu fuseseră deschise de ceva vreme. Margaret se grăbea pe urmele tână rului, străduindu-se să țină pasul. Au traversat un birou plin de bărbați și de femei În uniforme kaki, păreau să fie pregătiți de plecare
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
de culoare. Uneori, la sfârșitul anotimpului uscat, e o vreme ca asta, când sunt așteptate primele ploi. Pică doi-trei stropi grei pe brațe, cerul se Întunecă, s-ar zice că se termină seceta, dar norii se risipesc, aerul nu mai miroase a ploaie și se Întoarce vremea uscată. De fapt, nimeni nu poate ști cu adevărat când vine musonul. Mick a fost cel care a hotărât că trebuiau să plece. Vrei să spui, să părăsim Indonezia? a protestat Margaret. — Ai tu
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
a adevărului; în scris, ea sună credibil și se laudă cu detalii ce trebuie să treacă drept fotografic de precise: atunci când nu adia nici o boare de vânt, acoperișul din carton gudronat al șopronului din fundul curții casei noastre de închiriat mirosea a bomboane de malț... Gulerul învățătoarei mele de la școala primară, domnișoara Spollenhauer, era din celuloid și se închidea atât de strâns, încât gâtul ei făcea cute... Codițele fetelor ca niște elice de elicopter, duminica, pe cărarea de pe malul lacului Sopot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
în bufet. Practica recuperării de datorii mi-a adus și un alt câștig, care avea însă să se vădească abia după câteva decenii, într-o proză de tip realist. Pătrundeam, urcând sau coborând scări, în case cu chirie în care mirosea altfel de la etaj la etaj. Mirosul pe care-l produce varza albă înăbușită era acoperit de duhoarea rufelor puse la fiert. Un etaj mai sus mirosea preponderent a pisici și a scutece. În spatele ușii fiecăreia dintre locuințe aerul era închis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
de tip realist. Pătrundeam, urcând sau coborând scări, în case cu chirie în care mirosea altfel de la etaj la etaj. Mirosul pe care-l produce varza albă înăbușită era acoperit de duhoarea rufelor puse la fiert. Un etaj mai sus mirosea preponderent a pisici și a scutece. În spatele ușii fiecăreia dintre locuințe aerul era închis din cale afară. Un miros acrișor sau înțepător, din cauză că gospodina tocmai își făcuse bucle cu fierul. Mirosul doamnelor mai în vârstă: biluțe împotriva moliilor și apă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
cale afară. Un miros acrișor sau înțepător, din cauză că gospodina tocmai își făcuse bucle cu fierul. Mirosul doamnelor mai în vârstă: biluțe împotriva moliilor și apă de colonie Uralt Lavendel. Respirația cu miros de țuică a pensionarului rămas văduv. Am cunoscut - mirosind, auzind, văzând și ajungând să simt - sărăcia și grijile familiilor de muncitori cu mulți copii, aroganța și mânia funcționarilor administrativi care înjurau într-o germană literară prețioasă și erau din principiu incapabili să plătească, nevoia femeilor singure de puțină trăncăneală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
portului, acolo unde, lângă instalațiile fabricilor, erau depozitate și mormane dintr-o chestie albicioasă imposibil de definit ce atrăgea ciorile, venea peste noi, atunci când vântul bătea dinspre nord-vest, o duhoare grea. Și câte aveam să mai văd și să mai miros. Și câte aveau să mai aibă urmări târzii. De mâncat, mâncam numaiștiuce. Spre sfârșitul lui august, ajutoare voluntare din Ucraina s-au mutat într-o baracă nouă. Ucrainienii nu erau mult mai bătrâni decât noi și rostul lor era să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
m-am alăturat unei coloane, căci chiar și fără intervenția dușmanului un ins care merge de unul singur și fără ordin de marș ar fi devenit candidat la moarte, bun pentru ștreang. Știu că sună greu de crezut și că miroase prea tare a minciună gogonată. Totuși, în favoarea sâmburelui de adevăr al acestei povești despre supraviețuire vorbește faptul că, decenii mai târziu, ori de câte ori fiii și fiicele, încercau să-l convingă pe tată să învețe, pe un drum de pădure și fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
citești pe față că e de meserie frizer, să se alăture unor fragmente de trupe ce se revarsă înapoi. În acest timp, cei doi reușesc în repetate rânduri să scape de controlul „câinilor de lanț“. Breșele sunt întotdeauna ușor de mirosit. Linia frontului nu mai e decât rareori de recunoscut. Printre mii de oameni aruncați în toate direcțiile, ei sunt doi inși izolați cărora le lipsesc hârtiile salvatoare. Care din pâlcuri o fi destul de sătul de lupte încât să-i preia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
grupe de luptă nou înființate, care pentru început nu există decât pe fițuicile ștampilate: o promisiune vagă. Ceea ce vedem însă, concret, e o bucătărie de campanie mobilă, înfiptă cu mândrie pe pajiștea de lângă punctul de adunare. Cazanul de gulaș aburește. Miroase a mâncare de cazan. Acum stăm la rând. Toate gradele amestecate. Nici ofițerii nu au voie să se bage în față. Spre sfârșit, pe durata unor momente măsurate de hazard, domnește o anarhie ce nu cunoaște grade. Se dă supă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
deplasa spre o țintă necunoscută. Adeseori făcea opriri nesfârșite, alteori unele foarte scurte. Între timp, afară se întuneca. De mai multe ori s-a schimbat linia. Vagonul era luminat numai de o lampă cu carbid. Eram întinși pe paie care miroseau a mucegai și a urină. Lângă mine, un vânător de munte bandajat la cap citea la lumina slabă a lanternei sale o carte pioasă. În timpul ăsta își mișca buzele. În dreapta, unul împușcat a tot țipat, până când a tăcut. Provizii de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
bărbăției lui cu cuvintele „Ia bagă-i tu lui Hänschen mâna în pantaloni“. Nu, acolo nu-i lipsea nimic. Dar îngerul meu păzitor nu a avut nici un Herzbruder. Fără el aș fi „mierlit-o“. Așa spunea el ori de câte mirosea vreun pericol: „Ai grijă, tunar, nu cumva s-o mierlești“. În timpul primilor ani de după război și mai târziu încă, atâta vreme cât bărbații cu picioarele amputate circulând în cărucioare făceau parte din imaginea curentă a străzii sau, ca inși cu capacitatea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
Dar este cu putință și ca încăperea multifuncțională să fi fost folosită și pentru serviciul religios al unei sau alteia dintre confesiuni. Ferestrele înalte în arc frânt îi confereau pătratului în care sunetul avea un ușor ecou și care nu mirosea a cai, ci a Lysol, un aer hieratic. În orice caz, locul acțiunii te incită tot mereu la puneri în scenă ale căror intrigi se pierd în încrengături; iar de personaje pe care să le pot invoca nu am dus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
traficul acela diurn de persoane, sora lui Philipp, delicată ca o păpușică, făcea pași de dans ca în fața unui public imaginar. Născută din spumă, ea era o imagine palidă a fratelui ei. Purta ciorapi de mătase asortați la diverse pălăriuțe, mirosea a iarbă de mai, dar nu putea fi atinsă decât de dorințe cu degete lungi. Oare e posibil ca, plutind angelic prin dreptul meu, să mă fi mângâiat în treacăt pe păr? Ca să comepnsez, o ștergeam și fugeam la cinematograf
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
e că ochii ei, pe care nu i-a închis, erau mai degrabă verzi decât gri la culoare. Mâinile ei mi se păreau mari, aspre de la muncile câmpului. Ele au știut cum să-mi fie de ajutor. Bineînțeles că fânul mirosea într-un fel de neuitat. Fiind prea lacom, căci flămânzisem prea mult, ea a trebuit să mă învețe să fiu mai lent, mai puțin repezit, tandru cu toate degetele, ca ea. Câte nu erau de descoperit! Ceea ce era umed și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
afla în urma mea. „Nu întoarceți capul“, ne sfătuiește un cântec pentru copii și așa se numește o poezie pe care am scris-o mai târziu, mult mai târziu. Dar pe drumul scurt sau totuși destul de lung înapoi, cineva și-a mirosit degetele de la mâna stângă, de parcă ceea ce cu câteva minute înainte fusese încă la îndemână ar fi trebuit trecut numaidecât în zestrea memoriei. Când m-am așezat în sala de așteptare lângă tovarășul meu adormit, a cărui față Inge o zgâriase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
cu care eram în tură îmi lăsa destul timp, așa că doar o dată sau de două ori am pierdut trenul și a trebuit să o iau în urma lui pe jos, singur pe toată distanța aia lungă. Un ritm atât de agitat miroase a trudă care te face să asuzi, nu glumă, și a cartele de muncă grea câștigate cu mult chin, dar nu era chiar atât de rău, din cauză că în timpul aproape oricărui schimb cădea curentul pentru o oră sau două, ceea ce nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
două lebede făcând o pereche frumoasă, fie un cerb care boncăluia singuratic. Când ne-am sculat a doua zi de dimineață, ba nu, mai degrabă spre prânz, blondina proaspăt căsătorită era în bucătărie și pusese deja masa pentru micul dejun. Mirosea a ouă ochiuri și a slănină prăjită. Ea zâmbea blond, li se adresa zâmbind soțului și celor doi băieți de la cuple, care se holbau toți trei în gol unul pe lângă altul, abia dacă vorbeau și, dacă spuneau ceva, atunci era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
Schadowplatz, unde coboram și luam tramvaiul în direcția Bilk și cimitirul Wersten. Niciodată nu stăteam jos. Înghesuite unele într-altele, stăteau în picioare persoane de ambe sexe, care nedormite, care cât se poate de treze, care mute, care guralive. Auzeam, miroseam și vedeam ce producea dialectul renan: snoave și cioace, mirosul de haine purtate și - din cauza războiului - mai mult femei decât bărbați. Pe jumătate cu intenție, pe jumătate împins, mă strecuram între fete tinere, eram înghesuit între femei în toată firea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
Schumacher, pe care, pe când eram băiat la cuple, îl văzusem, îl auzisem pe fundalul de ruine al Hanovrei și pe care astăzi îl consider una dintre personalitățile uitate, m-a speriat la începutul anilor ‘50 cu patosul național. Tot ceea ce mirosea a națiune, mie îmi puțea. Micile pedanterii democratice erau respinse cu trufie. Indiferent ce ofertă politică se făcea, eu eram împotrivă. Ceea ce mi s-a predicat, în materie de concepții social-democrat, în orizontul de 950 de metri al unei mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
vreme am umblat nehotărât în sus și-n jos, am fost încercat de ispită, am rezistat o vreme dar apoi am băut totuși două țuici la tejgheaua uneia din dughenele înșirate una lângă alta vizavi, motiv pentru care respirația mea mirosea atunci când Anna a sosit punctuală și arătând mai tânără de douăzeci de ani. Era ceva colțuros, de băiețel, în mișcările ei. Frigul îi înroșise nasul. Ce să fac cu puștoaica asta de la prânz încolo și toată după-amiaza? Să o car
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]