7,411 matches
-
-și potolească vâlvătaia ce-i bântuia măruntaiele. Ospățul lua sfârșit În cămară, unde, ascunzându-se după o perdea, Stepanida se despuia de haine și, mâncând mierea cu degetele, Începea să-și facă semnul crucii, pornindu-se pe bocit. Chiar și oarbă fiind, Își păzea borcanele Închise În lada de zestre cum Își păzește o cloșcă puii, bodogănea umblând de colo până colo, cu vraful de chei În mână și cu un băț În alta, amenințând copiii ce se jucau prin preajma ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
șleau. Ascultându-le, Mașei Îi venea să-și ascundă fața În mâini și să fugă undeva pe câmp, cât mai departe de lume, și acolo, nevăzută de nimeni, să se prăbușească În genunchi și să-i ceară iertare Dumnezeului ei orb, care a fost martor gândurilor sale păcătoase. Călugărul de care auzise Mașa trăia Într-un ținut Îndepărtat al Rusiei. Și poate pentru că mănăstirea se afla Într-un ținut atât de Îndepărtat de capitală, călugării nu fuseseră prigoniți de comuniști, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
acestei adunări, Ippolit fu cuprins de un șoc atât de puternic, Încât căzu și Începu să se zvârcolească, făcând spune la gură și scoțând urlete Îngrozitoare din gâtlej. Iar la sfârșitul crizei, Își rupse cătușele și, cuprins de o furie oarbă, puse pe fugă toată paza și dispăru din tribunal. De atunci nimeni nu mai știe nimic de soarta lui. Se pare că, Însoțit de cei doisprezece jurați, de „gheișă“ și de fostul său subordonat, colindă lumile, cutând să-și răscumpere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
fătului, se declanșează programul pentru gestație (pentru starea de gravidă), care prevede formarea unor hormoni specifici, corespunzători stării fiziologice de gravidă. Întreruperea bruscă, prin avort, a stării de gravidă, produce îmbolnăvirea femeii. Avortul prin chiuretaj, este o acțiune brutală și oarbă, aplicată organismului femeii. La instalarea sarcinii, colul uterin se contractă și se închide. Pentru efectuarea chiuretajului, colul uterin este deschis brusc, este sfărâmat. Ce se întâmplă cu colul uterin al femeilor, cărora li se fac mai multe chiuretaje? Se mai
Apocalipsa este în derulare by Narih Ivone () [Corola-publishinghouse/Imaginative/317_a_605]
-
se simte bine. Fac o remarcă în legătură cu boala diabet zaharat. Ca urmare a regimului alimentar bogat în proteine, și a tratamentului medicamentos, recomandat de medicina oficială, în prezent, unii bolnavi de diabet zaharat suferă cumplit și sfârșesc în chinuri groaznice: orbi, cu picioarele amputate, în căruciorul cu rotile. Am întâlnit un bărbat, diagnosticat cu diabet zaharat, care striga că nu mai poate suporta durerile din picioare și că refuză continuarea tratamentul cu insulină. Savantul român Mincu I. (citat de Grigore Mihăescu
Apocalipsa este în derulare by Narih Ivone () [Corola-publishinghouse/Imaginative/317_a_605]
-
la îndemâna omenirii pentru ca aceasta din urmă să poate avansa pe tărâmul împlinirilor și al binelui. Înfruntarea cu răul, tema centrală a imaginarului seriei inițiate de Jacobs, este indisociabilă de provocarea pe care o întruchipează știința pervertită de tiranie sau ambiția oarbă a unui Faust sedus de partea întunecată. Erudiția lui Mortimer, cu adevărat prodigioasă, este pusă în serviciul omenirii a cărei libertate și demnitate nu pot fi anulate de asaltul puterilor infernale. În plin război rece, Jacobs elogiază, în profesorul Mortimer
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
fiind non-reflexivitatea; deci, au mai multă conștiință (de) sine. Ceea ce, printre altele, înseamnă că își trăiesc corpul mai bine decât bărbații, aceștia fiind mai înclinați să-l gândească. Într-o epocă dominată de imagine ne este imposibil să avem dureri oarbe. Simțim că ne doare ceea ce ne arată atlasele de anatomie sau mijloacele moderne de investigații: radiografia, ecografia, tomografia etc. Durerile noastre capătă chip, fiind asemenea unor demoni pe care vrem să-i izgonim. Într-un anume fel chipul durerii (de
Din alchimia unei existenţe. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1406_a_2648]
-
oboselii și enervării, ajunsese la concluzia că era mai bine să-și realizeze decizia luată în mod automat. Din fericire, recunoscu acele speculații negative ca fiind ceea ce erau; și în felul acesta enervarea lui nu se transformă într-o furie oarbă, așa cum i s-ar fi întâmplat unui bărbat de modă veche. Corvoada luă sfârșit în mod neașteptat. Asta se întâmplă atunci când, aruncându-și privirea de-a lungul unui coridor la fel de fără rost ca și celelalte zări o pată de lumină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
tot bătuse apa-n piuă de atâtea ori la telefon, dar și la cârciumă, despre adevărul cel bun și adevărul cel frumos, vorbindu-i și despre adevărul ultim și adevărul absolut ce ar sălășlui În om. Îi vorbise despre adevărul orb, despre adevărul șchiop și adevărul surd, despre adevărul gras și adevărul slab, despre adevărul bogat și adevărul sărac ce hălăduiesc noaptea pe străzi. Despre adevărul luminos și adevărul Întunecat, despre adevărul tare și adevărul moale. Despre adevărul mascul și adevărul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
doua zi Oliver era acoperit de zgârieturi și vânătăi. Noroc că la timpul potrivit, când femeia dormea dusă Între ramurile lui, Oliver Îi scosese, vârându-i un prosop În gură, incisivii și punga cu venin, altfel femeia-șarpe, În furia ei oarbă, l-ar fi mușcat de gât pentru ca mai apoi, căscându-și gura și lățindu-și mereu trupul, să-l ingurgiteze, devorându-l pe-ndelete Înlăuntrul ei. Mult timp după această Întâmplare, Oliver fu cât se poate de prudent. Apăru Însă femeia-girafă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
drepți...” În chilia lui nu se aflau cine știe ce bunătățuri, dar o masă frugală se putea Încropi. „Vino, fiule”, Îi zise el pictorului, care Îl privea de parcă ar fi căzut din lună, „nu te sfii...” Desigur că Bikinski nu era nici orb, nici șchiop, ci, poate, doar sărac cu duhul. Starețul l-ar fi primit la el și pe acel Oliver care, În naivitatea lui, credea că-l poate mântui pe om de blestemul muncii Înrobitoare... Iată că Învierea celor drepți era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
Eu sunt adevărul ultim și calea ce duce spre lumină”, murmură el ca pentru sine. Bikinski și Oliver, discutând În șoaptă Într-un ungher, Îl ignorară cu desăvărșire. Pentru ei, Satanovski nu era decât un gând, o adiere... O fantasmă oarbă care avea menirea de a semăna sămânța zâzaniei În mintea omenească... Văzând că provocarea nu prinde rădăcini În sufletul convivilor, inginerul Edward Își Îndreptă atacurile Într-o altă direcție. „Sunteți asemenea păsărilor cerului, sunteți asemenea crinilor sălbatici ce Înfloresc pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
pat, Îl tachina la rîndul ei pe Noimann În felul ei: „Stimate domn, dacă o să vă uitați prea des În oglindă, o să vă treziți că vi se tocește fața...”. „Poftim? Ce ați spus?” rămânea surprins medicul... „Pe lângă faptul că sunteți orb, mai sunteți și surd... Am spus să aveți grijă să nu vă uitați prea des În oglindă, c-o să vi se subțieze trăsăturile și o să arătați la față ca un ou...” Deși stăteau Împreună de șapte ani bătuți pe muchie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
Între cele două lumi... În privința muzicii, uneori schimba valsurile lui Strauss, care-l plictiseau, cu unul din marșurile lui Wagner. Accesele de gelozie constituiau pentru el un prilej de voie bună. La drept vorbind, Noimann făcea circ. Mimând o furie oarbă, se posta În fața oglinzii, trăgându-și palme peste față. Amanții totuși existau... Noimann dădea tot timpul nas În nas cu ei. El Îi numea pretendenți, admiratori sau pețitori. Oare Ulise, când se Întorsese, după atâtea peregrinări prin lume, acasă, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
ochilor i se clătina o pânză de păianjen, În care atârna trupul său multiplicat În mii de exemplare. Undeva, retras Într-un col, se ițea, străjuit de doi ochi imenși, chipul triunghiular al lui Lilith. Sânii ei ca doi saci orbi se rostogoleau spre el. Picioarele sale lungi cât zilele de post Îl Înfășau Într-un păienjeniș de gânduri negre, paralizându-i Încet-Încet voința... Zăcând Întins, la rându-i, cu mâinile sub cap, acompaniat de scrâșniturile de dinți și de urletele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
dreapta, nici stânga. Nici Înainte, nici Înapoi. Carne palpitând În carne. Noimann Înainta prin Noimann. El era cârtița și galeria săpată de ea, prin care orbecăia, Încercând să iasă la lumină. Lumina Însă Însemna sfârșitul. Cât dura călătoria asta? Spațiul orb anihilase timpul. Timpul anihilase distanța dintre un eu și celălalt eu. Fusese el și ea. Noimann și Mathilda, fără a fi nici Noimann, nici Mathilda, ci altcineva, sosit dintr-o zodie necunoscută. La ce bună ieșirea În lumină dacă la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
senzații se surpă sub pământ? Nisipul se scurgea din clepsidră, bărbatul În femeie și femeia În bărbat. Noimann se ridica deasupra celuilalt Noimann. Cinicul și penitentul se târau În genunchi, unul În fața celuilalt. Fusese aceasta doar o scurtă iluminare? Galeria oarbă palpita În urmă. Drumul ales fusese unul ce ducea În beznă. Oare mai exista și un altul, mai puțin bătătorit? Acum Între bărbat și femeie se căsca din nou aceeași veche și mereu nouă prăpastie de carne. Biciuindu-se, stomatologul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
putea închide fermoarul rochiei la spate. Se clătinau chiar și pe tocuri medii. Și touși, mergeau înainte. Când va fi timpul, când avioanele de luptă ale Emiratelor Arabe Unite îi vor însoți ca niște umbre, Flint s-ar putea să fie prea orb ca să piloteze, dar se va afla acolo, în carlingă, cu tot ce a învățat la aviație. Aici, în cabina de piele a Gulfstream-ului G550, Flint s-a descălțat de cizme, și unghiile de la picioare îi sunt încă rozalii ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
șopronul părinților lui, setul lui de unelte Craftsman, și paisprezece poșete Coach cu pantofi și toalete asortate. În noaptea aia, după ce a plătit cincizeci de dolari ca să-l bată măr pe Webber, fata se uită la el, la ochiul lui orb și lăptos, umflat, aproape închis, la buzele lui despicate. E doar cu trei ani mai mare decât ea, dar arată de parcă ar fi bunică-sa, și fata zice: — Și până la urmă de ce faci asta? Și Webber își desprinde peruca, toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
când fiecare dintre cei implicați într-o cauză civilă sau penală vine în fața judecătorului cu dreptatea lui. Libertate Libertatea este una dintre valorile fundamentale ale democrației, dar ea nu include și libertatea individului de a săvârși nelegiuiri. Justiție Justiția este oarbă când justițiarii sunt incompetenți sau corupți. Lege Cine încalcă legea trebuie să suporte consecințele, indiferent pe ce treaptă a demnităților sociale se situează. Deprinderi Recurgerea la minciună se deprinde mai ușor decât respectul pentru adevăr. Politică În politică adevărul arareori
Gânduri diamantine - Aforisme, cugetări, gânduri by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1185_a_2204]
-
să‑l mai și numiți Atotputernicul! Să vă supuneți lui. Oh, popor samarinean, cine sunt șarlatanii care te vestesc, care‑ți Împuie urechile cu minciuni și promisiuni deșarte! Ei Își atrag pentru sine Îndurarea lui, iar vouă vă cer supunere oarbă, să Îndurați toată obida vieții, vătămări, boli, cutremure, inundații, ciumă, fără crâcnire. Pentru că, popor samarinean, tot ce propovăduiesc Petru și Pavel e o mare Înșelătorie! Deci nu ucide, zic ei! De ce, pentru că asta este menirea lui, a celui Atotputernic! Să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
inima vidrei. Surse franceze susțineau că manuscrisul ar fi fost adus din Alsacia (ori Nisa) de către o femeie de la iubitul ei care dormea somnul justițiarului, nebănuind că tainicul său vis despre stăpânirea lumii va fi curând adus la cunoștința omenirii oarbe și surde. Conform declarației lui P. Petrovici Stepanov, fost procuror al sinodului moscovit, fost consilier de palat etc., declarație dată sub jurământ În 19 aprilie 1927 la Stari Futog, acesta ar fi avut În mâinile sale manuscrisul cărții de la sfârșitul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
sonoră a răposatului Dragomirov): „Ce le țin În frâu pe aceste bestii Însetate de sânge care Își spun oameni? Cine sunt cei care i‑au călăuzit până În ziua de azi? La Începutul vieții sociale se subordonau unor forțe dure și oarbe, iar mai apoi legii, care este tot forță, doar că e mascată. Trag deci concluzia că după legea naturii, dreptul În forță...“ (Iată, domnilor, ce fel de morală propovăduiesc ei.) În pofida modestiei Înnăscute, pe care i‑a remarcat‑o chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
tuturor celor care au nevoie. Acum aș vrea să trecem la alt subiect care m-a preocupat intens o perioadă destul de lungă, pe care l-am sedimentat și care o să mă mai preocupe. Vă spuneam mai la început de Valentina, oarba fenomen de la Iași. Am vrut s-o cunosc și să stau pur și simplu de vorbă cu ea, după ce-am citit cartea d-lui Florin Gheorghiță, „Fenomenul Valentina”. Nu s-a putut sub nici o formă. Iată de ce. Întâmplarea face
Întâlniri cu Maica Domnului by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1227_a_2213]
-
O MELANCOLIE CIUDATĂ ÎN SUFLET. POSOMOREALA I SE ÎNTUNECĂ ȘI MAI TARE PESTE CÎTEVA MINUTE CÎND SE UITĂ LA TELEECRANE. TOTUL PĂREA ÎNDEPĂRTAT, FOARTE, FOARTE ÎNDEPĂRTAT. PE ACEST FUNDAL AL IMENSITĂȚII, CÎT DE NEÎNSEMNATE ȘI MĂRUNTE PĂREAU PÎLPÎIRILE DE MOLII OARBE ALE OAMENILOR, ZBĂTÎNDU-SE SĂ AJUNGĂ LA LUMINA ADEVĂRULUI FUNDAMENTAL, ÎNSĂȘI VIOLENȚA LUPTEI DE A ASCUNDE SAU, INVERS, DE A DEZVĂLUI TAINA PROPULSIEI STELARE, PĂREA SĂ CAPETE O NUANȚĂ DE INUTILITATE. ÎN FAȚA ÎNGROZITOAREI NOPȚI A UNIVERSULUI, NICI NU CONTA. DEODATĂ
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]