8,218 matches
-
această statistică în tren? ― Păi, să vedeți, don' profesor, îndreptîndu-ne spre Curtea de Argeș, care a fost ― accentuai eu ― una dintre cetățile de scaun, fără să vreau mi-a zburat gândul la celelalte... trei sau mai multe... nu mai știu câte, mă prefăcui eu încurcat, spre a-i provoca un răspuns precis. Băieții, care până atunci priviseră pe fereastră, plictisiți că nu se simțeau deloc la largul lor, își ciuliră urechile, presimțind că se vor amuza pe socoteala lui Marinescu, vădit în mare
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
cumva din lumea umbrelor ce se animau pe micul ecran și coborâse În lumea celor vii, ascunzându-se când În cimitir, când În pridvorul bisericii, În beciuri sau fântâni!? Unde erau cărțile sale de joc pe care, mânuindu-le, le prefăcea În lapte? Babulea se aprinsese, Necuratul Îi tulburase mințile, că altfel nu s-ar fi Încumetat În vecii vecilor să ia numele Domnului-n deșert. Îndurase Însă prea multe nedreptăți, fărădelegile se petreceau sub nasul ei. Cuțitul Îi ajunsese până la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
Însuși, al absolutului prim. Nici adevărul nu mai există În formă pură. Fiecare adevăr conține și un neadevăr, care-l roade ca un vierme. La un moment dat, viermele devine mai important, mai impunător decât adevărul pe care l-a prefăcut În putregai. Și atunci Înlăuntrul lui pătrunde un alt vierme, care-l roade până-n rădăcini. Și viermele acesta ne roade și pe noi. Nu e de mirare că am degenerat. Spunând aceasta, Extraterestrul mușcă din scrumbia extrem de delicioasă. - Hm, mormăi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
eliberatorilor. Dar oricât de crunt i-ar fi prigonit de-a lungul veacurilor Patria Mumă, ei au continuat s-o iubească și să se roage pentru bunăstarea ei. - Așa-i, oftă Mașa. Sângele apă nu se face, filosofă ea. - Se preface-n vin sau chiar În spirt Royal, spuse șugubăț Extraterestrul. - Poate vreți să spuneți spirt medicinal? Mașa avea impresia că Extraterestrul făcea aluzie la faptul că mulți localnici În perioada crizei se apucaseră de băut spirt verde, din care pricină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
de pe vagon. Trenul oprește În câte o stație, paznici amețiți de băutură trec pe lângă șine, inspectează vagoanele, controlează osiile, discută Între ei, aruncând unii altora fel de fel de porcării, bătându-și astfel joc de prizonierii aflați pe culmea disperării, prefăcându-se că nu aud gemetele și strigătele de agonie ale „mărfii“ pe care o transportă și pe care o denumesc „scrumbie“. După ce locomotiva Își umple rezervoarele de apă și cărbuni, trenul se pune În mișcare. Și aceasta se repetă mereu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
că sînt perfect treaz, zise Extraterestrul, apucând-o cu o mână ușor pe după mijloc și trăgând-o pe Mașa, ca În glumă, spre genunchii săi. - Ia te uită ce obiceiuri! făcu gazda. - Nici un fel de obiceiuri, ce rost are să ne prefacem. Instinctele sunt instincte. Și apoi, dumneata, dragă Meșenca, faci ce faci și tot te freci cu fusta asta de genunchii mei, iar eu, ca orice entitate de sex opus, oricât de rece și indiferent aș fi, nu rămân cu totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
Nu cumva aveți nevoie pentru a vă rezolva treburile voastre de un regiment de grăniceri!?“. Ascultând aceste cuvinte, Fevronia și Nicanor izbucneau În râs și se Împăcau. Cât timp trecuse de atunci? Acum părinții săi dormeau alături unul de altul, prefăcuți În oalele și ulcele, iar babulea Tatiana, deși plecase de mult și ea pe urma lor, se pare că nu se Împăcase Întru totul cu noul ei lăcaș, și mai venea, din când În când, să vadă cum merg treburile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
condiție, adăugară ele, aprinzându-și câte o țigară În colțul gurii. Să vă lepădați de Dumnezeul vostru fals, la care vă Închinați. Dacă nu, Îi vom Împușca pe toți ca pe niște câini...“ De teamă, femeile semnară. Bătrânii se codiră, prefăcându-se că nu Înțeleg. Tovarășii Însă nu-și bătură prea mult capul cu ei. Muindu-le degetul arătător În călimară, le depuseră amprentele În catastif. „Acum acesta-i noul vostru Dumnezeu, care a supus fiara Apocalipsului, punând-o să lucreze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
În nămolul purpuriu, alături de alte astre. Câteodată, carapacea lunii pica În fântâna lor, făcându-și loc cu labele prin grămada de monede și pietre. O putea scoate la suprafață, dacă scufunda găleata mai adânc. Ajungând la luciul apei, luna se prefăcea când Într-o frunză, când Într-un peștișor. Prinzând-o, Mașa i-o arăta Marusiei, Însă păpușa sa de cârpă clătina cu neîncredere din cap. Tot neîncrezători priveau la luna transformată-n frunză și căluțul de lemn, și ursulețul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
de reparat...“ Atunci păpușa se ruga de Mașa: „Repară-mi și mie piciorușul ăsta care s-a scrîntit...“ „Ți-l voi repara, când voi muri...“ „Atunci mori“, Îi zicea păpușa, Înfigând În gâtul ei o andrea de lemn... Mașa se prefăcea că moare. Sau chiar murea pentru un timp, Întinzându-se pe iarbă și oftând. La căpătâiul ei veneau ursulețul de pluș și căluțul de lemn, care șchiopăta de un picior. Îi aduceau flori de câmp și rămurele de salcie. Iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
din timp În timp câte un behăit nerăbdător. Deasupra acestor două ouă uriașe, unul așezat pe verticală, altul pe orizontală, pluteau alte două ouă mici, bătând din aripioare și căutând să ajungă sub cuibul lipit de grindă. Ușa grajdului se prefăcuse și ea Într-un fel de coajă, lăsând să se Întrevadă prin golul Întredeschis o fâșie din ogradă plină de orătănii, fântâna, gardul, mesteacănul Încremenit și o parte din crucea bisericii Uspenia, pe care se afla acum un cuib de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
mai bine nu, se răzgândi din nou Mașa, te pomenești că ghicitorul e Subotin sau vreun neam al lui! Mai bine mă las păgubașă, altfel mă mai trezesc cu Increatul bântuind prin casa mea... Mâine-poimâine mă trezesc mulgând halatele sau prefăcând frunzele de răchită În dolari! Aș face-o și pe asta, dar cu ce preț? Nu vreau să-ncap nicidecum pe mâna Increatului și nici a celor doisprezece acoliți ai săi, chiar dacă prin hornul casei mele va curge numai aur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
consoarta, că doar nu te-am Înșelat cu nimeni...“ „Ce legătură are aici Înșelatul cu praful cosmic?“, Întrebă Subotin, făcând În continuare pe deșteptul. „Are, cum să nu aibă, răspunse nevasta. Te-am iubit atât de mult, Încât te-ai prefăcut În praf și pulbere...“ „Cenușă“, preciză Subotin, adăugând: „Și acum ce ai de gând să faci?“. „Să te spăl de păcate“, zâmbi consoarta, arătându-și dintele de platină. „Cu propria-mi cenușă?“ ridică Întrebător din mână Ippolit. „Cu ce altceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
de incident neplăcut, atunci În două luni de zile va strânge bani suficienți, dacă aceștia nu se vor evapora În aer (lui Ippolit Îi era mereu teamă că banii sunt vrăjiți și că În orice clipă ei s-ar putea preface În nimic), pentru a-și cumpăra o șalupă de agrement, care, administrată cum se cuvine, i-ar putea aduce un venit suficient de consistent ca să renunțe la slujba ingrată de brigadier. Dar socoteala de acasă nu se potrivește cu cea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
lui CriznaMurti-Alcion care spunea că omul se reîncarnează în alt om după moartea sa, sufletul așezându-se într-un nou născut. Era vegetarian și în timpul iernii mânca numai porumb copt și măcinat cu râșnița de cafea. Mânca făină sau o prefăcea în pâine, dacă pâinea poate fi și mămăligă. Din păcate, după cum am auzit, mai târziu s-a îmbolnăvit de tuberculoză, pierdere mare pentru puținii însemnați cu har deplin pedagogic. Alt învățător era Vasile Zaharov, de loc din comuna Nerușai, la
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
destul de repede acum, realiză că surse de lumină puternică venea de deasupra lui. Și asta îi cauzase, fără îndoială, dificultatea inițială de a vedea. La câteva clipe după această descoperire, din moment ce se părea că nu mai are rost să se prefacă, întoarse capul. Se uită direct la cei doi bărbați. Și spuse: - Nu prezint nici un pericol pentru voi, domnilor. Așa că spuneți-mi! De ce vă temeți? Era o primă încercare de a obține informații. Care era, se pare, singurul scop pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
Enro observase că, la sosirea sa la bordul navei Dzan, fusese nevoie ca sora lui să-i traducă limba Gorgzid în engleză, iar acum, nu numai că înțelese întrebarea lui Gosseyn, dar și răspunse la ea. - În limba engleză? se prefăcu mirat Gosseyn. Tăcere. Apoi, cu un zâmbet acru, super-leader-ul comentă: - În liniile de comunicație interstelară se operează o traducere automată; și principalele limbi pământene au fost adăugate după ce, draga mea soră - se opri și aruncă o privire spre Patricia Crang
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
senzuală, într-un cuvânt fermecătoare. Pentru că trecuse de ora zece s-a apropiat de patul ei pregătindu-i o trezire meritată de o asemenea făptură frumoasă. I-a sărutat brațele dezgolite în timp ce simțind s-a întors pe partea cealaltă zâmbind, prefăcându-se că doarme în continuare. Matei, observând jocul pe care Cecilia îl pregătea cu toată drăgălășenia, așa cum procedase de fiecare dată, a continuat cu mângâierile, cu sărutările, cu vorbele drăgăstoase, fără să-și dea seama ce surpriză îl aștepta. Cecilia
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
creștetul pleșuv și ochi negri ca tăciunii, obișnuia să stea la masă și să soarbă supa din farfurie nu folosindu-se de lingură, ci de un pai de plastic, pe care-l ținea tot timpul la Îndemână, inclusiv atunci când cineva, prefăcându-se că aprinde o țigară, striga: foc. Oliver și Braic se Întâlniseră de câteva ori În timp ce se plimbau prin curte, foșnindu-și pașii printre frunzele căzute pe alee. Braic ocolea chiștoacele de la distanță, temându-se deopotrivă de apă și de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
Încăpeai de ele. Propovăduindu-și Învățăturile, atât În salon, cât și În afara lui, Oliver trebuia să fie extrem de atent; În cazul În care printre ramuri apărea din senin o carte de joc trimisă de Satanovski, el o rupea grabnic și, prefăcându-se că-și aprinde pipa, Îi dădea foc... Poate că nu degeaba Îl afurisise la mănăstire starețul Pahomie. În ciuda rugăciunilor și a penitenței, În lume Necuratul era Încă puternic și-l abătea pe Oliver de la menirea lui. La rândul său
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
flatați, atrăgându-mi atenția că e cazul să mă Înalț la ceruri...” „Nici vorbă”, răspundea chipul, „vreau să vă sugerez că e momentul să vă gândiți la o călătorie...” „Despre ce fel de călătorie e vorba?!” se miră Noimann. „Vă prefaceți că nu știți, deși totul e de trasat În cărți... La vârsta aceasta veți face o călătorie...” „Despre ce cărți vorbiți? Vă referiți cumva la cele pe care inginerul Edward le poartă tot timpul asupra lui?” „Exact”, spunea chipul. „De ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
nu știți, deși totul e de trasat În cărți... La vârsta aceasta veți face o călătorie...” „Despre ce cărți vorbiți? Vă referiți cumva la cele pe care inginerul Edward le poartă tot timpul asupra lui?” „Exact”, spunea chipul. „De ce vă prefaceți că nu știți nimic? De ce vă ascundeți după propriul dumneavoastră deget arătător? Și de ce vorbiți atât de eufemistic despre inginer? În sinea dumneavoastră Îi spuneți altfel...” „Observ că și dumneavoastră vă fofilați să-i rostiți numele cu voce tare...” „Normal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
Întrebe pacientul. „Hm”, făcu ciungul, „ciudat”, continuă el... „Un astfel de caz n-am mai avut de mult pe mână...” „Despre ce fel de caz vorbiți? Ce vreți să spuneți?” Falsul Satanovski Îl privi cu Îngrijorare, clătinând din cap... „Vă prefaceți că nu Înțelegeți... Sunteți doar și dumneavoastră de specialitate...” „Sunt stomatolog”, spuse Noimann, Încercând să se calmeze. „Și vreți să spuneți că ginecologia nu e legată de stomatologie?” „Mă rog”, răspunse Noimann, „dacă vreți dumneavoastră s-o legați, n-aveți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
nu și sentința... „Știți?” Își Întrebă el scurt colegul. Noimann Își Întoarse fața spre perete și gemu. „Sau măcar aveți, ca să zic așa, o vagă bănuială?” Nici de data aceasta Noimann nu răspunse. „Păi atunci de ce vă ascundeați sub pat, prefăcându-vă că sunteți plecat de acasă?” Noimann mușcă din pernă și scoase un geamăt Înăbușit. Falsul Satanovski nu-l băgă Însă În seamă. Ginecologul probabil era obișnuit cu suferința, astfel că gemetele lui Noimann nu-l impresionau prea mult. „Ați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
mari pentru a ocoli băltoacele. Trecătorii se opresc la semafor. Mașinile vin În goană. Din față, din spate. Pneurile scrâșnesc. Girofarele urlă... Încotro? Încotro? Sub această umbră amenințătoare, arbori solzoși se zbat ca niște pești pe uscat. Vântul mână singurătatea prefăcută În cutii de conservă, cartoane, pachete de țigări. Le hârșâie pe caldarâmul murdar. Rostogolește pălării, bucăți de ziare, ah și oh! Ah și oh, mașinile duduie, claxonează ca la mort! „Mathilda, Mathilda!” Piciorul pășește, amușinând mereu aerul. Noimann calcă pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]