7,696 matches
-
el să poată face ceva (spre deosebire de semenul său occidental, convins că poate interveni cu succes în sănătatea sa). Este posibil astfel ca această obsesie națională a sănătății, în relativă creștere statistică, să traducă și un soi de somatizare, de frică resimțită în propriul corp în fața unei vieți sociale în care „ți se poate întîmpla orice fără ca să poți face ceva”. Altfel spus, cam mulți români nu prea se simt bine în pielea lor... Un ultim aspect pe care l-aș evoca
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
la o bere” - fie ea bere sau nu -, iar acolo mi se întîmplau tot felul de lucruri memorabile. Dar, mai ales, mă simțeam bine. Iar sentimentul dominant era cel de libertate. Acum pur și simplu nu mai am timp - și resimt acest lucru ca pe o mare pierdere existențială ! De fapt, nu despre „bere” era vorba, și nici măcar despre „cîrciumă”. O știam foarte bine, dar acum, prin lipsă, parcă o și înțeleg ceva mai bine. Nu băutura o urmăream cînd, între
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
aceea ca două bucățele de lună îl priveau, îl căutau... Și iarăși îi revăzu privirea în ochiul de geam, din noaptea aceea dinspre Bobotează... Privindu-și dușmanul înfrânt în luptă dreaptă, în care n-au avut de ales, nu mai resimți nimic din ura înverșunată de la început, nici în ochii de pe zăpadă nu mai vedea privirea sălbatică... ucigașă. Bietul animal îl privea acum, cu orbitele goale, sfărâmate. Ochii de pe zăpadă îl căutau, parcă, să ceară pace. Fiara, la început cu ochii
ANUCA Fata pădurarului by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/265_a_503]
-
pe cale de a se sfârși, era de o întunecime ciudat de palidă, în care doar pădurea de stejari brumării, rece, se arăta uriașă. Zorile se apropiau... Aerul deveni proaspăt și pătrunzător și sub asprimea lui te făcea, parcă, să-l resimți cu o tărie mai mare. Anton, pădurarul, mergea liniștit... cunoștea potecile cu ochii închiși... Odată cu risipirea nopții, părea că și tăcerea se destrăma pe încetul... În stânga sus, în vârful unui stejar, răsuna cu sunete adânci, sălbatice, pufăitul unei bufnițe iar
ANUCA Fata pădurarului by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/265_a_503]
-
el... „punct ochit... era punct chitit“, el nu greșește niciodată. I-a recunoscut până și pata gălbuie de pe gâtlej... și curbura zveltă a spatelui. „Ce animal frumos!“, se minună Anton, și-și puse arma pe umăr și porni spre casă. Resimțea un fel de invidie, dar și o admirație... o admirație care nu poate fi decât lucrul cel mai pur care îi stă omului în putință. Înainta greu, picioarele i se afundau în zăpadă peste genunchi ...Astfel că, plutirea jderului îi
ANUCA Fata pădurarului by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/265_a_503]
-
devii doar o umbră infidelă a ceea ce ai fost odată. A te sfârși de inimă rea este cea mai teribilă modalitate de a muri, care îți lasă cel mai clar impresia că ai trăit degeaba. Iar întocmai lucrul acesta îl resimțea mama lui Osvald până și în ultimul ungher al ființei sale vlăguite. Astfel, la doar câteva luni de la revenirea tânărului acasă, mama sa își pronunță cele de pe urmă cuvinte față de el, lăcrimând amarnic: - M-ai răpus... Muri. Și totuși, nimic
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1941]
-
Era o banalitate și grea, și chinuitoare - un sentiment jalnic, ca o povară... Și, cu fiecare zi, ea îndura totul din ce în ce mai 138 Rareș Tiron greu, căci trupul ei era ca un cuptor închis, iar suferința ei - jarul încins... Și femeia resimțea cum nu se putea mai clar lucrul acesta. „Merită, oare, să mai trăiesc? Dar pentru ce să mai trăiesc? În aceste condiții, mai bine aș muri!”, își spunea ea în sine, în clipele în care parcă simțea că a ajuns
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1941]
-
toți tăbărăsc peste mine, mă trântesc brutal la pământ și se așază, cu toată greutatea lor ticăloasă, exact deasupra mea. Țintuit și inert mă țin, în felul acesta, toată noaptea și mă scaldă numai în torturi! Iar eu - trist lucru! - resimt asta de parcă ar fi cel mai real lucru cu putință; parcă aș fi pe deplin treaz și legat puternic de mâini și de picioare de niște lanțuri nevăzute, zău așa! Și sunt mulți draci, sunt din ce în ce mai mulți draci, legiuni întregi
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1941]
-
sunt din ce în ce mai mulți draci, legiuni întregi de draci, și toți niște hidoși împuțiți și foarte cumpliți! Noaptea peste care tocmai am trecut, cel puțin, a fost înfiorătoare parcă prea din cale-afară; toată jalea, oroarea și păcatele de pe lume le-am resimțit adunate în ființa mea (una, până la urmă, firavă). Totul 170 Rareș Tiron era atât de sinistru și de neguros, iar eu simțeam că nu mai rezist și că mă sufoc de tot; m am trezit plin de sudoare, respirând din
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1941]
-
cocoașa plină și lucioasă, semn că avea rezerve destule pentru mai bine de o săptămână, dacă înaintau în același ritm. Un animal ca acela putea pierde liniștit peste o sută de kilograme în greutate înainte de-a începe să se resimtă. în ceea ce îl privea, obișnuit cu lungile vânători, fuga aceea nu era decât o plimbare, asemănătoare cu atâtea altele în căutarea urmei animalului rănit sau a unei frumoase turme fugare. Se simțea bine acolo, singur în deșert, pentru că asta era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
de vânt, deși se văzu nevoit să reducă simțitor suprafață velelor, fiindcă nici catargele, nici cusăturile navei n-ar fi putut suporta prea mult timp presiunea enormă la care fuseseră supuse la început. De fapt, carena dreapta a vasului îi resimțea deja efectele, doi oameni trebuiau să arunce apă încontinuu, iar pentru îndemânaticul dulgher era imposibil să astupe crăpăturile în timp ce vasul se deplasa. Însă, ceva mai tarziu, când cei de gardă confirmară că nu se zarea nici o urmă de ambarcațiune la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
duce cu celălalt...” Ar fi însă prea ieftin, prea banal, prea cinic, prea de tot... dar așa este de fapt. Aș vrea să pot să-mi scot din cap acest episod, dar nu am cum... revăd mereu imaginea lor împreună, resimt nepăsarea ei și îmi dau seama că nu m-a înțeles, nu are cum și nici nu are încredere în mine... și mai ales, nu-i pasă. Este doar o persoană oarecare din realitatea înșelătoare... nu mă iubește și nici
ANOTIMPUL ILUZIILOR by CRISTI ROMEO () [Corola-publishinghouse/Imaginative/270_a_504]
-
tată“, țDoamne, Doamne, ceresc Tată), repetat În fiecare noapte Înainte de a adormi, Înfricoșată ca de un păcat pe care eram obligată să-l săvîrșesc cu regularitate la ora nouă seara, păcatul de a-i cere lui Doamne Doamne un tată - resimțeam aceste rugăciuni ca pe o trădare față de tatăl meu bun care mă iubea și pe care n-aș fi vrut nici În ruptul capului să-l schimb cu altul. Eram cuminte și mă rugam pentru că așa mi se spunea că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
dar n-am văzut altceva pentru că nici nu era altceva. Veni ora prânzului și mi-am amintit că n-am mâncat nimic toată ziua. Corpul meu era prea ostenit ca să se dea în spectacol pe tema asta, dar problema se resimțea sub forma unei dureri surde cu garnitură de greață pe margini. Am ignorat-o. Scout și Fidorous aduseră înăuntru un motostivuitor pe care se aflau două blocuri dreptunghiulare, mari și negre. Îmi luă o clipă ca să-mi dau seama ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
lui se oprise la un canar alb, o vietate sperioasă. Canarul cânta, mai ales dimineața; cu toate astea, nu părea bucuros; dar poate un canar să fie bucuros? Bucuria este o emoție intensă și profundă, un sentiment Îmbătător de plenitudine, resimțit de Întreaga conștiință; Îl putem compara cu beția, cu transa, cu extazul. Odată, scosese pasărea din colivie. Terorizat, canarul se găinățase pe canapea, pe urmă se izbise de gratiile coliviei căutând să intre Înapoi. O lună mai târziu, Djerzinski făcu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
și afișul lipit În fața cinematografului. Până atunci, să precizăm că toată această perioadă În care noi am filozofat pe marginea subiectului nu a fost Însumată la așteptarea personajelor. E doar o buclă În narațiune, o pauză care n-a fost resimțită de către eroii noștri . La fel, dacă autorul acestor rânduri, mânat de o neașteptată necesitate fiziologică, s-ar ridica și s-ar duce la baie, asta n-ar Însemna că cititorul ar trebui să aștepte, bătând nervos darabana pe masă, Întoarcerea
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
parte Padre Conchita, un preot catolic care suferise o schimbare de sex și avea mari șanse, spunea el, să devină cardinal, un rabin, un imam, trei credincioși Baha’i, un contabil liber-cugetător convertit la Cabala datorită fascinației pe care-o resimțea pentru numerele mari și foarte mari, câțiva teozofi de duzină, un călugăr zen și un derviș indian - ultimul pretinzând că, prin concentrare, putea să se transforme În orice obiect, cu excepția unei unghiere -, câțiva sufiști și un frizer. Iubitorii de Mașini
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
un post la liceul din Oniceni... Dacă în curînd voi umbla pe umăr cu un toroipan, îmbrăcat în piei de învățătoare, asta nu va constitui decît o demonstrație a posibilităților animaloide pe care le are propriul meu caracter. Întregul colectiv resimțea nevoia unei consolidări, fie și în jurul lui Fărocoastă care la urma urmei era concetățeanul lor. Deși vivacitatea partinică a secretarului O.B. le aducea adesea suferințe și, în ascuns, îl disprețuiau pentru studiile neisprăvite, învățătoarele înclinau acum vădit către dînsul
CARTIERUL SULAMITEI by MARCEL TANASACHI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/513_a_701]
-
destine, de altfel nu foarte interesante, se desfășoară acolo. Ca să evite chestia asta, Hans tocmai se îndreaptă către un destin mai interesant și se pierde cu totul în el. # Toamna a avut dintotdeauna multe pe conștiință, mai ales când e resimțită de un om încă tânăr. Bătrânii se gândesc deja mereu la moarte, tinerii numai toamna, când are loc un declin general al plantelor și animalelor. Rainer spune că în nopțile de toamnă magia sa personală își desface aripile. Mai târziu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
lor, există doar în sine, într‑o stare de maximă independență, nefiind nimic altceva decât un pic de fosfat, calcar, săruri și apă. Chipurile lor sunt doar imagini pe care Rainer și le reprezintă în sinea sa, ficțiuni. Chiar acum resimte foarte puternic lucrurl acesta, ca pe o pierdere. Hans, care și‑a pierdut tatăl, nu se gândește la fosfat, calcar, săruri și alte asemenea substanțe în care s‑a transformat tatăl lui, ci fredonează un șlagăr de‑ale lui Elvis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
degetele lui Hans și spune că dorește ca libertatea lui să se supună în calitatea ei de libertate. Ea știe că‑i provoacă durere, dar îi constrânge libertatea - torturând‑o, ca să zicem așa - să se identifice cu carnea lui care resimte această durere; asta înseamnă libertate, înțelegi? Sophie se ghemuiește și începe să‑și roadă unghiile, una după alta. Hans spune că nu înțelege. Sophie spune că poate s‑o roage să‑l scutească de treaba asta. Chiar dacă eu exercit presiuni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
case de comenzi, unde găsește o rochie care‑i sare în ochi. Îi sare și‑i sare în ochi, în special pentru că ieri, la școală, s‑a făcut de râs cu rochia ei - o traumă sufletească pe care o mai resimte și azi. Tata îl întreabă pe Rainer dacă după ce‑au terminat de mâncat ar vrea să facă o partidă de șah cu el. Rainer spune că da și chiar o să joace partida. La cină au avut pâine, parizer și salam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
bogată? De la ce vârstă vi s-a părut de la sine Înțeles că ceva vă aparține, respectiv că nu vă aparține? Cui Îi aparține, după părerea dumneavoastră, de pildă, aerul? Dacă ați furat ceva, cât timp trebuie să treacă pentru a resimți acel ceva ca pe adevărata dumneavoastră proprietate? Cum vă imaginați sărăcia? Vă plac Împrejmuirile cu gard? ș.a.m.d. Munceam de zor, de parcă am fi fost și noi Într-o echipă de campanie. Ne-am zis că, pentru a fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
cine a adus-o, cu cine a venit. Privirea asta cucernică... Și câte-o străfulgerare, care mă îngheață. Mișcări restrânse, dar încărcate de dinamită ! Dintr-odată se ridică, mișcarea atât de violentă clatină paharele. Tresărim, surprinși. Mesele din apropiere au resimțit de asemeni șocul, ca un fel de ruptură. Toate capetele se întorc să vadă ce s-a întâmplat. În ușă, au apărut un bărbat scund, șaten, într-un costum albastru și o doamnă mai în vârstă, înaltă, cu o cască
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
cu cei care au trăit pe el și ale căror rămășițe sînt Îngropate În el - acest țărm care se Întindea cu nepăsarea uriașă a naturii În tăcere și singurătate trebuie să fi avut un aspect neobișnuit de pustiu. Spaniolul a resimțit aceasta, iar Înfățișarea aridă și pustie a locului este notată conștiincios În jurnalul său, care, În cea mai mare parte, oferă o lectură destul de seacă. Aici Însă spaniolul este cuprins de o emoție ciudată, care se simte În scrisul său
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]