8,653 matches
-
de câinii de la Berna și de câlți. E groaznic să-ți bage cineva câlți pe gât. Pe intrarea Baritonului nu este aprinsă nici o lumină. Lumină se vede doar la tanti care vinde borș. Acasă la el Țăpăligă dricarul doarme. E fericit că a tăiat porcul. În grajd, caii mascați dorm În picioare. A Început să fulguie ușor. Din hornurile caselor iese fumul subțire de iarnă. Trece un Îngeraș călare. Dăi Domnu’ Doamne. O hârtie galbenă de un leu Îți fâșâie În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
rămâne undeva În urmă, cu orașele lui luminate, cu toată istoria. Dincolo, În față, nu sunt decât stele, Întuneric și locuri metalice unde știi că va trebui construit ceva. Totul plutind undeva peste lumi și ceruri. Tu ești teribil de fericit. Te vezi pe tine departe, În trecut, În sala Radiodifuziunii cântând În cor. Gândindu-te la anul 2000. Noaptea vine cu liniște. Peste oraș s-a lăsat o pulbere fină, ca o pudră, ca un praf de porțelan, cu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
ascunde În ea esențele lumii, dar spaima asta e ca un fulger și fulgerul ăsta te aruncă din nou În lume, În lumea unde, departe, se mai aude muzica horei, latră neștiuți câini și Încep să cânte păsările serii. Ești fericit de vacanța la țară, ești elev de liceu și te afli În corespondență cu o tânără sovietică de dincolo de Urali. Duminică 3 octombrie 1962, la ora 8 dimineața, În cea de-a 7-a zi a vizitei În Indonezia, tovarășul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
de mâna nefericită a vreunui izgonit pe nedrept de la banchetul vieții. „Mamă, am palton, mamă, am un palton de lână, adevărat, am un palton elegant, al cui o fi fost acest palton, mamă, acum este paltonul meu” și ea râde fericită de acolo, din inima toamnei, care este chiar inima ta, și te bucuri și plângi, și plângi pe săturate ca și cum ai mânca. Lacom, precum odinioară copilul care acum moare Încet, dizolvându-și snaga În fiecare fibră de bărbat a adolescentului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
unt Îți pătrunde În suflet și o mare fericire te inundă. Fericirea de a fi trist, fericirea de a ți se face silă, silă ca și cum ai mânca un pachet Întreg de unt pe nerăsuflate, o silă gri, plumburie, și ești fericit. Ai și tu scârbă de ceva, o mare scârbă, și nu te mai interesează că „substratul loviturii de stat militare din Gabon este considerat a fi nemulțumirea partidului Uniunea Democrat-Socialistă Gaboneză, condus de Jean Hilaire Aubame, față de dizolvarea la 21
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
și dansezi toată noaptea twist, cha-cha și rock. Tango dansezi o singură dată cu o fată Marilena, care joacă handbal la școala sportivă nr. 2. Miroase a cauciuc de teneși și a piele de minge. E frumos la chef, ești fericit că ai pantofi cu cioc și cravată cu elastic și spre dimineață Îți vine chef de plecat În lume. Pleci cu prietenul și colegul tău, Călin Țanovici. El are o iubită pe care o cheamă Vișinica. Împreună, mâncați o ciorbă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
adune lume: „Nu permit, nu permit, da. Da! Noi am suferit toată viața, da, da, am suferit, degeaba am suferit. Toți au acum case, toți au bani, toți au fost În străinătate cu O.N.T., toți au mașini și sunt fericiți. Ce dacă s-au dus la Leningrad sau numai În Bulgaria? Tot străinătate se cheamă! Sunt ei fericiți și râd și Își petrec viața? Eu repar la nenorocitul ăsta de Zündap, motocicletă bună, dom-le, a făcut și Războiul Mondial
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
pilotul, fost comandor, și tatăl lui s-au tot dat cu parașuta vreme de câteva ceasuri murdărindu-și hainele și julindu-și coatele Încrâncenați amândoi asupra punctului fix pe care făcuseră pariu. Către seară s-au Întors acasă, el era fericit că fusese cu avionul, că zburase, lucru pe care Îl povesti cartierului luni Întregi, iar tatăl se lăudă că el câștigase pariul și-i pusese soției În brațe trei metri de stofă pe care o cumpărase, În drum, de la un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
străinătate. Ți-ai scos un pașaport turistic undeva pe strada Trăsura cu Cai, din apropierea Institutului de Teatru și Cinematografie. Levele primite În țară se transformă cu repeziciune În câțiva stutinki din care nu poți cumpăra nici măcar un chibrit. O asemănare fericită cu un tânăr bulgar, plecat În armată la marină, tocmai la Varna, Îți asigură cazarea la o familie modestă din centrul Sofiei. Semeni cu fiul lor ca două picături de apă. Capeți mâncare și bani. O mâncare iute, sufocantă, după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
alături de un președinte care luptă Împotriva comuniștilor vietnamezi, de un președinte care luptă Împotriva imperialismului american, de-aia o avea mutra aia invidioasă Ceaușescu. Doar câteva secunde cât Îți trec ei prin fața ochilor ca tu să observi că Nixon e fericit și Ceaușescu invidios, invidios ca ăsta care stă În picioare lângă tine În autobuz și așteaptă să-i dai locul, sau te pândește să te ridici ca să cobori și el, iute ca un linx, să se așeze, dar tu nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
coasă pe umăr, Întorcându-se acasă, unde Îl aștepta o ciorbă de fasole verde acrită cu mere. Dar el, nu, nu era soțul Anei, poate doar asemănarea era extraordinară, și-i plăcu să se joace gândindu-se la asta. Era fericit. Era fericit că o găsise, În sfârșit o găsise, Îi văzuse vioara așezată pe pianul din camera hotelului (cine o fi adus pianul ăla acolo?) și atunci simțise În piept o apăsare, o sfârșeală, sfârșeala căutării de o viață și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
umăr, Întorcându-se acasă, unde Îl aștepta o ciorbă de fasole verde acrită cu mere. Dar el, nu, nu era soțul Anei, poate doar asemănarea era extraordinară, și-i plăcu să se joace gândindu-se la asta. Era fericit. Era fericit că o găsise, În sfârșit o găsise, Îi văzuse vioara așezată pe pianul din camera hotelului (cine o fi adus pianul ăla acolo?) și atunci simțise În piept o apăsare, o sfârșeală, sfârșeala căutării de o viață și a Împlinirii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
sfârșit o găsise, Îi văzuse vioara așezată pe pianul din camera hotelului (cine o fi adus pianul ăla acolo?) și atunci simțise În piept o apăsare, o sfârșeală, sfârșeala căutării de o viață și a Împlinirii ei. Niciodată nu fusese fericit la mare. Demult, primul lui contact cu marea a fost neprielnic, la Vasile Roaită era carantină și el trebuia să stea ascuns În curtea unei babe care le era gazdă, ținând de urât unei capre care se tot scărpina de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
Dar pentru Petru Evanghelia nu era o epavă, pentru el era o corabie, Întruchiparea unei posibile plecări spre țărmuri necunoscute. Era ca un soi de crăiasă a mărilor, venită să se odihnească lângă un țărm solitar. Nu, nu fusese niciodată fericit la mare, marea Îl Întrista cu desăvârșire. Singura bucurie era nemărginirea care i se deschidea În fața ochilor și neputința de a descifra dacă În fumuriul zării orizontul desprinde Într-adevăr apele de cer. Așa se potriviseră lucrurile, nici o iubire, nici un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
lipite câteva Dacii viu colorate. Își ținea strâns caietul sub braț, caietul În care scria În fiecare zi, și strânse din dinți de ciudă că nu a avut curajul să-i spună măcar: - Bună ziua, fata, cum te cheamă! Acum era fericit că o găsise. Vântul Îi răsfoia foile caietului pe care Îl ținea sub aripa ocrotitoare. O vedea de sus de tot, din Înălțimi, ea era singură pe țărmul mării și privea spre soarele care răsărise și se legăna deasupra valurilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
că, dacă n-ar fi fost pisica pătată, n-ar fi fost lăptarul Pasere și el nu ar fi știut nimic despre sora lui. La ce te gânești? La ce te gânești? Îl Întrebă ea. Maică-sa vroia să fie fericită. Mama ei vroia să o mărite cu un străin. Neapărat cu un străin. Cu-n străin? Unul a murit. Era elvețian. Și acum? Acum caută alt „francez”. Era francez. E astenică? Nu știu. Hâm. Mama ei, adică mama mea, zice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
nu moare? Nimic nu moare. El m-a rugat să-i cânt. I-am cântat din suflet, m-a ascultat și pe urmă a plecat cu o amantă. Petru Își atinse aproape fața de părul ei, și se bucura, era fericit că a găsit-o și că acum poate vorbi cu ea, nu ca atunci, pe cărarea care dădea spre faleză. O căuta de o viață și ar fi vrut să-i spună altceva, ar fi vrut ca ea să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
exercițiu de zburdălnicie școlărească. Toate astea te Împing departe În timp, În nopțile În care nevinovat o conduceai acasă, acolo sus, În Piața Puișor, la mătușile care Îi erau gazde, În zilele primilor ani de facultate, când pândeai și erai fericit dacă ai văzut-o intrând sau plecând de la cursuri. Numai atât, să o vezi intrând la cursuri. Și să fii liniștit. Iar acum ea, Gaetana, lângă tine, Împărtășindu-ți gânduri, ascultându-te, certându-te pentru cine știe ce nimic, ascultându-ți perorațiile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
lihnit peste triaje. Zgribulită stă vrabia, zgribulit stă bărbatul. Ce mari sunt mâinile lui, ce mici picioruțele vrabiei, lăsând urme În zăpadă, hieroglifele unei mișcări țopăite. Urme de viață. Vântul acoperindu-le cu pudra chiciurei. Doamne, cineva trebuie să fie fericit În pustiul acesta cutreierat de vânt. Poate mecanicul care doarme În cabina locomotivei-plug, duduind, pregătită pentru marele viscol ce va veni. Și bate vântul totul. Se duce bătută de vânt ziua, porție a zilelor ce ni s-au dat. Tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
sub stratul de var, speli moartea pe picioare la Păușești - Măglaș. Faci lucrul ăsta cu un prieten. Numele lui de pescar. Luminile unei tinereți pline de iluzii s-au stins de mult În ochii lui. Se spune că a fost fericit cândva acest crai fără vârstă. O fanfară tristă Îi trece prin suflet. E vremea marilor ratări. Străbați un Ardeal muribund În soarele de toamnă. Amnezic, spulberi filă după filă Memoriile lui Hadrian. Dintr-o altă toamnă, Buliul din Gotoka devine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
În ochii veșniciei. Ceva, cineva, te asigură că vei fi mântuit... Faceți și voi așa. Întâi socotiți câți ani aveți. Apoi gândiți-vă la anul 2000. Gândiți-vă la familia voastră, la cei din jur, gândiți-vă cu drag, fiți fericiți. În ceea ce mă privește, ai mei au Început să moară Înainte de a mă naște. Pierdut autobiografie, o declar nulă... Și vântul ridica ușor, peste asfalt, ziarul, ca pe o nălucă. Era la mijlocul lunii iulie 1992. Câte o frunză se mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
Ed arată promițător. Se pare că am reușit să-mi găsesc singură pe cineva. Poate aș putea scrie despre asta pentru revista Lisei, în loc să mă las scoasă la licitație în toate sucursalele WH Smith din Marea Britanie. —Lisa nu va fi fericită. —Și ăsta nu e singurul motiv de nefericire. I-am explicat ce mi-a spus Mark despre Kieran. Crezi că ar trebui să-i spun? Maria nu ezită. —E cu dus-întors, dar nu uita cât de prost ți-a picat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
că suntem din nou împreună? Crezi că vor vărsa lacrimi de bucurie pentru că flacăra iubirii celor doi iubiți din copilărie a fost reaprinsă? Încă își revin în urma replicilor pe care le-a avut cutremurul produs de noi. Acum, suntem singurii fericiți din tot grupul. Deci ce vrei să spui? — Vreau să spun că nu le putem spune că ne-am împăcat, că nu ne vor ierta niciodată pentru că i-am făcut să treacă prin toate astea doar ca să-i anunțăm peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
calului său. Din sac, ca și cum ar fi fost fără fund, a scos o sticlă de șampanie, o pâine plată, o roată de brânză Cheddar, un pachet de unt și o ciocolată cu fructe și nuci uriașă. —Minunat! am exclamat eu, fericită pentru prima dată în zi. Cu mare durere, m-am ridicat în fund. —Pahare ai adus? Ed gemu. — Îmi pare rău, va trebui să bem din sticlă. Din moment ce alcoolul era singura formă de analgezice pe vârful ăla de deal, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
Poate că Kieran s-a simțit obligat să ne încurajeze să ne împăcăm, dar știm amândoi că nu vom fi foarte iubiți în cazul în care ne vom dovedi a fi singurii care ies din toată povestea asta și trăiesc fericiți până la adânci bătrâneți. Lui Mark îi luciră ochii. —M-am gândit și la asta! Uită-te la noi, acum câteva săptămâni căsnicia noastră se terminase, definitiv și irevocabil. Dar am găsit un mod de a o repara. Îmi simți scepticismul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]