9,442 matches
-
era tot mai mult supusă propagandei și încorsetată în dogmele estetice ale ideologiei comuniste, el fotografia extatic operele lui Brâncuși, elogiind implicit măreția gîndirii artistice și nemărginita libertate a creației. Parcurgînd geografia și istoria, natura și spațiul urban, realul și ficțiunea, pămîntul, apa, cerul și arta, Dan Grigorescu a fost, fără altă armă în afara aparatului său foto, un cuceritor. El a cucerit pas cu pas ceea ce ilustrul său părinte, Generelul Eremia Grigorescu, a apărat pas cu pas: pămîntul, frumusețile și comorile
Eremia și Dan Grigorescu sau despre oameni, legende și eroi by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/9595_a_10920]
-
nu, între compromis și devoțiune, între erudiție și cinism, între lumină și întuneric rămîne acest personaj: Radu Beligan. Și astăzi, la cei nouăzeci de ani, și mereu. Ceva a fost constant în toată povestea vieții lui, dincolo de realitate și de ficțiune, de omenesc: enorma, enorma lui pasiune, Teatrul.
Radu Beligan - 90 by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/7792_a_9117]
-
baza legii fundamentale a imaginarului poetic (enunțata anca de la Aristotel: cunoașterea prin metaforă a identității lucrurilor an diferența lor) lumea dată, impusă prin decrete de către ideologii vremii drept singură și necontestabila realitate, este preschimbata prin imaginea poetica ăntr-un univers al ficțiunii mai adevărat decât cel din ănvătăturile social-istorice ale epocii. Disputa dintre adepții realității date și cei ai idealității visate nu este, de altfel, atât de nouă, ea are ăndepărtate și nobile origini. Căile doar de a impune realitățile și ideologiile
Utopia literaturii by Alexandru Con () [Corola-journal/Journalistic/17486_a_18811]
-
poetica a "realismului socialist" creând an consens cu orizontul de așteptare al lectorului vremii un veritabil "mit al literaturii". ăntr-o "complicitate fertila" - cum spunea unul dintre ei - cu cititorii prinși și ei an ănchisoarea unei realități dictatoriale și avizi de ficțiune, scriitorii anilor '60 au constatat că actul cultural, literar-artistic a preluat an societatea contemporană lor funcția compensatoare ("opium pentru popor") a credinței ăntr-o altă lume, mai bună și mai frumoasă. Kitsch-ului comunist al proiectului și programului terorizante ale unei
Utopia literaturii by Alexandru Con () [Corola-journal/Journalistic/17486_a_18811]
-
rămânând singurul "spațiu" mental liber, actul comunicării artistice se transformă an unică șansă de "evadare" ficționala din ănchisoarea totalitara. an imanenta vidului dictaturii istorice, poezia este locul mistic al revelației (inspirației) transcendentale. Artă devine sub comunism o nouă religie unde ficțiunea este divinitatea supremă și poetul profetul ei. Nichita Stănescu și-a construit cu luciditate o biografie an consonanta cu această Utopie a literaturii, care ăncerca să ia locul imaginii tot mai nefericite a unei lumi alunecând mereu mai jos pe
Utopia literaturii by Alexandru Con () [Corola-journal/Journalistic/17486_a_18811]
-
Prima producție pe care a făcut-o a fost emisiunea Abracadabra. Ulterior a coordonat telenovele îndrăgite de public cum ar fi Numai Iubirea, Inima de țigan sau State în România. În ultima perioadă, Ruxandra Ion coordona, practice, toate producțiile de ficțiune ale grupului Pro, notează sursa citată. De asemenea, Cosmin Ion a condus una dintre cele mai importante proprietăți CME din România, Media Pro Entertainment, ce producea principalele seriale, dar și multe emisiuni de talent-show.
Pro TV pierde vedete pe bandă rulantă. Două nume grele au încetat colaborarea () [Corola-journal/Journalistic/43630_a_44955]
-
nu s-au dovedit o izbîndă. “Poți să știi?,” m-am întrebat fără prejudecăți pe drumul spre Iași. În tren, imaginilor care se succedau în realitatea de dincolo de geam li se adăugau cele din memoria mea afectivă și selectivă, o ficțiune a ficțiunii: scene din spectacolul lui Andrei Șerban de la Teatrul Național din București, superbele costume-brocart ale Violei și ale lui Sebastian, și nu numai, ce au purtat încărcătura semnăturii scenografei Doina Levința, figurile unor actori cu forță, importanți, cîteva soluții
Comedia erorilor by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/14338_a_15663]
-
au dovedit o izbîndă. “Poți să știi?,” m-am întrebat fără prejudecăți pe drumul spre Iași. În tren, imaginilor care se succedau în realitatea de dincolo de geam li se adăugau cele din memoria mea afectivă și selectivă, o ficțiune a ficțiunii: scene din spectacolul lui Andrei Șerban de la Teatrul Național din București, superbele costume-brocart ale Violei și ale lui Sebastian, și nu numai, ce au purtat încărcătura semnăturii scenografei Doina Levința, figurile unor actori cu forță, importanți, cîteva soluții ale regizorului
Comedia erorilor by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/14338_a_15663]
-
Decide, totuși, să selecteze documentele ce păstrează nu doar un farmec aparte ori parfumul unei epoci, ci, foarte important, pe cele care asigură prelungirea în autoficțiuni incitante. Vom fi, așadar, martorii unui scriitor ce transformă cu talent documentul istoric în ficțiune. Mai mult, el inserează pretutindeni în text fragmente (prozastice ori memorialistice) ale unor confrați de aici și aiurea. Interesează felul în care se revarsă textele într-un text generic. Scriitorul își reamintește alături de un alter-ego, Povestașul, iar când o anumită
Arheologii culturale by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/3269_a_4594]
-
parte de greutăți și de nenorocire, de marginalitate și slăbănogeală”. În Istoria din cutia de pantofi, Daniel Vighi scrie cu ambiția restauratorului devotat, remarcabil în simbiozele literare. Specialistul potrivirii noului cu vechiul cunoaște limitele istoriei și pe cele ale prezentului ficțiunii, însă nu melancolizează. Preferă să trăiască halucinații ale „drumului-text”, virând după plac și imaginație, îndrăznind, când nimeni nu mai crede în spiritul din spatele ruinelor. Istoria din cutia de pantofi e un text hibrid, dispus muzical, cu note consacrate și ritmuri
Arheologii culturale by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/3269_a_4594]
-
noi, ore în șir, zi de zi, pe ecranele de televiziune și nu citim în ziare narațiuni, scenarii, în imagini sau în cuvinte, despre evenimente? Numai naivii își închipuie că e vorba despre evenimente ca atare. Nu, e vorba despre ficțiuni. Vedem și ascultăm povești întocmite după toate regulile artei narative sau cinematografice. Aproape că uităm că nu sunt cu adevărat filme sau ficțiuni. Presupusa asasinare a Dianei din ordinul Reginei nu vă amintește de nimic? Câte romane sau filme cu
Meridiane () [Corola-journal/Journalistic/4977_a_6302]
-
despre evenimente? Numai naivii își închipuie că e vorba despre evenimente ca atare. Nu, e vorba despre ficțiuni. Vedem și ascultăm povești întocmite după toate regulile artei narative sau cinematografice. Aproape că uităm că nu sunt cu adevărat filme sau ficțiuni. Presupusa asasinare a Dianei din ordinul Reginei nu vă amintește de nimic? Câte romane sau filme cu o temă similară am văzut? Dar instrucția procesului de viol al lui Strauss- Kahn nu vi se pare cunoscută, de la un capăt la
Meridiane () [Corola-journal/Journalistic/4977_a_6302]
-
cunoscută, de la un capăt la altul, cu răsturnări de situații și cu un final imprevizibil, din serialele judiciare de la televiziune pe care nu numai americanii le adoră? Trăind într-o realitate mediatică în proporție de 75%, suntem mai interesați de ficțiuni decât de realitatea însăși, de scenarii, id est (între altele) comploturi decât de adevărul faptelor. Dincolo de Darwin Biologii contemporani au motive serioase să pună la îndoială teoria darwinistă a originii și evoluției speciilor. Sigur, nu în sens creaționist, ba chiar
Meridiane () [Corola-journal/Journalistic/4977_a_6302]
-
lui și tovarășilor lui. În sfârșit, se mai remarcă faptul că "învierea" personajului lui Radu Tudoran echivalează cu includerea lui ca personaj în românul scris de Niadi Cernica. Transferul face parte, la urma urmelor, dintr-o strategie de acreditare a ficțiunii că realitate, strategie mai sofisticată decât altele, dar având la origine aceeași dorința (veche de când lumea) a "povestitorului" de a se face crezut. Nu este vorba, însă, doar de un joc literar. Esență românului o constituie povestea unei iubiri imposibile
PROZATORI TINERI by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/17709_a_19034]
-
cu visul unei fabuloase geometrii. Și cu ce ne vom clăti de acum încolo iluziile? Bineînțeles, cu noii detergenți, radical îmbunătățiți, pentru că nici prin cap nu ne trecea cît de simplu și de ieftin ne putem transfera din Rahova în ficțiune și de aici direct în Paradis. ...ieșirea în stradă Artistul a ieșit în stradă, iată o afirmație care ar putea însemna că el protestează, că revendică anumite lucruri de natură profesională, socială sau economică după modelul mișcărilor sindicale. De fapt
Privirea și gestul by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/7277_a_8602]
-
dar și comuniune încorporîndu-ne firesc vieții umile, fără vreun dizgrațios, - asemenea componente sufletești se aflaseră puse laolaltă, voluntar proiectate într-o emblematică întruchipare ce devenise sigla favorită a lui Max Ernst. Laplop, așadar, - cum îi plăcuse meșterului să-și numească ficțiunea - concentra culminant lumea lui inventivă, exercita o magică preeminență. În domnia imaginarului, îi era hărăzit să fie «staretul pasarilor». Dar dacă ne îmbie într-acolo inspirația, dorul plutirilor semețe, nu înseamnă să reiterăm numaidecît cutare ipostaze fictive, signaletic definite, cu
Miracolul păsărilor by Dan Hăulică () [Corola-journal/Journalistic/5502_a_6827]
-
cotidiană a miracolului. Și nu ne va despărți de trainica lui inerență, nici gafa poznașă a vreunui aiurit ca tenorul Leo Slezak, cu experiență la Opera din Viena și la Covent Garden, care, obișnuit să folosească aparatul de locomoție propriu ficțiunii din Lohengrin, se trezi odată lansînd pe scenă, ca pe un peron de gară, interogația enorm prozaică - «La ce oră, proxima lebădă?». Marea pasăre albă venea plutind, sub incantația fantasticului wagnerian, și în regia semnată de Visconti, pentru Ludwig, ea
Miracolul păsărilor by Dan Hăulică () [Corola-journal/Journalistic/5502_a_6827]
-
a stabilit vinovăția, fiind condamnată la recluziune perpetuă într-una din camerele castelului unde a fost zidită. Prin vocea naratorului, contele Istvan Thurzo (Daniel Brühl), biografia lui Erzebet Bathory (Julie Delpy), ca și filmul, se metamorfozează într-un romance, o ficțiune edulcorată menită să dilueze pasional aura macabră a contesei sângeroase. Istoria apocrifă relatată de fostul iubit relevă cel puțin două dimensiuni ale cazului, ambele servind de explicație pentru comportamentul atroce al contesei. Pe de o parte, este climatul de violență
Gore: pasiune și omor by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/5905_a_7230]
-
este prea puțin un critic literar (el nu face decît tangențial judecăți de valoare asupra operei lui Istrati, iar referirile la scrierile sale au ca scop doar exemplificarea modului în care anumite episoade ale existenței reale au fost transpuse în ficțiune). În schimb, este un neobosit scormonitor în arhive, istoric sociolog, psihanalist și, nu în ultimul rînd, un excelent prozator. De aceea, nu se poate vorbi cu certitudine de o anumită metodă utilizată de autor. Este o combinație elastică de mai
Cine a fost Panait Istrati? by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/13036_a_14361]
-
dintre cele cunoscute. Trăiau sub cupola iluziei, în afara mediocrității cotidiene, visînd - asemenea lui - o altă lume. Fantasmagoricul univers al lecturii căpăta relief și concretețe chiar aici, sub ochii lui; socialiștii îi vor fi părut lui Istrati reprezentanții în real ai ficțiunii” (p. 121). Panait Istrati era un actor cunoscut și activ în mica lume a socialiștilor români (printre altele, era colaborator fervent al ziarului „România muncitoare”) și Mircea Iorgulescu nu exclude ipoteza ca prima sa plecare în Elveția să fi avut
Cine a fost Panait Istrati? by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/13036_a_14361]
-
asupra lucrurilor, făcându-mă să le văd și să mi le imaginez mai frumoase și altfel decât sunt. Capacitatea mea fericită de a transfigura realitatea nu este, în ochii lui, decât lipsă de curaj în fața realității, camuflare, supărătoare manie a ficțiunii, care mă fac să pierd simțul și gustul pentru adevăr. Dacă pui un tablou sub o lumină care să-l avantajeze, trișezi cu ceva referitor la valoarea acelui tablou? Și atunci când soarele luminează peisajele, le falsifică dacă le însuflețește? Și
Memoriile Mariei Cantacuzino Enescu by Elena Bulai () [Corola-journal/Journalistic/15802_a_17127]
-
uitări de sine, al sacrei așteptări, al sacrei atenții". Asemenea fraze iluminate se găsesc cu duiumul în cărțile lui Lucian Raicu, criticul care nu face economie nici de simțire, nici de cuvinte. El se pronunță neobosit despre condiția literaturii de ficțiune și a criticii literare, sub forma unei acute mărturisiri, aplicațiile fiind, în practica sa, de ordin secundar și mereu racordate la aceeași măsură confesivă, încât nu e de mirare că de mai multe ori spiritul teoretic apare ca surplus. Într-
Arta de a admira literatura by Constantin Trandafir () [Corola-journal/Journalistic/7285_a_8610]
-
totul imposibilă, de-abia atunci când se trezește în macabru și când singura realitate - în sfârșit definitivă - e coșmarul, ea înțelege ce ar fi putut avea, însă a tot pierdut, pentru că a preferat mirajul. Iar mirajul e făcut să te ucidă. Ficțiunea își are regulile ei și n-o poți transfera în viață. Don Quijote știe asta și de aceea nu ezită nici o clipă. Nu-i pasă de public, nu-și abandonează rolul de actor, cum nici la acela de regizor nu renunță
Don Quijote, frescele și labirintul by Mariana Neț () [Corola-journal/Journalistic/16831_a_18156]
-
o poți transfera în viață. Don Quijote știe asta și de aceea nu ezită nici o clipă. Nu-i pasă de public, nu-și abandonează rolul de actor, cum nici la acela de regizor nu renunță. Cînd ai ales să fii în ficțiune, orice du-te-vino este imposibil și, în final, sinucigaș. Cavalerii ce plecau în cruciade sau în căutarea Graalului o făceau, în mare parte, tot pentru că nu își găseau locul. Chiar pe ei se caută acei ce pleacă după Graal și, uneori
Don Quijote, frescele și labirintul by Mariana Neț () [Corola-journal/Journalistic/16831_a_18156]
-
mod deosebit povestirile lui Tudor Octavian. Prejudecata temelor minore și a banalului ca subiect permanent a complicat, probabil, rezolvarea ecuației scriiturii acestui autor. Însușindu-și de la sud-americani lecția misteriosului camuflat în profan, iar de la postmoderniștii nord-americani dezinvoltura parodiei și a ficțiunii din orice frântură de viață sau text, Tudor Octavian a început să construiască povestiri exersându-și inventivitatea pe spații tot mai reduse. În 1968, (re)scria un basm cu Făt-Frumos în cheia spleen-ului modernist (Scaunul de nuiele) și construia
Indecența de a povesti by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/12923_a_14248]