7,087 matches
-
care să-l poată dispensa de la aceasta. Însă, care război declarat de autoritatea legitimă poate fi considerat drept cu adevărat? Episcopul răspunde la aceasta, invocând în două cazuri: Când se dorește răzbunarea unei injurii primite, injurie reală, nu fictivă ori imaginară, în așa fel încât cel care primește declarația de război, să o primească pentru vreo greșeală săvârșită; și atunci când din partea declarantului există dreapta intenție de a face să triumfe binele și de a învinge răul, pentru că: În fața adevăraților cinstitori ai
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
afirmare a trăsăturilor personalității în raport cu anumite criterii, principii, așteptări, situații. Folosirea autosugestiei pentru autoinfluențarea voinței, trăirilor, prin intermediul cuvântului, pentru echilibrarea vieții personale, a sporirii eficienței acțiunilor, a obținerii unor transformări prin autoîncurajare, manifestare a încrederii. • Echilibrarea și autostimularea prin transfigurare imaginară a lumii interne sau externe, cu recursul la creație, fantezie, reverie, trăire imaginativă, iluzie, pentru ieșirea din realitatea nedorită și imaginarea uneia de vis, peste limitele normalului. • Folosirea compensării directe sau indirecte pentru autostimulare, echilibrare psihică în situații dificile, cu
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
discuțiilor, ironie, netolerare a dezacordului, frică de originalitate, sentimentul inutilității. • Prin inițiere progresivă în găsirea tuturor aspectelor posibile, selecționare a problemelor, selecționare a surselor, fixare a datelor utile, alcătuire de liste de atribute sau sarcini, analiză morfologică, analiză după criterii, imaginare a ideilor posibile, notarea imediată a ideilor, imaginare a mijloacelor necesare, evaluare a consecințelor, găsire a utilizărilor variate, căutare a analogiilor, căutare a altor întrebuințări, efectuare de modificări variate, multiplicare, diminuare, substituire totală sau parțială, rearanjare a obiectelor, inversare a
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
sentimentul inutilității. • Prin inițiere progresivă în găsirea tuturor aspectelor posibile, selecționare a problemelor, selecționare a surselor, fixare a datelor utile, alcătuire de liste de atribute sau sarcini, analiză morfologică, analiză după criterii, imaginare a ideilor posibile, notarea imediată a ideilor, imaginare a mijloacelor necesare, evaluare a consecințelor, găsire a utilizărilor variate, căutare a analogiilor, căutare a altor întrebuințări, efectuare de modificări variate, multiplicare, diminuare, substituire totală sau parțială, rearanjare a obiectelor, inversare a poziției sau a ordinii, combinare variată, schematizare, tipizare
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
consecințelor, găsire a utilizărilor variate, căutare a analogiilor, căutare a altor întrebuințări, efectuare de modificări variate, multiplicare, diminuare, substituire totală sau parțială, rearanjare a obiectelor, inversare a poziției sau a ordinii, combinare variată, schematizare, tipizare, interpretare nouă, analiză a erorilor, imaginare a unor situații, rezolvare variată, reprezentare grafică, compunere variată. • Prin alternare a formelor de organizare: centrate pe educat, de studiu individual, cu ritmuri diferențiate, de inițiere, de dezvoltare, de aprofundare. • Prin stimulare a creativității în grup prin brainstorming (asaltul de
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
intermediare (desene, tușuri, gravuri) și altul de tip cromatic (în care culoarea ocupă un loc secundar). Pentru un grafician, contrastul de clar obscur acromatic este esențial. Cu cât un artist reușește să găsească un echivalent plastic pentru lumea reală și imaginară în raporturi alb-negru, cu atât înțelege mai în profunzime specificul acestei profesiuni. Pentru a simplifica lucrurile, noi reținem contrastele fundamentale de negru pe alb și alb pe negru; de negru pe gri și gri pe negru; de alb pe alb
Arta compoziþiei by Ion Truicã () [Corola-publishinghouse/Science/594_a_1265]
-
se anime, se însuflețesc și mișcarea începe să se simtă. Dacă despre întâlnirea liniilor în unghi drept știm că dă naștere echilibrului perfect, o desfășurare a lor în spațiu dă naștere unei mișcări cu un alt caracter, cu structură arhitectonică imaginară, surprinzătoare. Atunci când cel care stabilește traseul știe să găsească o direcționare neobișnuită, tensiunea crește și neliniștea începe să fie prezentă în imagine. Mai puțin evidentă atunci când liniile sunt fragile, mișcarea se evidențiază pe măsură ce grosimea lor crește, pentru a scădea în
Arta compoziþiei by Ion Truicã () [Corola-publishinghouse/Science/594_a_1265]
-
dialog dramatic. Neîncorsetate de descriptivism, linia și forma se dezlănțuie sălbatic în imagine. Privitorul înțelege că această artă înseamnă sugerarea unei realități în mișcare și nu descrierea ei. Picasso ne fixează pe retină, pentru totdeauna, imagini care ne îmbogățesc muzeul imaginar. Din această călătorie în lumea liniei înțelegem că lumea formelor se ordonează stilistic și compozițional după tema aleasă, iar universul de forme ajunge la expresivitate maximă. Imaginile antologice analizate devin zestrea fiecărui artist pe care trebuie s-o uite cât
Arta compoziþiei by Ion Truicã () [Corola-publishinghouse/Science/594_a_1265]
-
și slovacă. Debutează cu poezie în „Junimea literară” (1931) și editorial, cu volumul de versuri Solstiții (1936). Poetul se menține pe linia autohtonismului. Lumea de vis e în perfectă consubstanțialitate cu lumea reală. Trecutul voievodal al nordurilor moldave țese drumuri imaginare între două lumi istorice. Înrudit temperamental și, uneori, stilistic cu Eugen Jebeleanu al începuturilor, D. se diferențiază de acesta prin dominanța autohtonului, ca motiv, și prin lipsa unui hermetism avansat, ca manieră tehnică. În Suflete în azur (1940), autorul se
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286885_a_288214]
-
SION, Gheorghe (18.V.1822, Mamornița - Cernăuți - 1.X.1892, București), memorialist, autor de versuri și teatru, traducător. Sedus de plăsmuirea enormă din acel imaginar Izvod al lui Clănău (Cronica lui Huru), S. a crezut o vreme - până ce mistificarea fu dovedită - în obârșia legendară a neamului său. Era unul din foarte numeroșii copii ai Eufrosinei (n. Schina), fiică de eterist, și ai paharnicului Ioniță Sion
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289700_a_291029]
-
și-a îndreptat critica și împotriva realiștilor, acuzându-i de "sterilitate" și "mulțumire de sine". Teoriile obțin un statut dominant în orice disciplină din motive diferite, cum ar fi măsura în care prevalează în dezbateri împotriva adversarilor (adesea mai mult imaginari decât reali). Ele pot beneficia și de opinia larg răspândită că sunt mai adecvate și mai relevante pentru evenimentele cheie ale momentului decât alte teorii. Criza de douăzeci de ani", care a culminat cu cel de-al Doilea Război Mondial
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
pentru sistemul de state suverane. Prin urmare, această noțiune reactivă de securitate este de tipul unui joc cu sumă zero și prin definiție "națională". Ea presupune ceea ce Peterson (1992a: 47-8) numește " contract de suveranitate" stabilit între state. Potrivit acestui contract imaginar, folosirea forței militare este un rău necesar pentru a preveni invadarea din exterior imaginat ca diferență, iraționalitate, anarhie și conflict potențial a interiorului statelor omogene, raționale și ordonate. Statele, în această analiză feministă, recurg la o formă de "extorcare", prin
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
În mod real ceea ce noi am putea fi cu adevărat, ceea ce am putea deveni, de fapt. În absența unei confirmări viitoare, totul nu se reduce decât la o searbădă iluzionare de sine, la un steril „bovarism”, impresionant prin construcțiile sale imaginare, dar dezamăgitor prin slaba rezistență În confruntarea cu aspectele realității zilnice. Μ Fiecare are o intimitate de apărat, deoarece nu este om care să nu aibă ceva de ascuns, la un moment dat (de exemplu, suferințele tacite ale unei responsabilități
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
articolul se Împarte În două. Prima parte se ocupă de roman În general, și Îl simțim pe Valéry prea puțin interesat să se lanseze În considerații precise. Aflăm astfel că romanul urmărește să „ne Înfățișeze una sau mai multe «viețiă imaginare, cărora le creează personajele, le fixează timpul și locul, le enunță incidentele”, ceea ce Îl opune poeziei și permite să fie deopotrivă rezumat și tradus fără mari pierderi. Aceste remarci, adevărate la urma urmelor pentru o Întreagă serie de romane, nu
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
să aibă Încredere În imaginea pe care el și-a construit-o și al cărei caracter nesigur l-am văzut. Putem așadar să spunem că cei doi nu vorbesc cu siguranță despre aceeași carte, pentru că fiecare Își construiește un obiect imaginar În urma unui parcurs interior ce nu admite comparație. Neputința de a avea acces la text nu face astfel decât să accentueze caracterul proiectiv al lucrării, care devine receptaculul fantasmelor celor doi. Jorge face din cartea lui Aristotel pretextul angoaselor sale
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
care Își organizează apoi relația cu celelalte texte și cu ceilalți. O bibliotecă În care sigur că apar anumite titluri precise, dar care este mai curând formată, ca aceea a lui Montaigne, din frânturi de cărți uitate și din cărți imaginare, prin intermediul cărora Înțelegem lumea. Aici, dialogul surzilor provine din faptul că bibliotecile interioare ale publicului și cea a lui Martins nu coincid, sau prea puțin, și În care ariile de intersecție sunt reduse. Discuția nu se limitează la o singură
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
Îi fie găsit un loc. Nu este vorba de cartea din alt loc, ci despre fragmentele care se infuzează În orice conversație sau text și vin să se substituie În absența ei. Cei din tribul Tiv vorbesc despre un Hamlet imaginar, fără ca acela al Laurei Bohannan - totuși mai mult ca ei În ce privește piesa lui Shakespeare - să fie mai real, așa cum e prins el Într-un ansamblu organizat al reprezentărilor. Propun să numim carte interioară acest ansamblu de reprezentări mitice, colective sau
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
al reprezentărilor. Propun să numim carte interioară acest ansamblu de reprezentări mitice, colective sau individuale care se interpun Între cititor și orice nouă scriere și care modelează lectura pe nebăgate de seamă. Inconștientă În cea mai mare măsură, această carte imaginară funcționează ca un filtru și determină receptarea noilor texte, hotărând ce elemente vor fi reținute și cum vor fi interpretate. Obiect intern ideal, cartea interioară - și asta se vede bine la cei din tribul Tiv - este purtătoarea uneia sau mai
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
din nefericire, știe cartea lui Dochin pentru că a fost forțată să o bată la mașină În fiecare zi, nu Îi poate spune ce gândește cu adevărat despre ea și trebuie să se rezume la a-i vorbi despre o carte imaginară cu care a combinat-o cu greu pe a ei. El e, astfel, stupefiat de laudele cu surle și trâmbițe ale lui Céline din perioada În care Îi transcrie manuscrisul, laude care, În realitate, i se par că i se
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
pregnanța acestei fantasme a morții eroinei fiind cea cu care e firesc să o asocieze după lectura sa și să o integreze astfel, dintr-o anumită privință. Astfel, cărțile despre care vorbim nu sunt numai cărți reale pe care o imaginară lectură integrală le-ar reconstitui În materialitatea lor obiectivă, ci și cărți-fantomă care sunt produse la Încrucișarea dintre caracterul virtual nedus până la capăt al fiecărei cărți și inconștientul nostru, și a cărei continuare ne hrănește visele și discuțiile mult mai
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
este că poetul nu are o epocă a lui; epoca își are poeții ei și, în genere, epoca își vede singură poeții". 2.2. Ana Blandiana, în contextul Generației '60 E de la sine înțeles că, pentru a crea o lume imaginară, autorul textului are nevoie, înainte de orice, de o lume reală, dar, mai ales, are nevoie de libertate. Făcându-se captiv literei, autorul se face captiv însă realității textuale, creând astfel o lume nouă, care, fiind vorba despre artă, este, de
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
mod de a fi natural al limbii naturale. E un limbaj ce s-a înstrăinat de dialog. Un limbaj straniu. Este limbajul devenit limbaj-pentru-a-fi. Demult, în primele imperii neolitice, scrisul l-a smuls pe omul preistoric din lumile onirice și imaginare. Umanitatea pregenerică era îngropată în cavernele ei cu imagini, ca și în visele ei. Dincolo de limba orală, admonestativă, hipnotică, mitică, umanitatea propriu-zisă a făcut să înflorească un limbaj izolat sub formă de litere. Pornind de la scris, ea a creat un
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
somnului fiind unul dintre motivele care a cunoscut transformări de-a lungul traiectoriei lirice a poetei. Astfel, în Somnul din somn, el putea fi asociat visului sau acelui liber vacarm neconstrâns. În somn el putea fi refugiu și iluzie, spațiu imaginar al libertății; în Ochiul de greier, el era însoțit de neliniște ("La un capăt și la altul al somnului/ Mă simt în pericol..." Treceri), în Stea de pradă este dublat de starea de insomnie, pentru că acum să amintească doar vag
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
sfârșit, poezie a reconstrucției, prin moarte însă, pe care o primește în termeni obișnuiți, consolatori. Prin intermediul acestei poetici, Ileana Mălăncioiu "se îndepărtează de la scenografia rustică, păstrată în amintire din anii copilăriei. Spațiul pe care începe să îl prefere este unul imaginar, necircumstanțializat și neidentificabil. Prin această operație, se realizează nu numai o esențializare, cum credea, probabil, poeta, la vremea respectivă, a reprezentării, ci și o purificare a ei, în sensul negativ al cuvântului. Spălată de orice culoare locală, poezia pierde și
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
sub comunism. Poezia, Editura Fundației PRO, 2003. Negrici, Eugen, Iluziile literaturii române, București, Editura Cartea Românească, 2008. Niculescu, Alexandru, Un limbaj liric autohton, în "România literară", 8 (1994). Nițescu, Marin, Poeți contemporani, București, Editura Cartea Românească, 1978. Oprea, Nicolae, Provinciile imaginare, Pitești, Editura Calende, 1993. Oancea, Ileana, Istoria stilisticii românești, București, Editura Științifică și Enciclopedică, 1988. Oancea, Ileana, Elemente de stilistică aplicată, București, Editura Științifică și Enciclopedică, 1989. Oancea, Ileana, Semiostilistica, Timișoara, Editura Excelsior, 1998. Oancea, Ileana, Poezie și semioză, Timișoara
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]