7,964 matches
-
este realizată prin participarea mușchilor suprahioidieni care sunt descriși la subcapitolul Mușchii gâtului. Musculatura masticatorilor este inervată de ramurile nervului trigemen. MUȘCHII GÂTULUI Mușchii regiunii laterale a gâtului sunt dispuși în planuri succesive care sunt prezentate pornind de la suprafață spre profunzime. MUȘCHII TRUNCHIULUI MUSCULATURA REGIUNII POSTERIOARE A TRUNCHIULUI ȘI A CEFEI Mușchiul ridicător al omoplatului M. supraspinos Micul romboid Mușchiul infraspinos Mușchiul romboid Micul rotund Mușchiul marele rotund Mușchiul marele dorsal Vertebra T12 Musculatura regiunii posterioare a trunchiului și cea a
ANATOMIE CAIET DE LUCR?RI PRACTICE by PAULA DROSESCU,?TEFAN TOADER () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84377_a_85702]
-
Inervație - capului scurt: la nivelul vârfului procesului coracoidian printr-un tendon comun cu al mușchiului coracobrahial; - capului lung: la nivelul tuberculului supraglenoidian al omoplatului precum și pe cadrul glenoidian. La nivelul tuberozității radiale * în exterior cu: pielea și fascia- brahială; * în profunzime: cu mușchii coracobrahial, și brahial anterior, nervul musculocutanat; * mediale: cu vasele brahiale; * laterale: cu nervul radial. Prin nervul musculocutanat Acțiunea: 1. flexia antebrațului pe braț (care este completă numai dacă antebrațul este în supinație); 2. este supinator al antebrațului aflat
ANATOMIE CAIET DE LUCR?RI PRACTICE by PAULA DROSESCU,?TEFAN TOADER () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84377_a_85702]
-
țină acasă. Mă durea să știu că atâtea lucruri de neacceptat erau acoperite de cuvântul „iubire“. Cu toate că eu și Nunu începuserăm să luăm drumuri diferite, legătura noastră devenise și mai intensă - ca boala care, apropiindu-se de sfârșit, crește în profunzime. Se întâmpla să beau des cu colegii, beția îmi era necesară ca să uit mirosul de sânge din camera în care locuiam. Constatam cu stupoare cât de obraznică devenise viața cu mine. Tata îmi spunea la telefon că trebuie să las
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
altădată. Era o voce care umbla lăsând umbre peste tot: în pat, pe masă, pe scaune, peste șifonierul cu oglinzi de lângă fereastră. Natanael își amintise că mai auzise această voce cu umbre. Când? Cine îi vorbise așa? O voce cu profunzime. Tua își adâncise capul în pernă. Când Natanael îl luase în mâini simțise greutatea lui neobișnuită, ochii se închiseseră, încrețind pielea din jurul lor într-o mătase veche. Părul îi devenise neobișnuit de rece, părăsit de căldura capului. Numai restul corpului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
închisoarea aceasta strâmtă și înghesuită. Ar fi putut apoi să vadă, probabil, cum arată cei ce-l țineau prizonier; și poate că ar fi putut afla chiar cine erau ei. Mai erau și alte gânduri vagi care se derulau în profunzimea minții sale: printre ele, un început de analiză a cuvintelor care-i dăduseră o idee despre locul în care-l găsiseră acești oameni: într-o capsulă ce plutea în spațiu. Localizarea ridica la fel de multe întrebări câte răspunsuri puteau să existe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85127_a_85914]
-
sau „Vox Maris“, simfoniile, minunatele cvartele sau extraordinarele sonate enesciene nu adună lumea ca la Gogea Mitu, Elena Udrea sau Patapievici și Paganini, să fim iertați de comparație, dar chiar și cu 500 de spectatori în loc de 5.000 prestigiul și profunzimea admirabilelor pagini enesciene își păstrează savoarea. S-a ițit și la noi această urticarie a succesului cu orice preț, astfel că o apariție în „Elle“ sau „Vogue“ înseamnă mai mult decât publicarea unei proze în „Viața Românească“ sau „România Literară
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2182_a_3507]
-
ritual, în cadrul ceremoniilor funebre (bocetul), e cunoscut aproape la toate popoarele europene; la unele dintre ele, cum e și cazul dacoromânilor, a existat și instituția bocitoarelor profesioniste: ele au contribuit la cizelarea artistică a unor texte poetice funerare de mare profunzime și sensibilitate umană. Pe lângă tristețea despărțirii, aceste cântece funebre constituiau un adevărat ghid pentru sufletul „dalbului de pribeag“ în lunga și anevoioasa călătorie în lumea de dincolo, exprimând, totodată, și o rugă adresată mortului de a nu mai reveni printre
Carusel, nr. 15, Anul 2014 by Hristea Diana () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91783_a_107370]
-
varșoviană Meci (13-14 din 5 aug., 1934) cu un articol care depășește gestul unei critici de întâmpinare. Cu prilejul amintit, autorul lui Iulian Apostatul consideră că Povestea cu cocaină este o mare izbândă artistică pe care, printr-un examen de profunzime, o plasează în filiație dostoievskiană, numindu-l pe M. Agheev „un Dostoievski din deceniul patru al secolului XX“ și alăturându-i numele de cele ale prestigioșilor lui contemporani Sirin (Nabokov) și I. Bunin. Intervențiile acestea nu sunt lipsite de importanță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
voiam să bravez, despre realitatea sentimentelor mele. Înțelegeam că îndrăzneala este receptată ca atare doar atunci când ea apare ca rezultat al unui fel de a trăi ușuratic. Ar fi fost suficient să-mi prezint trăirile cu o vagă notă de profunzime și de visare, ca toate faptele cu care mă lăudam să devină crude, scârboase, fără nici un fel de justificare. Sonia era primul om în fața căruia nu simțeam nevoia să joc rolul de tânăr vesel și ușuratic. Pentru ea eram pur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
un aparat cu microunde. Deschise o altă ușă și intră într-un salonaș simplu, cu puțină mobilă o canapea cu două fotolii, o măsuță cu blat de cristal. Într-un colț, o gemă de ametist, o mică grotă violet-închis, în profunzimea căreia odihnea o Pieta de marmură albă. Pe peretele opus canapelei erau combina muzicală și nenumărate CD-uri cu muzică simfonică și de operă. A, deci aici e sala de muzică! Frumos! Totul era, din nou, alb cu acaju. Singura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
un elefant de la zece metri. Niciodată n-am dat atenție acestor amănunte. Ar fi momentul să începi s-o faci, întrucât prima obligație a unui imohag este să studieze fiecare mișcare a cerului, pământului, oamenilor, plantelor și animalelor, fiindcă în funcție de profunzimea cunoștințelor lui, viața-i va fi mai lungă sau mai scurtă. — Toate proverbele astea le-ai învățat din cărți? vru să știe Suleiman, care se simțea într-un fel rușinat de ignoranța lui. — Unele da, cu toate că mare parte din ele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
culorilor, suprapunerea altor pulsații de o amplitudine mai mică și aceasta la ĈIURLIONIS se simte. Elementele ce țin de timp (păsări, ambarcațiuni, edificii etc.) sunt redate în tonalități slab vizibile, dar necesare nu numai pentru a reda tabloului imensitate și profunzime, dar aceasta redă și accentuează totodată stilul personal, analogic cu lucrarea lui DA VINCI, unde procedeul sfumato dă tabloului un farmec deosebit. În figura 7 (a, b, c, d) sunt redate pulsațiile procesului oscilatoriu, - oscilațiile întrerupte și cu frânturi pentru
Revela?ia Eminescu ?ienigma "DA VINCI - CIURLIONIS" by Zaharia Don?u () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83666_a_84991]
-
doar din perspectiva umplerii golurilor lăsate de varianta diaristică a lui M.: e interesant de urmărit cum copila candidă se va transforma într-o devoratoare de bărbați și cum acest lucru își pune amprenta asupra gândirii în mod pozitiv (ca profunzime și ca ascuțire a intuiției morții). Cu cât distanța dintre cei doi actanți se mărește, observăm că modul lor de a gândi și de a simți devine aproape similar. Veți rămâne uimiți la contactul cu scriitura lui M.: e un
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2179_a_3504]
-
ceva vital. Se creează tipare posibile pentru infinitatea de manifestări a eului prin capacitatea de esențializare a experienței umane, a adevărului vieții. În secolul al XX-lea distanțarea dintre adevărul scriitorului și adevărul operei nu mai poate fi tranșată, iar profunzimea autenticității se impune ca o esențializare a omenescului. Conceptul capătă, pe de o parte, substanță filosofică, iar pe de alta, modalități specifice de realizare. În plan european, conceptul se alimentează din cele mai recente teorii filosofice, fundamentale fiind intuiționismul lui
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
curiozitate și excesiv dominat de afect.”<footnote Dana Dumitriu, op. cit. , p. 60 footnote> 4. Narațiunea și descrierea în visele lui Sandu În epică există ceva mai mult decât simpla desfășurare a evenimentelor de prim plan. Ceea ce se alcătuiește în toată profunzimea a fost denumit de W. Kayser, corespunzător rezultatelor din genul liric și cel dramatic: ”procesul epic”<footnote Wolfgang Kayser, Opera literară. Ointroducere în știința literară, Editura Univers, București, 1979, p. 262. footnote>. Analiza alcătuirii unei nuvele este mult mai simplă
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
ceva vital. Se creează tipare posibile pentru infinitatea de manifestări a eului prin capacitatea de esențializare a experienței umane, a adevărului vieții. În secolul al XX-lea distanțarea dintre adevărul scriitorului și adevărul operei nu mai poate fi tranșată, iar profunzimea autenticității se impune ca o esențializare a omenescului. În Testament literar Anton Holban se arată un teoretician al textului autentic, prin realizarea distincției între romanul dinamic și cel static al experiențelor interioare, cu adeziunea declarată pentru cel de-al doilea
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
un fapt de viață.“ „The New York Sun“ „Dragomán ne arată cum psihicul unui băiețel poate asimila realități crude - spre exemplu, faptul că tatăl lui este deținut politic -, în timp ce copilul rămâne, până la urmă, un puști normal, ce începe totuși să înțeleagă profunzimea minciunii și perversității de care este înconjurat.“ „Glasgow Herald“ „Vocea lui Dzsáta este puternică și convingătoare, iar Regele alb - o privire înduioșătoare asupra unei perioade tragice și stranii din istoria Europei.“ „The Financial Times“ „Deopotrivă fermecătoare și tulburătoare, proza lui
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2214_a_3539]
-
revoluționară-eroică pe care o degajă lucrările sale, caracterul ferm al protestului, spiritul de luptă și credință în izbândă constituie însăși esența simfonismu lui lui Beethoven. Beethoven a dat simfoniei proporții ample, dramatizând-o, imprimându-i acea generozitate de sentimente și profunzime de gândire specific beethoveniană. Și, cu toate că primele pietre la temelia creării simfoniei dramatice au fost puse de Haydn și de Mozart, Beethoven a fost acela care a înfăptuit un salt în evoluția genului, trecându-l în sfera marilor probleme sociale
Simfoniile lui Beethoven by MIHAIL MANCIU [Corola-publishinghouse/Journalistic/449_a_930]
-
a IV-a ocupă oarecum un loc aparte în creația beethoveniană, deosebindu-se prin seninătatea coloritului și atmosfera liniștită. În simfonia a V-a însă, problemele abordate în simfoniile precedente sunt rezolvate integral și consecvent. Aici, compozitorul dezvăluie o neasemuită profunzime de gândire și bogăție de sentimente, iar sfera fundamentală a imaginilor artistice e întruchipată cu o plasticitate, claritate, logică și putere de convingere excepțională. Urmează apoi simfonia VI-a, ,,Pastorala”, caracterizată de Glinka drept ,,nemăr ginit de frumoasă”. Simfonia a
Simfoniile lui Beethoven by MIHAIL MANCIU [Corola-publishinghouse/Journalistic/449_a_930]
-
un număr de 120 de cântece populare scoțiene, irlandeze și italiene. Beethoven nu a privit viața de la distanță, ci din vîltoarea ei, nu în amănunte și particularități, ci în manifestările ei esențiale, oglindind fenomene ale realității în imagini impunătoare prin profunzimea și avântul lor. Aceste imagini sunt atât de realiste, poartă în sine o forță atât de expresivă, gândirea genialului artist le dezvoltă, le înlănțuie cu atâta logică și consecvență, încât nu se poate ca ele să nu-și găsească rezonanțe
Simfoniile lui Beethoven by MIHAIL MANCIU [Corola-publishinghouse/Journalistic/449_a_930]
-
a fost scrisă în perioada Testamentului de la Heiligenstadt). S-a cântat întâia oară la 5 aprilie 1803, în sala teatrului ,,An der Wien”. Simfonia II poate fi considerată ca apogeul stilului reprezentat de Haydn și Mozart. Ea are însă o profunzime aparte, proprie lui Beetoven, o construcție care arată un netăgăduit progres față de prima. Simfonia II este mai amplă. Este locul să reamintesc aici inovația pe care o constituie înlocuirea menuetului ( partea III ) cu mult mai însuflețitul scherzo. Instrumentele folosite în
Simfoniile lui Beethoven by MIHAIL MANCIU [Corola-publishinghouse/Journalistic/449_a_930]
-
amintit chiar de Proust. Au mai fost pomeniți Borges, Pynchon. Mă miră absența lui Joyce, mărturisesc... La mai toți „ilizibilii“ amintiți există o fascinație a limbajului, a construcției după legi proaspăt inventate. Și, mai ales, există o voluptate a sondării profunzimilor rar întâlnită. Unele formulări stilistice ale unor ipostaze omenești în La umbra fetelor în floare sau în „monologul“ lui Molly Bloom provoacă implozii de insolit, sunt rândurile pentru care „merită“ tot efortul decriptării. Sunt acele momente în care autorul rupe
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2178_a_3503]
-
perfectă a ororii amestecate cu înțelegere deplină. În Aripa dreaptă nu am găsit deloc așa ceva. Este un text complet răsucit asupra lui însuși, de un narcisism greu suportabil, un joc al suprafețelor și doar al suprafețelor, cu puține momente de profunzime. O credință nezdruncinată de artizan în mise en abâme zdruncină orice cale către exterior. Nu e o surpriză că Mircea Cărtărescu nu își cultivă literar simțul „exteriorului“. Sunt nenumărate dimensiuni pe care le va aborda mereu după același ritual: cândva
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2178_a_3503]
-
de secretele, minunile și plictiselile vieții amoroase mature, de propriii copii, de... Nu e un reproș serios, de critic profesionist, e doar o răbufnire care mi-a urcat în gât încă de la al doilea volum: maturizează-te, Mircișor! Nu există profunzime, nu avem nici măcar de-a face cu vreo parabolă, cum s-a mai spus. Da, găsim fractali și oglindiri nemăsurate, dar le găsim împotmolite în manieră eminesciană. În Avatarii Faraonului Tla avem și o scenă a dublului în care unul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2178_a_3503]
-
printre altele și prin gipsuri, formațiuni cu sare, marne bentonitice calcaroase, calcare, gresii calcaroase etc., sunt tributare mineralizării apei carbonată în diferite orizonturi acvifere. Tectonica complicată a zonei, reprezentată prin falii, fisuri, fracturi majore, facilitează accesul apei de la suprafață spre profunzime. La contactul apei superficiale cu unele depozite de gips, carbonatice, de sare, are loc un fenomen de dizolvare, prin care în funcție de gradul de solubilitate a gipsului, sării și a unor calcare sau calcare dolomitice, o parte din aceste săruri trec
MONOGRAFIA ORAŞULUI BREAZA by DIANA ALDESCU () [Corola-publishinghouse/Administrative/91908_a_93221]