7,696 matches
-
nu e mai puțin decât a o înțelege?) / lasă-mă cu același gust al lepădării de sine / în gură / și pe cât am așteptat încă mai aștept să cazi / din carul mare între spinii întrebărilor mele... Izolarea în lumea cărților, devreme resimțită de mamă (Fericirea ta de om singur rătăcind prin biblioteci mă sperie!), creează premisele pentru încununarea în propria operă a acestei pasiuni, când, cu grădina Ghetsimani topită în suflet, (i se) prevede că va scrie O ODISEE A SINGURĂTĂȚII. În
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
sau cu imaginația (Ploua la Sighișoara și jur: / când fulgera se încarna pe cer o coapsă / de femeie / zburând deasupra munților de cupru), fiindcă din poeme străbate adeseori o dezamăgire, pe care poetul știe să o tempereze, pe care o resimte din nepăsarea mediului exterior față de așteptările sale, manifestată, de pildă, prin refuzul comunicării: toate mânerele de care mă agăț sunt reci, încât, retoric, se întreabă: încotro să întind stelara frânghie? Livrescul este o constantă, însă nu ofensivă, a poeziei lui
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
surâs în ceasuri indecise, / O mângâiere-n stinse rotocoale, / Un gest umil din palme pururi goale / Și împărțiri în timp răsfrânt promise -, încât regretul despărțirii să fie mai puțin adânc, mai ales că, deși discretă, absența unei ființe dragi este resimțită tot mai pregnant: Unde-ți sunt ochii ce-au privit cu sete / Duioasanlănțuire de prigorii /... Unde ți-e gura rânduind istorii /... / Unde ți-e palma stăruind pe cuie / Ca să-mi aline plânsul ce-l îngân /...// În pleoape zbateri și mirări
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
înapoi în viață?! Ștefania Oproescu: Delir în curcubeu și alte poezii În celebra sa Teorie a culorilor, vorbind despre acțiunea senzorial-morală a acestora, J. W. Goethe arată (potrivit unei traduceri publicate la Focșani în 1924 de către Virgil Tempeanu) că oamenii resimt în general o mare bucurie de pe urma culorii. Ochiul are nevoie de ea ca și de lumină. Sigur că și acestei stringențe îi răspunde cartea Ștefaniei Oproescu, Delir în curcubeu și alte poezii - apărută în 2009, la Editura Valman din Rm.
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
numai teama de crize și teama de legi, peste tot / surogate și stres și nevroze, psihoze, intoxicații, / datorii obligații, constrângeri, favoruri, corupții / valorivulgarisme, management și jaf. De aceea, această dramă - de a nu avea decât o singură viață - poetul o resimte ca pe un privilegiu (Noroc de cei ce n-au decât o viață / și niciodată două frici), deși ideea de privilegiu îi repugnă și își exprimă sentimentul prin imprecație: Privilegiile astea, blestemate să fiți! Confesându-se, artistul își declară imunitatea
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
Woolf, aceasta din urmă susținând că scriitura lui Katherine Mansfield este singura pe care a invidiat-o vreodată), fapt ce își pune amprenta asupra micilor „scene“ sociale regăsite în prozele ei de început. Pe de altă parte, și ea își resimte propria existență drept o captivitate, în propriul trup care o trădează, care îi devine închisoare - într-o scrisoare din februarie 1922 afirmă: „În rest, mă simt ca un gândac prins între paginile unei cărți“. Măcinată de tuberculoză, cu dese episoade
Femeia în faţa oglinzii by Corina Alexa-Angheluş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1162_a_1871]
-
rând, chiar de el, care le dăruise și le dăruia bunăstarea, măreția chiar. Iar în al doilea rând de tot ceea ce ar fi putut aduce, chiar de foarte departe, a iubire. Căci iubirea e sfârșitul averii. Izvorul unui bun e resimțit întotdeauna în acest fel ambiguu. Îl venerăm pentru că ne dă ceea ce dorim și ne temem că s-ar putea răzgândi. Fără suferință, indiferent cum vrei s-o iei, nu poate exista iubire. E singurul lucru care ne ridică peste viața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
filmul pe care tocmai l-am urmărit, compasiunea și atracția fizică se asociază într un mod curios și „cimentează” o legătură de neînțeles pentru cei din jur, dată fiind diferența de vârstă și de situare socială. Și unul, și altul resimțeau singurătatea ca pe o teribilă povară, ea - la cea mai mare intensitate, fiind urmărită de spectrul celor două catastrofe biografice care i-au răpit bucuria de a iubi; el - amenințat de apropierea vârstei tuturor neputințelor și a morții. Atât în
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
problemei” și contribuie la o mai corectă înțelegere a determinărilor sufletești proprii „actanților” a căror existență te preocupă. În cazul Domnului R., eroul lui P.H.Lippa, dificultatea în a denumi cu termeni preciși situația complicată în care a ajuns o resimte atât el, personajul, cât și scriitorul. În aceste condiții, mie, cititorului, îmi este și mai greu să detectez logica intimă a întâmplărilor din viața celor doi îndrăgostiți. Va trebui să țin seama și de un lucru peste care, constat, autorul
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
cu emoție, chiar dacă aparent „retoric”, că este „singura femeie” care l-a făcut să simtă că trăiește cu adevărat. În preajma ei încearcă un inedit „complex de sentimente”: admirația pentru mama devotată; prețuirea pentru inteligența nativă și caracterul integru; „fiorul viril” resimțit în fața farmecului ei feminin. Toate acestea îl fac să se considere mai mult decât un „Don Juan întârziat”. Din păcate, bucuria de a o fi întâlnit este urmată adesea de presentimentul că o va pierde. I-a mărturisit-o într-
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
făcut o constatare ce suna a reproș: de când s-au rărit întâlnirile parcă simte un fel de „înstrăinare”. Profesorul nu încearcă să nege, dar o asigură că „nimic nu s-a schimbat”. Însă știe că ea are dreptate. Și el resimte lipsa lungilor discuții în care se bucurau să identifice gânduri și preferințe comune, același teritoriu sentimental împărtășit simplu, „natural”, ca și cum ar fi fost împreună de totdeauna. Fiecare îl „salvează” pe celălalt din noianul automatismelor cotidiene, umplându-i generos „golul existențial
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
spunând că mai dau de la ei, că nu le trebuie lucru necurat. Spuneau că acolo-i casa necuratului, că noaptea ies tot felul de stafii și de ciudățenii ducă se pe apa sâmbetei. Un fior și un curent rece se resimțea când treceai pe drum prin fața casei, dar în casă?! Ioana Vară bună cu Agripina, fiică a lui Ciurtea, rămasă orfană de ambii părinți, a crescut pe lângă casa Agripinei. Fiind fată frumoasă, găsea întotdeauna de lucru, mai ales că era și
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
adevăr despre trecut. De cele mai multe ori se ascund acele adevăruri care ar dezonora un secol, iar cele făcute pentru a-l onora sînt amplificate, sînt transmise în termeni plini de pompă și emfază. (...) Al doilea motiv este că oamenii nu resimt nici un sentiment de ură care să nu fie expresia fie a fricii naturale, fie a invidiei. Aceste două motive nemaiexistînd, pentru noi, în trecut, nu vom găsi nici pe cine să invidiem, nici de cine să ne temem. Dar nu
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
o cruzime și chiar pare destul de bun în unele privințe; dar trebuie avut în vedere faptul că majoritatea statelor marilor principi sînt situate în așa fel, încît aceștia nu pot prea ușor să părăsească centrul, fără ca întreg statul să se resimtă; ei sînt principiul prim de activitate în acest corp; astfel, ei nu pot părăsi centrul fără ca extremitățile să nu intre în amorțire. A treia maximă de politică este "că trebuie trimiși coloni pentru a se stabili în noile cuceriri, care
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
consecință mai supărătoare, pe care o prevăd, în cazul în care s-ar comporta altfel; ei nu iau astfel de triste decizii decît în cazuri disperate, asemănătoare aceluia în care un om, avînd un membru gangrenat, în pofida milei ce-o resimte pentru el însuși, ar hotărî să se lase mutilat pentru a garanta și a salva cel puțin, prin această dureroasă operație, restul corpului. Machiavelli tratează ca pe o bagatelă lucruri atît de grave, serioase, importante. Pentru el, viața oamenilor nu
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
picioare lângă împărat. Deodată, Valerius își aduse aminte unde îl văzuse pe băiat: în pulvinar, la Augusta Rauricorum, când încercase să-l sugrume pe împărat, când Salix zăcea în arenă. I se făcu rău și se clătină, ca și cum ar fi resimțit deodată toate lunile îngrozitoare petrecute la Ludi, toate luptele și rănile primite. Îi dădu drumul lui Flamma și, ca prin ceață, îl văzu cum se ridică clătinându-se. Flamma duse mâna la pumnalul pe care-l avea la brâu. Valerius
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
a fost... Nu te întrista pentru nesocotința altora, vere. Mai bine s-o luăm apostolește către cele case ale noastre, care ne-or primi cu brațele deschise. Ne-or primi încă, fiindcă - cu vremea - lipsa noastră de acasă se va resimți și riscul de a mânca doar hrană rece nu ne va ocoli. Avem lângă noi ființe dragi, care s-au călit încă de pe vremea când am colindat ulițele Iașilor. La început au fost suspicioase și pe drept cuvânt: „Adică unde
Ce nu ştim despre Iaşi by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/549_a_868]
-
chiar și o farsă. Pentru a nu fi recunoscut, s-a deghizat. Dar tânăra l-a descoperit fără nici o greutate. Cu toate că Jeanne a făcut o bună impresie viitorului suveran, acesta a săvârșit o greșeală pe care fata avea să o resimtă ca pe o lovitură nedreaptă. A trimis-o la Poitiers, pentru a fi examinată de medici și de clerici. Din fericire, rezultatul demersului a fost mai mult decât favorabil fetei. Primul pas - prima victorie în cele din urmă, Dumnezeu a
Tainele istoriei: mirajul legendelor by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91790_a_92336]
-
se răstea la români să plece acasă! De-a lungul timpului avea să se convingă, ăsta era războiul, oamenii erau diferiți și, uneori situația de învingător induce comportamente justificabile doar în anumite condiții. Coloana porni iar, însă caii lui se resimțeau după efortul neîntrerupt, de peste 24 de ore, abia mai mergeau. Fu nevoit să-i oprească și să-i deshame la o pășune, pentru odihnă și adăpat. Remarcă faptul că tot timpul, pe șosea treceau tancuri rusești. După vreo două ore
Regăsirea înstrăinării by Ştirbu Mihai () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91672_a_92367]
-
tot am fost aduși în armată, decât să ne mănânce purecii prin tranșee, mai bine să trecem la acțiune“. Cei mai în vârstă judecau altfel: “De ce nu suntem lăsați la vatră să ne lucrăm pământul, lipsa noastră de acasă este resimțită mai mult de familii. Apoi, noi, am mai trecut printr-un război și-n 1918! Dar, deciziile le luau alții. Împreună cu încheietorul de pluton intră într-o cazemată, astupă cu o foaie de cort ambrazura prin care ieșea țeava mitralierei
Regăsirea înstrăinării by Ştirbu Mihai () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91672_a_92367]
-
partea "greșită" a Europei, în "spațiul non-vestic", în estul prost-comunist. Dar, la zintîi, numai gînduri albe. Mulți ani, îmi urează Magda U.. Nu așa de mulți. Ce se-ntîmplă în jurul nostru e fascinant. Eu nu vreau să mor chiar acum, Iordana. Resimt unda de deprimare din voce. Supărată? Cam da. De ce? Din motive neînsemnate. Că a mai trecut un an. Că nu poa' să fie mai bine... Și, schimbînd tonul: Vreau să încep chiar azi un roman. Anul ăsta, 2003, o să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
pe tot parcursul Dunării până în mirifica noastră Deltă. Se minimalizează voluntar seriozitatea acestui accident, mai ales că ministrul mediului din România este etnic maghiar... într-o altă emisiune se tot vorbește de o explozie solară cu efecte ce se vor resimți mai târziu. Se tot vorbește despre un sfârșit al lumii care s-ar situa în 2012, ori 2014 sau în 2020. E vorba de o aliniere a planetelor care nu se poate face ci e doar un transfer de energie
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
cazarma Regimentului 10 Putna. Cu plutonul meu am continuat instruirea prin preajma satului Mândrești, apoi la Câmpineanca - apropiat de Focșani - astăzi cred că face parte din municipiul Focșani. Trăiam momente amare în acele împrejurări dramatice. Acest prim șoc național s-a resimțit peste tot cuprinsul pământului românesc. La 1 august 1940 sunt desconcentrat având obligația de a transmite urgent orice schimbare de domiciliu pentru a fi chemat în caz de necesitate. La sfârșitul lui noiembrie 1940 mă văd rechemat la unitatea de
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
același timp, confruntările extrem de îndârjite din Libia continuă, Gaddafi nu vrea să renunțe la putere (ca orice dictator), cu tot efortul pe care îl face NATO pentru sprijinirea opoziției. Consecințele se răsfrâng asupra populației din Libia, iar efectul economic se resimte pe plan european și nu numai. Luni, 25 aprilie 2011, în ziua a doua de Paști, într-o liniște și stare sufletească deosebită, stând în fotoliu, am ascultat slujba religioasă pentru această zi și este mult mai plăcută decât slujba
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
sfârși - crede-mă pe cuvânt - prost. Nu înjură. Dar strânse buzele ca și cum ar fi dorit să le lipească unele de altele, pentru totdeauna, apoi începu să lovească tastele laptopului, cuprins subit de o isterie literară pe care nu o mai resimțise din zilele sale de așazisă glorie, iar dansul cuvintelor care se chemau unul pe celălalt îi umplu privirea, dându-i o stare de amețeală profundă... * „... după ce se debarasă de geamantanul cu bani, agentul imobiliar ieși val-vârtej pe ușa din spate
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]