11,108 matches
-
erau bătuți infractorii la miliție și care, mai în glumă, mai în serios, încerca să-l sperie pe Dudu cu serviciul militar pe măsură ce se lumina, a început să se adune lume, zeci, sute de persoane, multe dintre ele familiarizate cu ritualul locului. S-au făcut liste. Nu mai știu când ne-a venit rândul și cum am depus actele. Dar le-am depus. Apoi, deja obosit după o noapte albă și atâtea emoții inedite, m-am îndreptat spre Casa Scânteii, unde
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
la Paris, în 15 august 1996, primul nostru drum a fost, firește, la Notre-Dame. Era chiar de Sf. Maria și slujba se ținea afară, în fața unei mulțimi în care am remarcat numărul mare de africani. Amplificatoarele asurzitoare, înghesuiala, poate chiar ritualul slujbei catolice pentru mine străină, dar mai ales uriașa plasă de sârmă ce acoperea - ca un zăbranic - o bună parte a fațadei (catedrala se afla în reparații) mi-au stricat bucuria marii revederi. N-am revenit la Notre-Dame în cele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
divan pe care unchiul s-a așezat în timp ce, îngenuncheată în fața lui, tanti Sima îi scoate pantofii, să se poată întinde puțin, să se odihnească, afară plouă acum de-a binelea, în cameră e aproape întuneric deși suntem în miezul zilei; ritualul descălțării a luat sfârșit, unchiul s-a întins pe divan; din colțul în care mă aflu (îmi amintesc exact de poziția pe care o ocupam în odaie, de unghiul privirii) văd, înregistrez totul, mă umplu pentru totdeauna de atmosfera acelei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
nu atunci când afli că - nimic nu mai e de făcut - „morți sunt cei muriți”?! Poate că nici o altă împrejurare nu luminează, atât de în profunzime, ca aceasta, de un grotesc sinistru, lumea întoarsă pe dos în care trăiam. Idiotismul cunoscutului ritual pus în slujba cultului personalității - venise rândul bieților oameni din sală să se ridice în picioare și să bată din palme - nu este suficient pentru a explica acest ropot de aplauze nelalocul lor, deloc la locul lor, adresat morții ca
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
de încredere, evlavioase, blânde și conștiincioase. 81. Cum să ne comportăm față de cei „incerți“ În ceea ce-i privește pe cei nesiguri, Domnul nostru, dând Apostolilor instrucțiunile Sale, le-a spus: «Gratis ați primit, gratis să dați» (Mt 10, 8). În Ritualul roman se citește: „Preotul va avea deosebită grijă ca în administrarea Sacramentelor, pentru acestea sau cu ocazia lor, să nu ceară sau să pretindă ceva direct sau indirect; ci să le administreze gratis, așa încât să fie cât mai departe de
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
împărăția Ta. Pentru că a Ta este împărăția și puterea, prin Isus Cristos, pentru totdeauna“. Unul după altul, credincioșii se apropiau să primească din mâinile Apostolului particulele pâinii consacrate și să bea din potir; apoi se întorceau la locul lor după ritualul îmbrățișării și al sărutului sfânt de pace, pe care bărbații și-l schimbau între dânșii; la fel făceau și femeile. În timp ce se lăsau în tabernacol Sfânta Împărtășanie pentru eventualii bolnavi, se exprima bucuria printr-un imn de mulțumire, de la care
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
ar obține descoperind „ritmul“, „legile“ sau „tendințele“ evoluției istoriei (Karl R. Popper) 25. materialism = orientare fundamentală în filozofie, opusă idealismului; lumea (materia, natura, existența) este materială și cognoscibilă, determinantă, iar conștiința, spiritul, gândirea secundare, derivate; neagă existența sufletului 26. mister = ritual religios secret în Grecia și Roma antică, la care participau numai cei inițiați; ex. religiile misterelor (culte păgâne) 27. modernism = 1. curent filozofic novator (sec. 19-20) care exacerba modernitatea, respingând tradiționalismul și academismul; proclama exclusivist unele noi principii de creație
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
chiar datoria lor. Și totuși nu sunt deloc liniștit. Oricât mă străduiesc, nu pot să-mi stăpânesc frisoanele de scârbă teribilă. Mă traumatizează ideea că acești prădători nesătui stau permanent la pândă ca să mă transforme într-un hoit fără identitate. Ritual Aproape în fiecare zi mă duc singur pe țărmul mării. A devenit un ritual foarte plăcut. Aștept briza ușoară care vine dinspre valuri, dăruindu-mi o mângâiere castă ce-mi învăluie fața, pieptul, brațele, picioarele goale... tot trupul meu aurit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
să-mi stăpânesc frisoanele de scârbă teribilă. Mă traumatizează ideea că acești prădători nesătui stau permanent la pândă ca să mă transforme într-un hoit fără identitate. Ritual Aproape în fiecare zi mă duc singur pe țărmul mării. A devenit un ritual foarte plăcut. Aștept briza ușoară care vine dinspre valuri, dăruindu-mi o mângâiere castă ce-mi învăluie fața, pieptul, brațele, picioarele goale... tot trupul meu aurit de soare. E o senzație minunată, stârnită de o autentică legătură amoroasă. N-aș
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
datorită morții. Pentru Aia, moartea are două dimensiuni: una creatoare, ca apanaj al unui sacrificiu originar de întemeiere, potrivit unei viziuni proprii despre lume care tinde să satisfacă toate nevoile spirituale. Cealaltă e o dimensiune reintegratoare și se înfăptuiește prin ritualul funerar. „Ca să iubești lumea, trebuie să te lași străpuns.” Ea reușește să înțeleagă lucruri pe care eu, în schimb, nu le înțeleg imediat; intelectul ei e cu siguranță mai intuitiv și mai prompt decât al meu. Reușește până și să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
mână și mi-a făcut semn să-i torn apă. Planta mi-a răspuns, imaginea ei fiind desenată pe acel vas. Sigur că nu-i o vrăjitoare, așa cum era Medeea; e mai degrabă o preoteasă solară în stare să săvârșească ritualul prin intermediul căruia își caută o posibilă situare în lumea ei. Se cere un contact direct cu cosmosul ca să poți să ajungi să domini relitatea; toate astea sunt posibile numai pentru inițiații care au atins un anumit nivel - acela care le
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
caute și să mi-o aducă. În el mi-am găsit un prieten. M-a urmat bucuros până acasă. I-am dat de mâncare și el s-a culcușit fericit dinaintea ușii. Nuntă Am asistat la o nuntă în sat. Ritualul prevede, cu această ocazie, nararea unor evenimente cosmice, incluse într-un scenariu mitic; sunt apoi înșiruite și unele reguli practice pe care soții trebuie să le respecte. După aceea este reprezentat un fel de spectacol despre răpirea miresei. Totul e
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
bolnav, deoarece e incapabil să gândească sau să acționeze normal. Se crede că Erosul provoacă întunecarea minții. „E luat de iele”; așa se spune când cineva manifestă aceste semne. În general, cine-i cade victimă, trebuie să se supună unui ritual exorcizant care cuprinde dansuri dionisiace. Numai căsătoria poate vindeca această boală. Există reguli prenupțiale precise: fata trebuie să fie fecioară și, în așteptarea zilei nunții, se îndeplinesc diverse rituri care au scopul de a facilita îndepărtarea acesteia de părinți și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
albe, de in și aveam torțe aprinse în mâini. Nimeni n-ar fi putut descoperi că eram un străin; de aceea m-am îmbrăcat femeiește și m-am amestecat printre alte privitoare: femeile, de fapt, nu participă direct la acest ritual, fiind lăsate să privească de la distanță. Toți preoții aveau câte un șarpe încolăcit în jurul frunții sau pe braț. Procesiunea s-a oprit chiar în poiana în care culeseserăm ierburi magice. Acum înțeleg de ce Aia cunoștea bine drumul; ea îmi ghicește
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
a oprit chiar în poiana în care culeseserăm ierburi magice. Acum înțeleg de ce Aia cunoștea bine drumul; ea îmi ghicește gândurile și spune că greșesc și că, în realitate, e prima oară când a fost ales locul acela pentru îndeplinirea ritualului. „Ritualul se desfășoară întotdeauna în alte locuri. Natura nu îngăduie repetarea aceleiași violențe.” Înțeleg că, și pentru Aia, sacrificarea tânărului e un lucru intolerabil. Ea răspunde gândurilor mele: „Da, suntem mulți acum cei care considerăm nedrept un astfel de sacrificiu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
oprit chiar în poiana în care culeseserăm ierburi magice. Acum înțeleg de ce Aia cunoștea bine drumul; ea îmi ghicește gândurile și spune că greșesc și că, în realitate, e prima oară când a fost ales locul acela pentru îndeplinirea ritualului. „Ritualul se desfășoară întotdeauna în alte locuri. Natura nu îngăduie repetarea aceleiași violențe.” Înțeleg că, și pentru Aia, sacrificarea tânărului e un lucru intolerabil. Ea răspunde gândurilor mele: „Da, suntem mulți acum cei care considerăm nedrept un astfel de sacrificiu. Și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
lor și că dorințele transmise vor fi luate în seamă. Ne întoarcem acasă, sfâșiați și muți. Cu toții ne gândim intens la același lucru. Nici un om nu poate accepta să moară de bunăvoie. Pe drumul de întoarcere meditez zdrobit la cruzimea ritualului. Aia îmi dezvăluie că tânărul sacrificat e întotdeauna un ucenic al școlilor zalmoxiene. Fiecare ar dori să fie trimis la zeu, atât de mare este printre ei convingerea nemuririi. A fi mesager devine deci aspirația lor absolută, acesta fiind drumul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
-am fost invitat, am auzit, înfiorat, imnurile sacre închinate lui Zalmoxis. Au deșteptat din nou în mine magia poeziei. Parcă-aș fi ascultat, încă o dată, „versurile de aur” ale lui Pitagora, pe care le memorasem când am călătorit la Delphi. Ritual Marele preot al lui Zalmoxis ședea pe o piatră dreptunghiulară, orientată către miazăzi. La stânga lui se afla o preoteasă, având capul acoperit cu un văl alb; în mână ținea un vas pentru a strânge sângele sacrificial. În partea opusă se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
împreună cu tatăl său, care n-a mai suportat călătoria și a murit, fiind îngropat acolo. Abia debarcați, toți, inclusiv marinarii, ne-am îndreptat în alai înfrigurat către vârful colinei dominate de templu. Am fi dorit să avem acces imediat la ritualul secret. Aici avea loc inițierea hierodulelor. Ne întrebam cine erau, în realitate, aceste preotese ale iubirii și cum se va desfășura cea mai gravă dintre inițieri. Clipa în care am ajuns la templul prostituatelor sacre a fost cu siguranță cea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
culesul viilor, mai apar grupuri de femei care aparțin cultului lui Dionysos, alergându-se prin păduri și invocând pe Zeul vinului; acest alai e însoțit de dansatori beți care, cu gesturi obscene, își agită zestrea lor phalică. Sânge Ca să traversezi ritualul până la capăt, trebuie să verși sânge. Violență și sacrificiu sângeros. Pentru asta e nevoie să se tuteleze virginitatea în perioada fetiei, ca să se poată începe, datorită însângerării hymenului, un nou ciclu. Materia morții Numai când ajung să am pe deplin
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
raport foarte precis cu aștrii și cu lumea subterană. Sânge Pentru a face ca voința lui Zalmoxis să fie îndeplinită, e necesar să plătești un preț foarte înalt: să verși sângele celui apropiat. Dacă nu s-ar jertfi ființe omenești, ritualul sacrificial n-ar avea nici o greutate. Aia îmi lămurește că astfel de sacrificii sunt necesare, chiar dacă ea însăși s-a arătat șovăitoare în privința asta, după ce a asistat împreună cu mine la uciderea ultimului tânăr mesager. Se zbate, suferă și acceptă în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
nu încearcă deloc să evite moartea, adică nu se înarmează ca să se apere, ci se îngrijește doar de soarta pe care o va avea trupul lui. Și iată că narațiunea posibilă e înlocuită de o viziune orfică: descrierea metaforică a ritualului înmormântării. Păstorul va ajunge în ceruri ca mire al unei stele; soarele și luna îl vor cununa. Complexitatea acestui cântec, născut sub un cer „barbar”, a deșteptat în mine o adâncă nedumerire. Păstorul pune accentul pe dimensiunea zalmoxiană, asumată, a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
dispărut de tot; e ceea ce-mi repet la infinit, în tentativa frenetică de a mă convinge pe mine însumi. Trebuie să se fi dus să îngrijească vreun bolnav, sau poate că a plecat la Sarmisegetuza, ca să participe la un ritual secret. Eu o aștept. Corinna Corinna nu mă iubea deloc. Deși de descendență nobilă, era doar o curtezană care experimenta, cochetă și curioasă, procedeele din Ars amatoria. Faptul că știam acest lucru a accentuat golul vizibil ce fisura legătura noastră
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
aparte a vocii, că imediat mă simt încărcat cu o nouă energie. Simt instantaneu fluxul unor puternice impulsuri ce-mi străbat trupul și sufletul. Dacă uneori îmi surâde în felul ei plin de mister, pe când discutăm despre Medeea sau despre ritualul lui Zalmoxis, imediat mă înfurii la culme. Îmi pun mii de întrebări despre cauza spontană a acelui surâs. Fac o infinitate de presupuneri despre natura secretă a atitudinii ei ironice. Îmi pierd calmul pentru toată ziua, în timp ce văd că ea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
-l increatului. Dorința supremă este aceea a recuperării nimicului. Sufletul fiind nemuritor se reîncarnează în alte forme. În realitate, noi am dori să nu ne fi născut niciodată, să nu fi fost niciodată creați. Religia locală exorcizează existența cu ajutorul unor ritualuri caracterizate de o violență fundamentală. Violență împotriva vieții sau a morții? Mut Sunt pe cale să devin mut. Nu mai izbutesc să rostesc nici un cuvânt de săptămâni întregi; nu mă mai deschid nici către Aia. Ascult glasul pescărușilor și pe cel
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]