8,392 matches
-
ceva bun și frumos. Într-o cutiuță am găsit o perlă ciudată, un turcoaz, un lapislazuli, granat, pietre semiprețioase, pe care îmi închipuiam cum trebuie să le montez. Desenam, cream bijuterii! Mi-am făcut rost de un creuzet în care topeam metalele. Am strâns penițe de la stilourile vechi. Le-am topit, am tras fire de aur, le-am împletit, le-am adăugat câte o piatră și am încercat să le vând. Mi-am dat seama că aveau un succes extraordinar. Îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
perlă ciudată, un turcoaz, un lapislazuli, granat, pietre semiprețioase, pe care îmi închipuiam cum trebuie să le montez. Desenam, cream bijuterii! Mi-am făcut rost de un creuzet în care topeam metalele. Am strâns penițe de la stilourile vechi. Le-am topit, am tras fire de aur, le-am împletit, le-am adăugat câte o piatră și am încercat să le vând. Mi-am dat seama că aveau un succes extraordinar. Îmi și plăcea ceea ce făceam. Munca îmi solicita foarte mult ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
pe capul ei. Doamna doctor începuse să aibă numai pretenții. Atunci i-am propus să luăm o femeie. Pe moment, părea liniște. Eu, în schimb, am fost foarte fericit. Ieșeam din micul meu atelier, unde mă sufocam de căldură când topeam metalele. Lumina era proastă, îmi schimbasem ochelarii cu dioptrii mai mari... Acum aveam motive să mă bucur. M-am dus să văd localul. Era destul de mare, mă uitam cum să repartizez spațiul Mă gândeam tot timpul cum să fac, de unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
aceste lucruri sau numai le-am gândit. Stând lângă ea, am simțit că mă scutur de toți anii care trecuseră de la prima întâlnire la Cireșica, de la primul sărut în Cișmigiu, că eram din nou Petre cel de odinioară, care mă topeam de dragul ei. Venisem de la magazin pregătit pentru această clipă. Am scos din buzunar o cutiuță și i-am întins-o spunându-i: Vrei să te logodești cu mine? Cum să mă logodesc cu tine? Uite așa, soție am, dar logodnică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
că "fata tatii" o să aibă grijă de noi! Râzând cu toții, s-au despărțit unii spre casă, Petre, Camelia, Beatrice și Mihai s-au urcat într-o sanie și au pornit spre Zamora. Pentru Beatrice, drumul săniei prin zăpadă, fulgii mari topindu-i-se pe obraji, clinchetul clopoțeilor cailor, era un spectacol netrăit niciodată. Și ceilalți se bucurau de bucuria ei. Au ajuns la castel și din nou exclamații de uimire și bucurie. Castelul, pe fundalul unei păduri de brazi uriași, apărea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
temătoare, timidă și speriată în viață, de aceea stângăciile mele la întâlnirile noastre. Nu era nimic fals, premeditat în atitudinile mele, așa eram eu, ca un fluture speriat și atunci când m-ai botezat "Frăgezel", am simțit, de emoție, că mă topesc cu adevărat, de fericire și dragoste. Da, eram "Frăgezel" și așa am rămas, cel puțin pentru tine. * Petre, Petre... Unde am rămas? La Frăgezel! Au urmat întâlnirile, ceasurile de neuitat petrecute împreună, băncile din Cișmigiu și Cireșica, spovedaniile tale, declarațiile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
căutarea celor rătăciți, nu mă simt ca un înger salvator care vine în ajutorul unui biet nenorocit, ci ca o scârbă de vultur ce mănâncă stârvuri. Dacă ei n-ar fi aici, jos, riscându-și viața sub un soare care topește și pietrele, eu n-aș sta acolo, sus, cu aer condiționat, bând bere. — Ei sunt aici pentru că așa au vrut, îi aminti interlocutorul său. Nu sunt soldați trimiși la război, ci niște netoți înnebuniți să-și facă praf curul sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
război dur, în care avea toate șansele să piardă. Dacă dădea înapoi și nu era în stare să-și mențină ferm hotărârile, oricât de nedrepte i s-ar fi părut, vagile lui posibilități de a obține victoria s-ar fi topit ca sarea în apă. Apoi privirea i se opri asupra celor trei mașini, nemișcate și prăfuite, ce păreau niște animale antediluviene uitate într-un parc pentru copii, absurde și nepotrivite atât de departe de orașele și străzile pentru care au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
trebuie să scrie, obligația lui e s-o facă. — Păi scrie, băiete! Scrie! Dar nu te plânge dacă pentru asta trebuie să-ți petreci trei zile pe cocoașa unei cămile înconjurat de căpățâni de sare și sub un soare ce topește pietrele. - Se întoarse să-l privească încă o dată pieziș și insistă cu vădită rea-credință: Doar că nu știu ce dracu’ vrei să scrii, dacă nimeni n-o să-ți publice articolul... Cineva tot o să mi-l publice, poți fi sigur de asta. — În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
atât mai puțin armeanul Bruno Serafian nu erau în situația de a se opri să-l admire. Căutară o umbră care să-i protejeze, dar nu găsiră nici una, fiindcă era știut că în Sahara, la prânz, până și umbrele se topeau sub arșița care nu respecta decât pietrele și nisipul. — Este insuportabil... - șopti după un sfert de oră și cu greutate Bruno Serafian. Cred că am să leșin. Dacă leșini, consideră-te mort... - fu răspunsul direct și hotărât. Fă un efort
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
Toate astea și încă altele, drastice vorbe, mi-au rumenit urechile, trecându-mă într-o surzenie țiuită, în sudori sulfuroase prelinse pe jghiabul spinării. Apoi mi-a înțepenit mâna dreaptă, falca s-a lăbărțat pe-o parte, ochiul s-a topit, a scrob, sub pleoapa fleșcă. Atunci au început să hohotească hahaleric, să se bată pe cele trei rânduri de burți, de plăcere, cu palmele țuguiate fin în câte cinci degete subțiratice la fiecare, să leșine pe spate de veselie. Încet
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2179_a_3504]
-
Inscripții Pe obrazul tău aleargă umbră mea tăcută Lasă-mă să-ți cuprind privirea înmărmurita, Să dansez cu ochii tăi ce au închis marea în ei, Să-mi văd viitorul alb prin trupul transparent. Mă topesc pe buzele tale pătate de spini Le sărut în cădere și scluptez pasărea sufletului meu, Tu îmi atingi melancolic aripile moarte și le învii, Încep să zbor prin templul inimii tale incolor. Mă plimb pe trupul în clocot de poezie
A doua oară unu by Huţanu Mădalina () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91792_a_92934]
-
că era chiabură, astfel că a vândut-o bucată cu bucată, și a construit o vilă în orașul Câmpulung Moldovenesc, pentru Elena. Valeria era o bucătăreasă renumită, care gătea în special la nunțile domnești, după rețete austriece, noi copiii fiind topiți după prăjiturile delicioase ce ni le dăruia. Avea toate calitățile unei gheișe japoneze, deosebit de prietenoasă, informată la zi cu ultimele știri, știind și toaca-n cer. * Născută în anul 1903, sora cea mare Eugenia, cunoscută mai ales sub diminutivul Jeni
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
severă cu actele de indisciplină, indiferent de locul faptei. De câte ori mă întâlnesc cu colonelul Andrei Gheorghe, care locuiește în Câmpulung, ne aducem aminte peripeția din copilărie, el fălindu-se cu zona de scalp cheală și ne amuzăm copios. Cum se topea omătul, reluam miuțele de fotbal, care se întindeau uneori pe tot parcursul zilei, pe terenuri improvizate. Le începeam acasă, în curte sau grădină, căci era iarba mică, apoi căutam împreună cu frații Cimpoieșu parteneri pe peronul gării CFR, care de multe
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
până dimineața, la gazda colegilor din Moldovița, vecina tanti Zina a lui Neculai a Roizii. În seara aceea, profitând de lipsa părinților mei de acasă, eu am sfeterisit din beci o canistră cu 10 litri de vin, pe care am „topit-o” până în zori, împreună cu Vasia Perepeliță, Neculai Balahură, Grigore Cenușă și Gabi Climescu, de ne-am făcut toți mangă. Sigur că orgia s-a răsuflat chiar de-a doua zi, fiind mediatizată în școală și în afara ei, noi alegându-ne
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
specială>> nu e de mirare că, în relațiile sentimentale, el așteaptă de la femeie supunere necondiționată, manifestări exultante de admirație.”<footnote Alexandru Călinescu, Anton Holban.Complexul lucidității, Editura Albatros, București, 1972, p. 65 footnote> În unul din rarele momente de bucurie, topită de fericire, Irina “își povestea, ușurel, dragostea întreagă și definitivă, transformările ei prodigioase de când m-a cunoscut, vibrațiile care i-au cuprins ființa mai înainte uscată, deliciile și dezastrele fatale care se înlănțuie necontenit.” Ocupația eroului nu are deloc legătură
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
vieți care se mai întâlnesc din când în când, Sandu fiind închis în garsoniera sa, iar Dania distrându-se în stațiunile alpine din Tirol, sau în hotelurile luxoase din Nisa. După ce este anunțată o temă, ea este lăsată să dispară, topindu-se în tema următoare, fără semne clare de demarcație. Astfel bărbatului care scrie i se adaugă tema „scriiturii femine”: „Dania are plicuri și scrisori foarte elegante, aduse desigur din străinătate de la magazinul cel mai la modă și cel mai scump
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
să mă subtilizez, depășit de vraja rea a clipei: lasă-mă să te las în mătasea misterului! Dacă el, Lepidopterul vorace, mă depista în preajma-i irizată? Poate că-și aștepta firoscos următoarea victimă: curioși de-alde mine, slobozi prin lobodă, topiți de gratuitatea Ăde-o nebunie delicioasă!) a voiajelor cu trotineta în jurul glumei finale!!! Fragedul cufăr. Cam la două-trei săptămâni, mama mă băga cu tandrețe într-un cufăr uriaș. Îmi amintesc zâmbetul ei umed, victorios, însalivat la colțurile vinovate ale gurii, zâmbet
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2174_a_3499]
-
a ( allegro con brio ) începe fără obișnuita introducere lentă. După două acorduri puternice, violoncelele expun tema I, simplă dar plină de bărbăție, de o încordată forță lăuntrică. Viorile prime intervin după scurt timp cu o zvâcnire ce pulsează o clipă, topindu-se apoi în căldura învăluitoare și totuși eroică a liniei melodice cu care continuă tema principală. Tema răsună apoi la corn ca o chemare și e reluată fragmentar de celelalte instrumente, ca și cum suflul eroic ar aduna mulțimi în juru-i. Accentele
Simfoniile lui Beethoven by MIHAIL MANCIU [Corola-publishinghouse/Journalistic/449_a_930]
-
a cuprins dor de ducă... Nu-i un dor oarecare, ci chemarea are chip și suflet... Și încă ce suflet! Stau în cerdac cu gândurile vraiște... O geană roșie s-a ivit dincolo de zidurile Galatei din Deal. Văpaia asfințitului se topește încet-încet, lăsând în urmă doar o închipuire a mănăstirii, rămasă să vegheze de veacuri asupra târgului tolănit pe malurile Bahluiului. Înserarea vine tiptil, purtând în spate desaga doldora de stele gata să le arunce pe cer. Nu întârzie la întâlnire
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/548_a_763]
-
al domniei mele... de vreme ce la sfânta... mănăstire Galata... s-au întâmplat înăuntrul bisericii ardere de foc, de au ars atât catapeteazma de sus și până gios, cât și toate sfintele vase, și veșmintele ce au avut, cu totul s-au topit de arderea celui foc. Și pentru ca să nu fie sfânta mănăstire golită de podoabă și cuviința catapetezmei ce i se cuvine... s-au făcut toate, și pre deplin iarăși după cum au fost... Dar... mare și multă cheltuială s-au făcut... din
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/548_a_763]
-
la postul hidrometric Câmpina, valorile cele mai mici ale acestor debite au fost consemnate în lunile ianuarie, februarie, iar cele mai mari în lunile mai, iunie. În general se constată că vitezele și debitele maxime se înregistreză primăvara, când se topesc zăpezile sau când cad ploile frecvente și când izvoarele au un aport substanțial, transmițând Prahovei apele acumulate în adâncime în urma topirii zăpezii. - Scurgerea medie lunară și anotimpuală este influențată în primul rând de cantitatea de precipitații ce cade decurs de
MONOGRAFIA ORAŞULUI BREAZA by DIANA ALDESCU () [Corola-publishinghouse/Administrative/91908_a_93221]
-
trebuie să mulgem vaca... lăsați-ne în pace, a fost ce-a fost, vedeți-vă de drum... - Doamnă, tata... s-a spânzurat... Și a plecat.” Păncescu trece iar cu furca-n spinare prin fața casei. Mierea din farfurioară mi s-a topit demult. S-au învălmășit cețurile de pe Râiosu până spre Clocotici. Soarele a mai pâlpâit stins pe coroana albă a Moldoveanului și s-a ascuns. Fumul de sub pirostrii se culcă spre Râul Doamnei și miroase a ceaun ars. “Nu a existat
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
infecție la rinichi. “Mai avem un țigan cu noi aici”, îmi spune Târgoviște. N-apucă să termine, că intră Zubar pe ușă. “Hauleu, mânca-ț-aș, ierea să te pierd dă durere! Nu mi-ai plătit cursa.” “Dacă te-ai topit...” Marc banu’. “Nu mai puteam, mânca-ț-aș, m-am dus direct la doctoru Toflăuță. I-am dat dreptu’ și m-a internat pă loc. El e șef dă salon aici”. Mi-e jenă să-l întreb cât și informația
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
pe care stătea ulcica. Pe scândură scrisese cu cărbune doar atât: Bate cepul! Venea drumețul, bea o ulcică, zicea „Dumnezeu să-i ierte!” și pleca. Și nu fura nimeni. Și unde au ajuns urmașii Craiului astăzi...” Toată voioșia s-a topit și oamenii au mâncat apoi în tăcere din bunătățile primarului. „Are și el casă bătrânească aici în sat și mai vine uneori pe-aici, îmi explică Ion Irimia. I-a furat Cataroi tot, până și lingurile și i le-a
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]