9,812 matches
-
Își Încreți nasul. Fumeaz-o acum. S-o fumez? — Haide, c-o să stau cu tine. Ca doi prieteni care fumează Împreună. Duncan rîse. Dar rîsul Îi răsărise prea curînd după șuvoiul de lacrimi: Îi rămase În piept și-l făcu să tremure. Domnul Mundy se prefăcu imediat că nu observă. Luă o țigară și scoase o cutie de chibrituri. Îi ținu flacăra lui Duncan mai Întîi, apoi o trase spre sine. Fumară o jumătate de minut, În tăcere. Apoi, Duncan depărtă țigara
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Împărțea cu Betty și o altă fată, Anne. Betty și Anne dormeau orice s-ar fi Întîmplat - Anne amețindu-se cu veramon, iar Betty puîndu-și o mască pe ochi și dopuri din ceară roz În urechi. Doar Viv se agita, tremurînd violent la sunetele tunurilor anti-aeriene, gîndindu-se la Reggie, Duncan, tatăl ei, sora ei, apăsîndu-și stomacul și Întrebîndu-se ce naiba o să se Întîmple cu chestia aia care-i creștea Înăuntru și care trebuia scoasă afară. Încercase tabletele pe care le folosise Felicity
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
vreau, Reggie. Dar poate-ar merita să mai Încerci. M-a făcut să mă simt groaznic. — Dar nu crezi că...? — O să mi se facă rău iar. O, Reggie, nu cred că o să pot! Nu știu ce-o să se-ntîmple. Vocea Îi tremurase tot timpul; acum, devenise mai Încrîncenată și i se ridicase În gît. Intrase În panică și aproape plîngea. — OK, zise Reggie. Bine. Ascultă-mă. E-n ordine, păpușă. Ascultă-mă. M-ai speriat de moarte, asta-i tot. Trebuie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
vin. Dar totul era rece la atingere și plin de praf; din loc În loc erau grămezi de praf de vopsea și tencuială, care probabil căzuseră În urma raidurilor. Încăperile miroseau a umed, a spațiu nelocuit. Viv se așeză În fotoliu Încă tremurînd, cît mai aproape de foc. — Al cui e apartamentul? Întrebă ea. — Al nimănui, spuse Reggie, ciucindu-se lîngă ea și jucîndu-se cu butoanele de control al focului. Este un apartament de prezentare. Cred că unul dintre elemenți a dispărut. — Ce? — E doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
ei. — Isuse! spuse el, cînd văzu conținutul din vasul de toaletă. Se dădu Înapoi, la fel de palid ca ea. — S-a mai Întîmplat așa? — Nu. Încercă să-l oprească folosind hîrtie de toaletă. SÎngele lunecă și-i mînji mîinile. Începuse să tremure. Inima Îi bătea sălbatic. Nu vrea să se oprească, spuse ea. — Oprește-l cu chestia aia. Se referea la tamponul igienic. — Continuă să curgă, nu-l pot opri. O, Reggie, nu-l pot opri! Cu cît era mai speriată, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
chestiune de viață și moarte! Reggie se răsuci și o luă la goană. — Acum, zise femeia dîndu-și jos paltonul. Crezi că-i bine să stai acolo, drăguțo, lăsîndu-l să curgă din tine așa? Îi puse mîna pe umăr. MÎna Îi tremura. Nu crezi c-ar fi mai bine să te Întinzi? Viv clătină capul refuzînd. — Vreau să stau aici. Atunci stai. Dar să te ridic puțin și... Așa, Înțelegi ce vreau să-ți spun. Baia avea un singur prosop - de culoarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
și „Mickey“ - și Înțelese, cu un val de disperare, că nu erau bărbați ci, pur și simplu, femei cu părul scurt... Atunci, toată Încrederea pe care le-o acordase, sentimentul că e Îngrijită și În mîini sigure, dispăru. Începu să tremure. Ele păreau să creadă că-i e frig și-o acoperiră cu o pătură. Aduseseră un scaun pliant din pînză unde o așezară și o legară și o scoaseră din baie, luînd-o pe pielea de tigru, apoi prin salon, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
o puseră pe Viv jos și deschiseră ușa. Acum o să te punem la orizontală, spuse Mickey. Credem că asta o să te-ajute la sîngerare. Haide. O ridicară, o dădură jos din scaun și apoi o puseră pe pat. Ea Încă tremura de parcă Îi era frig, iar sîngele Încă se prelingea; Începuse să se lupte să respire, de parcă alergase Într-un cros sau ceva de genul ăsta. O auzi pe Kay spunîndu-i lui Mickey că putea conduce, adică, ea, Mickey; apoi patul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
ea Însăși Împingea Înnebunită. Se gîndea la oamenii din apartamentele apropiate. Taci, Helen! Taci! — Îmi pare rău, zise Helen fără suflare, și gemu din nou. Nu semăna deloc cu felul lejer În care făcuseră dragoste Înainte. După aceea, Helen rămase tremurînd, Încercînd să se liniștească, de parcă s-ar fi certat cu cineva. CÎnd se ridică În picioare, Își dădu seama că tremură. Se duse la oglindă: rujul Juliei era Întins În jurul gurii, iar buzele Îi erau umflate, de parcă ar fi fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
și gemu din nou. Nu semăna deloc cu felul lejer În care făcuseră dragoste Înainte. După aceea, Helen rămase tremurînd, Încercînd să se liniștească, de parcă s-ar fi certat cu cineva. CÎnd se ridică În picioare, Își dădu seama că tremură. Se duse la oglindă: rujul Juliei era Întins În jurul gurii, iar buzele Îi erau umflate, de parcă ar fi fost lovită. Apoi se duse aproape de șemineu, de lumina flăcărilor și văzu că avea semne pe coapse și sîni, de parcă ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
asta de Kay? Julia se Încruntă. — Ce-i cu tine? Vorbește mai Încet! Cuvintele ei erau ca o palmă. Helen se așeză și-și luă capul În mîini. Ce naiba mi-ai făcut, Julia? spuse ea În cele din urmă, Încă tremurînd. Ce-ai făcut? Eu Însămi nu mă recunosc. Îi detestam pe cei care făceau ce mi-ai făcut tu. Credeam că sînt probabil cruzi sau nepăsători sau lași. Dar nu vreau să fiu crudă cu Kay. Și mi se pare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
argintate de lumina lunii și, În timp ce privea, cerul era luminat de scîntei și flăcări sinistre; le simțea vibrația ușor, În frunte, prin scîndură. Tresărea la fiecare din ele. Se părea că nu mai avea nici o urmă de Încredere. Începu să tremure - de parcă și-ar fi pierdut deprinderea, trucul de a trăi În vreme de război, de parcă știa dintr-odată doar de amenințare, de pericolul sigur, de iminența răului. Dumnezeule, spuse Fraser. Aia a picat aproape, nu-i așa? Bombele și focurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
mîini. Apoi surprinse privirea lui Duncan și, cînd acesta, jenat, se uită În altă parte, se calmă. Crezi că mor de frică, zise el. — Nu, spuse Duncan. Nu mă gîndeam la asta. — Ei bine, poate că mor. Îi arătă mîna. Tremura. Uită-te la mine! — Ce importanță are? — Ce importanță? Isuse! Nici nu-ți imaginezi! Eu... La naiba! Oamenii Începuseră să strige. Aveau o voce speriată, ca a lui Fraser. Unul Îl chema pe domnul Garnish. Altul izbea cu ceva În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
mai nasoale decît sînt. Amplifică bubuiturile. Crezi tu? — Da. N-ai observat ecoul, atunci cînd strigă cineva de la fereastră? — E adevărat, zise Fraser, dînd din cap și agățîndu-se de această idee. Am observat. E adevărat, ai dreptate. Dar el Încă tremura, și, după o clipă Își frecă brațele. Era Îmbrăcat doar În pijama iar În celulă era un frig pătrunzător. — Du-te-n pat, repetă Duncan. Și apoi, cînd Fraser nu se clinti, se ridică În picioare, se urcă pe scaun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
prin contaminare. — Dumnezeule! spuse Fraser, rîzÎnd. Îi clănțăneau dinții. Îmi pare rău, Pearce. — N-ai de ce să-ți pară rău, zise Duncan. — Tremur și se pare că nu mă pot opri. — Așa se Întîmplă. — Te fac și pe tine să tremuri. Nu contează. O să te Încălzești curînd, și o să-ți fie bine. Nu doar pentru că mi-e frig, Pearce, zise Fraser clătinînd din cap. — Nu contează. — Tot o ții cu asta. Contează al naibii. Nu-ți dai seama? — Să-mi dau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
mie. Duncan se mișcă din nou. Își săltă capul de parcă, În Întuneric chiar, dorea să respingă privirea lui Fraser. — Nu știi nimic despre asta, zise el cu asprime. Crezi... Vai! Se simțea dezgustat. Pentru că nici măcar În acel moment, cu Fraser tremurînd lîngă el, nu se putea aduna să-i spună purul adevăr. Nu mai vorbi despre asta, zise el. Taci. — În regulă. Îmi pare rău. Apoi tăcură. BÎzîitul avioanelor era Încă intens deasupra lor, iar bubuiturile tunurilor anti-aeriene Încă oribile. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
tunurilor anti-aeriene Încă oribile. Dar următoarea explozie avu loc la o distanță mai mare, iar cealaltă și mai departe, pentru că raidurile se mutau În altă zonă... Fraser se calmă. În următorul minut, se declanșă semnalul că pericolul trecuse, iar el tremură pentru ultima oară, Își trecu mîneca peste față și rămase nemișcat. În clădire era liniște. Nimeni nu stătea la fereastră să fluiere sau să ovaționeze. Oamenii care stătuseră Înțepeniți ca el, sau ghemuiți, Își ridicau acum capetele, Își Întindeau membrele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
ajunsese la punctul culminant Înainte de sosirea lui Kay. Flăcările nu mai săltau spre cer acum. Mugetul se mai potolise; dogoarea era mai mare ca Înainte, dar depozitul era Înghițit de vîlvătăi și curînd, Într-o explozie ultimă de scîntei, pereții tremurară și se prăbușiră. Pompierii alergau dintr-un loc În altul. Apa curgea murdară peste pavaj sau se ridica asemeni unui abur gros de acid. La un moment dat, pămîntul urui și trepidă, probabil din cauza unor bombe care cădeau În vecinătate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
stăteau cu genunchii retrași, cu mantalele cenușii strînse În curea, cu capetele coborîte, Încercînd să doarmă. Viv trebui să-și croiască atent drumul, Înconjurîndu-i, pășind cu greu printre ei, Întinzînd mîinile să se țină de pereți și ferestre cînd trenul tremura și se clătina. La capătul coridorului mai erau două toalete și, la una, constată ea cu ușurare, Închizătorul arăta Liber. Dar cînd puse mîna pe mîner și Împinse, ușa se mișcă puțin În interior și apoi fu proptită În grabă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
ciudată era că se obișnuise cu sirenele, cu focurile de mitralieră și bombele; dar zvonul acesta, ca un ciocănit de pasăre, Îl trezi, și aproape că-l sperie de moarte. Cioc-cioc-cioc... Întinse mîna spre noptieră și aprinse lanterna; mîna Îi tremura, așa că, atunci cînd Îndreptă raza spre fereastră, umbrele din pliurile draperiilor părură că se umflă, de parcă draperiile erau Împinse din spate. Cioc-cioc-cioc... Acum semăna mai puțin cu ciocul unei păsări și părea a fi o gheară sau o unghie. Cioc-cioc-cioc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
turtit cu ulei, iar liniile ascuțite, fine ale frunții și obrajilor păreau umbre găunoase. De parcă ar fi fost un strigoi. Așteptă ca Duncan să coboare lanterna, apoi gesticulă precipitat În direcția zăvorului. — Deschide-l! Duncan ridică fereastra. MÎinile Încă Îi tremurau și fereastra se poticnea ridicîndu-se, iar geamul se zgîlțîia În ramă. O manevra Încet, de frică să nu facă zgomot. — Ce s-a-ntîmplat? Întrebă el după ce ridică fereastra. Alec Încercă să se uite În cameră, dincolo de el. — Ce făceai acolo? Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
casă... Duncan Își aminti clar de mama lui În perioada bolii, cînd taică-său trimitea după mătușa lui, apoi după doctor - oamenii intrau și ieșeau, șoptind În miez de noapte, agitîndu-se, și totul se transformase Într-un dezastru... Începu să tremure de frig. Își puse papucii și halatul. În timp ce-și lega cordonul, se uită la hainele lui Alec: o jachetă Închisă cu fermoar, pantaloni de flanelă de culoare Închisă și pantofi de pînză murdari. Îi zări fluierele picioarelor și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
hîrtiile cu un gest de dezgust, le mototoli și le aruncă pe podea, apoi, sări ca un arc, se năpusti asupra lor din nou, le desfăcu și le rupse, inclusiv ordinul de plată. Poftim! zise el. Avea fața Îmbujorată și tremura. — Bucăți, zise Duncan, iar groaza i se transformă În admirație. Ai făcut-o de data asta! — Ți-am spus, nu-i așa? Ești nebun de legat! Prefer să fiu nebun, zise Alec dîndu-și capul pe spate, decît să fac ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
era, pur și simplu, mort de admirație, dar cînd privirea lui Duncan se Îndreptă spre el, prinse mînerul mai ferm cu ambele mîini, ridică lama și-l lipi de gît. Îl puse chiar sub curbura maxilarului drept, acolo unde pielea tremura datorită pulsului. Duncan făcu un pas involuntar spre el. — N-o s-o faci chiar acum? Îl Întrebă Duncan nervos. — O s-o fac imediat, zise Alec, iar pleoapele Îi tresăriră. — Cum ți se pare? — OK. — Ți-e frică? — Puțin, răspunse Alec
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
că toate chestiile alea se vor prăbuși și-or să mă zdrobească. — Îți simți tălpile? — Nu știu. SÎnt reci. Din pricina frigului, nu-i așa? Ce-ar mai putea să fie? Nu e ceva mai rău, nu-i așa? Începu să tremure. Era Îmbrăcată În ceea ce fusese, probabil, o cămașă de noapte și un halat, dar omul de la ARP Îi pusese o pătură pe umeri să-i fie mai cald. Kay strînse pătura mai mult, apoi căută altceva În jur. Găsi ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]