7,134 matches
-
ar fi putut s]-și susțin] punctul de vedere astfel: Gândiți-v] cum este s] te hoț]r]ști asupra modului în care s] procedezi într-o situație moral] complicat]. În primul rând, încerci s] decizi care dintre tr]s]turi conteaz] în ceea ce privește modul în care ar trebui s] te comporți. Este adev]rât c] spunem „a te hoț]rî”, dar nu e diferit de a hoț]r] c] probabil nu va ploua mâine; în ambele cazuri consider]m c] ceea ce
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
amorale. „Existența pe baza” a ceva nu este înțeleas] bine, dar este destul de obișnuit] în alte domenii, pentru a nu pune probleme de etic] deosebite. De exemplu, faptul c] o stânc] este periculoas] are leg]tur] cu alte tr]s]turi ale stâncii cum ar fi faptul c] este abrupt] și se poate f]râmița. Uneori exprim]m inocent aceast] leg]tur] cu ajutorul cuvântului „pentru c]”. Atunci când spunem c] aceasta este o cas] pentru c] are pereți solizi, uși, camere și
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
nu s-ar gândi deloc c] acesta este un motiv pentru a nu mai face. Am putea reda toate acestea spunând c] exist] o leg]tur] intern] între atitudinile morale și acțiune, împotriva opiniei lui Ross potrivit c]reia leg]tură este extern]; din punctul de vedere al lui Ross, judec]țile morale conteaz] doar pentru cei care au o dorinț] independent] de a face ceea ce este bine, așa cum judec]țile despre horticultur] sunt importante doar pentru cei c]rora le
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
pe care noi o știm. Oricum, multe din felurile în care ne apare lumea din punctul nostru de vedere subiectiv ar persistă o vreme pentru c] ne îndrept]m spre o mai mare obiectivitate, renunțând gradual la acele tr]s]turi a c]ror prezent] se datoreaz] particularit]ților punctului nostru de vedere. De exemplu, teama de în]lțime de care suf]r face s] mi se par] însp]imânt]toare în]lțimile, dar știu foarte bine c] dintr-un punct
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
fi un lucru bun. Înseamn] mai mult decât atât. O persoan] trebuie s] aib] motive, altfel nu realizeaz] o judecat] moral]. De aceea, orice teorie adecvat] cu privire la natură judec]ții morale ar trebui s] poat] oferi o justificare a leg]turii dintre judec]țile morale și rațiunile care le susțin. Or, tocmai în această const] ezitarea emotivismului. Ce poate s] spun] un emotivist despre motive? Amintiți-v] c], pentru emotivist, judecată moral] este în primul rând un mijloc verbal prin care
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
relevant pentru aceea judecat], iar influență psihologic] nu este neap]rât relevant]. Emotivismul nu este de ajuns; mai avem nevoie de cel putin inc] un adaos pentru a contura o teorie care nu va oferi doar o justificare a leg]turii dintre judecată moral] și emoție, ci și o leg]tur] dintre moral] și rațiune. Cea de-a treia tr]s]tur] a subiectivismului etic, despre care susțin]torii s]i sper] c] ar putea rezolva problema, a fost sugerat] de
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
comun, dat fiind locul lor în rețeaua de relații. Confucianismul, de exemplu, face din familii și grupuri înrudite modele pentru binele comun și postuleaz] c] unit]țile sociale și politice mai largi ar trebui s] preia unele dintre tr]s]turile acestui model cum ar fi liderii generoși care conduc cu scopul de a cultiva virtutea și armonia între supușii lor (vezi capitolul 6, „Etică clasic] chinez]”). Faptele morale centrate pe astfel de valori par s] fie foarte diferite de cele
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
soluții se cristalizeaz] sub aspectul unor reguli de conduit] și idealuri pentru persoane, obținem nucleul unei acțiuni morale. Pentru a-i îndeplini în mod adecvat funcțiile practice, s-ar putea ca o moral] s] aib] nevoie de anumite tr]s]turi generale. De exemplu, un sistem relativ durabil și stabil pentru rezolvarea conflictelor dintre oameni nu va permite torturarea persoanelor dup] pofta unora a altora. Dar dat] fiind aceast] privire asupra originii și funcțiilor moralei, nu ar fi surprinz]tor dac
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
precedent citând un exemplu celebru, desi folosit des în mod greșit, dat de Jean-Paul Sartre (1946, p. 40). În timpul ocupației naziste în Franța, un student a venit s]-i cear] sfatul lui Sartre. Dilemă studentului era dac] s] se al]ture Forțelor Franceze Libere pentru a lupta împotriva r]ului nazismului său s] r]mân] cu mama lui v]duv], care depindea de el. Sartre folosește acest caz pentru a sugera c] principiile universale sunt inutile în asemenea situații, deoarece fiecare
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
impertinent] c] nu-și p]streaz] gândurile pentru sine. Prescriptiviștii universali susțin atunci c] judec]țile de tip „se cuvine” sunt prescriptive că imperativele simple, dar difer] de acestea fiind universalizabile. Sarcina de a explica ce este prescriptivitatea (tr]s]tură pe care afirmațiile de tip „se cuvine” o împ]rt]șesc cu imperativele) poate fi încercat] aici numai la modul cel mai schematic. Un act de vorbire este prescriptiv dac], pentru a fi de acord cu el, este obligatorie, pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
c] dețin condiții de adev]r și sunt adev]rate sau false, poate fi folosit pentru a pune în lumin] mult disputată întrebare dac] „se cuvine” deriv] din „este” (judec]ți morale din fapte nemorale). Date fiind aceste tr]s]turi ale judec]ților morale, e ușor de înțeles de ce oamenii ar fi crezut c] acestea deriv] din judec]ți descriptive nemorale, fie în mod deductiv cu ajutorul unei definiții naturaliste, fie apelând la un principiu moral a priori sintetic adoptat prin
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
acelei maxime prin care poți în același timp s]-ți dorești că aceasta s] devin] lege universal]”, aplicabil], indiferent ce rol ocupi tu însuți în situațiile care rezult] (1785, BA 82 = 421). Dac] judec]țile morale au că tr]s]turi prescriptivitatea și universalizabilitatea pe care prescriptiviștii spun c] le au, aceast] metod] ne este impus] de logică conceptelor morale. Ce maxime putem adopta sau ce judec]ți morale putem accepta, va depinde de ceea ce suntem preg]titi s] prescriem pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
structural se aplic] în criteriile morale formale ale prescriptivismului și universalit]ții. (1981, p. 180) Se spune c] dezvoltarea cognitiv] și cea moral] merg mân] în mân] deoarece 1) conflictele sunt o parte care nu poate fi eliminat] din țes]tură interacțiunilor sociale; 2 ) recursul la moral] este în ultim] instant] singură metod] satisf]c]toare de a rezolva conflictele și 3) din moment ce conflictele vor deveni inevitabil tot mai dificile, e necesar] deplasarea la o etap] superioar] și, astfel, la o
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
definesc binele și r]ul în termenii aștept]rilor celorlalți; cei din Etapă 2 consider] c] a face binele este mai puțin important decât promovarea propriilor interese; și cei din Etapă 1 sunt preocupați numai de evitarea pedepsei. Tr]s]tură dominant] a persoanelor din Etapă 6 este capacitatea lor cognitiv] pentru ceea ce Kohlberg numește reversibilitate: o judecat] moral] trebuie s] fie reversibil]... trebuie s] fim capabili s] tr]im cu judec]țile sau deciziile noastre când schimb]m locul cu
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
categorii diferite. Deși aceast] concepție este actualmente vehement criticat], ea nu este ap]rât] explicit și nici m]car articulat] foarte bine. Concepția dominant] este cunoscut] îndeosebi prin scrierile oponenților și practicile partizanilor. Voi incerca s] explic unele tr]s]turi importante ale acestei concepții. 1. Concepția dominant] În concepția dominant], teoriile morale sunt structuri abstracte care clasific] agenți, acțiuni sau efecte în categorii corespunz]toare. Categoriile propuse pot fi cele de virtuos, vicios, corect, greșit, permis, interzis, bine, r]u
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
zilele noastre, o versiune a coerentismului este opinia dominant] asupra metodei corespunz]toare de creare a teoriei în etic]. Coerentismul poate fi caracterizat în linii mari ca fiind p]rerea conform c]reia credințele pot fi justificate numai prin leg]tură lor cu alte credințe. Acest lucru este net diferit de fundaționalism, care susține c] anumite credințe, cele care sunt fundaționale, sunt justificate independent de leg]tură lor cu alte credințe. Cea mai puternic] form] de coerentism este metodă lui Rawls
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
ca fiind p]rerea conform c]reia credințele pot fi justificate numai prin leg]tură lor cu alte credințe. Acest lucru este net diferit de fundaționalism, care susține c] anumite credințe, cele care sunt fundaționale, sunt justificate independent de leg]tură lor cu alte credințe. Cea mai puternic] form] de coerentism este metodă lui Rawls de echilibru reflexiv. Conform lui Rawls, metoda corespunz]toare implic] o serie de credințe reflexive, formularea unor principii generale care s] le explice, si apoi revizuirea
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
de validitate. Întrebarea care apare este ce anume susține aceste teste de validitate; iar]și ne afl]m în ceaț]. Credință noastr] în aceste teste este fundațional], sau credințele care sunt validate de aceste teste își câștig] credibilitatea din leg]tură lor cu alte credințe? Coerentismul și fundaționalismul au ap]r]tori puternici, si aceast] scurt] discuție nu poate face dreptate versiunilor subtile ale acestor interpret]ri. Mai mult decât atât, spațiul metodologic nu este epuizat de coerentism și fundaționalism. Multe
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
într-un caz similar relevant despre care intuițiile noastre sunt confuze. Totuși, este posibil ca intuițiile noastre s] fie diferite în cele dou] cazuri deoarece nu sunt similare în mod relevant. La prima vedere, putem crede c] anumite tr]s]turi importante ale cazului actual nu sunt prezente în cel imaginar. Astfel de tr]s]turi sunt ambiguitatea și complexitatea. Așa cum arăt] O’Neill în How can we individuate moral problems? [Cum particulariz]m problemele morale?], felul în care identific]m
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
intuițiile noastre s] fie diferite în cele dou] cazuri deoarece nu sunt similare în mod relevant. La prima vedere, putem crede c] anumite tr]s]turi importante ale cazului actual nu sunt prezente în cel imaginar. Astfel de tr]s]turi sunt ambiguitatea și complexitatea. Așa cum arăt] O’Neill în How can we individuate moral problems? [Cum particulariz]m problemele morale?], felul în care identific]m și descriem cazurile este deja o parte important] a reacției noastre la ele. Viața real
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
cazuri? Cred c] nu. Nu este clar ce continuitate și ce diferențe exist] între lumea noastr] și una în care este posibil s] transformi pisici în persoane. Și nu este clar nici dac] ni s-au prezentat toate tr]s]turile morale relevante ale acestor cazuri. Când ne imagin]m pisici care vorbesc ar trebui s] ne imagin]m și c] și-au dezvoltat capacit]ți de vocalizare că ale noastre și c] acum vorbesc limba român]? Despre ce vorbesc? Sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
sau evoluție și propunea drept mecanism fenomenul de selecție natural]. Se nasc multe organisme pentru care este imposibil s] supraviețuiasc] său s] se reproduc], ceea ce genereaz] „lupta pentru existent]”. Reușită celui victorios - a „celui mai puternic” - se datoreaz] tr]s]turilor sale superioare. Cu timpul, acest proces natural de selecție antreneaz] schimb]ri majore, marca distinctiv] a organismelor fiind capacitatea de adaptare. Deși Darwin a subestimat acest aspect în Originea speciilor, el a indicat în mod clar c] teoria să iși
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
494-495: cf. MEW 3, p. 26; CW 5, p. 36). Dar el nu condamn] doar ideile burgheze despre moral]. Țintă să este morală ins]și, întreaga morală. În Ideologia german], el pretinde c] viziunea materialist] asupra istoriei, prin expunerea leg]turii dintre ideologia moral] și interesele de clas], „distruge complet morală”, indiferent de conținutul său de apartenență ei la vreo clas] (MEW 3, p. 404; CW 5, p. 419). Cand un critic imaginar acuz]: „comunismul elimin] complet morală și religia în loc
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
personal] care apare când acționez în propriul interes, dar m] am]gesc singur crezând c] acționez din datorie moral] și dragoste filantropic]. Dar întrebarea este: ce înseamn] de fapt s] acționezi pe baze morale, religioase sau filosofice? Care este leg]tură unor asemenea acțiuni cu viața social]? Când action]m din astfel de motive, ce facem noi de fapt? Când sunt motivați de ideologii, oamenii nu se v]d ca reprezentanți ai unei mișc]ri de clas]; ei sunt aceiași. Ei
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
care agenții sociali privesc justețea tranzacțiilor pe care ei le consider] corect. Dar este o justificare cu scopul de a identifica ceea ce reglementeaz] de fapt utilizarea unor termeni că „drept” și „nedrept”, si, în acest fel, anticipeaz] anumite tr]s]turi ale unor teorii filosofice contemporane importante. În conformitate cu aceste teorii, utilizarea termenului „ap]” face referire la H2O, dac] folosirea acestui termen este reglementat] de faptul c] substanță la care ei se refer] este H2O, chiar dac] ei nu ar accepta lucrul
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]