7,087 matches
-
cu suferințele ei mai intens decît ceilalți, deși pare resemnat între dosarele unde a fost retrogradat prin intrigi și delațiuni. În fond, Ilie este un mic revoltat care a descoperit un punct de sprijin în "calul verde". Treptat, această creație imaginară se transformă în simbolul unei credințe, devine o "icoană" cum spune autorul și, în acest caz se apropie de "mîrțoaga" lui Ciprian în care nu credea nimeni în afară de vizionari asemenea lui Chirică. Așa se face că, în raport cu familia complementară (Ștefan
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
cavoul" plasament în jurul căruia se concentrează sensurile vieții; "calul verde" încercare furibundă de a reface căsnicia, grav amenințată prin "credința în comun". Cum? Prin exercițiul de a-și forța soția să creadă în existența concretă reală domestică a unui cal imaginar, inexistent ("o idee de cal"), convins fiind că din acest antrenament se naște "solidaritatea", "armonia", "unitatea", mă rog cheia de boltă a căsniciei; apoi, își împrospătează "speranțele" cu "excursia în străinătate", după ce o strălucită strategie a chiulului îl reabilitează, chipurile
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
acestui adevăr, antieroul află că la capătul pierderii identității s-a identificat cu neantul: el este nimeni! De aici încolo autoiluzionarea cunoaște un "acces" paroxistic, ultima încercare de asalt utopic se adresează irealității! ca orbul care pășește pe treapta următoare, imaginară și inexistentă, a unei scări care calcă deasupra neantului. Prin acest ultim act aberativ dovada instaurării dincolo de haos a totalei dezagregări inexistența devine moarte. Iar moartea finală e anticipată pas cu pas de moartea morală progresivă. De-a lungul traseului
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
în care se află, de a reveni la viață, de a trăi. Își propun o schimbare. Se mută dintr-un tărîm osificat, dintr-o zonă închisă, în care nici un pic de aer curat nu mai putea intra, într-o zonă imaginară, acceptînd o convenție, convenția calului verde. Din capul locului, autorul nu face nici un fel de echivoc din asta. După altă perioadă, în care au tratat cu convenția, ar urma, în mod firesc, eliberarea, prin renunțarea la convenție deci, intrarea în
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
utilizat de Petruchio atunci cînd a "îmblînzit-o" pe Katharina: se străduiește să-și convingă nevasta că într-un colț al camerei se află un cal verde, că unu și cu unu fac trei etc. De cealaltă parte, jocul e acceptat, imaginarul "cal verde" devenind, pe nesimțite, unica rațiune de a fi a cuplului. Agățîndu-se cu desperare de himera calului verde, eroii instaurează un sistem de convenții menit să-i mîntuie de bovarismele și insatisfacțiile lor. Dar convențiile rămîn convenții, încît finalul
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
piesa are rădăcini în actualitatea imediată, propunînd o radiografie într-o tonalitate tragicomică asupra unui cuplu conjugal copleșit de neputință, banalitate și ratare. Salvarea e căutată într-o invenție a imaginației, în acceptarea unui fals, în refugiul într-o zonă imaginară, într-o zonă a convenției. Locuind acest spațiu imaginar, cei doi soți simt însă acuta nevoie de evadare... în viață, de întoarcere la real. Întoarcerea la punctul de plecare nu mai este însă posibilă și atunci soluția realului numit moarte
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
într-o tonalitate tragicomică asupra unui cuplu conjugal copleșit de neputință, banalitate și ratare. Salvarea e căutată într-o invenție a imaginației, în acceptarea unui fals, în refugiul într-o zonă imaginară, într-o zonă a convenției. Locuind acest spațiu imaginar, cei doi soți simt însă acuta nevoie de evadare... în viață, de întoarcere la real. Întoarcerea la punctul de plecare nu mai este însă posibilă și atunci soluția realului numit moarte e alternativa preferabilă. Personajele lui Const. Popa sînt, de
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
înjosit, pînă cînd nu ne-am mai înțeles nici noi înșine. Practic, atît prima seară, cît și dosarele securității din a doua întîlnire, care se vor dovedi mai tîrziu a fi dosare cu foi albe, nu sunt altceva decît semne imaginare ale trecutului, menite a deturna existența cotidiană și a adînci privirea înlăuntru. Iar sondarea merge dincolo de spațiul rampei, teatrul pare că se deschide infinit, ajungînd la noi, cei din sală. În ultimele zece minute, ca într-o piesă de Pirandello
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
supraveghere nocturnă”, într-o activitate de spionaj. Aici nimic nu mai este gratuit sau ludic, partenerii au identități precise (spion și spionat), iar misiunea, explicită, vizează doar eficacitatea. Supravegherea merge mână în mână cu neîncrederea. La baza ei stă prealabilul, imaginar sau nu, al existenței unui adversar pe care nu trebuie să-l scapi din ochi și pe urmele căruia trebuie să fii mereu ca să afli ce pune la cale și cum i-ai putea dejuca planurile. Veghea se desfășoară mai
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
în a capta "totalitatea fenomenelor și a domeniilor cele mai eterogene ale comunicării, identificîndu-le cu trei metafore fundamentale care trimit la trei viziuni despre lume". Optînd pentru metafore ca instrumente teoretice ale cunoașterii, autorul le prezintă ca pe "niște insulițe imaginare care motivează cercetarea și creează zone de atracție pentru concepte. Ele țes o lume de presupoziții care lucrează în surdină și frecventează modul nostru de a conceptualiza, de a inventa sau de a cerceta". Cele trei metafore fundamentale sînt: mașina
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
săi la telefon, sau folosind calculatorul, privind fără a privi, văzînd fără să audă televiziunea". Ce viziune a realității își construiește el atunci, dacă nu cea a unei realități îndepărtate, ca Dumnezeul ascuns al lui Goldmann, realitate fragmentată și fluentă, imaginară?! La nivelul societății, semnele bolii pot fi găsite în mass-media, marketing, practica generalizată a sondajelor, publicitate, tehnologiile spiritului, știința cognitivă etc. Soluțiile pe care autorul le propune împotriva comunicării tautiste sînt bunu-simț și interpretarea. Bunul simț vine din reflexivitatea asupra
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
comunicare. Din punct de vedere social, cuvîntul este imperiul forței; comunicarea este o dogmă, o rețea de propoziții care ne trimit la principiul autorității"13. Noi căutăm astăzi să nu fim manipulați. Vorbărie a scientiștilor care pretind să elimine jocul imaginar al puterii ascunse. Or, comunicarea nu are a garanta realitatea, sau a da satisfacție, sau a satisface obiectivitatea. Este o momeală, veselă, euforică, și este aici pentru a ascunde violența, pentru a reface fațada. Este convocată astfel în mod teatral
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
trei viziuni despre lume Vom prezenta aici succesiv metoda noastră, care înțelege să analizeze totalitatea fenomenelor și a celor mai eterogene domenii ale comunicării, identificîndu-le cu trei metafore fundamentale, ce trimit la trei viziuni despre lume. Metaforele sînt niște insulițe imaginare care motivează cercetarea și creează zone de atracție pentru concepte. Ele țes o lume de presupoziții care lucrează în surdină și bîntuie modul nostru de a conceptualiza, de a inventa sau de a cerceta. Exemplu: fie spiritul un spațiu care
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
săi la telefon, sau folosind calculatorul, privind fără a privi, auzind fără să audă televizorul. Ce viziune a realității își construiește el atunci, dacă nu cea a unei realități îndepărtate, ca Dumnezeul ascuns al lui Goldman, realitate fragmentată și fluentă, imaginară? Noi nu trăim încă această realitate în Europa, dar cele o sută de mii de calculatoare pentru școli ale lui Laurent Fabius sau practicile italiene de a deschide într-o aceeași cameră mai multe televizoare în același timp, arată că
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
rama secționează mâna unui braț, efectul poate fi la fel de neplăcut, dar necesitatea de completare ar fi mai puțin stringentă, deoarece mâna posedă îndeajunsă integritate ca formă de sine stătătoare ca să nu fie neapărat necesară pentru forma brațului. Nu există membre imaginare în percepția vizuală. Când avem idee cum trebuie să arate un obiect, caracterul incomplet din punct de vedere formal poate fi suficient pentru a crea un centru exterior cu o pondere compozițională puternică (figura 29). Pe de altă parte, contribuția
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
zborului, a chemărilor de depășire, sentimentul morții. În ultimele volume (1960-1974), poetul se confesează la modul romantic, speculativ și reflexiv, tot mai antrenat într-o mare dezbatere în care își ia ca martor propria conștiință sau dialoghează cu un personaj imaginar. Poetul apare într-o ipostază etică, moralizează didactic și reușește să revele doar cu intermitențe semnificația majoră, supra-istorică a momentului, sau nevoia de expansiune a eului spre origini, spre marea tradiție, poarta de intrare în universul spiritual al poporului, în
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
nou revine la sunetul "a", el reprezentând geneza, fără el omenirea ar fi liberă de vorbirea atât de imperfectă: "Cu tine mă culc, numai pe tine te vreau/ târfă fermecătoare/ disperată zeiță" și sunetul este un semn al morților, "vaginul imaginar al lumii, muzica ce târăște trupul deasupra cuvintelor". Poetul definește nașterea fizică a sunetului, trecerea lui prin cerul gurii, dinți, buze, ca apoi să devină cuvânt și să plutească asemeni unei păsări cuprinzând lumea: "sus tot mai sus" ("Excelsior"). Într-
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
o resimțim față de reușitele sale (sau față de ceea ce pare a anunța viitoarele reușite) este imaginea orgoliului personal. Durerea pe care o trăim cu fiecare eșec al său este acompaniată a priori de revolta față de dușmanii (reali sau, cel mai adesea, imaginari) care i-au pus piedici. Raportul afectiv față de propria odraslă este resemnificat cultural în speranța compensării propriilor eșecuri prin intermediul a ceea ce ea pare să fie. * Religia păstrează un avans față de știință în zona organizării socialului; cel puțin până acum și-
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
legătură se bazează comuniunea, deschizându-se astfel posibilitatea comunității. * Sufletul nostru este plin de idealizări, acestea fiind fermentul imboldului de a continua să trăim. Ne ține în viață dimensiunea ideală a lumii, pe care reușim s-o generăm prin aspecte imaginare create ori împrumutate. Poate că revolta tinerilor împotriva generației mai vârstnice constituie ingredientul necesar al evoluției culturale. În domeniul culturii conservarea cedează locul, ca importanță, capacității de a inova. Definiția umanului este în acest caz: conservare + inovare. Efortul oricărui cercetător
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
sau în proză care prezintă într-o formă aleasă, prin intermediul imaginii artistice și a ficțiunii (a imaginației) fapte, întâmplări, aspecte din natură, personaje, gânduri, idei și sentimente reușind să-l emoționeze pe cititor. Prin ea cititorul își crează un univers imaginar propriu. Acest univers este realizat printr-un limbaj literar care are valoare artistică datorită utilizării expresive a limbii; Autorii folosesc în exprimare figuri de stil(epitete, metafore, comparații, inversiuni, hiperbole...). Structura operei literare Structura: modul de organizare externă a unei
LIMBA ŞI LITERATURA ROMÂNĂ GHID DE PREGĂTIRE PENTRU EXAMENE ŞCOLARE by CRINA- MIHAELA CHIRIAC () [Corola-publishinghouse/Science/625_a_1292]
-
literare sunt persoanele implicate în acțiunea unei opere literare: 1.Dupa locul ocupat în operă: a)principale; b)secundare; c)episodice; d)figurante 2.Dupa prezența în operă: a)individuale; b)colective 3.Dupa raportul cu realitatea: a)Reale b)Imaginare (miraculoase); c)Simbolice; d)Alegorice 4.Dupa metoda de creație folosită de scriitor: a) romantice; b) realiste; c) clasice II. A caracteriza un personaj înseamnă, în esență, a evidenția trăsăturile fizice și morale ale acestuia, așa cum se desprind din opera
LIMBA ŞI LITERATURA ROMÂNĂ GHID DE PREGĂTIRE PENTRU EXAMENE ŞCOLARE by CRINA- MIHAELA CHIRIAC () [Corola-publishinghouse/Science/625_a_1292]
-
și natura lor: aă durerea spontană, de regulă acută, de scurtă durată și trecătoare, lipsită de pericol vital; bă durerea provocată, mai nuanțată, mai complexă și care poate fi o durere provocată de alții, sau o durere autoprovocată; că durerea imaginară, care este o durere psihică, cu caracter fantasmatic sau chiar net delirant, raportată la o suferință sau la o suită de suferințe imaginare, dar care au autenticitate pentru individul respectiv; cea mai tipică formă este cea Întâlnită În cursul stărilor
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
mai complexă și care poate fi o durere provocată de alții, sau o durere autoprovocată; că durerea imaginară, care este o durere psihică, cu caracter fantasmatic sau chiar net delirant, raportată la o suferință sau la o suită de suferințe imaginare, dar care au autenticitate pentru individul respectiv; cea mai tipică formă este cea Întâlnită În cursul stărilor ipohondrice, fiind Însoțită de o stare de regresiune psihică a personalității sau, uneori, și de o tentă depresiv-anxioasă. Dincolo de aspectele de mai sus
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
spiritul clar, luminos, rațional, cel care caută să dezlege misterul, pe când Mefistofel este spiritul tenebros, irațional, al Inconștientului pulsional. În aceeași serie se Înscrie și dubletul Don Quijote și Sancho Panza, În care vedem diferențierea și complementaritatea dintre spiritul aventurier, expansiv, imaginar și spiritul practic, imediat, limitat strict la realitate, rezervat și supus, lipsit de imaginație. Dubletele la care am făcut referire nu pot fi imaginate altfel decât au fost menționate și sunt cunoscute. Ele sunt funcționale și inteligibile doar prin complementaritatea
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
ideal care reunește, În cel mai Înalt grad de perfecțiune, caracterele esențiale ale unei anumite categorii de obiecte; bă este ansamblul de caractere distincte ale unei anumite categorii de obiecte la care ne referim; că desemnează individul, persoana, reală sau imaginară, constituind un exemplu particular al unui tip ideal sau real. În psihologia generală, tipul este considerat ca reprezentând „un stil de comportament particular, definit fie printr-un ansamblu de moduri de reacție particulare, fie prin structura specifică a personalității sale
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]