7,104 matches
-
pornea. Cu Întârziere, dar după regulament: În fiecare stație. Oamenii coborau grăbiți, Își urau La mulți ani și Își vedeau de drum, tot pe Întuneric, cu gândul la ale lor. Când coborî Flavius-Tiberius, În compartiment rămăsese doar militarul. Dormea sau păzea trenul. Nimeni nu putea ști cu precizie. Misiunile secrete sunt greu de deslușit. 10. În gară, aștepta cuminte un Ikarusz hodorogit. La doi pași de el, sub un felinar hepatic, cu o pătură ponosită petrecută peste șale, o femeie vindea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
Îi atrăgea Îndeosebi privirile. Și mort tot așa de frumos fusese. Din ușă, cum se uita la el, agățat de lampă, intra cu totul În rama tabloului din spate, un lan galben de grâu năpădit de maci roșii. Parcă ar păzi holda de ciori! Își făcu o cruce grăbită, furișată, și ceru iertare domnului Ster că l-a făcut paznic de hotar. Șeful de post și doctorul Bregaru au sosit odată cu un IJ cu ataș, verzui și zgomotos ca un tanc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
cu rusu-n parc. De-aia s-au răsucit crucile În cimitir. Ca să nu-l mai vadă. Numai alea cu fotografii. Unii au dat jos fotografiile. Ca să salveze crucile. Alții le-au scos ochii. Cui dom'le? Morților. Doamne, apără și păzește! Celor din poze, firește. Asta nu-i nimic, să vedeți ce se Întâmplă În Incident la Antares... Ia mai lasă-ne, doamnă, cu poveștile astea de bibliotecară. Verissimo e un mare scriitor, domnule Moduna, nu vă permit... Gura că Îți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
folosească după plac bunurile celor În viață În lipsa lor. Indignarea lui Gheretă crește văzând cu ochii. Păi, nici nu le folosesc, zise Zegrea, ci ei sunt folosiți. Se vând bine Morți? Gheretă Își făcu cruce. Mai ales. Doamne apără și păzește, bâigui Gheretă. Horacsek nu mai Înțelegea nimic. Adică nu știa unde Începe și unde sfârșește jocul ăsta. Era nedormit de două zile. Abia se Întorsese de la Nireghyhaza, unde Își făcea de o vreme cumpărăturile de Anul Nou după ce Își vindea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
nasturii jeansului care plesnea pe fesele „parașutei” ce tocmai trecuse pe lângă el fără să-l ia În seamă. Nepăsarea ei Îl Întărâta, dar Îl și ajuta să termine mai repede ce tocmai Începuse. Parcă aș viola roata, Doamne apără și păzește, Își zise el când trebui să admită că trupul Îi era năpădit de un val de căldură care nu avea nici o legătură cu soarele ăsta beteag de saturnism. O boală care te poate lăsa fără dinți și fără urmași, dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
dansa. Nici gagica lui. În calitate de gazde aveau niște răspunderi. L-au Întrebat dacă se simte bine, dacă nu-i lipsește ceva. Nu-i lipsea nimic. Tocmai compara piftia Zorelei cu alte piftii. A lor ieșise ca la carte. Mânca și păzea de hoțomani astrahanul Zorelei. Cine să fure o blană cât o iurtă? Și de unde hoți În casa asta? Totuși, paza bună... O femeie fără blană, Gheretă, e ca România lui Rosenthal fără drapel, zicea cu tâlc domnul Zegrea. El Însă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
așa prețuri, s-ar putea face un revelion În fiecare lună și tot nu e sigur că pereții ar rămâne goi. Pe el Însă soarta tablourilor nu-l privea câtuși de puțin. Era acolo ca să mănânce, să bea și să păzească blana Zorelei. Parcă aș fi de gardă la drapelul de luptă al unității, Își zise el, cu gândul la vremurile lui de glorie de la Lipova și Cincu. Își turnă un pahar de vin roșu și Închină În memoria soldaților căzuți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
lui de a supraveghea Îndeaproape porcul. Ce s-a Întâmplat apoi a văzut. Finalul aventurii putea fi cu totul nedorit. Hotărî să coboare și el, mai ales că el fusese cel care acceptase propunerea deșucheată a vecinului său de a păzi pe rând porcul În noaptea de revelion. Liftul era blocat, iar automatul de scară nu funcționa. Văzându-și prietenul amenințat cu cuțitul, Flavius-Tiberius zise: El nu are nici o vină. Nu? Omulețul Îl privea neîncrezător și bucuros chiar să afle că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
am sunat la slujbă și am anunțat că sunt bolnav, iar șeful din tura de zi a înghițit gogoașa, fiindcă eram o mică vedetă locală, iar căpitanului Harwell nu i-ar fi plăcut să știe că mă ia la trei păzește. Liniștit în privința serviciului, m-am dus și mi-am lichidat contul de la bancă, mi-am încasat contravaloarea obligațiunilor mele de stat și am făcut un împrumut de două mii de parai, pe care l-am garantat cu Chevy-ul meu decapotabil, model
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
fii! Suntem parteneri! Am omorât, în pizda mă-sii, patru oameni împreună, iar acum îmi faci chestia asta? Lee se întoarse. Îmi aruncă obișnuitul lui rânjet sfidător, dar îi ieși neliniștit, trist și istovit. Avea vocea răgușită și stinsă. — O păzeam pe Laurie când se juca. Eram un bătăuș și tuturor băieților le era frică de mine. Aveam o grămadă de iubite - știi cum e, aventuri de puștan. Fetele mă tachinau în legătură cu Laurie, ziceau întruna cât de mult timp îmi petreceam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
arătat insigna unei călugărițe vârstnice și am întrebat-o unde are loc autopsia. Își făcu cruce, apoi mă conduse pe un coridor și-mi făcu semn spre o ușă dublă, pe care scria PATOLOGIE. M-am îndreptat spre polițistul care păzea ușa și i-am fluturat invitația. Tipul luă poziția de drepți și îmi deschise ușa. Am intrat într-o cămăruță răcoroasă, în care totul era de un alb și antiseptic, iar în mijloc se afla o masă lungă de metal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
căruia îi lipseau ultimele două litere. M-am târât spre est, către Beachwood Drive, apoi spre nord. Când m-am apropiat de parcul din jurul muntelui Lee, mi-am dat seama că toată agitația se petrece în spatele unor benzi de avertizare păzite de un cordon de uniforme albastre. Am parcat aiurea și l-am zărit pe Harry Sears venind spre mine, cu insigna prinsă la rever. Respirația îi duhnea a băutură, iar bâlbâiala îi dispăruse cu desăvârșire. — Dumnezeule, ce noroc chior! L-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
roțile din spate pe marginea rondului cu trandafiri. Ușa de la intrare părea de netrecut, dar o fereastră laterală era deschisă. M-am cocoțat și am sărit în camera de zi. Balto, câinele împăiat, era la locul lui, lângă șemineu, și păzea o grămada de cufere aliniate pe podea. Le-am verificat: erau pline ochi cu haine, argintărie și veselă scumpă. Dintr-o cutie de carton din marginea șirului se revărsau rochii de seară ieftine. Ciudat contrast! Un bloc de desen cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
scoaseră un „huuooo!” prelung și începură să azvârle cu pietre. Getta luă binoclul și privi. — Au degetul mare de la picioare opozabil, observă ea. — Da, dar se înmulțesc prin ouă, așa că teoria lor cade, răspunse Felix S 23. Oare cine-i păzește deceniul ăsta? — Unul, Stoenescu Petre, răspunse Dromiket 4. Ăla pe care l-au prins în post dormind cu tovarășa Smaranda. Felix S 23 scoase capul pe hublou și strigă în portavoce: — Salut, Stoenescule! Merge, merge? Merge, să trăiți! răspunse mogâldeață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
care fiica ei n-o moștenise. Zilpa era doar cu câteva luni mai mică decât Lea și după ce mama Zilpei murise, Ada le-a dat să sugă la amândouă. Erau tovarășe de joacă în copilărie, apropiate și foarte bune prietene, păzeau turmele împreună, adunau fructe, inventau cântece, râdeau din orice. În afară de Ada, n-ar fi avut nevoie de nimeni pe lume. Zilpa era aproape la fel de înaltă ca Lea, dar mai slabă și mai puțin împlinită la picioare și la piept. Cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
Bilha ca zestre, iar Iacob se va bucura astfel și de o soție așa cum trebuie și de o concubină în același timp. - Trebuie să-mi mai dai și o zecime din mieii și iezii care se vor naște cât timp păzesc eu turmele, în anul în care muncesc pentru tine, a mai zis Iacob. În acel moment, Laban a blestemat sămânța lui Iacob și a plecat înjurând. Era cu o săptămână înainte ca bărbații să ajungă la o înțelegere, o săptămână
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
vorbea cu zeii ei în fiecare seară și unde, la un moment dat, tatăl nostru ne va duce să facem o libație în numele Sarei. Acestea erau poveștile pe care Iosif le auzea de la Iacob, când stăteau împreună toți frații și păzeau turmele. Mie mi se părea că poveștile femeilor erau mai drăguțe, dar Iosif le prefera pe cele ale tatălui nostru. Conversațiile noastre nu erau tot timpul așa de elevate. Împărțeam secretul sexului și al nașterii și râdeam între noi, un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
lui turmă de capre bălțate și oi brumării. Iacob ura lenea lui Laban și felul în care el și fii lui își băteau joc de munca lor. Într-o primăvară, Kemuel, fiul cel mare al lui Laban, n-a mai păzit caprele care se împerecheau și cel mai bun țap a murit bătându-se cu un altul. Când Beor se îmbătase foarte rău, într-un rând, un uliu a răpit un miel pe care Iacob îl însemnase pentru sacrificiu. Cel mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
cei mai buni doi câini ai lui Iacob - cel mai deștept, unul dintre ei, iar celălalt, preferatul lui Iacob. Bătrânul a plecat într-o călătorie de câteva zile la Carchemish și, fără să spună, a luat cei doi câini ca să păzească o turmă atât de mică că și un copil ar fi putut să aibă grijă de ea. Ajuns în oraș, Laban a vândut cei doi câini pe o sumă derizorie pe care a și pierdut-o apoi la un joc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
Ruti întinsă acolo și că Lea avea să-și pună cenușă în păr. Dar cu cât stăteam mai mult acolo, cu atât o uram mai mult pe Ruti pentru slăbiciunea ei și pentru că mă făcea să stau și s-o păzesc. Parcă nimeni nu mai venea și începusem să tremur și mai tare. Dacă Ruti se ridica și băga cuțitul în mine ca să mă pedepsească pentru gândurile mele neiertătoare? Sau dacă zeii de pe lumea cealaltă veneau s-o ia și mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
corturi, ca să numere urcioarele în timp ce erau umplute și ca să se asigure că baloturile de lână pe care urma să le luăm nu erau mai multe decât se stabilise. „E dreptul meu”, mormăia el. Până la urmă, Laban a obosit să le păzească pe fetele lui și s-a hotărât să plece la Haran, „cu treburi”. Lea a rânjit la auzul veștii. - Bătrânul are de gând să se ducă și să joace și să se îmbete cu ceilalți ticăloși de pe acolo, de bucurie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
fost foarte mândră că deja mă pricepeam la treburile lumești. Nimeni nu mai vorbea despre Laban. Cu cât treceau zilele și luna se micșora, parcă ieșeam de sub puterea lui. Iacob nu se mai ducea la coada caravanei, acolo unde Iuda păzea turma și nu se mai uita peste umăr să vadă dacă nu cumva îl urmărește socrul său. În schimb, începuse să se gândească la Edom și la întâlnirea cu Esau, fratele pe care nu-l văzuse de douăzeci de ani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
grădina mamei lor ca să se joace cu mielușeii. Se ajutau unul pe altul în a-și aminti numele câinilor - Negruțul, Pătatul și mai ales Minunea cu Trei Picioare, o cățea fermecată care supraviețuise atacului unui șacal și a continuat să păzească turma la fel de bine ca înainte. Era plăcut să vezi chipul tatălui meu în timp ce aceste povești ieșeau la iveală. Părea din nou un băiețel - fără griji, puternic, încăpățânat. Suspiciunea lui s-a topit cu totul când Esau i-a amintit de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
glas tare. Am căzut pe saltea și n-am mai știut nimic. M-am trezit în întuneric. O singură lampă pâlpâia lângă mine. Podeaua fusese spălată și chiar și părul îmi mirosea a curat. Fata care fusese pusă să mă păzească a văzut că am deschis ochii și s-a dus s-o cheme pe Meryt, care ducea un ghemotoc de pânză. - Fiul tău, a zis ea. - Fiul meu, am răspuns, uluită și l-am luat în brațe. Așa cum nimeni nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
mi-a strâns mâna și am văzut Egiptul trecând pe dinaintea noastră, verde de smarald, în timp ce soarele scânteia în apă în nenumărate puncte de lumină. Dimineața și la apus, când barca acosta pentru noapte, Menashe și Efraim săreau în apă. Servitorii păzeau să nu vină crocodili sau șerpi, iar bărbatul meu n-a putut rezista invitației de a li se alătura. Și-a dat haina jos și a sărit în apă cu un strigăt la care copiii au răspuns cu fluierături. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]