11,108 matches
-
dionisiac încă viu. În primăvară, timp de o lună încheiată (călușul durează chiar treizeci de zile), un număr de tineri dansatori, după ce și-au lăsat locuințele, se duc să trăiască în pădure și jură să rămână caști pe toată durata ritualului. Ceremonia jurământului are loc la miezul nopții, în mare secret, pe malul unui râu. Misterul ritualului trebuie să rămână intangibil și, ca atare, nici o milă nu există față de cel care, din nenorocire, ar face eroarea să-l dezvăluie. Acesta ar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
un număr de tineri dansatori, după ce și-au lăsat locuințele, se duc să trăiască în pădure și jură să rămână caști pe toată durata ritualului. Ceremonia jurământului are loc la miezul nopții, în mare secret, pe malul unui râu. Misterul ritualului trebuie să rămână intangibil și, ca atare, nici o milă nu există față de cel care, din nenorocire, ar face eroarea să-l dezvăluie. Acesta ar fi decapitat. În căluș, inițiații se dispun în cerc, în jurul unuia dintre ei numit Mutul; acesta
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
cu mine. Adevărul e că sunt un mare egoist și că nu vreau să înțeleg că orice inițiere trebuie să aibă un sfârșit. Urmându-mi drumul, am ajuns în inima pădurii, în poiana aceea unde, împreună cu ea, am asistat la ritualul sacrificial. Am observat unele semne care mi-au amintit că tocmai de acolo, cu patru ani mai înainte, un tânăr mesager pornise ca să ajungă la zeu. Asta mi-a dat un simțământ de mare seninătate, a fost ca un fel
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
străinii/să cadă uciși, ei, de spada fecioarei. ș...ț A fost Ifigenia-n frunte, la templu, ani mulți, după rit,/fără de voie-mplinind aste jertfe cumplite.” Ceea ce m-a izbit - iar asupra acestui fapt am stăruit împreună cu Aia - e confirmarea sacrificiului ritual împlinit de o preoteasă „fecioară” pe acest pământ al Medeei:„Iar ritul cel sacru, rămas din strămoși, cerea ca străinii/să cadă uciși, ei, de spada fecioarei”. Străinul trebuia să fie ucis, potrivit „acestor jertfe cumplite”, care astăzi nu se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
cumplite”, care astăzi nu se mai pratică. Ospitalitatea față de străini este, în ce-i privește pe geți, poate lucrul ce mă emoționează cel mai mult. Poate că, pentru a se salva de barbaria cea mai sălbatică, au înlocuit cu ospitalitatea ritualul lor anterior ce prevedea uciderea străinilor. Sacrificiul uman nu se mai practică, dar există un sacrificiu voluntar și individual: e vorba de mesagerul care e trimis la Zalmoxis o dată la patru ani. Chiar dacă-i sângeros, acest ritual nu mi se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
înlocuit cu ospitalitatea ritualul lor anterior ce prevedea uciderea străinilor. Sacrificiul uman nu se mai practică, dar există un sacrificiu voluntar și individual: e vorba de mesagerul care e trimis la Zalmoxis o dată la patru ani. Chiar dacă-i sângeros, acest ritual nu mi se pare crud pentru că servește ca, prin practica magică, să nu se întrerupă o comunicare efectivă cu zeul. În orice caz, sacralitatea este menținută vie tocmai prin intermediul acestui sacrificiu „voluntar”, și oamenii par extaziați de nemurirea ce-i
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
sat pentru că ne depărtaserăm prea mult. Deoarece era târziu, am fost găzduiți de un prieten roman, care dezertase din armata imperială și se retrăsese în codru, căsătorindu-se cu o getă. Cu prilejul acela, am putut să asist la un ritual secret, săvârșit de o sectă ocultă, cunoscută sub numele de Cavalerii Danubieni. Nimeni nu vorbea deschis despre acești războinici călare, care apărau teritoriul sacru din jurul fluviului Istros încă din cele mai vechi timpuri. Ceea ce am văzut în noaptea aceea m-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
a reluat drumul solitar. Imaginea Călărețului Danubian era săpată pe ușile caselor ca semn de apărare a locuinței de orice intenții maligne. Nu pot să spun dacă tot ce am văzut era adevărat, pentru că am asistat de departe la acest ritual. Există o opreliște absolută: e cu neputință să te întâlnești sau să te apropii de Cavalerii Danubieni. Moartea e pedeapsa pentru cei mai îndrăzneți, sau raptul pentru cei care vor să-și arate prea mult curiozitatea. Roma Nu am fost
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
al pământului și al cerului și că sacrificiile ciclice care i se aduc au un caracter soteriologic, deoarece îndepărtează spiritele rele ce locuiesc în natură. În timpurile străvechi, coloanele din sanctuarele dreptunghiulare susțineau cerul. Acum simbolizează legătura cu cosmosul prin intermediul ritualului sacrificial: torțele puse pe fiecare coloană înlocuiesc capetele tăiate ale oamenilor și ale animalelor ce se puneau acolo în vremuri îndepărtate. „Golul trebuie umplut”, a adăugat apoi vocea cavernoasă a sacerdotului, după care a tăcut. N-am priceput, deîndată, dacă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
fi găsite - și nici nu vor fi - deoarece el a ales să moară de bunăvoie. Înainte de această ultimă metamorfoză și-a scris singur epitaful pentru „mortul său, dalbul de pribeag”, căruia apoi i-a fost uitat numele. După geți, conform ritualului, trupul i-a fost tăiat în bucăți și risipit pe câmpuri. Oamenii locului s-au grăbit, pioși, să adune bucățile de carne însângerată și le-au pus într-un loc care a rămas necunoscut. Ovidiu s-a pierdut în peisajul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
în 1933-34, în insula Ré, și autor al unui pătimaș Jurnal (tradus recent de editorul Fazi), vorbea de acel intellectuel en chômage; intelectual „fără ocupație” care are totuși, în mod paradoxal, nevoie de mass-media, de instituții, de cititori (și de ritualurile lor), ca să fie recunoscut ca atare. Își nota Rougemont, răsturnând raporturile din Werther-ul goetheean, o cugetare pe care Ovidiu al lui Mincu ar putea s-o împărtășească: „Gândirea noastră ne sugerează niște modele de ordine pe care societatea integral dezagregată
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
în care "textul propune o refracție în mitologie a lumii reale, prin oglinda mării". Etc. Unul din canoanele refracției este considerat a fi ironia, urmărită în poeme ca Dumnezeu și om, unde "poetul oferă imaginea unei lumi desacralizate, în care ritualul in-formării e golit se sensul mistic. El nu mai funcționează ca gest de aducere în prezent a mitului sacru, ci ca gest într-o ordine a frumuseții imanente". În Tat twam asi sunt puse în oglindă două tipuri feminine, fiecare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
prea agitat și prea insinuant și cam prea din cale-afară de zelos, de amabil și de curtenitor și, de aceea, dubios, mai ales când Îl priveai cu de-amănuntul; nedat la rândea, dar cu pretenții, prost disimulate, de șef spi ritual al cercului nostru de tineri intelectuali Întorși din război cu veleități de reformatori și În căutare de relații noi - și care, e drept, nu prea știam ce vrem, hărțuiți când Într-o parte, când Într-alta de cei mai isteți
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
E ușor să ne Închipuim că, făcând sau nefăcând cutare sau cutare lucru, anumite evenimente grave din viața noastră le-am fi putut evita. Dar, iată!, un simplu incident monden, un dez acord Întâmplător și o temă de principiu, sau ritualul vizitelor duminicale neglijat, Împrejurări mărunte și neluate În seamă de orgolioasa și blestemata noastră logică masculină, fură de ajuns ca una dintre ele să ia, râzând, otravă, iar cealaltă să tragă, jucându-se parcă, drept În inimă. Romantisme Întârziate?... Taine
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
cei] ai Coranului, care poruncește să nu ieși din casă și să nu atingi vreun lucru oarecare Înainte de a te fi Îmbăiat după Împreu narea cu femeia ta; iar femeile indiene și chineze, când nasc sau lăuzesc, sunt socotite după ritual necurate și că ar molipsi tot ce ar atinge cu mâna; sau, când nasc o fată, au o mulțime de rețete simple și milenare ca să pună capăt repede unei exis tențe socotite ca un blestem, ca o pacoste. Toate femeile
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
despre cei duși dintre noi și mă asigură că se va ruga pentru dânșii... Existența prostituatelor, viața lor interioară, este legată strâns de cea mai importantă dintre profesiuni, o profesiune care, de aceea, se confundă, În aparență măcar, cu oarecare ritual sau cult la fel de impersonal, motiv, probabil, pentru care cei vechi zeificau prostituția, Îi ridicau temple și onorau pe preotesele ei. Iar multe pagini din Biblie le sunt destinate, fie [pentru] a le urgisi, fie [pentru] a le acorda asistența. Este
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
au putut fi înăbușite de învolburările "obsedantului deceniu", unesc discret destinele acestor tineri frumoși, inteligenți și harnici din Bucovina. Reuniunile lor aniversare din fiecare vară de la Rădăuți sunt emoționante, cinstesc locul, cultivă încă tradiții și vechi rânduieli, într-un adevărat ritual de perpetuare a memoriei noastre culturale. Tot acum, Răduța Vasilovschi publică volumul Pe valurile vieții... Poezii, Rădăuți, Editura "Septentrion", 2007, 184 p. Fructificându-și mai vechi înclinații, așternute încă din adolescență într-un "caiet tainic" cu încercări literare, reunește în
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
ori general umane. Alteori, acestea au rostul de a realiza, glisando, prin contrapunct, fluxul (re)trăirii unor realități care trebuie cunoscute și lăsate ca moștenire generațiilor de astăzi și de mâine. Viziunea aproape picturală asupra unei lumi apuse (scene, ceremonii, ritualuri, peisaje, povestiri de sine stătătoare, unele antologice), eleganța și prospețimea imagistică, explozia de viață, tristețea calmă și veselia sănătoasă din aceste compoziții ne duc cu gândul la miniaturile flamande ale fraților Paul, Jehannequin și Hermann de Limbourg (începutul secolului al
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
de părinții tinerilor (mirilor) să meargă la pețit. Printre cei vizați era și tata. Gospodarul în cauză, de obicei, tatăl băiatului (mirelui) se prezenta la cel ales (pentru a fi pețitor) cu o sticlă de rachiu și respecta un anume ritual. Spunea c-a auzit de-o căprioară, gingașă, bălăioară și băiatul său vrea să se-nsoare, pentru a o duce la casa lui. Roagă gospodarul, ca în seara următoare, să-l însoțească, la casa fetei pentru a o cere de
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
1-2 saci cu colăcei pentru sărmani, sucuri și vin (pentru cunoscuți). Se vorbește cu preotul (care vine în cimitir) și se așteaptă sfințirea mormântului (celui apropiat). Preotul însoțit de un cantor bisericesc oficiază o scurtă slujbă, citește pomelnicul celor decedați (ritual pentru morți) i se plătește și i se dau colacii din ciur. Cineva din familie împarte apoi ulcioarele cu colăceii și lumânări precum și colăceii rămași (din saci), de sufletul celui dispărut. În caz că au venit rude și cunoscuți din alte localități
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
treburile gospodăriei, eu m-am alăturat grupului de "ulițari". La îndemnul unuia dintre ei, Aurel Grigoraș, ne-am dus la cimitir (din timp), la pomeni. Când vedeam că la un mormânt preotul termina de citit pomelnicul și de îndeplinit tot ritualul, noi repede o zbugheam într-acolo. Nu vroiam să pierdem nici o ocazie, nici un mormânt. Ne așezam toți în rând lângă mormânt, ne împingeam cu coatele să ne facem loc mai în față și întindeam mâna "la pomană". De obicei, gospodina
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
având câte un ban legat la unul din capete. A venit preotul, lumea se adunase, sicriul pus pe năsălie era purtat de cei patru bărbați ce săpaseră groapa și cortegiul a pornit spre cimitir, în dangătele clopotului bisericii. A urmat ritualul bine cunoscut, s-au citit ecteniile și evangheliile, s-au dat podurile de pomană iar când s-a ajuns la biserică s-a citit ultima evanghelie. Când preotul și dascălii au cântat, cu glasuri înalte și tânguitoare , tristul tropar, „veșnica
Rădăcinile continuităţii by Ştefan Boboc-Pungeşteanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91638_a_92999]
-
de amestec în treburile interne. Tovarășa ambasador a decis să fiu eu cel care să comunic protestul. Am solicitat audiență la directorul de spațiu, pentru o convorbire despre relațiile bilaterale, și am fost primit destul de repede. Convorbirea noastră a urmat ritualul obișnuit, până la abordarea temei, care, fiind destul de delicată, necesita un anumit nivel de comunicare. Când am apreciat că puteam să abordez tema, am exprimat dezamăgirea că, în ciuda relațiilor bune existente între țările noastre, în presa finlandeză se publică un articol
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1535_a_2833]
-
emisfera nordică, adică la noi acasă. În ziua de Crăciun, am plecat singur să vizitez centrul Limei. Voiam să intru în Catedrală și într-o biserică din partea veche a orașului, să aud pentru prima oară slujba în limba spaniolă, după ritualul catolic. Am avut o satisfacție binefăcătoare, acolo, în biserica de care eu ca ortodox nu aparțineam, mi-am uitat singurătatea, mi-am amintit că schismele bisericești sunt doar decizii omenești, nu divine; mi-a venit în minte fraza ambasadorului George
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1535_a_2833]
-
era încă apropiat de bătrânii tradiționaliști, Nicolae Ceaușescu și Todor Jivkov. Se puteau intui atmosfera și disensiunile ce vor guverna în saloanele fostului palat regal; oricum majoritatea o formau tot reprezentanții vechii gărzi. Până atunci, trebuia să se consume tot ritualul acestor consfătuiri, adică să se întâlnească reprezentanții ministerelor de externe, mai întâi la nivelul adjuncților de ministru și apoi la nivelul miniștrilor. Ambele reuniuni multilaterale erau programate să aibă loc la Berlin; prima, la care a fost prezentă Olimpia Solomonescu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1535_a_2833]