7,819 matches
-
inițial, ci ca să nu văd pregătirile pe care le făcuse pentru clipa În care rămâneam singuri. Dora Împinse scaunul la loc și se apropie de șifonier. Inima Începu să-mi gonească imediat În piept și părul de pe brațe nu era singurul care mi se ridicase. Dar, În loc să spună ceva, părea să ezite În fața oglinzilor de pe ușă. Poate că Își retușa machiajul? Trupul meu se topea Într-o stare de așteptare Înfierbântată. Din clipă-n clipă, Dora Îmi va rosti numele. I-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
prezent conduce un club pentru „cultura corpului titanic“, deschis doar bărbaților, și profită de orice ocazie ca să ne critice. Se pare că gimnastica nu se poate face În fustă sau caftan... Conform fostului coleg al lui Froehlich, bărbații germani sunt singurii responsabili pentru criza actuală. Evident, vina lor constă În faptul că nu mai sunt sută la sută bărbați. — Chiar și femeile germane au Încetat să mai fie femei. Pe de o parte, ca amazoanele, au pretenții să ajungă la cârma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
surprinderea mea, tata mi-a spus că nu mă va pedepsi până nu găsește metoda potrivită. Timp de câteva zile nici nu prea am reușit să dorm. Maică-mea se purta de parcă aș fi fost ciumată; Adele era de negăsit. Singurul care se purta frumos cu mine era fratele meu. Mă lăsa să mă strecor În fiecare noapte În camera lui și mă mângâia până când reușeam să adorm. Apoi, Într-un final, sosise și ziua dării de seamă. După cină, tata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
În casă. Era târziu, mai mult spre dimineață decât spre miezul nopții, și mă dureau toate alea. Totuși, mi-am dat seama că mâinile erau ale fratelui meu. Maică-mea nu făcea niciodată nimic, decât ce-i ordona taică-meu. Singurul căruia Îi păsa cu adevărat de mine era frate-meu. Odată m-a așezat În patul lui și s-a culcat lângă mine. Dora se opri din nou. Dar atunci Îmi era din ce În ce mai greu să adorm... Vocea Dorei amuți. Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
se opri În fața unei uși mari de stejar. Șeful dumneavoastră credea că discutăm despre duminica trecută când, dacă am Înțeles eu bine, a organizat o proiecție privată. Inspectorul Wickert nu s-a mai obosit să observe greșeala. Diels a fost singurul care a tras o concluzie justă. Greșeala a fost descoperită abia când Pieplack a discutat cu doamna Himmel. el a Încercat să atragă atenția celorlalți, dar fiindcă avea probleme mai presante, Diels l-a ignorat. Apelez la Înțelegerea dumneavoastră, domnule
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
luând forma despre care am vorbit mai Înainte. De pildă, eram din ce În ce mai convins că, de fapt, port un coif de culoarea cărnii și că trupul meu a dobândit forma unui mușchi Întins, irigat, care gândea. Din vârful coifului seu uita singurul ochi de care aveam nevoie pentru a cerceta lumea În bogăția sa naivă. De mai multe ori am fost atenționat să nu mă abat de la subiect, și În sfârșit, puteam să strig că tocmai asta făceam! „Într-adevăr, Într-adevăr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
insuflându-i viață și haos, Însă curând a fost distras de proiecte mult mai importante - invitații, seminarii și premii literare - și În mijlocul acestei vieți agitate a uitat până la urmă de această văgăună sordidă din Istanbul de a cărei existență era singurul răspunzător. De atunci, clienții și chelnerii de la Café Kundera se luptaseră cu sentimentul de vid, dezgropând scenarii deprimante, futuriste strâmbându-se la vederea cafelei turcești servită În cești de espressso, așteptând așteptând un sens În viață de la cine știe ce dramă intelectuală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
spus Caricaturistul Alcoolic dând fumul de țigară afară. Fuioare de fum se ridicau din toate părțile fiindcă toți cei din jur fumau ca niște locomotive, iar fuiorul său de fum s-a alăturat leneș norului gri ce plutea pe deasupra mesei. Singurul de la masă care nu fuma era Gazetarul Homosexual Ascuns. Ura mirosul de fum de țigară. În fiecare zi când ajungea acasă, se dezbrăca imediat de haine pentru a scăpa de mirosurile oribile de la Café Kundera. Totuși, nu protesta când ceilalți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
nimeni nu a observat că chipul mătușii Zeliha s-a Întristat dintr-odată. — Trebuie să recunoaștem adevărul! a anunțat Asya cu multă siguranță. În toți anii ăștia l-ați iubit pe unchiul Mustafa ca pe ochii din cap, ca pe singurul și cel mai neprețuit fiu al acestei familii și În clipa În care și-a luat zborul din cuib, a uitat cu desăvârșire de voi. Nu e clar că omul nu dă o para chioară pe familia lui? Atunci, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
pretindea ea, domnul Bitter știa cu siguranță ceva despre asta. — N-ai de gând să mă Întrebi nimic? a spus domnul Bitter stând pe marginea patului, savurând din plin dilema mătușii Banu. Eram vultur, a continuat pe un ton amar, singurul pe care știa să vorbească. Am văzut totul. I-am privit mărșăluind, mărșăluind, mărșăluind fără oprire, femei și copii. Am zburat pe deasupra lor, desenând cercuri mari pe cerul albastru, așteptându-i să cadă În genunchi. — Taci! a urlat mătușa Banu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
prietene, circulă tot felul de zvonuri... Unii spun că o să vină ceva și mai rău. Deși sincer Îngrijorat, Hovhannes Stamboulian nu fusese foarte afectat de veștile acelea. El Însuși era prea bătrân ca să fie recrutat, iar băieții lui prea tineri. Singurul din familie care avea vârsta necesară pentru recrutare era fratele mai mic al soției sale, Levon. Însă acesta scăpase de serviciul militar În timpul Războaielor Balcanice datorită faptului că primise eticheta de „lipsit de apărare“ În timpul procesului de selecție. Bărbații care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
străbătut ca un fulger ochii maică-sii. Oricât l-ar fi respectat pe preotul acela plin de sfințenie, oricât ar fi fost de Încântată să-și vadă fiul, devenit bărbat, Îmbrăcat În veșminte preoțești, oricât și-ar fi dorit ca singurul ei fiu să-l slujească pe Dumnezeu, Shushan nu s-a putut abține să nu se tragă Înapoi Înspăimântată, de parcă s-ar fi aflat În fața unui răpitor care voia să-i ia fiul. Tresărise cu atâta putere și spaimă, Încât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
Înseamnă ceva palpitant. — Așa este, confirmă Ted. La urma urmelor, Harry, există mai multe lucruri În cer și pe pământ decât Își poate imagina filosofia ta. Norman aruncă o privire către ultimul membru al echipei, Arthur Levine, biologul marin. Era singurul pe care nu-l știa. Scurt și Îndesat, Levine arăta Îngrijorat și palid, Învăluit În propriile gânduri. Era pe punctul să-l Întrebe și pe el ce părere are când Își făcu apariția căpitanul Barnes, cu un teanc de dosare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
Universitatea Berkeley. Bărbat simpatic și atrăgător, Stone avea o reputație de bun cercetător. Îi folosea pe studenții care-și lucrau diplomele sub Îndrumarea lui ca asistenți de laborator, luându-le rezultatele și dându-le drept ale lui. Stone nu era singurul din lumea știnței care exploata munca altora, dar, În comparație cu alții, proceda și mai nemilos. — În plus, Beth trăia cu el. — Oho! — Asta mai demult, la Începutul anilor șaptezeci. Se pare că Beth a efectuat o serie de experimente asupra geneticii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
consecințele atât de fascinante... Întreaga sa ființă se revolta Împotriva ideii de uitare. — Ei bine, conchise Harry, cred că n-avem Încotro și trebuie s-o uităm. — Mă gândeam la Ted, zise Beth. Și la Barnes, și la ceilalți. Suntem singurii care știm cum au murit cu adevărat și pentru ce și-au dat viața. Și dacă uităm... Și vom uita, spuse Norman cu hotărâre. — Să știi că are dreptate, spuse Harry. Dacă uităm, cum ne vom descurca cu toate amănuntele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
armăsar? Eu unul nu spun decât că rar am văzut așa un divorț între cauzele unui eșec și măsurile de redresare. Nu au nici o legătură. În opinia mea, PSD-ul mai are o singură armă, deloc secretă: Iliescu. El e singurul în măsură să redea cât de cât PSD-ului discursul pentru care l-a urmat grosul sărac și speriat de capitalism. Dl Iliescu a lăsat deoparte menajamentele constituționale și vorbește deja ca șeful de facto al PSD. A cerut „o
Nişte ciori vopsite-n roşu by Răsvan Popescu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1376_a_2711]
-
zile. Spre deosebire de Stolojan, care, dacă nu ia Președinția, are totuși șansa să devină prim ministru, Năstase n-are alternativă. El este în situația ori-ori. Câștigă, merge mai departe. Dacă pierde alegerile generale și prezidențiale, el va fi țapul ispășitor, poate singurul. Îl așteaptă o soartă tip Petre Roman, cu ani lungi de subsol în așteptarea retragerii dlui Iliescu. Și cum acesta ne-a spus cinstit că se va retrage din politică atunci când se va retrage din viață, va avea de așteptat
Nişte ciori vopsite-n roşu by Răsvan Popescu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1376_a_2711]
-
ca istoric, e chiar un fel de teoretician al procesului de integrare, „de la Napoleon la Kant, la Charles de Gaulle“. România are nevoie și de SUA, singura superputere mondială și tocmai de aceea „trebuie ajutată să nu greșească“. „Eu sunt singurul în măsură să asigure protecția americanilor în Dobrogea“, a afirmat Vadim cu seninătate. În plan intern, liderul PRM e și mai plat. O, tempora! Să-l auzi pe tribunul de altădată vorbind despre „arieratele care împiedică fluidizarea plăților“, despre „impozitele
Nişte ciori vopsite-n roşu by Răsvan Popescu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1376_a_2711]
-
n-aș vrea să mă mut. Luna trecută stăteam de vorbă cu prietenii mei Lucian Teodorovici și Florin Lăzărescu și am constatat că fiecare dintre noi refuzase o oportunitate la București tocmai pentru a nu părăsi Iașul. Și nu suntem singurii care am făcut asta. Atitudinea e de dată relativ recentă și probabil că se configurează prima generație postbelică ieșeană care nu stă cu gândul să fugă în capitală. Cu Tarantino la Chișinău Doris Mironescu Un pariu complicat se află la
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2189_a_3514]
-
o dată în propriile-i cărți și zice pe un ton serios: „Nu pot nici să confirm, nici să infirm“. Al doilea face la fel. Fără nici un cuvânt, al treilea acoperă cu palma o carte și o împinge discret spre Ionuț, singurul care o poate vedea. În jur, pixurile zumzăie grăbite pe notițele secrete din față. „Oooooof, nu mai înțeleg nimic!“, se oftică cineva din grup în timp ce zarurile zornăie în mâna jucătorului următor. Personajele din scena de mai sus nu sunt niște
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2189_a_3514]
-
în straturile profunde ale ființei noastre, într-un punct de observație perfect, cu vizibilitate absolută. în momentul în care corpul nostru se relaxează total și creierul nostru intră în acea dulce derivă a tăierii legăturilor cu lumea, el, torționarul, este singurul care rămîne treaz. Cînd ființa noastră în levitație începe să emane imagini, el, torționarul, începe să le cenzureze. Da, aceasta este funcția lui. mi-l imaginez cu un foarfece imens tăindu-ne aripile de fiecare dacă cînd subconștientul nostru se
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
va aminti mai nimic din toate aceste imagini și senzații. Ploaia de firimituri este adaptată în special primului ciclu de somn. marele Gardian ne-a recomandat să le oferim zilnic subiecților noștri această „ploaie de firimituri”. într-un fel este singurul lor drept natural. este și dreptul lor la viață, de fapt. Fără această ploaie de firimituri straturile profunde ale creierului s-ar atrofia, iar subiectul ar muri în doar cîteva luni... o a doua categorie de vise sunt cele persistente
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
fac ? exploram cu ochii închiși și cu ambele mîini, ca un pianist orb, acel corp expus total, în căutarea unor cratere artificiale, a unor cicatrici ascunse, a unor accidente de natură să mă facă să tresar. — ei ? — nimic, Domnișoară. sunt singurul dumneavoastră locuitor. nicio altă urmă de intrus. erau însă și zile, cum spuneam, cînd Domnișoara ri se arăta extrem de indignată întrucît îndrăzneam să o privesc cu prea mare atenție. îmi reproșa atunci că am priviri libidinoase, că încerc să o
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
la o scădere a adevăratei culturi religioase va fi, cu siguranță, din cauza comercializării inclusiv a faptului religios. Și de obicei spectaculosul, "miracolul" ca fapt senzațional nu au nimic de-a face cu valoarea religioasă, cu aspectul tainic, lăuntric al omului, singurul ce poate schimba, prin lumea interioară, lumea exterioară, supusă tot mai acut desacralizării prin comercializare, iar ultima jumătate de secol a dovedit că totul este de vânzare, astfel că la nivel european industria mass-media s-a dovedit a fi, pe lângă
Discursul religios în mass-media. Cazul României postdecembriste by Liliana Naclad [Corola-publishinghouse/Journalistic/1410_a_2652]
-
vom înțelepți, ne vom maturiza fără îndoială". Acest articol vine ca un răspuns necesar peste articolul ce apăruse în ziua de 11 ianuarie 1990, analizat în capitolul dedicat discursului justificativ. Cum spuneam în deschiderea prezentului subcapitol, discursul de prezentare este singurul în care jurnaliștii și locutorii (clerici, instituția BOR) au aceeași direcție discursivă. Deseori jurnaliștii lasă să se vadă în umbra condeiului chiar și impresionarea sinelui față de cazurile sau aspectele prezentate. Așa este și cazul redactorului Loreta Budin și al fotografei
Discursul religios în mass-media. Cazul României postdecembriste by Liliana Naclad [Corola-publishinghouse/Journalistic/1410_a_2652]