8,392 matches
-
Țârâitura curgea cu monotonia tictacului unui ceas, neobservată prin obișnuință, huruitoare prin prea multă atenție. Ca printr-o ocultă corespondență, pulberea de stele de pe cer își schimba țesătura mereu, așa cum și-o schimbă o spumă fină de săpun care se topește. Unele stele luceau mai repede, altele se stingeau, și mișcarea continua mereu, ca o fierbere. Lipsiți de viziunea pământului, cei doi se simțeau plutind în aer ca pe o navă. Sufletul lui Felix se umplu de o liniște sfântă, de
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
Am iubit o fată extraordinară, un adevărat înger, o fată nervoasă, impresionabilă, o fată, îți zic, al cărei suflet vibra ca o vioară scumpă sub arcușul unui Enescu, o adevărată Marie Baskirtscheff. Am petrecut cu ea ceasuri divine, ne-am topit în beția sfântă a cărnii. Apoi am vrut să ne sinucidem amândoi. Ne-am închis în casă și-am dat drumul la gaz. Fata s-a speriat la sfârșit și a țipat, și atunci a venit o mătușă a ei
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
Otilia, depinde de tine. Dacă zici că mă iubești,atunci tu îmi vei spune ce să fac. Dacă nu... - Ai dreptate! Te iubesc, nu te îndoi. Voi decide eu ce e de făcut. Afară era primăvară timpurie, și zăpezile se topiseră inundând totul. Vrăbiile se lăsau în bandă să culeagă ceea ce găseau după moină. Un fior de energie trecea prin trupul lui Felix. Într-o seară de la începutul lui martie, Felix stătu până târziu, citind. Auzea alături pași în odaie, zgomot
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
dictonului: „ubi bene ibi patria”. Diferența sensibilă dintre modul de viață lăsat acasă și cel din țările occidentale precum și avantagiile progreselor tehnice și științifice, au fost determinante în adoptarea acestui dicton. Îmbrățișând această gândire ei merg pe calea dezintegrării naționale, topindu-și, treptat, substanța etnică în conglomeratul multinațional al unor țări ca Franța, Statele Unite ș.a. Pentru ei țara de origine reprezintă trecutul, iar cea în care locuiesc acum, viitorul. Alții au purtat în suflete și în spirit dragostea pentru țara și
MEMORIILE REFUGIULUI (1940 - 1944) by Eugen Şt. Holban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/799_a_1710]
-
una dintre multiplele sale ipostaze: lac, mare, rîu, izvor, iezer, rouă, vîrtej, ploaie, fîntînă, lacrimă, aburi, șipot etc. Verbele însele descriu acest Prag mișcător, cu o varietate lexicală apreciabilă: a curge, a spălăci, a lăpta, a se scurge, a se topi, a se revărsa, a bea. Acest spațiu se construiește și se definește în permanentă opoziție cu cel transcendent; nu e numai o opoziție „jos”-„sus”, ci un preaplin al terestrului, în dauna transcendentului. Terestrul, dominat de acvatic și de teluric
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Elena Agachi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1379]
-
flăcări călugării budiști) de a ne gândi la altceva, la cu totul altceva, la stările nesfârșite ale materiei, la dematerializarea ei, ca să eliminăm gândul că ne chinuim gândindu-ne la chin. Și s-ar putea ca, astfel, chinul să se topească... Iar zborul fluturelui de sub perdea n-ar fi nici el decât o stare trecătoare a materiei, un chin efemer... Latura de civilizație a epocilor poate fi privită și sub următorul unghi: ca domesticire a dușmăniilor. Dacă aspectul pasional al dușmăniilor
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
petrece în secret și nimic nu-i este accesibil omului de rând, cel care face parte din mulțime (de altfel și diavolul este imaginat ca „mulțime“, ca trupă, ca gloată, ca anonimat - ca denominator adică al unei acțiuni care se topește, care nu există în sine). Secretul atrage, și atrage tocmai pentru că este comod, ușor de înțeles, adică înțeles în sensul în care nu e nimic precis de înțeles. Atracția pentru secret este semnul mediocrității avide de ceea ce nu stă în
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
în față“, durerea fizică se micșorează, își pierde sensul ei egoist; pentru că „atunci“ a devenit „aici“, și nu mai ai timp să te percepi pe tine ca pe un material brut; pentru că dispari pur și simplu! Egoismul tău brutal se topește, e gata, nu te mai poate ocroti, cum crezi tu, zidurile lui se fac pulbere. Egoismul tău e clădit, sprijinit și mai ales întreținut pe gândul „evident“ că nimic nu îți este ție mai evident decât propria ta persoană, cuibul
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
gândim la altceva (așa cum ardeau în flăcări călugării budiști), la cu totul altceva, la stările nesfârșite ale materiei, la dematerializarea ei, ca să eliminăm gândul că ne chinuim gândindu-ne la chin. Și s-ar putea ca, astfel, chinul să se topească... Iar zborul fluturelui de sub perdea n-ar fi nici el decât o stare trecătoare a materiei, un chin efemer... Uneori, în vise, știm ceva, suntem anunțați că știm ceva despre situația în care ne aflăm în vis; ca și cum înăuntrul visului
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
spirite cu durată, cu vârste de creștere, ca și cum am fi ceea ce pe limba voastră se numește «indivizi». Suntem doar stări de spirit, devenim prezenți numai atunci când prezența noastră trebuie să se manifeste, și doar atâta timp cât e nevoie; după asta, ne topim, dispărem și revenim din nou, în starea noastră următoare, care poate să fie alta sau la fel cu starea pe care am mai avut-o.“ Noul spirit urmărea gândurile mele și știa imediat tot ce am spus mai sus despre
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
simt cât de bine se articulează părțile corpului meu când este bine îmbrăcat. Dar sufletul meu, n-am cu ce să-l îmbrac! El nu e corp, și dacă pui pe el îmbrăcăminte - cunoștințe care nu-i folosesc - el se topește înăuntru, devine ofilit, și abia atunci, ca formă rigidă și pietrificată, devine el însuși anexa „corporală“ a felului în care îl îmbrăcăm prost, pe dinăuntru. Am câteodată o tendință de nestăpânit de a da cu bâta-n baltă, de a
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
de petrecere în sensul cel mai puternic, de distracție ridicată la puterea ei extremă. Memoria noastră a păstrat acele zile ca pe ceva mistic, în timp ce realitatea de fapt a acelor zile n-a fost decât desfrâul unei distracții care se topea în fiecare clipă în propria ei flacără - și așa a fost de-a lungul a două zile, într-un lanț inexplicabil de momente în care râsul, febra și inconștiența au fost mereu incandescente. Era ca și cum am fi fost programați să
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
din lumea fizică, o pluralitate cu destinație ierarhică, în funcție de o descendență la care spiritul va continua să aspire continuu, ca spirit ascendent... etc. etc... (acest „etc.“ ne poate sugera și faptul că în viitor - dacă scoarța pământului nu se va topi - vor apărea alte religii și alte priviri în univers). Eficacitatea negativă a anonimatului: când vrei să iei legătura, azi, cu o întreprindere de care depinde cursul vieții tale zilnice, mai precis cu o întreprindere administrativă, nu mai poți lua legătura
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
pe sine în modul ei cel mai profund de a se manifesta ca viață. Actul respectiv este un act de sens, adică nu există extatic și subiectiv, ci are un criteriu propriu de pătrundere în adevăr, care apare brusc prezent, topind cele două extreme ale vieții într-una singură, făcând în așa fel încât actul maxim al prezenței noastre personale să coincidă cu experiența supremă a realității noastre impersonale. Acest sens mistic al vieții nu are domenii de predilecție, nu poate
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
cu gândul de a scăpa. Apoi, ca și cum ar fi fost o viețuitoare, căldura a explodat în jurul nostru cu furia unui atac. Am putut să-mi simt hainele dincolo de valul de căldură, aproape cuprinse de foc, în timp ce pantofii începeau să se topească pe trotuar. Mă dureau picioarele, iar capul îmi era invadat de cuvinte grele. Clădirile înalte care ne înconjurau radiau căldura transmițând-o una spre cealaltă, creând un efect în spirală, intensificând de mai multe ori căldura, atrăgând-o în oraș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2287_a_3612]
-
comparabile, există multe șanse pentru realizarea acestui scenariu. În același timp, Marte este relativ aproape de planeta noastră și cel mai important, are apă. Aceasta este înghețată, dar este disponibilă. Probabil că în curând vom deține tehnologia necesară pentru a putea topi gheața, realizând o atmosferă locuibilă și retehnologizând solul pentru a face din Marte o planetă locuibilă pentru ființele umane. Multe dintre tehnologiile discutate în această carte, de la nanotehnologie până la computere avansate vor face posibilă popularea în afara planetei, la o scară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2287_a_3612]
-
le pune la suflet și trece pân ele ca gâsca pân apă. Așa și Zahareasca. Așa și curva aia de madam Daniel. Așa și zbanghia de Ivona : că alta, să-l vază pe bărba-su toată ziua la Matracucă, s ar topi ca lumânarea ! Da ea, ce-am avut și ce-am pierdut, vezi că ce naște din pisică șoarici mănâncă. Doar e fii sa lu mă-sa, și madam Ioaniu-a avut doi bărbați și p-amândoi i-a dus la groapă
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
în vreo curte, în vreun gang, undeva. Da cum să intri așa, în plină ziuă ? Bine cel puțin că p-aci nu-i ghețuș, bine cel puțin că nu mai are grija de dimineață. Cât polei a fost, s-a topit și ăla. Numa vile, și case cu etaj, și grădini, și tei pe stradă, cartier boieresc, ce vrei. Cartier boieresc a fost, cartier boieresc a rămas, atâta doar că acu e alții. Atâta doar că acu e boierii noi, că
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
i-a spus atunci când s-a stins ultima explozie albă de lumină. A fost atât de șocată, încât a rămas fără glas ! Și, dintr-odată, înverșunarea pe care proasta lui comportare o crease în ea de atâția ani s-a topit... Rămăsese în locul ei ceva ciudat, un sentiment aproape măgulitor pentru ea, și pentru el un gen de milă. Un bărbat orgolios suportă greu superioritatea femeii lui - cam aceasta era ideea care reieșea din frazele lui încâlcite. Continuase să bea, amețindu
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
se scarpină, cu unghiile ei, ascuțite și tari, tăiate oval. Prin ușa rămasă deschisă, din hall se aud bătăile pendulei, și ea se scarpină, tot mai repede, tot mai apăsat, cu o plăcere tot mai mare, în care s-a topit durerea. Dâre roșii, mustind din loc în loc de sânge, rămân pe carnea moale și albă a brațelor, pe picioarele înalte, lăptoase și ofilite, care încă își mai păstrează linia, în ciuda venelor ce s-au spart, inundând ici și colo albul uscat
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
așa de strâmtă : se țineau de gard, se țineau de zid, și așa reușeau să ajungă până la closetul din fundul curții. Iar alunecuș tot e, de prin noiembrie până prin martie. E de-ajuns să plouă, e de-ajuns să se topească zăpada rămasă pe lângă gard : apa se adună între cărămizile vechi și strâmbe cu care e podit pământul și, cum dă frigul, curtea e numai polei. Așaa fost și în noaptea în care și-a rupt Vica mâna. Sfârșit de iarnă
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
În Încercarea de mă asigura că așa e. Nu Încape nici un dubiu. După orice standarde, Connor arată de vis. Radiază sănătate prin toți porii. Părul Îi strălucește, are ochi albaștri superbi și, atunci cînd zîmbește, are o gropiță de te topești. Pe de altă parte, Jack Harper arată cam obosit și neîngrijit. Are cearcăne sub ochi și părul Îi stă În toate direcțiile. Și-are și blugii rupți ! Dar chiar și așa. Mă atrage ca un magnet. Oricît aș Încerca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
mi se udă și mai tare părul. Tocmai mă uit În gol spre o reclamă auto, Întrebîndu-mă cum o fi fost budinca aia Häagen-Dazs și dacă merenguele era din ăla alb și țeapăn sau din celălalt, caramelizat, care ți se topește pur și simplu În gură, cînd lîngă bordură oprește silențios o mașină imensă argintie. Nu-mi vine să cred. — Te rog, spune Jack, ieșind din mașină. Lasă-mă să te conduc acasă. Nu, zic, fără să Întorc capul. — Dar nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
s-o studiez. Doi: dumneavoastră, cîrpind bucățile de material filtrant, pierdeți la calitate tocmai prin locul de îmbinare. Evident! Eu propun sudarea bucăților. Știu! rîde Mihai, văzîndu-l pe interlocutor că vrea să intervină. Materialul din care este făcut nu se topește, ci se carbonizează. Există, la polimeri, un amestec de acizi care, la anumite temperaturi, îi dizolvă parțial, iar părțile dizolvate se pot lipi. Dacă aveți aparat de lipit în mediu inert, că acizii necesari sigur se găsesc în laborator, putem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
numele ei întreg. Pentru că... începe Liliana ferm, dar se oprește brusc. Face un gest evaziv, după care strînge neputincioasă din umeri și trece pe lîngă Mihai cu privirea plecată. Se oprește lîngă pat și se lasă încet în jos, parcă topindu-se, pînă își înfundă trupul în așternuturi și-și înăbușă obrazul în pernă. Mihai se așază lîngă ea pe marginea patului. O alintă cu palma peste ceafă, apoi, prinzîndu-i brațul, o rotește cu fața în sus. Minute în șir stau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]