7,774 matches
-
dar care are scăpări În invitarea mesenilor. La un moment dat, se vorbea despre Nichita Stănescu: doi literați se aprinseseră Într-o polemică interesantă. Din păcate, la masă se afla și un octogenar complet surd, care Îi Întrerupea, periodic, cu mărturisiri aberante, gen „L-am cunoscut pe Ilarie Chendi!”, ori „L-am uitat cu toții pe Aurel Vlaicu!”... Recent, la alt festival, Îl rog pe organizator să mi dea cuvîntul primul, În dimineața aceea, deoarece momentul pregătit de mine era scurt, iar
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
fi bună, măcar are justificarea „ v-am zis eu că nu se poa’ În cinci șpce’ zile!”. Mă rog... Vorbind despre curaj În teatru ( nu doar În accepțiunea estetică, ci și-n cea propriu zisă, fizi că), Îmi amintesc o mărturisire a lui Victor Ioan Frunză În care acesta povestea că pentru scena duelului din Hamlet a adus un profesor dur de scrimă, cu care interpreții s-au antrenat două luni, În paralel cu repetițiile. Se pare că secvența era atît
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
pentru acea zi. Au mai fost câțiva care au depus mărturie, dar câțiva arătau de parcă habar n-aveau ce căutau sus pe scenă. Copiii mici ale căror mame urcaseră începeau să plângă după ele, așa că Bobbie Lee a știut că mărturisirile trebuie să se oprească. I-a făcut un semn pianistei și ne-a spus să nu uităm de cutia pentru donații din spatele cortului, care era singurul sprijin pentru această întâlnire evanghelică, și că se va întoarce a doua zi cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
Antigonă, o nouă Doamnă Bovary, un nou Napoleon, el recunoaște totuși că îi poate manevra pe aceștia (și că se simte tentat să-i manevreze), "slabele lui puteri", în acțiuni diverse, "după cum îi dictează ideile, nevoile și visele adolescenței". Aceste mărturisiri evidențiază și definesc, de fapt, însuși mecanismul actului creator. Tocmai de aceea voi reține un paragraf in extenso din prefață: "Istoria și mitologia sînt potrivite pentru stingerea în diferite fantezii a nemulțumirilor pe care istoria cea adevărată le lasă oricărui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
umezeala din Jersey City devine insuportabilă, când țânțarii veniți dinspre smârcuri se năpustesc ca bombardierele în picaj asupra orașului, obligându-l ca la sfârșitul zilei de lucru să străbată șaizeci și cinci de mile pe vechea autostradă Cheesequake - auzi, Cheesequake! Doamne! Ce mărturisiri teribile la gura ta! -, să străbată șaizeci și cinci de mile ca să-și petreacă noaptea cu noi, în odaia noastră răcoroasă din Bradley Beach. Sosește după ce noi am cinat deja, însă i se pune și lui masa până-și dă jos hainele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
ușii încuiate că n-o să mă mai primească niciodată în casă, așa că ar fi mai bine să-mi iau tălpășița, să încep o viață nouă; nu trebuie decât să ia această măsură simplă și rapidă ca să obțină pe dată o mărturisire, autoflagelarea și, dacă ar vrea, chiar și un angajament semnat, cum că o să fiu cuminte și bun pentru tot restul vieții - orice, numai să mă lase să intru acolo unde, întâmplător, se află patul meu și hainele mele și frigiderul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
de previzibilă în conversație, iar la așternut, la fel de atrăgătoare ca untura de pește. Și am fost surprins să constat că, atunci când, în cele din urmă, i-am spus că nu mai țin la ea, a pus tare mult la suflet mărturisirea mea. Eu însă, vezi tu, am fost cât se poate de onest, așa cum mă învățase chiar Bertrand Russel. — Nu vreau să te mai văd, Kay. Îmi pare rău, dar nu-mi pot disimula sentimentele. S-a umflat de plâns: umbla
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
mult rău decât și-ar face el cu mâna lui. Păi, ce-am făcut noi, decât să-l facem atent să nu calce pe bec cu unu’ ca Zizi? Știi cum e Zizi când e vorba de bani. Răzvănel tăcu. Mărturisirea lui Rafael că nu-l știe deloc pe Zizi nu pica bine. Se mirau câteșitrei, iar el dădu ochii peste cap odată cu halba și o trânti la loc pe masă, expirând stropi de bere și salivă, spunând că s-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
Paris nu mai era decât o amintire... și, la 21 de ani, m-am căsătorit cu Liviu. Nu te-ai cam grăbit? Nu, că eram topiți unul după celălalt! Am trăit o frumoasă poveste de iubire, foarte frumoasă... Rostind această mărturisire, pe chipul ei se așternu o umbră de melancolie. Își adusese aminte cât o ajutase Liviu ca să-și facă un drum, o carieră. Imediat după căsătorie, îi înzestrase atelierul de pictură așa cum îi ceruse, el fiind un nepriceput în ale
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
cu care m-a cercetat intens, mutând repede privirea de la un ochi la celălalt. Buzele uscate îi tremurau. Poate că avea o greutate pe suflet și era exact pe punctul de a mi se destăinui. Mă așteptam la orice, la mărturisiri, la revelații, simțeam că e un balon suprasaturat cu informații, gata să plesnească. S-a abținut. Nu mi-a spus absolut nimic, nu m-a atins, nu m-a mângâiat. A spus doar: - Dacă fac acum o ciorbă de lobodă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
picioare. În spatele reporterului se auziră niște clinchete. - Domnule Fritz, oamenilor din Whipie nu le plac spionii, știți asta, spuse Frank apăsat. Nici mie nu-mi plac. Judecând după aspect, aș zice că sunteți trimis de Jo. Aș prefera însă o mărturisire din partea dumneavoastră înainte să vă împușc. - Sunt un reporter... bâigui Fitz, strângând mânerele scaunului. Atâta sunt, un reporter... N-am nici un habar de oamenii cu care sunteți certat. - Nu sunt certat, domnule Fritz. Am o datorie de onoare în fața celor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
-mi puneam problema: cum se va desfășura lucrul. Un lucru simțeam clar: trebuia să-i spun cât o iubesc, s-o conving cât o iubesc, aveam nevoia să știe ea, să măsoare ea întinderea și adâncimea iubirii mele. Nevoia acestei mărturisiri era scopul vieții mele. Auzisem că știe puțin românește (lucrul era fals) și că știe bine numai franțuzește. Așadar, trebuia să-i scriu franțuzește! Și apoi, cum să-i trimit scrisoarea? Să i-o zvârl cu o petricică pe geam
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
al meu, nu era mare lucru pentru mine. Lucrul nu era secret pentru mulți. Mai întîi, pentru cei câțiva buni prieteni ai mei din Roman, de care nu mă putusem ascunde, ba chiar simțisem o neînvinsă nevoie să le fac mărturisiri. Apoi făcusem cunoscut, prin scrisori aprinse, și amicilor de la Bârlad această istorie de amor, și mai ales lui Raicu Ionescu. Amicii din Roman chiar protestau și erau gata să mă dea în judecata partidului, mai bine zis să mă ,,pîrască
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
imaginară, Adela îl este tot timpul aproape, iar când și-o apropie în mod concret, fizic, și-o îndepărtează, legătura destrămîndu-se pentru totdeauna. Emil, la patruzeci de ani, are de partea sa o "experiență" și un "trecut" care-i inhibă mărturisirea iubirii. Vrea să fie sigur de reciprocitatea sentimentului pentru a evita ridicolul, dar și, mai ales, pentru a-și oferi prin faptul de a fi iubit de ființa idealizată o dovadă de existență pur și simplu. Dar chiar și atunci când
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
prin faptul de a fi iubit de ființa idealizată o dovadă de existență pur și simplu. Dar chiar și atunci când caracterul biunivoc al relației sale cu Adela ar fi cert, lucru posibil doar dacă el ar face primul pas în mărturisire, oficializarea acestei iubiri, divulgarea ei i-ar compromite inutil viitorul, ar trăda-o. Închisă în cercul vicios al înțelegerii tacite, apropierea lor rămâne supusă hazardului, amendată de scurgerea timpului și, totodată, suspendată din lipsa oricărei inițiative ferme. O serie de
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
muri"!), subiectul îndrăgostit se oprește la imaginea obiectului pasiunii sale, făcând astfel din iubire condiția unică a Imaginarului. Evitând mereu să se destăinuie, să-și relateze în formă discursivă simțămintele, este el însuși în cele din urmă posedat de obiect, mărturisirea cu atâta grijă și atâta chin tăinuită, refulată, îi este smulsă, spre regretul tardiv al celui care a depășit momentul exploziei erotice: "m-am dat pradă mâinii ei mici", spune "am căzut ca o femeie isterică", mărturisește el inversiunea finală
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
FICȚIUNE Amintirile, prin statutul lor, reprezintă o cheie pentru descifrarea unei personalități așa cum vrea ea să pară și, uneori, așa cum este în realitate. Nu e nevoie de cine știe ce subtilitate pentru a sesiza tonul (non) obiectiv, intenția (non) deformatoare, (im) pudoarea mărturisirii. Cochetează sau nu cu o imagine "idilică" despre sine Ibrăileanu? Simte plăcerea retrăirii în scris a copilăriei și adolescenței? De ce s-a oprit la episodul erotic al adolescenței? Ce fapte selectează memoria sa? Prima impresie este că autorul nu vorbește
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
1937- 38) vin în contradicție cu obiectul relatării, dezvăluind pe omul pudic și sobru, deloc amabil cu sine, ori, de ce nu, pe neurastenicul incapabil de autoefuziuni. Modestia nu divulgă o vanitate camuflată. Tonul sec, de proces-verbal, sacadarea necizelată conferă veridicitate mărturisirii. În două rânduri, vorbind despre tatăl și unchiul său, se compară cu aceștia, neomițând să se pună în inferioritate. Tatăl avea un "caracter admirabil"; el nu a moștenit "egalitatea caracterului lui, răbdarea, optimismul" (Opere, 6, p. 247). Același complex al
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
plăcerii fizice la negocierea actuală. O altă grupă, cuprinzând circa cincizeci de aforisme, se referă la relația femeie - bărbat, la iubire. Și aici, poziția lui este marcat sceptică, în ciuda multor prietene femei pe care le-ar fi avut (vezi corespondența, mărturisirea soției sale). Ca în La Rochefoucauld, Chamfort, Amiel etc. găsim opinii misogine. Mai apropiată de natură, deci mai subiectivă, femeia este inaptă de idei generale, de sentimente sublime, morale. Nu are menajamente față de bărbatul părăsit, este calmă și sfidătoare față de
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
el, că are să-i facă portretul din memorie...". Deci Adela și pictează "din memorie", nu doar cântă la piano foarte bine! Putem aminti, în paranteză, și de o egalizare volițională, căci și Adela curmă de atâtea ori expansiunea erotică. Amânarea mărturisirii alternează, în cazul Adelei, cu provocarea ei. Doar, în final, Adela manifestă slăbiciune, abandonîndu-se pasiunii bărbatului, și el cu voința fisurată. Și acum o întrebare sentimentală. O iubește intelectualul Codrescu pe Adela? Cu siguranță! Însă teama de repercusiunile iubirii declarate
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
turnat niște ceai negru fierbinte dintr-un termos aflat în față la recepție, apoi ne-am așezat în niște fotolii acoperite cu pleduri tradiționale, intens colorate. — O să crezi poate că sunt nebun, spuse Ivan, dar vreau să-ți fac o mărturisire... Pentru mine toată aventura asta e un chin. N-am venit aici de plăcere, ci de nevoie. — Aha. Voiam să evit să-l încurajez să intre în prea multe detalii despre viața sa personală, ca să am timp să mă gândesc
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
Lina, spuse bunica mea. Ne-am căsătorit. Să nu spui. Și așa a ieșit adevărul la lumină pentru penultima oară. Rostit de yia yia mea sub tavanul cu ecou al gării Grand Trunk, În urechile acoperite de clopot ale Sourmelinei. Mărturisirea pluti În aer o clipă Înainte de a se risipi o dată cu fumul care se ridica din țigara acesteia. Desdemona Îl luă de braț pe soțul ei. Bunicii mei aveau toate motivele să creadă că Sourmelina avea să păstreze secretul. Adusese cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Nu. ― Mikey e un băiat grec cumsecade. ― Știu asta. Dar nu-l iubesc. Îl iubesc pe Milton. Tessie se aștepta ca Desdemona să rămână șocată, sau să se Înfurie, dar, spre surprinderea ei, bunica mea nu prea păruse să recepționeze mărturisirea. ― Nu știi asta, dar Milton m-a cerut În căsătorie mai demult. I-am răspuns că nu. Acum o să-i scriu și o să-i spun că da. Pe Desdemona o trecu un fior. ― Poți să scrii ce vrei, dulceața. Miltie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
ochii ca niște crestături de cuțit, cu gura ca un bumerang de tristețe. Cu acest chip hidos se aruncă peste mine. ― O, Doamne! suspină ea. O, Doamne, Callie! Și tremura și avea nevoie de mine. Ceea ce mă conduce la o mărturisire teribilă. Aceasta. În timp ce doamna Grossinger Încerca să insufle iar viață În corpul lui Maxine, În timp ce soarele apunea melodramatic peste o moarte care nu era În scenariu, eu simțeam un val de fericire pură inundându-mi trupul. Fiecare nerv, fiecare corpuscul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
este dacă publicul nostru este pregătit pentru marile schimbări pe care ultimele generații de scriitori le aduc în mentalități, în valori, în tehnici narative. Mi-am pus de multe ori această întrebare și e momentul să fac aici și o mărturisire personală, îl înțeleg foarte bine pe Gheorghe Crăciun, pentru că în 1994, când am terminat "Travesti", am avut exact aceleași îndoieli pe care el le are acum. Și m-am gândit la aceeași soluție. Mica mea carte nu conținea scene sau
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]