7,411 matches
-
de niște ochi flămânzi, Petru a alergat toată noaptea. Farurile automobilelor înghițeau stâlpii de înaltă tensiune. Drumul spre pasul Tihuța era flancat de rețele electrice. Cablurile, ca niște vene negre, gata să pocnească, resuscitau felinarele. În inima rătăcitului, un licurici orb imita intenția focului pus sub icoană. A ajuns dimineața. Soarele, suveică în mâna lui Dumnezeu peste livada cu meri, urzeli de lumină. Printre ruinele bisericii, noaptea, ca o cloșcă întârziată, dosea pui negri. Pe locul unde au fost chiliile, bruma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
împletit în 3 (codițe blonde), soare imprimat în colțul din dreapta paginii (cartea un insectar plin cu raze, soare în fiecare vârf de deget). În banca de lângă fereastră, simfonii de lumină: Cerule, cât de opac ești! Când ea nu zâmbește, sunt orb. Te caut cu bastonul pe lângă borduri, unde ești? Cerule, mă orbești, prea mult albastru ai turnat în ochii ei, tipare de modelat îngeri. Cerule, ca să fii cer, câte firimituri i-ai răpit din lumină? Doamne, cine pe cine împrumută cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
înaintea atingerii, înaintea atingerii ce este oare? Cum se numește lumina ce topește doi munți într-un ocean de lavă și cum se numește lava ce se întrupă într-un munte de lumină? S-au oprit la mijlocul întunericului, câteva becuri oarbe abia mai puteau stoarce umbre. Păienjenii se deșirau în voie prin toate ungherele, prea puțină țesătură pentru o asemenea porție de noapte. Puțină și rară, prin ochiul urzelii lumina aluneca șarpe. Visul unui păianjen este să spânzure soarele în firele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
mânăstirile din Bucovina, unde un blid de mâncare și un pat costau cât o zi de muncă. Era octombrie, dar ningea ca în toiul iernii. Pădurea de brazi ascundea turla bisericii, fumul chiliilor scria pe cer, rugăciunea zgâria oglinda, îngerii orbi citeau cu degetele: prima Catismă despre un împărat al necuprinsului, ultima pecetluia mormântul până la a doua venire. Bătea vântul, slovele cu miros de rășină înmiresmau norii. Ningea ca dintr-o psaltire scuturată peste brazi. Până la schit, un drum șerpuit, sinuos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
sub capotă, moartea imita cimitirul fiarelor vechi. Părintele Visarion era atât de mort, încât nici după cenușă nu putea fi recunoscut. Oasele topite, precum niște vreascuri putrede, conturau o formă nedefinită; o movilă de clei gelatinos ardea ca o candelă oarbă; un smoc de păr fumega a tutun de proastă calitate; două botine din cauciuc pâlpâiau albastru, verzui; flacăra imita un cer curs în iarbă, o iarbă crescută deasupra pădurilor; mirosul înecăcios de hidrocarburi irita respirația. Pe ăsta poți să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
nelocuire. Furnicile, primele firimituri de viață contaminate cu singurătate. Pe valea Bârgăului, deasupra mușuroaielor, creșteau cruci. Sub pleoape intimitatea cimitirelor desfăcea brațe, inimi, suflete: Dumnezeule, iartă-mă, în dimineața aceasta nu o să-ți mai reproșez nimic. Am înțeles, un om orb nu poate privi în ochi un Dumnezeu orb, precum o pasăre și un înger nu-și intersectează aripile în același zbor. Of... cum m-am amăgit, Stăpâne, crezând că sunt singurul daltonist din univers, pe când Tu, Tu, pipăiai culorile cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
singurătate. Pe valea Bârgăului, deasupra mușuroaielor, creșteau cruci. Sub pleoape intimitatea cimitirelor desfăcea brațe, inimi, suflete: Dumnezeule, iartă-mă, în dimineața aceasta nu o să-ți mai reproșez nimic. Am înțeles, un om orb nu poate privi în ochi un Dumnezeu orb, precum o pasăre și un înger nu-și intersectează aripile în același zbor. Of... cum m-am amăgit, Stăpâne, crezând că sunt singurul daltonist din univers, pe când Tu, Tu, pipăiai culorile cu bastonul prin Eden! Cât de naiv am putut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
tăcută pe creangă. — O plasă! șopti el. Repede, o plasă, o plasă... Rapid, împunse cu bastonul un soldat uimit. Apoi, înșfăcând o plasă pentru maimuțe din mâinile omului înspăimântat, sări din jeep și o aruncă peste porumbelul verde, în dorința oarbă de a prinde pasărea aceea înșelătoare, de a o ține lângă el cât va trăi în cantonamentul armatei, de a se tortura cu amintirea copilăriei sale, a mamei sale, pe care o iubise cu atâta pasiune... Plasa era mult prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
gândi că se grăbiseră să le fabrice considerând că nu era timp suficient, Acest fapt se adeverea de la un minut la altul; mai făcu o încercare. Trimise un mesaj unității care se străduia în continuare cu o încăpățânare mecanică și oarbă să-l captureze. - Considerați-ne ca prinși cu toții, dacă-i vorba pe-așa. Din nou. nici un semn că mesajul său ar fi fost auzit. Încă o dată împinse levierul de similaritate al cărui reglaj fusese cu atâta grijă făcut de Leej
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
apostolică și romană, căreia, de vreme ce trăim Într-un timp dominat de utilizarea hipertrofiată a siglelor În comunicarea cotidiană, atât privată cât și publică, nu i-ar ședea rău prescurtarea simplificatoare bcar. Este adevărat Însă că ar fi trebuit să fie oarbă de tot ca să nu vadă cum, aproape de la un moment la altul, i se umpluseră lăcașurile de oameni chinuiți În căutarea unui cuvânt de speranță, a unei consolări, a unui balsam, a unui analgezic, a unui tranchilizant spiritual. Oameni care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
păcălească somnul doar pentru că Îi cer Încă un pic, doar Încă un pic, ei, cărora nu le fusese acordat nici un minut de odihnă. Singură, În timpul tuturor acelor ceasuri, coasa căută o explicație pentru ieșirea insolită a morții printr-o ușă oarbă care, din momentul În care o puseseră acolo, părea condamnată până la sfârșitul veacurilor. În cele din urmă renunță să-și mai bată capul, mai devreme sau mai târziu avea să afle ce se petrece acolo În spate, căci e practic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
oferă cititorului, virtual spectator, un adevărat spectacol de limbaj. Florin FAIFER FĂT-FRUMOS DIN TEI (poveste obișnuită) versiune scenică după scrieri de Mihai Eminescu Personaje Făt-Frumos din Tei (Ieronim) Frumoasa fără corp (Cezara) Mama (Doamna Lume) Bufonul (Domnul Destin) Toboșarul Cântărețul orb Prima Ursitoare Ursitoarea a doua Ursitoarea a treia O fată Un băiat Nea Costică Regizorul În desfășurarea spectacolului, convenția teatrală nu va fi doar implicită; totul se va petrece "la vedere", într-o formă de repetiție aproape generală, cu dialoguri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
nimeni nu te va lua în serios. BUFONUL: Avea dreptate tata când îmi spunea c-am să ajung aici dacă nu mă țin de carte... REGIZORUL (către ceilalți): Tu o să fii Mama, Doamna Lume și altele asemenea. Tu Bătrânul Cântăreț Orb. Tu Toboșarul. Voi fete obișnuite, feciori la fel, ursitoare, cor antic și ce-o mai trebui. O FATĂ: Iar umplutură... REGIZORUL: Asta-i situația! Nu putem fi vedete cu toții în același timp. La muncă! Rămân în scenă, pentru Precuvântare, Doamna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
Nebunul e de prisos! BUFONUL: Credeți? TOBOȘARUL: Zmeul, ca și Geniul, au fost izolați și eliminați pentru că incomodau. BUFONUL: Toboșarule, ai crescut în ochii mei! Încă puțin și ești bun de bufon! DOAMNA LUME: A vorbit Domnul Destin! Bravo! CÂNTĂREȚUL ORB: Un biet visător... BUFONUL: Un visător, spui? Bine. Poate că eu nu fac decât să visez într-un fel, iar tu într-altul. Ce pare unora ciudat, altora le pare firesc. Sunt eu nebun sau altul? CÂNTĂREȚUL ORB: Bufonule, tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
Bravo! CÂNTĂREȚUL ORB: Un biet visător... BUFONUL: Un visător, spui? Bine. Poate că eu nu fac decât să visez într-un fel, iar tu într-altul. Ce pare unora ciudat, altora le pare firesc. Sunt eu nebun sau altul? CÂNTĂREȚUL ORB: Bufonule, tu ești nebunul. Ești în afara realității! BUFONUL: Știu eu? În starea de nebunie, toate ideile sunt de o cumplită realitate. Care-i criteriul unei minți sănătoase? O minte care aprobă azi ce-a dezaprobat ieri trebuie luată în serios
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
ție ți-a fost menită tinerețea fără bătrânețe și viața fără de moarte. Dacă nu-ți găsești altfel liniștea și pacea, du-te și caută-ți dragostea. IERONIM: Unde, mamă, unde s-o caut? (Rumoare, voci care se apropie. Intră Cântărețul orb, urmat de toată lumea.) O FATĂ: Cântărețul, a venit Cântărețul orb! UN BĂIAT: Cântărețul orb! O FATĂ: Ce vești ne-aduci, Cântărețule? IERONIM: Tu ești vestitul cântăreț care porți veștile dintr-o parte a lumii spre cealaltă parte? CÂNTĂREȚUL ORB: Eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
fără de moarte. Dacă nu-ți găsești altfel liniștea și pacea, du-te și caută-ți dragostea. IERONIM: Unde, mamă, unde s-o caut? (Rumoare, voci care se apropie. Intră Cântărețul orb, urmat de toată lumea.) O FATĂ: Cântărețul, a venit Cântărețul orb! UN BĂIAT: Cântărețul orb! O FATĂ: Ce vești ne-aduci, Cântărețule? IERONIM: Tu ești vestitul cântăreț care porți veștile dintr-o parte a lumii spre cealaltă parte? CÂNTĂREȚUL ORB: Eu sunt, Făt-Frumos. IERONIM: Mă cheamă Ieronim. De ce-mi spui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
-ți găsești altfel liniștea și pacea, du-te și caută-ți dragostea. IERONIM: Unde, mamă, unde s-o caut? (Rumoare, voci care se apropie. Intră Cântărețul orb, urmat de toată lumea.) O FATĂ: Cântărețul, a venit Cântărețul orb! UN BĂIAT: Cântărețul orb! O FATĂ: Ce vești ne-aduci, Cântărețule? IERONIM: Tu ești vestitul cântăreț care porți veștile dintr-o parte a lumii spre cealaltă parte? CÂNTĂREȚUL ORB: Eu sunt, Făt-Frumos. IERONIM: Mă cheamă Ieronim. De ce-mi spui Făt-Frumos? CÂNTĂREȚUL ORB: Te-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
Cântărețul orb, urmat de toată lumea.) O FATĂ: Cântărețul, a venit Cântărețul orb! UN BĂIAT: Cântărețul orb! O FATĂ: Ce vești ne-aduci, Cântărețule? IERONIM: Tu ești vestitul cântăreț care porți veștile dintr-o parte a lumii spre cealaltă parte? CÂNTĂREȚUL ORB: Eu sunt, Făt-Frumos. IERONIM: Mă cheamă Ieronim. De ce-mi spui Făt-Frumos? CÂNTĂREȚUL ORB: Te-am cunoscut după glas. Chiar dacă n-am mai trecut pe aici de când te-ai născut, eu te cunosc și te știu. Tu ești Făt-Frumos al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
Cântărețul orb! O FATĂ: Ce vești ne-aduci, Cântărețule? IERONIM: Tu ești vestitul cântăreț care porți veștile dintr-o parte a lumii spre cealaltă parte? CÂNTĂREȚUL ORB: Eu sunt, Făt-Frumos. IERONIM: Mă cheamă Ieronim. De ce-mi spui Făt-Frumos? CÂNTĂREȚUL ORB: Te-am cunoscut după glas. Chiar dacă n-am mai trecut pe aici de când te-ai născut, eu te cunosc și te știu. Tu ești Făt-Frumos al Teiului. Mă-nchin ție, știind că dorul tău după ce-i desăvârșit nu va pieri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
Făclia numită Viață nu moare niciodată, trece dintr-o inimă în alte inimi. IERONIM: Bătrânule înțelept, unde pot găsi liniștea dorului meu? Că-n vis mi s-a arătat, chemându-mă, chipul frumuseții desăvârșite, dar nu știu unde s-o caut. CÂNTĂREȚUL ORB: Am să-ți spun, Făt-Frumos. Și-ai să pleci să-ți cauți dragostea. Drumul va fi lung, prin pustiuri, prin cei trei codri de aramă, de argint și de aur, pe drumuri neștiute, până-ți vei întâlni dragostea. Dar nu știu cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
Dar nu știu cum vei face, căci fata pe care-ai visat-o e Frumoasa fără corp. (Mirare, voci care se întreabă și își răspund "Frumoasa fără corp?" "Așa ceva nu s-a mai auzit!" "Bătrânul e un mincinos!"...) IERONIM: Spune, bătrâne! CÂNTĂREȚUL ORB (cântă): S-a zvonit în lumea toată / Fără de pereche veste: Că-n palatul din poveste / Stă cea mai frumoasă fată. / Ochi de-albastru întuneric / Ce lucesc adânc, himeric, / Ca de-iubire două basme. Dară corpul ei părere-i, / Abur viu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
viu, ca de fantasme. // TOȚI (cântă): Când pe crug e-ajunsă vremea / Mult slăvitului Crai-Nou, / Pe când cerul se deschide / La al lumilor ecou, / Atunci ea vine asemeni, / Printre stâncile de cremeni, / Lângă lacul de smarald / Unde zânele se scald'. // CÂNTĂREȚUL ORB (cântă): Și deși în noaptea toată / Peste vârfuri luna tace, / Arătarea-i luminată / Umbră pe pământ nu face. / Și deși în lac înoată, / Totuși valul nu se taie. Se cufundă-n unda toată / Neclintind unda bălaie / Ce-o înconjură, frumoasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
Și deși în lac înoată, / Totuși valul nu se taie. Se cufundă-n unda toată / Neclintind unda bălaie / Ce-o înconjură, frumoasă, / Și-o îmbracă în văpaie / Cu lucirea-i scânteioasă. // IERONIM: Ea este, într-adevăr! Și mă așteaptă! CÂNTĂREȚUL ORB: Ea este! Te du cu bine, Făt-Frumos! TOȚI: Drum bun, Făt-Frumos din Tei! MAMA: Să te întorci sănătos, băiatul mamei! (Ieronim o îmbrățișează. Ies toți, rămâne doar Ieronim. Intră Nea Costică.) IERONIM: Păi, Nea Costică, ai venit cu mâna goală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
două, că "Valea disperării" nu merge fără " Aducerea aminte". (către public) Urmau două scene-cheie, "Valea aducerii aminte" este un fel de ..., cum să vă spun, un fel de cădere înăuntru a eroului, care se întoarce acasă, se sfătuiește cu Cântărețul orb, pleacă iar, mă rog, sunt chestii tari, cu tensiune, cu dramatism... De altfel, dumneavoastră știți cam ce se întâmplă într-o asemenea poveste, imagina ți-vă că ați văzut prin câte încercări a trebuit să treacă Făt-Frumos... Asta-i! Nea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]