8,218 matches
-
pe Ulița Sărăriei, pe care l-am cumpărat de la Omer turcul, fratele lui Abdul”. Dacă am băgat eu bine de seamă, este vorba de cunoscutul Iani Hadâmbul și că teascul este unul pentru ceară. Numai că această vânzare s-a prefăcut - un an mai târziu - în danie, cum spune chiar fostul clucer în zapisul din 13 aprilie 1671 (7179): „am dat un teascu de ceară cu loc cu tot, ce iaste aicea, în Iași, pe Ulița Sărăriei, care teascu l-am
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI Vol. II by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/547_a_741]
-
vor avea vedenii. 29. Chiar și peste robi și peste roabe, voi turna Duhul Meu, în zilele acelea. 30. Voi face să se vadă semne în ceruri și pe pămînt: sînge, foc, și stîlpi de fum; 31. soarele se va preface în întuneric, și luna în sînge, înainte de a veni ziua Domnului, ziua aceea mare și înfricoșată. 32. Atunci, oricine va chema Numele Domnului va fi mîntuit. Căci mîntuirea va fi pe muntele Sionului și la Ierusalim, cum a făgăduit Domnul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85102_a_85889]
-
voastre, și ei îi vor vinde Sabeenilor, un neam depărtat; căci Domnul a vorbit. 9. Vestiți aceste lucruri printre neamuri: pregătiți războiul! Treziți pe viteji! Să se apropie și să se suie, toți oamenii de război! 10. Fiarele plugurilor voastre prefaceți-le în săbii, și cosoarele în sulițe! Cel slab să zică: "Sunt tare!" 11. Grăbiți-vă și veniți, toate neamurile de primprejur, și strîngeți-vă! Acolo coboară, Doamne, pe vitejii Tăi. 12. Să se scoale neamurile, și să se suie în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85102_a_85889]
-
și Daniel Mărăcinescu, stupindu-și în palme, a luat ciocanul de artificier, a strâmbat un cui de la sondă, ca să agațe capul furtunului de aer să nu zacă în apă și potrivindu-l în acest cuier, făcut la nevoie, s-a prefăcut a se certa, pe el însuși și vorbind în pilda cuiva Zicând: ne-am robit foalelor și nu ne-am putut înfrâna, să nu gustăm slănina cu ceapă roșie, în timpul programului, că dacă nu mă duceam la traista cu mâncare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
mai codea, sfios, bătând pe ocolite șeaua, să priceapă iapa, ci dădea de-a dreptul: Luam pe Caterina cu noi, la mine și eu făcut la ea doamnă mare... Vartolomei, care în răstimpul deșertării a două căni de profiriu, se prefăcuse a nu pricepe apropourile lui învăluitoare, îndrăzni să protesteze molatec: D-apoi, unde s-a mai văzut profet însurat și care să-și ia nevastă cu cununie, ca oamenii de rând?... Urmărind, cu ochii, cum oleana lui nouă vira șovăitor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
alte fel. Dacă, bunăoară, odată, am îmbrățișat o femeie, o recunosc pe întuneric la a doua ocazie, înainte de acuplare, numai și numai sărutând-o, avansă el cu îndrăzneală pe terenul încă alunecos dintre ei doi. Melanie se eschivă de la subiect, prefăcându-se a nu fi auzit apropoul lui fără perdea. Murmurând o cantilenă și coborând a modestie ochii albaștri, ca și cum ar fi avut în intenție examinarea galbenului parchetului lăcuit, începu din nou să murmure melodios: Die gedanken sind frei Wer kann
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
ca Tătucul de la Kremlin să-l recompenseze, atârnându-i pe piept decorații și în trâmbițări de goarnă și în duruit de darabană, să-l proclame Erou al Uniunii Sovietice. Însă Tătucul și ceilalți comandanți l-au uitat. Ori s-au prefăcut că l-au uitat! Nu l-au mai făcut pe Marinescov nici un fel de erou: l-au lăsat să-l schingiuiască remușcările și Istoria să-l pomenească cu oroare. Țin minte că fiica lui Marinescov îi istorisea mamei că tatăl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
să se deschidă cât mai mult. Mă scuzați, dar n-am înțeles insistența pe Robocop, câte sunt, cum sunt, pasiune de cinefil, poate. / E un zgomot infernal, eu aș fi oprit înregistrarea. / Ce spui, reporterule? Marcel nu înțelege subtilitatea întrebării prefăcut cinice, că fiecare se descurcă în pușcărie, pusă tocmai ca să-l facă să reacționeze într-un fel. Am impresia, e mai simplu la cap. Rezultatul ar putea fi doar cuțit în rană. / Se vede că P. a obosit și nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
în revistă este un șiș, mi-a spus el. Șișul era un fel de cuțit artizanal, cu o lamă atât de lungă încât putea străpunge un om. După ce plec, du-te și ia revista. Apoi pleacă la locul tău și prefă-te că citești. Dacă ești atacat, ai și tu o armă, mi-a spus el. Timpul se scurgea chinuitor de încet. La ora unu, la televizor era un film western. Cu revista în mână m-am îndreptat spre televizor și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
se numește Ulița Podului Vechi.” Mai departe se spune că din zapisul acelor locuri adus de egumen nu este lămurit pe unde se afla hudița. Atunci s-au trimis vornici de poartă să cerceteze la fața locului, dar „mahalagii fiind prefăcuți, nu s-au putut îndrepta lucrul nice cum...” Atunci vodă a cerut ca „să giure trei jidovi bătrâni...cum că le-au arsu zapisul de la cine au cumpărat locul școalei, și nu iaste, și cum că au avut locul școalei
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI by VASILE ILUCĂ () [Corola-publishinghouse/Imaginative/546_a_699]
-
Deși nu știa deloc limba, lui Tomoe nu i-a fost greu să-și imagineze ce-i spuseseră. „Tipul ăsta nu știe nici măcar să se poarte“, gândi ea. S-a întors cu spatele și și-a ațintit privirea spre mare, prefăcându-se că-i ignoră pe Gaston și pe cei care-l fluieraseră. În soarele amiezii, nu mai era nici picior de om pe chei. Atât pasagerii, cât și cei care veniseră să-i întâmpine, plecaseră de mult. După ce au coborât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
în coaste un obiect dur. Ne bouge pas. Trag. Crede-mă. Cu capul rezemat în mâinile-i uriașe, Gaston îl privi în tăcere pe Endō. Îi implora milă din priviri. — Eu... eu vreau să merg înapoi. Acum, străine, râzi și prefă-te că-mi vorbești... mai ales când or să se uite în mașină. Înțelegi? Râzi! — Vreau să merg înapoi! — Bine, bine. Dar râzi! Parle n’importe quoi. Endō zâmbi ușor, dar ținea mâna cu pistolul în coastele lui Gaston. S-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
cu pistolul în coastele lui Gaston. S-a apropiat un polițist cu o lanternă în mâna dreaptă. Șoferul a pus cuminte piciorul pe frână și a oprit mașina. — Sacre flic... va au diable, n’est-ce pas, monsieur? Endō, zâmbitor, se prefăcea că stă de vorbă cu Gaston. Dând drumul la un șuvoi de cuvinte franțuzești fără noimă, el încerca să lase impresia că poartă o conversație plăcută. Dacă era să scape, acum era momentul. Gaston îl privea fix pe polițist, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
brusc înapoi. — A venit. La fix. Un rânjet de satisfacție i se citea pe fața chinuită de boală. — Nu te holba la el, Umezaki! porunci Endō în șoaptă. Nu închide radioul! Umezaki a făcut ce i s-a spus. Se prefăcea că citește ziarul și ascultă jazz la radio. Endō stătea cu un cot rezemat de geam, căscând și simulând plictiseala. Valul de lume se scurgea în ambele direcții pe Ginza. Gaston nu avea de unde să știe care era ținta lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
jupuit și a început să sângereze. — Vai! Non, non! Gaston și-a recăpătat vocea. Până în clipa aceea fusese mut de frică. Stătea și se uita, fără glas, la cei doi japonezi. — Gas, intră și tu acolo. Dacă vine cineva, ne prefacem că ne uităm pe-aici. Endō-san, strigă disperat Gastom. Câine-san, îți place!... Îți plac copiii. Îți plac câinii... Iubești copiii. Știu. Iubești copiii. Prinzând cuvintele imploratoare ale lui Gaston, Kanai și-a împreunat mâinile sângerânde într-un gest de implorare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
radio cu tranzistori. Își punea casca pe urechi și asculta buletinul de știri. O interesau știrile. În timp ce asculta, își făcea o listă în minte cu ce să-și mai cumpere. Domnișoară Higaki, sunteți liberă sâmbătă? întrebă tânărul Ōkuma în șoaptă, prefăcându-se că-i mai aduce documente la dactilografiat. Am două bilete la concertul de pian de la sala Hibiya. — O, minunat! Mă iei? întrebă ea, zâmbind. Ōkuma a dat din cap. Era limpede că-i făcea plăcere că Tomoe acceptase invitația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
paie, pe rând, dup-aia a început să scoată din sân ziare și să le aprindă... Ca fond muzical a fost imnul prelucrat manelistic. Mamă, ce mișto! Se-nvârtea prin fum și lătra sau guița. Din când în când se prefăcea că are crampe. Uhuuuuhuuu... Avea ceva în gură, un fel de pastilă care face bulbuci și, la urmă, i-a apărut o spumă verzuie care-i curgea pe barbă, pe piept... Îți dai seama c-au înnebunit, nu alta... -... a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
și când au adus dulapul, prea mare pentru hol, are și geamuri, le-au blocat intrarea. Nu s-au uitat, muncitorii aveau bocanci grei, au băut vin și-au mâncat hamsii, ei au acoperit intrarea. După ce au adormit și mă prefac și eu că dorm, cu pătura pe ochi, mă ridic, merg încet, în picioarele goale, și ciocănesc în perete să-i întreb pe omuleți cum e la ei, dacă e cald și plouă, dacă au câini mici și pere și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
Înțelegeți despre ce vorbesc, domnule Miyashita? Domnule Miyashita. Mi se părea foarte ciudat să mă aud strigat pe propriul meu nume. Uitasem că acest nume propriu, Miyashita, mă desemna pe mine Însumi. Asta se Întâmplase mai Înainte, când Keiko Kataoka, prefăcându-se că nu-și dădea seama că mă masturbasem, Începuse să-mi povestească despre cât de mult scăzuse calitatea fetelor din cluburile SM. Atunci când hotărâsem să renunț la personalitatea mea și-mi pironisem ochii pe fotoliu și eram cât pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
orice pentru a le atinge. Asta Îmi doream și eu pe atunci, deși acum Îmi dau seama că nu trebuie neapărat să mergi până la capăt, e suficient doar să ai niște dorințe pe care să le urmărești și să te prefaci că ți se Îndeplinesc. Iată, de exemplu, ce poți citi la tot pasul În presa mondenă: soțul care se strecoară În așternutul surorii sau al celei mai bune prietene a soției, rămasă peste noapte la ei, soția care Îi surprinde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
fată oarecare, deși era mai mult decât atât. Era de neimaginat Însuși conceptul de oarecare asociat cu numele ei. Avea ceva deosebit, un eu profund, izvorând din adâncul ființei ei, ceva ce nu putea fi transpus În cuvinte. Vagabondul se prefăcea că muncea bătând la tastele computerului, cu documentele Întinse În fața lui, dar de fapt trăgea cu urechea la discuția celor două femei. Omul acesta se pricepe așa de bine să se prefacă, se gândea Keiko Kataoka. Oare nu aceasta era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
nu putea fi transpus În cuvinte. Vagabondul se prefăcea că muncea bătând la tastele computerului, cu documentele Întinse În fața lui, dar de fapt trăgea cu urechea la discuția celor două femei. Omul acesta se pricepe așa de bine să se prefacă, se gândea Keiko Kataoka. Oare nu aceasta era adevărata natură a bărbaților, de a se preface că fac ceva? — Undeva Între Nisa și Monaco se află o stațiune de vacanță numită Saint-Jean-Cap-Ferrat. Și acolo se află un hotel construit pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
documentele Întinse În fața lui, dar de fapt trăgea cu urechea la discuția celor două femei. Omul acesta se pricepe așa de bine să se prefacă, se gândea Keiko Kataoka. Oare nu aceasta era adevărata natură a bărbaților, de a se preface că fac ceva? — Undeva Între Nisa și Monaco se află o stațiune de vacanță numită Saint-Jean-Cap-Ferrat. Și acolo se află un hotel construit pe de-a-ntregul din marmură albă, cu numai vreo treizeci de camere. Și acolo... Vagabondul, care ascultase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
Industrie. Prostul meu obicei de a mă lua În râs s-a dovedit a fi numai bun pentru adunătura aia de provinciali; s-au distrat de minune. N-am avut parte de un public entuziast la Început, dar m-am prefăcut că nu bag de seamă, ceea ce i-a mulțumit foarte tare. Pentru ei, să vadă că omul care a revoluționat comedia muzicală japoneză, cel supranumit Eroul nu era decât un ins obișnuit și banal era o mare ușurare, un confort
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
e. Reiko era cea față de care reacționase Yazaki și ea nici măcar nu-și dădea seama. Yazaki devenise un vagabond ca reacție la Reiko. Poate aveau dreptate cei doi asistenți sociali din New York când spuseseră că Yazaki juca un joc pervers prefăcându-se În vagabond. Sau, așa cum spusese Gan, poate că voia să scrie un roman și de aceea Își continua viața de vagabond, sub protecția mafiei. Keiko Kataoka izbucnise În lacrimi În momentul În care-i comunicasem adevărul despre starea În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]