10,472 matches
-
șase volume pe care le propun obligă la o modestie a proiectului, în ciuda întinderii ca număr de pagini: evident, nu vom avea aici nici exhaustivitate, nici analiza aprofundată a unei serii întregi de autori, și cu atât mai puțin microlectura - devenită sport național în Universitatea europeană - a unuia sau altuia dintre ei, și nici versiunea definitivă a unei analize a curentelor arhipelagice pe care le scot la iveală - gnosticii licențioși sau epicurismul creștin, libertinii baroci chiar, extremiștii iluminiști, socialismul dionisian sau
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
implică o teorie a cunoașterii care duce la un perspectivism sau un relativism în măsură să-i procure individului o putere de foc cardinală; al doilea pretinde o formă de ateism liniștit, sau măcar un fel de indiferență față de zei, devenită posibilă prin indiferența zeilor față de oameni; al treilea moment presupune o dietetică a dorințelor care generează o adevărată practică a plăcerii înțelese ca jubilare de a fi liber, independent, autonom, eliberat de orice teamă, frică sau angoasă. Primul moment: teoria
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
Cheroneea (338) și își vede hegemonia contestată, apoi chiar dispărând. După ce Alexandru moare (323), generalii săi își dispută leadership-ul. Nu este de muncă, nu există proiecte pentru gestionarea mizeriei și a sărăciei generalizate, se practică deportarea în colonii a indivizilor deveniți peste noapte vagabonzi, hoinari, cerșetori și delincvenți, precum și angajarea drojdiei societății în trupele de mercenari care, pentru un blid de linte, sunt în stare să se dedea la asasinate: Grecia se îndreaptă către sfârșitul ei; de altfel, după Epicur, filosofia
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
apărător doar al unei plăceri active, dinamice, ține de o neînțelegere asociată în mod obișnuit cu proasta reputație a hedonistului parfumat. Dacă vom sta cu nasul numai în textele lui Diogene Laertios și ale lui Cicero privitoare la această opoziție devenită clasică dintre plăcerile catastematice, în repaus, ale Grădinii și plăcerile cinetice ale școlii cirenaice, vom neglija partea de dinamism hedonist la Epicur și capacitatea de a te bucura de evitarea neplăcerii la Aristip, ceea ce, evident, presupune o autentică luare în
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
și 1200 î.Hr. Au fost identificate aici și cataloage cu titluri de opere și cu numărul de tăblițe pentru fiecare scriere. După inventarea și răspândirea alfabetului, cartea, sub forma ei de rulou, își găsește din ce în ce mai mult locul în b., unele devenite celebre în istoria culturii universale. În lumea elenistică, două sunt b. cunoscute îndeobște. Una este cea din Alexandria Egiptului, cea mai mare b. a civilizației antice, fondată de Ptolomeu I Soter (305-283 î.Hr.). Învățații pe care Ptolomeu al II-lea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285733_a_287062]
-
crește stima față de noi Înșine, producându-ne satisfacții individuale, adesea mai Înalte decât căutarea avantajelor materiale sau a propriei afirmări În competiție. Pragmatismul argumentării importanței eticii În afaceri se justifică și prin aceea că Însăși originea noii „etici economice”, ulterior devenită „etica afacerilor”, se găsește În filosofia analitică și pragmatică (americanăă care Își propunea, Înainte de orice, să raporteze morala la cercetarea concretă a bunelor conduite - Într-o activitate sau alta - „În cadrul unei societăți democratice unde interesele individuale se reglează după un
Peripatethice by Sorin-Tudor Maxim () [Corola-publishinghouse/Science/1800_a_3164]
-
sau nu, constituie lectura privilegiată a (corpului) Selenei, de-a lungul granițelor simbolice ale spațiului cultural pe care (memoria sa) l-a creat, dar și dincolo (dincoace?) de această "muchie". González și Willis-Rivera își încheie povestea remarcând faptul că "granițele, devenite vizibile anglofonilor grație Selenei, se află, încă, într-o mișcare vibrantă, încă fluctuează, definite prin muzică, prin limbă și cu ajutorul corpurilor"63. Forma jocului retoric, în termenii lui Peña, pus în scenă, la propriu, de artista tejana urmează, așadar, prescripțiile
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
acționa simbolic asupra "realității", modificând-o cu intervenția ta lingvistică, dându-i, deci, un alt sens și un alt contur, acestea din urmă devin accesibile, ca experiență trăită, oricui năzuiește să acceseze "realitatea" respectivă, în calitatea sa de acțiune simbolică devenită manifestă. Prin urmare, din punctul de vedere al dramatismului, sarcina criticului retoric constă în această mărturie pe care o poate, la rându-i, oferi publicului academic de pretutindeni, a experienței sale a lecturii discursului care articulează drama, i. e., experiența trăită
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
narațiuni alternative. Dincolo de criticismul venit din exterior, în această unică formă eficientă a sa a poveștii alternative, rămân, desigur, "gafele" lui Reagan însuși, cu alte cuvinte poveștile ocazionale care nu se aliniaza "înțelegerii general acceptate"592 a poveștii mitice americane, devenită punct de reper al tuturor între-prinderilor narative ale președintelui american. Lewis remarcă faptul evident că până și o poveste care rezistă cu bine numeroaselor tentative critice exterioare se va clatina și "nu va supraviețui (propriei - adăugirea mea) incoerențe interne"593
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
această pagină", interpelarea noastră comună, în acest moment, o constituie și o facilitează însuși discursul. Răspunzând negativ la întrebarea de mai sus, afirm, în același timp, că este momentul propice pentru dezparantezare. Dacă paranteza susține și prescrie un model critic devenit, pentru mine, personal, un simplu anacronism, este momentul ieșirii din toate parantezele posibile, ale formelor de existență, cunoaștere și putere pe care mi le-am imaginat și a căror experiență am fost binecuvântată să o am. Paranteza - sau parantezele, nu
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
putînd pune în discuție ordinea instituțională. Ambiguitatea se creează prin juxtapunere sau combinare de cuvinte și fraze în modalități uimitoare sau prezentînd problemele dintr-o perspectivă nouă. Bunăoară, sintagma responsabilitatea față de societate a pușcăriei anulează toate abuzurile petrecute în interiorul ei, devenite total nesemnificative prin comparație cu acest măreț și convingător țel. În acest fel, întreaga complexitate a problematicii penitenciare se reduce la formule curățate de nuanțe, simple clișee verbale ușor de reținut și de memorat. A considera limbajul oficial unul de
by BRUNO ŞTEFAN [Corola-publishinghouse/Science/998_a_2506]
-
amintirea, unii au scris cărți de studii sau de memorialistică, dar și amintirea aceasta s-a așezat treptat într-un colț dintr-o bibliotecă, căpătînd semnificație doar pentru cîțiva cărturari interesați de domeniu. Alții și-au perpetuat imaginea prin cîntece devenite celebre, prin vorbe de duh sau prin porecle atribuite celor din jur. Dar cei mai mulți au fost trecuți în uitare, pentru că eroii sînt incompatibili cu sistemele totalitare. Lumea arestaților Orice mediu închis generează un tip de relații interpersonale care au un
by BRUNO ŞTEFAN [Corola-publishinghouse/Science/998_a_2506]
-
pedeapsă adoptată de administrația centrală. În ele și-a găsit refugiul partea cea mai represivă a statului, limitată de numeroasele reglementări internaționale pe care a fost nevoit să le accepte. Cu acțiunile lor rezonează aproape toți funcționarii instituției, foști polițiști deveniți prin decret funcționari publici, cărora li s-au confiscat toate atributele puterii de către niște guvernanți slabi și corupți, supuși la toate mofturile occidentalilor. Că aceasta este ideea lor despre pedeapsă stau mărturie desele înrudiri ale personalului cu mascații, acoperirea abuzurilor
by BRUNO ŞTEFAN [Corola-publishinghouse/Science/998_a_2506]
-
a arăta tuturor că România are cea mai scăzută rată a evadărilor din lume, deși acest lucru s-a făcut cu costuri uriașe și prin încălcarea unor drepturi fundamentale); 5. excluderea participării și a inițiativei membrilor simpli cadre sau deținuți -, deveniți milogi ai sistemului; 6. disprețul față de drepturile deținuților, considerate adevărate mofturi prin comparație cu drepturile victimelor sau ale cadrelor (disprețuite și ele, la rîndul lor); 7. indiferența față de mizerie, foamete, frig, boli, violuri, bătăi, furturi, abuzuri etc. considerate probleme minore
by BRUNO ŞTEFAN [Corola-publishinghouse/Science/998_a_2506]
-
mă deplasez, atunci iau avionul ori mașina și economisesc ore bune. Ce fac cu timpul care îmi rămâne liber? Spre ce mă îndrept? Spre desăvârșire sau spre pieire? Ce înseamnă desăvârșirea? În cheie creștină, desăvârșirea înseamnă desfacerea patimilor, a viciilor devenite structurale, din conglomeratul numit suflet. Numai că mulți din tineri nu cred în existența sufletului, pentru că ei nu cred nici în Dumnezeu deși frecventează de mai bine de zece ani, orele de religie. O minoritate, tradiționalistă poate, mai admite că
Responsabilitatea de a fi intelectual by Valeria Roşca () [Corola-publishinghouse/Science/91718_a_93229]
-
a Universității din Iași, iar în 1934 câștigă, prin concurs, titlul de profesor titular la Catedra de limbi și literaturi neolatine a aceleiași facultăți. Trece, tot prin concurs, în 1940, profesor de filologie romanică la Universitatea din București, la catedra devenită vacantă prin moartea lui Ovid Densusianu. În același an e director la Accademia di Romania din Roma. Predă (grație prieteniei cu Giulio Bertoni) un curs de istoria limbii române la Institutul de Filologie Romanică al Universității din Roma (1942-1946). După
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287181_a_288510]
-
mele selective. Nu Îmi este impus, ci are semnificația unei chemări care mă atrage. Eu mă Îndrept către el. Este o nevoie a mea de acel reper valoric moral, intelectual, spiritual, pe care Îl incarnează pentru mine o anumită persoană, devenită simbol de referință. Aceasta nu mai este Însă numai o simplă atracție simpatetică, ci mai mult decât atât, ea este un interes sau, mai exact, o pulsiune morală care vine din partea Supra-Eului meu. Ea reprezintă tendința mea de depășire și
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
trebuie să facă și cum trebuie să facă); situația de contaminare apare atunci când forța dominantă este foarte puternică și le influențează și controlează pe toate celelalte, apărând pericolul scăpării de sub control a celorlalte configurații; situația de îndiguire a forței dominante, devenită prea puternică și acaparatoare pentru a se asigura un echilibru minim (temperarea forțelor dominante se realizează prin punerea în funcțiune a forțelor secundare); situația de combinare a forțelor, care rezultă din echilibrul între două sau mai multe forțe care se
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
în revistă 20 de cercetări pe această temă, Stogdill, în 1948 - 124 de lucrări, Jennings, în 1969 - 74 de lucrări, din nou Stogdill, în 1974 - 163 de lucrări), ne vom limita, cu titlu de exemplu, doar la una dintre ele, devenită clasică, chiar punct de reper pentru cercetătorii care intenționează să cunoască lucrările referitoare la studiul trăsăturilor de personalitate ale conducătorilor. Este vorba despre studiul lui Ralph M. Stogdill apărut în 1948. Autorul american face o sinteză a datelor de cercetare
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
ei, că motivația „este cel mai important proces în microabordarea comportamentului organizațional” (Luthans, 1985, p. 183). Motivația, ne spun ei în continuare, „se află în inima productivității echipelor” (Le Saget, 1999, p. 146). Ea este „un resort important al competitivității devenite mondială”, „un element decisiv al supraviețuirii întreprinderilor”, „un factor capital al reușitei întreprinderilor” (Lévy-Leboyer, 2001, p. 14, 24). Pe de altă parte, există psihologi care se întreabă dacă afirmația potrivit căreia motivația constituie factorul determinant al activității de muncă este
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
să-l ajute pe negociator să-și maximizeze rezultatele. În acest context merită a fi relevată contribuția a doi autori americani (Roger Fisher și William Ury), care în 1981, au publicat lucrarea Getting to Yes: Negotiating Agreement Without Giving In, devenită, între timp, de referință în literatura dedicată negocierii. Menționăm că la a doua ediție, publicată în 1991, autorii l-au asociat în calitate de coautor pe Bruce Patton, inițial editor al cărții. După cum arată și titlul lucrării, autorii, pornind de la un model
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
construirea altor modele mai direct legate de „constituția” internă a fenomenului avut în vedere. 3.2.2. Modele specifice ale burnout-ului Prezentăm în continuare, în ordinea strict cronologică a aparițiiei lor, trei modele explicativ-interpretative ale burnout-ului, cele mai influente și devenite puncte de referință, atât în conceptualizarea, cât și în măsurarea burnout-ului. Modelul procesual (Cherniss, 1980) Este unul dintre primele modele teoretice propuse pentru explicarea burnout-ului, de aceea relativ simplul și suficient de general. Cherniss (1980), recurgând la analiza calitativă a
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
structurile de organizare socială, obiceiurile de familie și sărbătorile calendaristice. „Neamurile de rromi reprezintă o europenizare a organizării tradiționale din vechea Indie, prin trecerea În prim-plan a corporațiilor meseriașilor indieni, care au Înlocuit vechile canoane și precepte ale castelor, devenite anacronice și inoperante social“ (după Vasile Burtea). Unele neamuri, cum sunt netoții sau ciurarii, au dispărut aproape complet. Cei mai mulți dintre cei care Încă se consideră parte dintr-un neam sunt: vătrașii (13,8%), căldărarii (5,9%), rudarii (4,5%), spoitorii
RROMII ÎNTRE TRADIŢIE ŞI CONTEMPORANEITATE by Judit Găină, Viorel Paraschiv () [Corola-publishinghouse/Science/91787_a_93174]
-
și muzica filmelor sale alături de regie, scenografie și...evident, era și actor principal! Lectură obligatorie Legendele rromilor - Barbu Lăutarul (născut Vasile Barbu, ~1780, Iași - decedat ~1860) A fost un cântăreț și cobzar moldovean care s-a bucurat de o faimă devenită legendară, urmaș al unei vechi familii de rromi-lăutari. Staroste al lăutarilor din Moldova timp de cca 40 de ani, Barbu Lăutarul a fost unul dintre acei mari cântăreți populari care prin creația și felul lui propriu de interpretare, a contribuit
RROMII ÎNTRE TRADIŢIE ŞI CONTEMPORANEITATE by Judit Găină, Viorel Paraschiv () [Corola-publishinghouse/Science/91787_a_93174]
-
Ioan și Vasile, toți cunoscuți cu apelativul Scripcariul, care călcau pe urmele bătrânului. Adunaseră sume considerabile odată ce În 1845 se răscumpărau din robie, conform „Condicii de Prescrierea birnicilor și a dezrobiților țigani din orașul Eși” (6 iulie 1845). Dacă imaginea devenită clasică, tabloul lui Iosif Iser (fig. nr. 3) după un desen de epocă, nil prezintă pe Barbu Lăutarul cântând la cobză, nici În această privință lucrurile nu sunt clare. Un desen de Carol Popp de Szathmary Îl Înfățișează cântând la
RROMII ÎNTRE TRADIŢIE ŞI CONTEMPORANEITATE by Judit Găină, Viorel Paraschiv () [Corola-publishinghouse/Science/91787_a_93174]