9,442 matches
-
cu un instinct critic adaptat unei arte care în cea mai mare măsură știe să creeze iluzii și să construiască mituri. În noua sa carte, cu titlul incitant Filmul surd în România mută. Politică și propagandă în filmul românesc de ficțiune (1912-1989) (Polirom, Iași, 2011, 301 pag.), criticul de film alege unghiul particular al propagandei pentru o panoramă asupra cinematografiei românești de la origini până în 1989. Acest fapt atrage atenția numaidecât, pentru că perspectiva aleasă este puțin specifică criticului sau istoricului de film
Iluziile pierdute ale filmului românesc by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/4973_a_6298]
-
în ceea ce constituie genomul estetic al filmului românesc, că rezultatul „estetic” este de la început impur și amprentat de condiționări ideologice, fie în sensul exibării lor programatice, fie în acela al subminării sau amortizării lor. „Putem spune că filmul românesc de ficțiune s-a născut cu propaganda politică în el, ca un copil infectat cu HIV încă din pântecele mamei. Istoria lui a fost dublată de istoricul bolii. Pe lângă semnele specifice creșterii, în fiecare etapă de viață, tumorile, erupțiile, plăgile, s-au
Iluziile pierdute ale filmului românesc by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/4973_a_6298]
-
Soarele se învârte în jurul Pământului. Situația nu diferă în Marea Britanie, arată un studiu care va fi publicat pe 5 august, dată la care Regatul a intrat în Primul Război Mondial. Îngrijorător de mulți britanici nu cunosc date istorice, ci doar ficțiuni dintr-un serial de comedie. Ei îl citează frecvent pe Baldrick, personajul principal din comedia Blackadder, în gura căruia scenariștii pun fraze cum ar fi: ”războiul a început când un arhiduce a împușcat un austriac căruia îi era foame”. Studiul
Proștii noștri sunt mai proști decât ai lor? Vezi un studiu din Anglia by Ion Voicu, ionvoicu () [Corola-journal/Journalistic/63667_a_64992]
-
a cărții, acesta este actul de terorism din titlu pe care îl imaginează autorul, un terorism comunicativ inspirat din scenariile cyber de tip Matrix: „eu nu mă pot mântui fără trădarea voastră / fără voi nu-mi ies decât filme de ficțiune / eu vreau să fac un comentariu despre noi / vreau să ne conectăm în rețea / rețea nu există fără trădare / o să vă fac mufe în ceafă / prize pe coloana vertebrală / pentru că eu nu mă pot mântui / fără dragostea voastră” Ideea în
Noi poeme de dragoste by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/13485_a_14810]
-
ei? Ce vedem noi? Eu cred că merită să mergeți și să găsiți, fiecare, un răspuns. Sau măcar să-l căutați. Fără patimi. Ca Tocilescu. La ieșire, întîrziind în holul Teatrului Mic, m-am amestecat pe stradă cu artiștii din cor. Ficțiunea în care joacă a fost realitatea în care am trăit.
Gaura din steag by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/11729_a_13054]
-
care elementele limbajului muzical specific și miezul fierbinte al înțelesurilor profunde, s-au căutat și s-au completat în mod original. Ca și în alte lucrări ale sale, compozitorul Dan Dediu s-a prezentat în ipostaza de maestru neîntrecut al ficțiunii, al imaginarului și al invenției. Duo-ul pianistic a prezentat apoi cele Șase epigrafe antice pentru pian la patru mâini de Claude Debussy, creație datând din anul 1914, apreciată pentru calitățile expresive și bogăția semantică. Lucrarea deosebit de originală - care evocă
Recital-eveniment la Ateneul Rom?n by Carmen Manea () [Corola-journal/Journalistic/84210_a_85535]
-
-și găsește, până la final, alta motivație decât jocul gratuit de-a rescrierea - mot-à-mot - a istoriei. Biografia eminesciana nu conține, în fond, niciun „cod” demn de spart, iar ceea ce ar fi putut constitui o redimensionare postmodernă a mitului poetului național prin ficțiune (că în cartea lui Dan Brown, la care se trimite aluziv) eșuează - fără bucurie o constat - în glosolalie pe teme eminesciene. Păcat de muncă imensă a unei autoare harnice și talentate, înfrânta de data aceasta, nu că majoritatea colegilor de
Codul lui Eminescu by Alex Goldiș () [Corola-journal/Journalistic/4035_a_5360]
-
preced finalizarea trilogiei Orbitor. Pe care, apropo de continuumul textual, o regăsim, sub formă de trailer, în chiar povestirea care dă titlul întregului volum. Ochiul căprui al dragostei noastre este, în logica acestei bucăți similimemorialistice, străbătute de parfumul aspru al ficțiunii, rezultatul unei adorabile coregrafii puse la cale din priviri de mamă și de cei doi fii ai ei, Mircea și Victor. Paginile despre poezia de azi reprezintă cea mai plauzibilă panoramă a problemei din câte am parcurs în ultima vreme
Jocuri, vitrine, strategii by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/4469_a_5794]
-
face parte din nuvelă Singurătatea Femeilor Minunate. E vorba despre un jurnalist, Paul Larson, care se duce la un restaurant "de pe Trei Avenue frecventat de scriitori și ziariști, se așează la o masă și își zice în sinea lui așa: "Ficțiunea, că arta a creării de narațiuni estetice fără vreo legătură cu evenimentele realității nu era o minciună, ci un joc reflexiv al imaginației creatoare despre ceea ce este realitatea și ce nu este însă poată să fie. În narațiunea estetică a
REVISTA REVISTELOR by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/13759_a_15084]
-
acuratețea cu care regizorul a realizat exact ceea ce și-a propus: "un film realist, cu o dramaturgie rezistentă, cu dialoguri naturale, cu situații verosimile, fără metaforă și fără decoruri din carton presat"... Filmul cultivă o (anti)retorică a banalului, a ficțiunii privite în manieră cvasi-documentară. Marfa și banii va spune mult, viitorimii, despre începutul circulației drogurilor la noi, post '89, despre zorii mafiei, despre atmosfera capitalismului incipient în România. Apartament de bloc, parter, "butic" amenajat în balcon, o mamă muncită (Luminița
Care marfă? Care bani? by Eugenia Vodă () [Corola-journal/Journalistic/16020_a_17345]
-
concurență și conflict între cele două state, cât și mai târziu. Operele istorice, a lui Titus Livius în primul rând, lucrări care, în principiu și în intenție, prezintă lucrurile obiectiv, nu oferă neapărat un element de contrast față de scrierile de ficțiune, căci participă și ele, alături de cele artistice, la imaginarul care s-a creat la Roma cu privire la Cartagina. în orice caz, amestecul de istorie și ficțiune se va regăsi, în proporție diferită, la literați. Romanii par să-și fi definit propriul
Cartagina în imaginarul latin by Alexandra Ciocârlie () [Corola-journal/Journalistic/12240_a_13565]
-
în intenție, prezintă lucrurile obiectiv, nu oferă neapărat un element de contrast față de scrierile de ficțiune, căci participă și ele, alături de cele artistice, la imaginarul care s-a creat la Roma cu privire la Cartagina. în orice caz, amestecul de istorie și ficțiune se va regăsi, în proporție diferită, la literați. Romanii par să-și fi definit propriul mod de a concepe existența și prin raportare la felul de a fi al cartaginezilor, care au constituit multă vreme cea mai serioasă amenințare la adresa
Cartagina în imaginarul latin by Alexandra Ciocârlie () [Corola-journal/Journalistic/12240_a_13565]
-
125 de pagini, pagini mici, scris mare. Nu oricui i se publică în volum o astfel de novelă. 14 face parte din ciclul deschis cu Ravel, în 2006. Scriitorul premiat cu Goncourt în 1999 trece, pe la începutul anilor 2000, de la ficțiuni pseudo-realiste, cu eroi luați din romane polițiste, de spionaj etc, la altceva, scriind însă la fel. După două decenii de exerciții ficționale în care tehnicile ironiei se rafinează, păstrînd însă același nivel de eleganță - Echenoz este și rămîne mereu un
Sînt 14. 1914. by Alexandru Matei () [Corola-journal/Journalistic/4082_a_5407]
-
și pe măsură ce editura Minuit devine un brand literar mai degrabă conservator (aici publicaseră totuși Beckett, Robbe- Grillet, Gilles Deleuze, față de William Marx sau Pierre Bayard acum). Poate că o schimbare importantă e dată mai întîi de profilul personajelor din noile ficțiuni: un pianist, apoi chiar Maurice Ravel (într-o superbă “bioficțiune” despre care s-a scris și la noi, Victor Eskenasy). În primul rînd, personajele devin nu doar “reale” - dar aici toate fotografiile sînt mișcate - ci ditai istorice. Abordarea e tot
Sînt 14. 1914. by Alexandru Matei () [Corola-journal/Journalistic/4082_a_5407]
-
numele lor reale), dar acesta chiar este un detaliu lipsit de orice importanță. Pentru că, oricăt ar părea de ciudat, miza ficțională a cărții lui Cezar Paul-Bădescu nu trebuie căutată la nivelul faptelor (firește, or fi existănd și acolo elemente de ficțiune, dar cu totul lipsite de importanță ăn economia cărții), ci la cel al construcției și al stilului. Mai precis, al anticonstrucției și al antistilului. Naivitatea spovedaniei, lipsa de analiză, focalizarea pe elemente derizorii ale existenței, mărturisirea inocentă a angoaselor și
Natural born writer by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/12871_a_14196]
-
descrie faptele, urmănd ca cititorul să tragă singur concluziile pe care le crede de cuviință. Tinerețile lui Daniel Abagiu este o carte aparent fără miză și fără cine știe ce calități literare. Citită cu inteligență, ea oferă însă importante sugestii privind evoluția ficțiunii ăn postmodernitate. Și, orice s-ar spune, aceasta este deja o miză de luat în seamă.
Natural born writer by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/12871_a_14196]
-
atâta, după cum recunoaște singur, să creeze impresia de realitate exactă în romanele sale, majoritatea istorice, cum se știe, fiind perfect edificat în privința faptului că și cei mai avizați dintre cititori au tendința și chiar plăcerea de a confunda, la lectură, ficțiunea și realitatea? Eco oferă el însuși un răspuns, chiar de la început, când afirmă că, „pentru a nara ceva, te erijezi într-un soi de demiurg care crează o lume - o lume ce trebuie să fie cât de precisă posibil”, adăugând
O întrebare pentru Umberto Eco by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/4834_a_6159]
-
atât de tare în închipuire, încât pentru el nu se afla altă istorie mai sigură pe lume” (traducere de Sorin Mărculescu, Editura Paralela 45 din 2007). Cu alte cuvinte, Eco admite nocivitatea confuziei pe care cititorii o fac adesea între ficțiune și realitate. Mai mult, o ilustrează cu exemple foarte convingătoare. Nu înainte de a relata câteva împrejurări în care cititori ai romanelor sale au căutat, pornind de la descrierile din acestea, corespondențe cu realitatea, ba chiar i-au reproșat scăpări din vedere
O întrebare pentru Umberto Eco by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/4834_a_6159]
-
ora din roman. „I-am răspuns că, scrie Eco, în mod sigur Casaubon a observat incendiul, dar că nu l-a menționat dintr-un motiv misterios, necunoscut mie”. Iată-l intrat, așadar, pe romancier în jocul care amestecă realitatea și ficțiunea și dându-i Cititorului Model, cum îl numește, un răspuns serios, în pofida caracterului lui echivoc. Și, dacă tot îl numește Cititor Model, opunându-l Cititorului Empiric, preocupat, el, doar de ficțiune (eu l-aș fi considerat Cititor Model pe acesta
O întrebare pentru Umberto Eco by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/4834_a_6159]
-
așadar, pe romancier în jocul care amestecă realitatea și ficțiunea și dându-i Cititorului Model, cum îl numește, un răspuns serios, în pofida caracterului lui echivoc. Și, dacă tot îl numește Cititor Model, opunându-l Cititorului Empiric, preocupat, el, doar de ficțiune (eu l-aș fi considerat Cititor Model pe acesta din urmă!), e cazul să ne întrebăm încă o dată, dacă nu cumva Eco subapreciază riscurile confuziei pe care el însuși a denunțat-o. Mai mult, paradoxal, tocmai acela pe care Eco
O întrebare pentru Umberto Eco by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/4834_a_6159]
-
țin să se comporte cu tot dinadinsul la fel cu ucigașii din polițiste, aplicându-le celor din jur trucurile imaginate de romancieri sau scenariști. Romancierii din alte timpuri recurgeau, ei, la tehnici care îi avertizau pe cititori că totul e ficțiune sau procedeu literar. Realismul lor nu mergea atât de departe, încât să-i determine pe cititori să confunde realitatea și ficțiunea și îi scutea de „efectul Werther”, după numele pe care i l-au dat unii, sau, cum prefer eu
O întrebare pentru Umberto Eco by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/4834_a_6159]
-
romancieri sau scenariști. Romancierii din alte timpuri recurgeau, ei, la tehnici care îi avertizau pe cititori că totul e ficțiune sau procedeu literar. Realismul lor nu mergea atât de departe, încât să-i determine pe cititori să confunde realitatea și ficțiunea și îi scutea de „efectul Werther”, după numele pe care i l-au dat unii, sau, cum prefer eu să-i zic, de „efectul Don Quijote”. Se pare că romancierul modern e mai cinic și mai amoral decât cel de odinioară
O întrebare pentru Umberto Eco by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/4834_a_6159]
-
de roman? Romanul chiar atunci începe, după ce trenul cu pasageri cu tot e înghițit de tunel, așa începe și Țara Zăpezilor a lui Yasunari Kawabata. La începutul fiecărui roman există un astfel de tunel al timpului prin care pătrundem în ficțiune, într-un altceva care ne absoarbe. Fără acest tunel imaginar nu ajungem nicăieri. Sau, fiindcă povestea se termină cu auto-reverse, virgulă, o luăm, cît țin bateriile, de la capăt? Există, în literatură, perpetuum mobile? Dacă ținem seama de faptul că inelul
Am îndemnat-o pe Doamna T. să scrie... by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/10808_a_12133]
-
și va căuta să-l întîlnească (totul e posibil, nu?!) atunci da, există în literatură un perpetuum mobile, dar imprimarea mișcării eterne nu mai cade strict în seama scriitorului, ci, în mod natural, și asupra fiecărui cititor, participant activ la ficțiunea care continuă liberă în imaginația proprie. Haiku și caligrame și Chemarea lui Matei sînt, ŕ leur maničre, ediții bilingve (ca să nu spun dicționare multicod). Nutriți cumva nostalgii secrete de ordine în Babilon? Trăim într-o lume în care deja foarte
Am îndemnat-o pe Doamna T. să scrie... by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/10808_a_12133]
-
degeaba, nimeni nu-l citește, nici nu-l înțelege cineva și producția lui nu este comercială, el este un ignorant, nu a citit nimic din Christian Dior, nu știe să numere, iar iepurul, mîțul și rața nici nu există, sînt ficțiuni și vedenii..." Sînt greu de pus la un loc temele mari și ingeniozitățile, religiosul și ludicul, sacrul și absurdul, prețiozitatea, cea mai afectată și o anume tranșanță lucidă, arhaismele și neologismele. Nu este la Mihail Avramescu o sinteză, cît un
Jonathan X Uranus, "humorist liber" by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/15778_a_17103]