7,503 matches
-
să îl privesc atent pentru prima oară. —Ce te face să spui asta? —Ei bine... Părea jenat acum, dar continuă plin de curaj: — Stilurile sunt complet diferite, nu? Vreau să spun că locul ăsta e convențional până în măduva oaselor, iar sculptura ta nu. Nu pare a fi făcută să stea aici - mai degrabă a căzut prin tavan, nu crezi? Ca o cometă. Era a doua persoană care comparase vreodată vreuna dintre Chestii cu un meteorit. Interesul meu pentru el crescu, alimentat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
bine ca și fața. Arăta de parcă se ducea zilnic la sala de sport a companiei și fără îndoială juca cricket duminica pentru a-și încheia săptămâna perfect. —Sebastian Shaw, spuse. Sper să nu consideri că m-am exprimat nepoliticos în legătură cu sculptura. Mi-am revenit brusc dintr-o reverie în care apărea Sebastian, care nu bănuia nimic, pe o bandă de alergat, purtând un șort și un tricou, transpirația începând să îi picure pe piept, mușchii coapselor și ai gambelor încordându-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
oportună a lui Suki Fine, care îmi zise pe un ton de fată de bani gata: Ei bine, văd că l-ai cunoscut pe cel mai bine bărbat de aici. Sau el te-a cunoscut pe tine. Apropo, îmi place sculptura ta. Scorbura asta avea nevoie de ceva să îi mai dea puțină culoare. Ce mai faci, Sebastian? Nu te-am mai văzut de secole. L-a sărutat pe ambii obraji și apoi s-a așezat lângă el, mult mai aproape
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
lui Charles de Groot, și ceilalți doi bărbați în costum. Unul dintre ei se năpusti asupra mea și spuse, cu aerul cuiva care dă verdictul: Tu trebuie să fii frumoasa talentată, trebuia să-mi fi închipuit. Felicitări pentru, hmm, pentru sculptură! Cam avangardistă, nu? A stârnit multe controverse printre noi. —Mulțumesc, i-am răspuns. Cred. —Numele meu este James Rattray-Potter. Cred că nu mi-ai reținut numele mai devreme. Era înalt și lat, cu o alură clasică Sloane: părul negru și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
dorind să refuz. Nu, sunt OK, mulțumesc. Pot să mă-mbăt și cu oameni în jurul meu, dacă e nevoie. Și am arătat cu subînțeles înspre sticla de șampanie. Tim se prinse imediat. —Pentru Sam, care și-a expus astăzi prima sculptură, anunță el, umplând paharele. Felicitări! Am băut cu toții. Anne-Marie m-a întrebat unde fusese amplasată sculptura și la auzirea numelui de Mowbray Steiner își arătă pentru prima dată interesul față de persoana mea. —L-ai cunoscut pe șeful cel mare? m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
dacă e nevoie. Și am arătat cu subînțeles înspre sticla de șampanie. Tim se prinse imediat. —Pentru Sam, care și-a expus astăzi prima sculptură, anunță el, umplând paharele. Felicitări! Am băut cu toții. Anne-Marie m-a întrebat unde fusese amplasată sculptura și la auzirea numelui de Mowbray Steiner își arătă pentru prima dată interesul față de persoana mea. —L-ai cunoscut pe șeful cel mare? m-a întrebat. Marcus Samson? Am auzit că va fi înnobilat în curând. Cred că el îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
evident, își luase ca model linia vestimentară a trimișilor speciali. Stătea la distanță și se uita în jurul lui. — Asta ar fi chestiunea, este? zise el indicând Planeta plutitoare. Pentru care am venit, vreau să spun. Chestiunea se întâmplă să fie sculptura domnișoarei Jones, spuse Joe puțin iritat. Aș aprecia dacă ai vorbi despre ea cu mai mult respect, tinere. Tu nu știi cine sunt eu? a spus Tony Muldoon, nevenindu-i a crede. Nu-ți permit să-mi vorbești așa. Venele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
fi pierdut voturi. Putea să-i dea lecții prințului Charles în a-și intona discursurile. —Bine, mulțumesc, am răspuns politicos înainte ca Tony Muldoon să poată să se plângă din nou că a tras o sperietură, fricosul. Facem câteva poze sculpturii. Am arătat înspre ea, atârnând la picioarele noastre și sclipind în lumini ca un glob de Crăciun. Chipul bărbatului se lumină: —Tu ești artista, nu-i așa? Drăguț spectacol. Te-am văzut la petrecere săptămâna trecută. Nu se uită așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
de masă. —Au! La naiba! Și își masă ceafa cu blândețe. Să o frec eu, mai bine? —Ai făcut asta suficient. S-a ridicat cu grijă și s-a dus să tragă perdelele. Silueta lui în dreptul ferestrei arăta ca o sculptură a lui Praxitele, făcută pentru plăcerea sa personală. —Bine, a spus, îmbracă-te și luăm cina. — Nu vorbești serios. Sunt al naibii de serios. Doar nu am trecut prin atâtea ca să pregătesc un ospăț pe cinste și acum să-l las baltă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
o pulverizare abundentă de Eternity. Aftershave-ul este perfect dimineața; te ajută să te trezești. Apoi am cotrobăit prin bucătărie după niște cafea. Nu era nimic instant, doar un impresionant aparat de espresso ce domina blatul. Era exact ca genul de sculptură pe care îl făceam cu ani în urmă: pârghii argintii și scripeți ieșind în diferite unghiuri pe fiecare centimetru al suprafeței. Am cochetat cu ideea de a încerca să aflu cum funcționează, dar am renunțat. Nu cred că ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
-le să cumpere o instalație, am zis, dar deja închisese, și m-am strâmbat. La comisionul pe care îl percepea Duggie, ar trebui să vândă vreo cinci ca să văd și eu vreun profit. Chiar ar trebui să mă gândesc la sculpturile pentru expoziția pe care o plănuia Duggie, dar anul viitor părea mult prea departe ca să iau ideea în serios, iar creierul meu nu era pregătit. M-am decis să-mi încarc bateriile. Asta, de obicei, însemna să mă chircesc pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
bun. Se pare că urcam simțitor în ierarhia „persoanelor pe care e bine să le cunoști“ a lui Baby: de la Școala de Arte, unde ne cunoscuserăm și unde evident nu fuseserăm prietene, până aici, pe terasa de la Mowbray Steiner, cu sculptura mea atârnată în holul principal, era un progres destul de mare pentru ca ea nu numai să pupe aerul atât de aproape de obrazul meu încât să-i pot simți respirația, ci și să accentueze cuvântul „dragă“ din salutul ei obișnuit. Te rog
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
amabil prietenei tale s-o șteargă. Ușile liftului se deschiseră. Eram la parter, pătratele de marmură verde și albă a holului întinzându-se în fața noastră ca o imensă tablă de șah; însă în centru era ceva imens și nelalocul lui. Sculptura nu mai era atârnată în aer; căzuse cu un zgomot puternic. Și fusese cineva exact dedesubt. Două picioare îmbrăcate în pantaloni ce se terminau cu o pereche de pantofi exagerat de bine lustruiți se iveau de dedesubtul mormanului de fiare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
scoase cu cleștele: —Sam, eCharles de Groot. Expresia cu care se uita la mine nu se schimbase; era precaut față de mine, distant, aproape neîncrezător. Acum, că înțelegeam ce se întâmplă eram chiar și mai nervoasă decât atunci când mi-am văzut sculptura folosită în felul acela pentru a omorî un om. I-am întors spatele să mă uit încă o dată la Planeta plutitoare. Pentru o clipă mi-am imaginat cum și-a zguduit lanțurile și a căzut cu o lovitură mortală de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
mult. Nu ca un candelabru; ai ținut vreodată în mână un cristal din ăla? Sunt grele al naibii, cu sutele, toate atârnate de o ramă lucrată din fier. Asta ar fi produs și mai multe pagube. Uite ce mototolită e sculptura după impact: s-a storcit ca o portocală. Un candelabru ar fi fost încă întreg. Mai mult, dacă l-ar fi lovit unde trebuie, putea să-i zboare capul. M-am cocoțat pe brațul unui scaun. —Candelabrul era ținut acolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
acolo nu e nimic care să-l intereseze. Nu, cred că cineva i-a crăpat capul și apoi a avut ideea genială să-l care până în atrium și să dea drumul Planetei plutitoare deasupra lui ca să facă să pară că sculptura mea a fost de vină. „Opera de artă o ia razna.“ „Creatoarea nefericită spune: «De la bun început a avut o personalitate puternică. Nu o puteam stăpâni în nici un fel».“ Aproape am scuipat pe jos de nervi. —Aiurea! Am terminat berea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
terminat berea și mi-am șters buzele. — Doamne, sunt extrem de enervată, am spus cu patimă. Ieri toată lumea se uita la mine cu ură, crezând că sunt genul de femeiușcă proastă care nu a fost în stare să-și atârne propria sculptură fără ca peste o lună să pice în capul cuiva. Și nu al oricui, atenție - ci chiar al alesului viitor ginere al directorului băncii, la viitorului de logodnă. Bună treabă, Sam. Apropo de gafe în societate, Sebastian a fost drăguț cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
mai multe ori, eu și Hawkins ne-am certat în legătură cu Poliția; rar ar fi admis că ei pot fi conduși de oameni cu influență. —Ai terminat cu discursul politic de partid? a spus el plin de sarcasm. — Ce naiba, Hawkins! Era sculptura mea! M-ai văzut făcând-o, știi cât mi-a luat! Spune-mi odată ce dracu’ s-a întâmplat cu ea. A respirat adânc. —Ai avut cumva dreptate, a spus. Nu instalația l-a omorât. — Știam eu! am țipat eu triumfător
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
eu! am țipat eu triumfător. —Te-ai îndoit vreodată de asta? a întrebat curios. Nici măcar o dată? Am dat din cap. În nici un caz. Niciodată. Continuă. M-am aplecat nerăbdătoare. —Sam, uneori oarba ta încredere în tine... nu, încăpățânare... —Hawkins! —Bine. Sculptura nu l-a ucis pentru că era deja mort. Și-a ridicat mâna ca să mă oprească să vorbesc. —Dar ai greșit în legătură cu partea asta. Nu ai s-o ghicești în vecii vecilor. Domnul Charles de Groot sau nu „domnul“, mi-ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
urmărit privirea și mi-a întins cu promptitudine o altă sticlă cu bere în speranța, am crezut eu, că-mi va tempera nervii cu alcool. Băiat deștept. Nu știu. De ce să te mai deranjezi în cazul ăsta să mai arunci sculptura mea peste el? Singurul motiv la care mă pot gândi e că nu a fost premeditat - a luat o supradoză din greșeală și dealerul l-a găsit, a intrat în panică pentru că el sau ea mai aveau încă marfă la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
în fața televizorului în camera din spate. Ne-a spus asta deja. Și ne-a spus că tu știai. Presupun că par foarte suspectă, am afirmat. Nu degeaba mi-a aruncat o privire așa de amuzată ieri. Unu la mână: era sculptura mea. Doi: știam că Joe se ascunde la capătul coridorului să se uite la TV de fiecare dată când are ocazia. Probabil că el credea că nimeni nu va coborî în următoarea oră. —De ce s-a dus până în capătul coridorului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
spus el. E destul de ușor, ca la o casetă video normală. —O, Doamne, am spus aprins, și Joe mi-a arătat chiar ieri cum funcționează. Probabil că sunt suspectul numărul unu - asta dacă voi chiar credeți că aș face așa ceva sculpturii mele. Am mai dat pe gât niște bere. —Trebuie să fi fost cineva care lucra în bancă, nu crezi? Nimeni din afară nu și-ar fi asumat riscul - ar fi crezut că Joe se poate întoarce în orice moment. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
iubit ar fi fost o încercare sortită eșecului - ar fi urlat după tati numai dacă te uitai mai urât la ea. Nu spun că am să fac orice, am zis sigură pe mine. Oricine ar fi fost, ți-a făcut sculptura praf, a punctat Hawkins, plin de tactul lui obișnuit. E zdrobită de tot. Nu știu, am răbufnit eu. E încă încuiată în bancă. Nu m-au lăsat să mă uit la ea. Am să întreb când o să fie în regulă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
de spălat vasele. Mi-a trebuit ceva timp să mă detașez de o întreagă avalanșă de cuvinte despre cum el nu se gândise nici măcar pentru o secundă că eu fusesem neglijentă cu prinderea instalației și să mă interesez unde era sculptura zdrobită. — În sala principală de recepții, Sam, a spus Joe dintr-odată. Numai că nu am cheile. Și-a atins cu arătătorul una dintre nări. Totul e secret, da? Domnul Stronge mi-a spus să-l anunț când vii. Va
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
de la bar? m-a întrebat. Trebuie să fie un adevărat șoc pentru tine. Deja se îndrepta într-acolo. Nu, mulțumesc, i-am răspuns, este mult prea devreme. Aș dori cecul, totuși. —Cecul? părea nedumerit. —A doua jumătate din plata pentru sculptură. Așa cum ne-am înțeles la instalare. O expresie de viclenie se întinse ca mucegaiul pe fața lui fălcoasă. — Păi, poate putem discuta despre asta la cină diseară. Până la urmă, acum sculptura nu este instalată, nu-i așa? — Ceea ce nu este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]