7,819 matches
-
regresie infantilă și uitare strânge familia la masa neîmplinirilor mai mult sau mai puțin conștientizate. Un tată debil cu accese de normalitate și cei trei copii ai săi - două fete și un fiu - jonglează cu frustrările lor până când moartea băiatului (singurul care spune lucrurilor pe nume) și fuga îi salvează. Fata cea mică - Maria (jucată cu o sensibilitate foarte atent controlată de Mălina Manovici, nici o secundă patetică) - e nemulțumită de lipsa de romantism a iubitului ei (Victor Manovici e detașat și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2212_a_3537]
-
ale cărei nevoi, motivații sau interese devin în acest context lipsite de importanță; 2) specializarea, în care accentul cade pe concentrarea asupra acelor segmente cărora li se cunosc nevoile și interesele; 3) profesionalizarea și mediacentrismul; evocă credința jurnaliștilor că sunt singurii capabili să decidă conținutul media, că știu mai bine decât membrii audienței în ce trebuie să conste informația oferită; 4) ritualismul care face trimitere la jurnaliștii care nu riscă, oferindu-le privitorilor/cititorilor doar ceea ce știu deja că preferă. Această
Conflictele din ştiri. Impactul asupra cinismului, încrederii şi participării politice by Mădălina-Virginia Boţan [Corola-publishinghouse/Journalistic/928_a_2436]
-
E, între altele, o afirmație ce, pasămite, l-a costat Nobelul. — Eu nu râvnesc la fabulosul premiu, dragă Nora; și nici nu văd din ce motiv aș face-o. N-am niciun merit literar deosebit, dar’mite unul științific; iar singurul Nobel accesibil mie ar fi, la limită, acela „pentru pace“... La care ar putea, de altfel, să aspire mai toți inșii de-o anume vârstă din aria (ș)lagărului păcii, ce trebuiau să-ncheie orice jalbă, adică cerere, cu magica
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2176_a_3501]
-
să aibă nevoie de un departament televânzări. Dar unde naiba aveau să-l pună? — De ce nu aici? E destul loc, sugeră Stevie răutăcios, arătând cu cana spre biroul special proiectat pentru redactorul-șef care îi aparținuse odată lui Ralph. Fusese singurul lui act de bravadă. Zugrăvit în verde închis, cu pereții acoperiți de rafturi și diplome, era destul de mare ca să găzduiască un departament întreg. În epoca planurilor deschise și a cutiilor de chibrituri, Fran se simțise adesea oarecum stânjenită să revendice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
a pătrunde la Belle Arte mi se părea un eșec; datorită lui ratasem șansa de a mă apuca de o meserie pentru care aș fi avut înclinații. Apoi felul cum mă însurasem. Sau bețiile. Totul era singurătate, minciună, tiflă stupidă. Singurul înșelat eram eu. Simțeam că viața mă trăgea la fund, vroiam să mă smulg și încheiam rugîndu-1 să mă ajute. Dacă tata m-ar fi crezut atunci, cine știe?, viața mea ar fi luat, poate, alt curs. Dar, influențat probabil
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
la vârsta ta...? ― Nu e vorba despre asta, murmură el. ― Atunci? Nu l-am lăsat până nu mi-a dezvăluit ceea ce îl speria. Avea, într-adevăr, un jurnal, dar orice jurnal trebuia predat la arhivă. ― De ce? ― Cum de ce? Sânt poate singurul din azil care își are în proprietate personală trecutul. Asta mă pune în conflict cu ceilalți. ― Prin urmare și voi doctorii...? ― Dar ce credeai? îmi întoarse el întrebarea. ― Îmi închipuiam că numai bătrânii. ― Nu, dragă Daniel, uitarea e indivizibilă. Ceva
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
un om viu, timid, vulnerabil și îndrăgostit până la disperare de viață. Dar nu treceam niciodată de această constatare pe care o făceam parcă numai pentru a-mi găsi în complexele lui Dinu încă un îndemn ca să-mi pierd capul. Era singurul dintre cei trei medici de care mă apropiasem la azil. Ceilalți doi, Aristide și Sonia, îmi erau profund antipatici. Aristide lăsa după el continuu un miros dublu, de coniac și de parfum. (Parfumul nu-mi place decât la femei, iar
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
îl suportă alții, se vede. 22 decembrie Ar trebui să plec neapărat de aici. Altfel, o iau de la capăt. 31 decembrie Încerc să împart oamenii după criteriul: cei bolnavi și cei sănătoși, și să-mi spun, să mă conving, că singurii care merită atenție sânt cei bolnavi. Argumente? Deocamdată, unul singur: nu crezi în dragoste, ci te îmbolnăvești de ea! De unde vreau să trag concluzia că o boală e chiar ceva mai mult decât o credință. În plus, încerc să mă
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
Susținea că apostolii l-au împins pe Isus pe cruce, nu dușmanii lui. Pentru că apostolii l-au silit să se creadă Fiul lui Dumnezeu și să-și piardă cumpătul. Din pricina lor, Isus n-a mai avut nici îndoieli, nici limită. Singurul care nu l-a trădat ar fi fost, de fapt, Iuda; fiind singurul care îi mai spunea adevărul. Și când Iuda a văzut că Isus îl bănuia, a făcut ultima încercare ca să-i salveze măcar memoria: l-a denunțat. Astfel
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
Pentru că apostolii l-au silit să se creadă Fiul lui Dumnezeu și să-și piardă cumpătul. Din pricina lor, Isus n-a mai avut nici îndoieli, nici limită. Singurul care nu l-a trădat ar fi fost, de fapt, Iuda; fiind singurul care îi mai spunea adevărul. Și când Iuda a văzut că Isus îl bănuia, a făcut ultima încercare ca să-i salveze măcar memoria: l-a denunțat. Astfel, din Isus a rămas crucea, care a răscumpărat totul. "Dacă Isus n-a
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
cuvinte pe panglică: "Moartea este începutul nemuririi"; și Bătrânul în persoană ar fi ținut un discurs pe aceeași temă. Totul se petrecuse într-un fel de preistorie a azilului care se îngîna cu legenda. Întreaga asistență, își amintea Domnul Andrei, singurul care supraviețuise acelor vremuri, a vărsat lacrimi pe mormântul răposatului, cu toate că nimeni nu-l iubise și nu-l regreta. Însă după acest început promițător, a urmat o listă lungă de eșecuri ale Bătrânului. Unul și-ar fi tăiat venele, pentru ca să
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
în mână însoțit de Francisc pe coridor. Numai să poruncească. Dar, "ziceți și dumneavoastră, își reluă Filip insistențele, n-o poate nimeni convinge să-mi lase colivia?" De data aceasta se referea la mine, dîndu-mi, măgulitor, de înțeles că eram singurul în măsură să obțin această favoare. "De ce n-o furi?" l-am luat eu peste picior, fiindcă nu mă interesa colivia lui. Dezamăgit, Filip m-a privit cu reproș. "Nu e frumos, domnule scluptor, să-ți bați joc de un
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
un luminiș. Puțin mai devreme sau puțin mai târziu, avionul s-ar fi zdrobit de pădurea ecuatorială. Îngrijorați, am aprins un foc ca să ne apărăm de eventualele amenințări pe patru labe și ne-am strâns tăcuți în jurul lui. Pilotul era singurul care nu părea îngrijorat. Se juca învîrtind o nuia în foc. Atât ne-a spus: Voi încerca să repar mâine aparatul de radio-emisie". După care a amuțit. "Lei", șopti deodată, tremurând, naturalista. Atletul, operatorul și producătorul îngălbeniră. Pilotul, calm, învîrtea
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
aproape de mărimea unei găini, cocoțată în vârful unui gutui sălbatec, ca acela de la poarta Martei. A răsunat împușcătura, dar pasărea n-a căzut. A tresărit doar, înspăimîntată de moarte. "N-ai nimerit, n-ai nimerit", râdea Nelson, iar ochiul lui, singurul, i se învîrtea ca un titirez în orbită. Glontele atinsese, în schimb, urechea unui cățel care începuse să schelălăie. Apăru atunci din senin, cu bascul Hingherului pe cap, doctorița Sonia, luă cățelul în brațe, îi șterse cu grijă sângele, bolborosindu
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
ospăț al vieții, la care alții, mai dotați, cu un egoism mai viguros sau cu ambiții mai îndrăznețe, își satisfac toate poftele. În fața pescarilor mă purtam ca o zdreanță. Și nici măcar pe Mopsul nu îndrăzneam să-l trimit în fundul iadului. Singurii pe care reușisem să-i înfrunt fuseseră cei care se arătaseră binevoitori cu mine. În fața lor, da, fusesem tare. În rest? Când Moașa venise la mine să mi se arunce în brațe, o repezisem. De când mă ținea la distanță, îi
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
mă ascultau atenți, cu un aer foarte serios. Apoi au început să devină stânjeniți. Nu îndrăzneau totuși să mă oprească. Mopsul mă măsura bănuitor, pe figura lui se citea limpede întrebarea: "Ce ne facem dacă sculptorul nu încetează cu rîsul?" Singurul pe care râsul meu îl bucura era Siminel. El mă încuraja din ochi: "Nu vă opriți, domnule sculptor. Ah, se întristă el brusc, de ce v-ați oprit?" Nu mai aveam chef să fac pe prostul și, pe deasupra, observasem amuzat că
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
de mult m-ar impre- siona. De ce? Nu prea știu. Adică știu, dar nu mă simt în stare să explic. Dar chiar dacă aș fi în stare, tot n-aș face-o. Motivul ar părea, poate, ciudat, dar pentru mine e singurul valabil: Iașul nu e unic; e singurul. Brive la Gaillarde are, ca suprafață și ca număr de populație, dimensiunile orașului nostru Pașcani. Cu toată simpatia mea față de acest onorabil așezământ urban românesc, mai multe asemănări nu cred că aș putea
ALTE ?NT?MPL?RI LA APA CORR?ZE by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83173_a_84498]
-
Nu prea știu. Adică știu, dar nu mă simt în stare să explic. Dar chiar dacă aș fi în stare, tot n-aș face-o. Motivul ar părea, poate, ciudat, dar pentru mine e singurul valabil: Iașul nu e unic; e singurul. Brive la Gaillarde are, ca suprafață și ca număr de populație, dimensiunile orașului nostru Pașcani. Cu toată simpatia mea față de acest onorabil așezământ urban românesc, mai multe asemănări nu cred că aș putea găsi. Fie și pentru faptul că urbea
ALTE ?NT?MPL?RI LA APA CORR?ZE by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83173_a_84498]
-
tatăl domnului Thierry. - Numai trei oameni? întreb eu, mirându-mă, cunoscând că prin alte părți ale lumii, la cel mai mic punct de lucru vedeai ceea ce a și intrat în istorie: doi cu sapa, cinci cu mapa. - Nu, nu suntem singurii. Mai avem și angajați sezonieri. - Câți? insist eu, aducându-mi aminte că odinioară am fost și ziarist pe probleme agrare, dar și pe altele, că eram bun la... toate. - În funcție de sezon, adică de mărimea și de intensitatea lu- crărilor, între
ALTE ?NT?MPL?RI LA APA CORR?ZE by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83173_a_84498]
-
tentat să-l admir pentru felul în care și-a construit cariera. În discuțiile cu Breban, de la începutul deceniului următor, susțineam că Manolescu are talent politic, ceea ce prietenul sau aliatul meu, romancierul Animalelor bolnave, contesta încă de atunci. Am fost singurul care l-a apărat la o masă rotundă organizată de „Europa Liberă” unde se discuta despre atitudinea lui în primăvara lui ’90, când, spre deosebire de Paler, afirma că vrea să se mențină în afara politicii. Principialitatea lui dusă până la despărțirea de Paler
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
nici o cruțare. Pe vremuri, Nichita Stănescu scria un articol pentru partid și, alături, zeci de poezii splendide. Negocia... — Iar tu? — Eu eram prea încăpățânat. Nu suportam nici o constrângere. Acum trebuie să fac pe ziaristul ca să câștig un ban. Nu sunt singurul! Și asta e un fel de constrângere. — Dar scrii ce vrei! — Să zicem... Cotidianul, 17-18 noiembrie 2001 Când era mai rău, era rău pentru toată lumea Hărțuit de Pastenague, am fost nevoit să reiau discuția începută săptămâna trecută. Pentru el, fraza
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
listangiu” în poziția lui de canonizator. Îmi pare rău, dar nu pot fi de acord cu anumite idei ale lui Sorin Alexandrescu. El îl laudă pe Manolescu pentru a fi reintrodus criteriul estetic în critica românească, de parcă ar fi fost singurul care a făcut-o. Au mai fost și alți critici, care după 1964 au afirmat primatul esteticului, mai ales în ce privește poezia. Și înainte de toate au fost poeții și unii prozatori care au refuzat să scrie altfel decât sub imperiul esteticului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
Numele lui a fost omis din articolul junei Rodica. A fost preferat profesorul universitar Pippidi, care, cu ifosele de rigoare, a povestit marele său protest, de care nu s-a știut decât post festum. După știința mea, Paraschiv a fost singurul din această „mișcare” care s-a întors în țară ca să continue lupta. Goma e și acum la Paris. E un „simbol”, spunea Paraschiv. E o stea, zic eu, care încă pare să scânteieze. Dar numai din depărtare... Cotidianul, 8-9 iunie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
M-a îndemnat cu jumătate de gură și a fost încântat când am refuzat, gândesc eu aproape fără să vreau, și văd că și apare scris pe ecran. — L-ai sprijinit și pe Paler, care se pare că a fost singurul care a spus lucrurilor pe nume. Toți ceilalți au scăldat-o. Nu veniseră să spună adevărul și anume că guvernanții țării sunt prea obsedați de putere ca să se mai gândească la cultură. Veniseră ca să fie văzuți și fotografiați. Nu făceau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
n-ai spus o vorbă. Nici măcar o vorbuliță, cât de mică. De parcă nici n-ar fi existat... — Americanofil înrăit! — Nu-ți place decât Iliescu! — Mi-o fi plăcând Iliescu, dar el n-a fost la Sinaia. Printre politicieni e cam singurul în cazul ăsta... — Nu, serios vorbind! — Am o certă admirație pentru criticul literar Eugen Simion, președintele Academiei. — Lasă-l pe Simion. Tu față de prieteni nu poți să fii obiectiv. — Așa o fi... Dar știi cine mi-a plăcut? — Cine? — Ambasadorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]